Ιούλιος 2000.Κεφαλλονιά.
Ιούλιος 2004.Κεφαλλονιά.
Ιούλιος 2008.Κεφαλλονιά.
Αύγουστος 2012.Κεφαλλονιά.
Μία εκδρομή για μένα καθιερωμένη τόσο, όσο οι Ολυμπιακοί Αγώνες
.
Ειλικρινά όμως, αυτή τη φορά είχα σκοπό να σπάσω την τετραετία και να τιμήσω κάποιο άλλο ελληνικό νησί. Ας όψεται όμως η πρόκληση που μου παρουσιάστηκε μετά από συζήτηση με τον μέλλοντα μπατζανάκη μου. Και ιδού περιληπτικά η στιχομυθία: -εγώ-"τα περάσατε ωραία στη Ζάκυνθο Μήτσο?"
-εκείνος - "πάρα πολύ ωραία.Μας άρεσε πολύ-όχι όπως η Κεφαλλονιά."
-εγώ (φουντώνοντας)- "γιατί, τί δε σου άρεσε στην Κεφαλλονιά? "
-εκείνος -"μα είναι χάλια νησί. Δεν έχει ούτε μία παραλία της προκοπής."
Αυτό ήταν.Το στοίχημα μπήκε. Ταξίδι στην Κεφαλλονιά για να πείσω τον Μήτσο ότι κάνει λάθος. Άραγε θα πετύχω το στόχο μου ή θα ηττηθώ???
Κλείνουμε εισιτήρια (Κυλλήνη-Πόρος), ξενοδοχείο, μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και ξεκινάμε για την πρόκληση, σίγουρος ο καθένας μας για τον εαυτό του ότι θα κερδίσει. Επιβαίνοντες : εγώ, ο αρραβωνιαστικός, η αδερφή του και φυσικά ο μπατζανάκης.
Μετά από ταξίδι μιάμισης ώρας με το πλοίο φτάνουμε στον Πόρο. Εγώ ενθουσιασμένη που ξαναπάτησα το πόδι μου στο αγαπημένο μου νησί κι εκείνος, πώς αλλιώς??? Μουρμουρίζοντας!
Περίπου μισή ώρα αργότερα, φτάνουμε στο ξενοδοχείο, ή μάλλον, στα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Kefalonia ionian island Greece, Hellas - Hotel, rooms, apartments
Βρίσκεται στο χωριό Μουσάτα, στη θέση Καρούζα. Θετικά: Αποτελείται από 9 διαμερίσματα,απλά αλλά καθαρά και με κουζινάκι. Το κάθε διαμέρισμα είναι εσωτερικά ζωγραφισμένο από τον ιδιοκτήτη με διαφορετικό χρώμα και σχέδιο. Διαθέτει μεγάλη πισίνα,ξαπλώστρες κάτω από παχύφυλλες ελιές, ψηστιέρα -εμείς ψήσαμε 1 βράδυ, τραπέζι-σκάκι,χώρο για τέννις/βόλλευ, χώρο για πινγκ πονγκ,πάρκινγκ,χώρο με τα κατάλληλα υλικά για να φτιάξεις τον καφέ σου.
Αρνητικά: το όλο συγκρότημα βρίσκεται σε φάση αποσύνθεσης. Λίγα χρόνια πριν θα ήταν υπέροχο γιατί έχει παιδική πισίνα, σπηλιά με καταρράκτη, μπαρ - και τα 3 τώρα σε αχρηστεία.Οι κούνιες και το ποδοσφαιράκι κοντεύουν να διαλυθούν.Επίσης, δεν προσφέρει πρωινό.
Ο ιδιοκτήτης είναι ένας κύριος 65 χρονών,ευγενέστατος. Κάθε απόγευμα που καθόμασταν στην πισίνα, μας έφερνε είτε ούζο με μεζεδάκια, είτε φρούτα. Είναι ορειβάτης κι οδηγός βουνού και κάνει περιηγήσεις στο βουνό. Ονομάζεται Βαλλιανάτος και μου θύμιζε έντονα στο πρόσωπο τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο. Μένει το μισό χρόνο στην Αθήνα κι είναι πολύ καλλιεργημένος από ό,τι καταλάβαμε από συζητήσεις μας. Ασχολείται και με τη συγγραφή βιβλίων. Θα έπρεπε να κάνει μία συντήρηση και μία ανακαίνιση γιατί πραγματικά πρέπει να έχει βάλει πολύ προσωπική εργασία για να φτιάξει όλα αυτά κι είναι κρίμα να καταρρεύσουν κάποτε.
Γενικές εντυπώσεις από τη διαμονή: Λίγα χρόνια πριν θα ήταν αρκετά καλύτερο αλλά για τα χρήματα που δώσαμε (25/δίκλινο και 20/δίκλινο χωρίς μπαλκόνι) μείναμε υπέρ-ευχαριστημένοι.
Στο θέμα μας τώρα....Στο να κερδίσω το στοίχημα λοιπόν και να αποδείξω ότι η Κεφαλλονιά δεν είναι και τόσο χάλια τελικά, είχα 1 μεγάλο εμπόδιο...Και οι 3 από την παρέα δεν είναι πολύ των εκδρομών.Είναι της άποψης φαγητό,πισίνα,ύπνος,άντε και 1 παραλία την ημέρα. Πώς λοιπόν θα τους κάνω να δουν το νησί με άλλο μάτι? :roll:
Την πρώτη μέρα άφιξης,τακτοποιηθήκαμε και πήγαμε για μπάνιο σε μία κοντινή παραλία στην οποία πήγαινα για πρώτη φορά. Άγιος Θωμάς το όνομά της. Παρθένα και μικρή παραλία με καταπράσινα νερά, άμμο και λίγα βράχια στο πλάι. Στο σημείο αυτό, ο μπατζανάκης μου άρχισε να αναθεωρεί...Μπατζανάκης-μπατζανάκισσα 0-1.
Μετά το μπάνιο, καθήσαμε για φαγητό στο 1 από τα 2 ταβερνάκια που βρίσκονται στην παραλία αυτή αλλά αν εξαιρέσεις την υπέροχη θέα, το φαγητό ήταν μέτριο, οι μερίδες μικροσκοπικές, κι οι τιμές ...τσουχτερές. 12 ευρώ για 1 μικρό πιάτο κατεψυγμένα καλαμαράκια.
Επιστροφή στο ξενοδοχείο κι άραγμα στην πισίνα.
Τη δεύτερη μέρα, προσπάθησα να τους πείσω να πάμε στο βόρειο τμήμα του νησιού, ούτως ώστε αν τους αρέσει να έχουμε το περιθώριο να πάμε κι άλλη μέρα. Δεν κατάφερα να τους πείσω αλλά τουλάχιστον τους ξεκόλλησα από την πισίνα κι επισκεφτήκαμε τη Σάμη. Τους πήγα στην Αντίσαμο την οποία θεωρώ πολύ όμορφη. Είχαν ξαναπάει και συνεχίζει να μην τους αρέσει. Μπατζανάκης-μπατζανάκισσα 1-1.
Μετά την Αντίσαμο, τους πήγα στη Μελισσάνη, η οποία τους άρεσε (μόνο το εισιτήριο - 7 ευρώ είναι λίγο τσιμπημένο). Μπατζανάκης-μπατζανάκισσα 1-2. Στη Δρογκαράτη δε θέλησαν να πάμε γιατί είχαν κουραστεί.Νομίζω όμως ότι αν πηγαίναμε, θα έπαιρνα άλλον 1 πόντο
Προσκυνήσαμε και τον Άγιο Γεράσιμο και θέλησα να τους πάω και στο οινοποιείο Ρομπόλας αλλά είχαν κουραστεί είπαμε...Μούχλες...
Επιστροφή και πάλι μούλιασμα στην πισίνα. Το βραδάκι βόλτα στο κοντινό Αργοστόλι. Περαντζάδα στον πεζόδρομο,παγωτό στον Μαυροειδή και ποτάκι στο Sugar με τους ωραίους φοίνικες.
Την τρίτη ημέρα (κατά τας γραφάς), επισκεφτήκαμε το Ληξούρι και την παραλία Ξι (δεν τους άρεσε : 2-2).
Έπειτα πήγαμε στην παραλία Βάτσα-σχετικά κοντά στην Ξι. Παραλία με άμμο, ζεστά νερά κι αυτοσχέδια στέγαστρα για τον ήλιο αποτελούμενα από φοινικόκλαδα. Είχαμε μαζί μας 1 φουσκωτή βαρκούλα και πήγαμε δίπλα σε 1 ποταμάκι με πάπιες, τεράστια κεφαλόπουλα και καλαμιές.Εκεί είναι χτισμένες και πέτρινες βιλλίτσες με ιδιωτική πισίνα και κηπάκο. Πάνω στην παραλία υπάρχει και 1 μαγαζάκι για καφέ/φαγητό/παγωτό το οποίο έχει τα τραπέζια μέσα στην άμμο και γενικά έχει ωραία διακόσμηση. Νομίζεις ότι είσαι ναυαγός. Το δε αφεντικό είναι ένας τρελλάρας που κάθε τόσο σφυρίζει με 1 σφυρίχτρα ή χτυπάει κάτι ντραμς. Έχει φρέσκο ψάρι, (κάθε τόσο έφερνε μπροστά μας φρεσκοψαρεμένα ψάρια) και κάποια περίεργα φαγητά όπως ραδίκια της θάλασσας, ρείκια κι άλλα.Στα κλασσικά φαγητά έχει αλλάξει τις ονομασίες, π.χ τα βραστά κολοκυθάκια τα γράφει "μωρόπουλα" και τη μοσχαρίσια μπριζόλα τη λέει "βόι". Στο σημείο αυτο, έχουμε το 2-3 (υπέρ εμού). Το βράδυ, πάλι πισίνα και βραδιά μπάρμπεκιου με μπριζόλες, σουβλάκια , μπιφτέκια,φρούτα,παγωτά, νυχτερινό μπάνιο κι ωραία μουσική.
Φτάνει η τέταρτη και ουσιαστικά τελευταία μέρα μας αφού την επομένη θα αναχωρούσαμε και τους ξαναπροτείνω να πάμε Φισκάρδο, Μύρτο,Άσσο. Παίρνω πάλι αρνητική απάντηση ακούγοντας τη δικαιολογία ότι όλα αυτά είναι πολύ μακρυά, ότι το Φισκάρδο είναι αδιάφορο κι ότι ο Μύρτος είναι ωραίος μόνο από ψηλά. Επενέβη όμως ο αρραβωνιαστικός μου ο οποίος ήθελε να μου κάνει το χατήρι κι έτσι πήγαμε. Περάσαμε από το χωριό του παππού μου (Ζόλα) κι έπειτα κάναμε στάση στο Μύρτο. Η θέα από ψηλά τους έκοψε την ανάσα. Βγάλαμε φωτογραφίες και τους ζήτησα να δώσουν στην υπέροχη αυτή παραλία μία δεύτερη ευκαιρία. Πράγμα που έγινε. Ήταν νωρίς το πρωί κι έτσι βρήκαμε να παρκάρουμε πολύ εύκολα αλλά κι η παραλία δεν είχε πολύ κόσμο. Το καλύτερο ήταν ότι η θάλασσα ήταν λάδι. Και τις 3 άλλες φορές που είχα πάει, είχε τα κλασσικά τεράστια κύματα- παραλίγο μάλιστα να πνιγώ ενώ μου βγήκε και το μαγιώ από την πίεση του νερού! Ευχαριστηθήκαμε λοιπόν όλοι πολύ το μπάνιο μας κι έχουμε το ωραιότατο 2-4.
Με αναπτερωμένο το ηθικό όλοι μας κατευθυνόμαστε προς την Άσοο.Η θέα από ψηλά μας κόβει για άλλη μία φορά την ανάσα. Φτάνοντας, δε σταματάμε να φωτογραφίζουμε τα χρωματιστά σπιτάκια, τα λουλουδιασμένα μπαλκόνια, την πανέμορφη παραλία και το επιβλητικό κάστρο που μας παρακολουθεί από ψηλά. Μουλιάζουμε στη θάλασσα κάπου 3 ώρες και καθόμαστε να απολαύσουμε το παγωτό μας στην όμορφη καφετέρια που βρίσκεται ακριβώς μπροστά. Εκεί, τα αυτάκια μου αρχίζουν να ακούν από το στόμα του μπατζανάκη μου ότι τελικά η Κεφαλλονιά έχει πολλές ομορφιές τις οποίες δεν είχε δει όταν είχε πάει γιατί έμεναν στη Σκάλα και βγήκαν ελάχιστα για τουρισμό. Δε σχολίασα για να μην κάνω την έξυπνη αλλά το σκορ ανεβαίνει. 2-5.
Μαζέψαμε με βαριά καρδιά τα μπογαλάκια μας μόνο και μόνο για να προλάβουμε να πάμε στο Φισκάρδο. Λίγο πριν φτάσουμε, τους έκανα τον πρόλογο ότι θα ήταν ακόμα πιο όμορφο αν το επισκεπτόμασταν το βράδυ κι όχι μέσα στο καταμεσήμερο. Ο μπατζανάκης μου άρχισε να λέει ότι την περασμένη φορά δεν του άρεσε καθόλου κ.λ.π κ.λ.π. Μόλις όμως κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο, τον είδα να σαστίζει. Τί έπαθες? , τον ρωτάω. Ρε συ, αυτό είναι πολύ όμορφο. Δεν έχω ξανάρθει-με κάτι άλλο το μπέρδεψα!! Κάναμε μια γρήγορη βουτίτσα σε μία μικρούλα κι όμορφη παραλία και μετά βολτάραμε βγάζοντας φώτος κι αγοράζοντας τα απαραίτητα μικροδωράκια για φίλους κι οικογένεια. Καθήσαμε σε ένα ψητοπωλείο (η Θράκα της Ράνιας) με ασπροκόκκινα καρό τραπεζομάντηλα και κουκλίστικη διακόσμηση και το φαγητό μας ήρθε σε τεράστιες μερίδες. Πίσω μας καθόταν και ένας Άραβας που είχε φτάσει με 1 πολυτελέστατο γιωτ. Εκεί βρισκόταν και το γιωτ της Βερνίκου ενώ ακούστηκε ότι παραθέριζε στο νησί και η Πάρις Χίλτον την οποία όμως δεν είδαμε πουθενά. Είδαμε κάποιες διαφημιστικές αφίσες για καταδύσεις και για ενοικίαση σκάφους (η παρέα μου τρελλαίνεται και για τα 2) κι εκεί άρχισαν να μου τη λένε που δεν τους πήγα στο Φισκάρδο από την πρώτη μέρα. "Χάθηκε να μας φέρεις από την αρχή ρε κορίτσι μου? Κάθε μέρα στο Φισκάρδο και στην Άσσο θα ήμασταν.Μας έφαγε η πισίνα." Άντε,βγάλτε άκρη μαζί τους!!!
Φεύγοντας, τους πέρασα μία βόλτα από την πλατεία Χαράλαμπος Τσελέντης η οποία φιλοξενούσε έκθεση με γλυπτά, τα οποία χαζέψαμε για ώρα. Φωτογραφηθήκαμε και στο συντριβάνι στο οποίο δεσπόζει το γλυπτό ενός τεράστιου βάτραχου και το οποίο έχει μέσα μεγάλα χρυσόψαρα. Τέλος, έκαναν fish spa και τους άρεσε πολύ. (Έχω κάνει στη Σιγκαπούρη και γαργαλιόμουν τόσο που δεν έχω σκοπό να το επαναλάβω ποτέ!) Τους πρότεινα να πάμε και στο Δαφνούδι για μπάνιο αλλά η αλήθεια είναι ότι είχαμε φάει τόσο βαριά που δε μπορούσαμε να κουνηθούμε.
Επιστρέψαμε στη βάση μας το βραδάκι, μαγειρέψαμε κάτι ελαφρύ και πήγαμε να παίξουμε bowling με μία παρέα που είχαμε γνωρίσει εκεί. Η παρτίδα μόνο 2 ευρώ.
Το άλλο πρωί επισκεφτήκαμε την παραλία Τραπεζάκι, μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας και πήραμε το δρόμο της επιστροφής με τα λόγια του μπατζανάκη να ηχούν ακόμα στα αυτιά μου... "Γυναίκα, του χρόνου θα ξαναέρθουμε Κεφαλλονιά και θα γυρίσουμε όλο το Βορρά". Και να μην ξεχνάμε και το σκορ: 2-6.
_____________________________________________________________
photo by wikipedia.org
Αυτό το αρχείο εικόνας διανέμεται με τους όρους της άδειας Creative Commons / Αναφορά προέλευσης - Παρόμοια Διανομή 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-SA 3.0)
Ιούλιος 2004.Κεφαλλονιά.
Ιούλιος 2008.Κεφαλλονιά.
Αύγουστος 2012.Κεφαλλονιά.
Μία εκδρομή για μένα καθιερωμένη τόσο, όσο οι Ολυμπιακοί Αγώνες
.Ειλικρινά όμως, αυτή τη φορά είχα σκοπό να σπάσω την τετραετία και να τιμήσω κάποιο άλλο ελληνικό νησί. Ας όψεται όμως η πρόκληση που μου παρουσιάστηκε μετά από συζήτηση με τον μέλλοντα μπατζανάκη μου. Και ιδού περιληπτικά η στιχομυθία: -εγώ-"τα περάσατε ωραία στη Ζάκυνθο Μήτσο?"
-εκείνος - "πάρα πολύ ωραία.Μας άρεσε πολύ-όχι όπως η Κεφαλλονιά."
-εγώ (φουντώνοντας)- "γιατί, τί δε σου άρεσε στην Κεφαλλονιά? "
-εκείνος -"μα είναι χάλια νησί. Δεν έχει ούτε μία παραλία της προκοπής."
Αυτό ήταν.Το στοίχημα μπήκε. Ταξίδι στην Κεφαλλονιά για να πείσω τον Μήτσο ότι κάνει λάθος. Άραγε θα πετύχω το στόχο μου ή θα ηττηθώ???
Κλείνουμε εισιτήρια (Κυλλήνη-Πόρος), ξενοδοχείο, μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και ξεκινάμε για την πρόκληση, σίγουρος ο καθένας μας για τον εαυτό του ότι θα κερδίσει. Επιβαίνοντες : εγώ, ο αρραβωνιαστικός, η αδερφή του και φυσικά ο μπατζανάκης.
Μετά από ταξίδι μιάμισης ώρας με το πλοίο φτάνουμε στον Πόρο. Εγώ ενθουσιασμένη που ξαναπάτησα το πόδι μου στο αγαπημένο μου νησί κι εκείνος, πώς αλλιώς??? Μουρμουρίζοντας!
Περίπου μισή ώρα αργότερα, φτάνουμε στο ξενοδοχείο, ή μάλλον, στα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Kefalonia ionian island Greece, Hellas - Hotel, rooms, apartments
Βρίσκεται στο χωριό Μουσάτα, στη θέση Καρούζα. Θετικά: Αποτελείται από 9 διαμερίσματα,απλά αλλά καθαρά και με κουζινάκι. Το κάθε διαμέρισμα είναι εσωτερικά ζωγραφισμένο από τον ιδιοκτήτη με διαφορετικό χρώμα και σχέδιο. Διαθέτει μεγάλη πισίνα,ξαπλώστρες κάτω από παχύφυλλες ελιές, ψηστιέρα -εμείς ψήσαμε 1 βράδυ, τραπέζι-σκάκι,χώρο για τέννις/βόλλευ, χώρο για πινγκ πονγκ,πάρκινγκ,χώρο με τα κατάλληλα υλικά για να φτιάξεις τον καφέ σου.
Αρνητικά: το όλο συγκρότημα βρίσκεται σε φάση αποσύνθεσης. Λίγα χρόνια πριν θα ήταν υπέροχο γιατί έχει παιδική πισίνα, σπηλιά με καταρράκτη, μπαρ - και τα 3 τώρα σε αχρηστεία.Οι κούνιες και το ποδοσφαιράκι κοντεύουν να διαλυθούν.Επίσης, δεν προσφέρει πρωινό.
Ο ιδιοκτήτης είναι ένας κύριος 65 χρονών,ευγενέστατος. Κάθε απόγευμα που καθόμασταν στην πισίνα, μας έφερνε είτε ούζο με μεζεδάκια, είτε φρούτα. Είναι ορειβάτης κι οδηγός βουνού και κάνει περιηγήσεις στο βουνό. Ονομάζεται Βαλλιανάτος και μου θύμιζε έντονα στο πρόσωπο τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο. Μένει το μισό χρόνο στην Αθήνα κι είναι πολύ καλλιεργημένος από ό,τι καταλάβαμε από συζητήσεις μας. Ασχολείται και με τη συγγραφή βιβλίων. Θα έπρεπε να κάνει μία συντήρηση και μία ανακαίνιση γιατί πραγματικά πρέπει να έχει βάλει πολύ προσωπική εργασία για να φτιάξει όλα αυτά κι είναι κρίμα να καταρρεύσουν κάποτε.
Γενικές εντυπώσεις από τη διαμονή: Λίγα χρόνια πριν θα ήταν αρκετά καλύτερο αλλά για τα χρήματα που δώσαμε (25/δίκλινο και 20/δίκλινο χωρίς μπαλκόνι) μείναμε υπέρ-ευχαριστημένοι.
Στο θέμα μας τώρα....Στο να κερδίσω το στοίχημα λοιπόν και να αποδείξω ότι η Κεφαλλονιά δεν είναι και τόσο χάλια τελικά, είχα 1 μεγάλο εμπόδιο...Και οι 3 από την παρέα δεν είναι πολύ των εκδρομών.Είναι της άποψης φαγητό,πισίνα,ύπνος,άντε και 1 παραλία την ημέρα. Πώς λοιπόν θα τους κάνω να δουν το νησί με άλλο μάτι? :roll:
Την πρώτη μέρα άφιξης,τακτοποιηθήκαμε και πήγαμε για μπάνιο σε μία κοντινή παραλία στην οποία πήγαινα για πρώτη φορά. Άγιος Θωμάς το όνομά της. Παρθένα και μικρή παραλία με καταπράσινα νερά, άμμο και λίγα βράχια στο πλάι. Στο σημείο αυτό, ο μπατζανάκης μου άρχισε να αναθεωρεί...Μπατζανάκης-μπατζανάκισσα 0-1.
Μετά το μπάνιο, καθήσαμε για φαγητό στο 1 από τα 2 ταβερνάκια που βρίσκονται στην παραλία αυτή αλλά αν εξαιρέσεις την υπέροχη θέα, το φαγητό ήταν μέτριο, οι μερίδες μικροσκοπικές, κι οι τιμές ...τσουχτερές. 12 ευρώ για 1 μικρό πιάτο κατεψυγμένα καλαμαράκια.
Επιστροφή στο ξενοδοχείο κι άραγμα στην πισίνα.
Τη δεύτερη μέρα, προσπάθησα να τους πείσω να πάμε στο βόρειο τμήμα του νησιού, ούτως ώστε αν τους αρέσει να έχουμε το περιθώριο να πάμε κι άλλη μέρα. Δεν κατάφερα να τους πείσω αλλά τουλάχιστον τους ξεκόλλησα από την πισίνα κι επισκεφτήκαμε τη Σάμη. Τους πήγα στην Αντίσαμο την οποία θεωρώ πολύ όμορφη. Είχαν ξαναπάει και συνεχίζει να μην τους αρέσει. Μπατζανάκης-μπατζανάκισσα 1-1.
Μετά την Αντίσαμο, τους πήγα στη Μελισσάνη, η οποία τους άρεσε (μόνο το εισιτήριο - 7 ευρώ είναι λίγο τσιμπημένο). Μπατζανάκης-μπατζανάκισσα 1-2. Στη Δρογκαράτη δε θέλησαν να πάμε γιατί είχαν κουραστεί.Νομίζω όμως ότι αν πηγαίναμε, θα έπαιρνα άλλον 1 πόντο
Προσκυνήσαμε και τον Άγιο Γεράσιμο και θέλησα να τους πάω και στο οινοποιείο Ρομπόλας αλλά είχαν κουραστεί είπαμε...Μούχλες...Επιστροφή και πάλι μούλιασμα στην πισίνα. Το βραδάκι βόλτα στο κοντινό Αργοστόλι. Περαντζάδα στον πεζόδρομο,παγωτό στον Μαυροειδή και ποτάκι στο Sugar με τους ωραίους φοίνικες.
Την τρίτη ημέρα (κατά τας γραφάς), επισκεφτήκαμε το Ληξούρι και την παραλία Ξι (δεν τους άρεσε : 2-2).
Έπειτα πήγαμε στην παραλία Βάτσα-σχετικά κοντά στην Ξι. Παραλία με άμμο, ζεστά νερά κι αυτοσχέδια στέγαστρα για τον ήλιο αποτελούμενα από φοινικόκλαδα. Είχαμε μαζί μας 1 φουσκωτή βαρκούλα και πήγαμε δίπλα σε 1 ποταμάκι με πάπιες, τεράστια κεφαλόπουλα και καλαμιές.Εκεί είναι χτισμένες και πέτρινες βιλλίτσες με ιδιωτική πισίνα και κηπάκο. Πάνω στην παραλία υπάρχει και 1 μαγαζάκι για καφέ/φαγητό/παγωτό το οποίο έχει τα τραπέζια μέσα στην άμμο και γενικά έχει ωραία διακόσμηση. Νομίζεις ότι είσαι ναυαγός. Το δε αφεντικό είναι ένας τρελλάρας που κάθε τόσο σφυρίζει με 1 σφυρίχτρα ή χτυπάει κάτι ντραμς. Έχει φρέσκο ψάρι, (κάθε τόσο έφερνε μπροστά μας φρεσκοψαρεμένα ψάρια) και κάποια περίεργα φαγητά όπως ραδίκια της θάλασσας, ρείκια κι άλλα.Στα κλασσικά φαγητά έχει αλλάξει τις ονομασίες, π.χ τα βραστά κολοκυθάκια τα γράφει "μωρόπουλα" και τη μοσχαρίσια μπριζόλα τη λέει "βόι". Στο σημείο αυτο, έχουμε το 2-3 (υπέρ εμού). Το βράδυ, πάλι πισίνα και βραδιά μπάρμπεκιου με μπριζόλες, σουβλάκια , μπιφτέκια,φρούτα,παγωτά, νυχτερινό μπάνιο κι ωραία μουσική.
Φτάνει η τέταρτη και ουσιαστικά τελευταία μέρα μας αφού την επομένη θα αναχωρούσαμε και τους ξαναπροτείνω να πάμε Φισκάρδο, Μύρτο,Άσσο. Παίρνω πάλι αρνητική απάντηση ακούγοντας τη δικαιολογία ότι όλα αυτά είναι πολύ μακρυά, ότι το Φισκάρδο είναι αδιάφορο κι ότι ο Μύρτος είναι ωραίος μόνο από ψηλά. Επενέβη όμως ο αρραβωνιαστικός μου ο οποίος ήθελε να μου κάνει το χατήρι κι έτσι πήγαμε. Περάσαμε από το χωριό του παππού μου (Ζόλα) κι έπειτα κάναμε στάση στο Μύρτο. Η θέα από ψηλά τους έκοψε την ανάσα. Βγάλαμε φωτογραφίες και τους ζήτησα να δώσουν στην υπέροχη αυτή παραλία μία δεύτερη ευκαιρία. Πράγμα που έγινε. Ήταν νωρίς το πρωί κι έτσι βρήκαμε να παρκάρουμε πολύ εύκολα αλλά κι η παραλία δεν είχε πολύ κόσμο. Το καλύτερο ήταν ότι η θάλασσα ήταν λάδι. Και τις 3 άλλες φορές που είχα πάει, είχε τα κλασσικά τεράστια κύματα- παραλίγο μάλιστα να πνιγώ ενώ μου βγήκε και το μαγιώ από την πίεση του νερού! Ευχαριστηθήκαμε λοιπόν όλοι πολύ το μπάνιο μας κι έχουμε το ωραιότατο 2-4.
Με αναπτερωμένο το ηθικό όλοι μας κατευθυνόμαστε προς την Άσοο.Η θέα από ψηλά μας κόβει για άλλη μία φορά την ανάσα. Φτάνοντας, δε σταματάμε να φωτογραφίζουμε τα χρωματιστά σπιτάκια, τα λουλουδιασμένα μπαλκόνια, την πανέμορφη παραλία και το επιβλητικό κάστρο που μας παρακολουθεί από ψηλά. Μουλιάζουμε στη θάλασσα κάπου 3 ώρες και καθόμαστε να απολαύσουμε το παγωτό μας στην όμορφη καφετέρια που βρίσκεται ακριβώς μπροστά. Εκεί, τα αυτάκια μου αρχίζουν να ακούν από το στόμα του μπατζανάκη μου ότι τελικά η Κεφαλλονιά έχει πολλές ομορφιές τις οποίες δεν είχε δει όταν είχε πάει γιατί έμεναν στη Σκάλα και βγήκαν ελάχιστα για τουρισμό. Δε σχολίασα για να μην κάνω την έξυπνη αλλά το σκορ ανεβαίνει. 2-5.
Μαζέψαμε με βαριά καρδιά τα μπογαλάκια μας μόνο και μόνο για να προλάβουμε να πάμε στο Φισκάρδο. Λίγο πριν φτάσουμε, τους έκανα τον πρόλογο ότι θα ήταν ακόμα πιο όμορφο αν το επισκεπτόμασταν το βράδυ κι όχι μέσα στο καταμεσήμερο. Ο μπατζανάκης μου άρχισε να λέει ότι την περασμένη φορά δεν του άρεσε καθόλου κ.λ.π κ.λ.π. Μόλις όμως κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο, τον είδα να σαστίζει. Τί έπαθες? , τον ρωτάω. Ρε συ, αυτό είναι πολύ όμορφο. Δεν έχω ξανάρθει-με κάτι άλλο το μπέρδεψα!! Κάναμε μια γρήγορη βουτίτσα σε μία μικρούλα κι όμορφη παραλία και μετά βολτάραμε βγάζοντας φώτος κι αγοράζοντας τα απαραίτητα μικροδωράκια για φίλους κι οικογένεια. Καθήσαμε σε ένα ψητοπωλείο (η Θράκα της Ράνιας) με ασπροκόκκινα καρό τραπεζομάντηλα και κουκλίστικη διακόσμηση και το φαγητό μας ήρθε σε τεράστιες μερίδες. Πίσω μας καθόταν και ένας Άραβας που είχε φτάσει με 1 πολυτελέστατο γιωτ. Εκεί βρισκόταν και το γιωτ της Βερνίκου ενώ ακούστηκε ότι παραθέριζε στο νησί και η Πάρις Χίλτον την οποία όμως δεν είδαμε πουθενά. Είδαμε κάποιες διαφημιστικές αφίσες για καταδύσεις και για ενοικίαση σκάφους (η παρέα μου τρελλαίνεται και για τα 2) κι εκεί άρχισαν να μου τη λένε που δεν τους πήγα στο Φισκάρδο από την πρώτη μέρα. "Χάθηκε να μας φέρεις από την αρχή ρε κορίτσι μου? Κάθε μέρα στο Φισκάρδο και στην Άσσο θα ήμασταν.Μας έφαγε η πισίνα." Άντε,βγάλτε άκρη μαζί τους!!!
Φεύγοντας, τους πέρασα μία βόλτα από την πλατεία Χαράλαμπος Τσελέντης η οποία φιλοξενούσε έκθεση με γλυπτά, τα οποία χαζέψαμε για ώρα. Φωτογραφηθήκαμε και στο συντριβάνι στο οποίο δεσπόζει το γλυπτό ενός τεράστιου βάτραχου και το οποίο έχει μέσα μεγάλα χρυσόψαρα. Τέλος, έκαναν fish spa και τους άρεσε πολύ. (Έχω κάνει στη Σιγκαπούρη και γαργαλιόμουν τόσο που δεν έχω σκοπό να το επαναλάβω ποτέ!) Τους πρότεινα να πάμε και στο Δαφνούδι για μπάνιο αλλά η αλήθεια είναι ότι είχαμε φάει τόσο βαριά που δε μπορούσαμε να κουνηθούμε.
Επιστρέψαμε στη βάση μας το βραδάκι, μαγειρέψαμε κάτι ελαφρύ και πήγαμε να παίξουμε bowling με μία παρέα που είχαμε γνωρίσει εκεί. Η παρτίδα μόνο 2 ευρώ.
Το άλλο πρωί επισκεφτήκαμε την παραλία Τραπεζάκι, μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας και πήραμε το δρόμο της επιστροφής με τα λόγια του μπατζανάκη να ηχούν ακόμα στα αυτιά μου... "Γυναίκα, του χρόνου θα ξαναέρθουμε Κεφαλλονιά και θα γυρίσουμε όλο το Βορρά". Και να μην ξεχνάμε και το σκορ: 2-6.
_____________________________________________________________
photo by wikipedia.org
Αυτό το αρχείο εικόνας διανέμεται με τους όρους της άδειας Creative Commons / Αναφορά προέλευσης - Παρόμοια Διανομή 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-SA 3.0)
