AROUND THE WORLD
Member
-- Στην Πόλη μόνο για έναν καφέ;
-- Πόσους καφέδες θα πιεις σήμερα;
-- 3, 4...
-- Δε θέλεις και ένα καφεδάκι αγναντεύοντας το Βόσπορο;
Η τελευταία λέξη με ισοπέδωσε, δεν είμαι και από σίδερο...(για τα σίδερα ίσως)
Ο διάλογος έγινε ένα χειμωνιάτικο πρωινό σε πόλη της Θράκης όπου βρέθηκα με καλούς φίλους...Η είσοδος στην Πόλη πάντα μου προκαλεί ένα ρίγος στο κορμί. Ωκεανός κτισμάτων, παλιοί, νέοι και υπό κατασκευή ουρανοξύστες, ατελείωτες ουρές οχημάτων και ξαφνικά στο οπτικό πεδίο ο Κεράτιος και ο Βόσπορος να αστράφτουν στο φως του ήλιου, ο ορίζοντας να πλαισιώνετε από δεκάδες τρούλους και μιναρέδες και...ναι, οι Χαλκηδόνιοι ίσως και να ήταν "τυφλοί".
Καφεδάκι στο Ορτάκιοϊ, κοντά στο Τζαμί, δίπλα στα χιλιοτραγουδισμένα τυρκουάζ νερά του Βοσπόρου.
Το Τζαμί είναι περίτεχνο στολίδι, χτισμένο από την οικογένεια Μπελιάν (γνωστοί αρχιτέκτονες).
Ένα Κουμπίρ στο χέρι (ψητή πατάτα με γέμιση να τρώει η μάνα και...να δίνει και στο παιδί)
και γρήγορα στην πλατεία Ταξίμ.Η Πόλη πάντα είχε προβλήματα ύδρευσης και ο σουλτάνος έδωσε εντολή να κατασκευαστεί εδώ υδραγωγείο για να γίνεται διανομή νερού: Ταξίμ=διανομή. Ο περίπατος στη Μεγάλη Οδό του Πέραν (Ιστικλάλ σήμερα) πάντα με συναρπάζει.Βαδίζω μέσα στο τεράστιο πλήθος κοιτάζοντας ψηλά τις εντυπωσιακές προσόψεις των νεοκλασικών.Τα πιο πολλά κτίστηκαν από Έλληνες, Αρμένιους και Γάλλους που ζούσαν εδώ, μετά την πυρκαγιά του 19 αι. που κατέστρεψε ολοσχερώς τα ξύλινα κτίρια της περιοχής.Εδώ εμφανίστηκαν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα τα πρώτα θέατρα και σινεμά της Πόλης.
Γενικά δεν μου αρέσουν οι κανόνες όμως στα ταξίδια μου ακολουθώ τρεις:
1) Τρώω καλά
2) Τρώω πολύ και
3) Τρώω πολύ καλά και μόνο σε εστιατόρια και ταβερνάκια με τοπική κουζίνα.
Το Μπαλκάν Λοκάντασι στη Στοά των Ανθέων ανταποκρίθηκε άψογα.
Κατηφορίζω προς τη Γέφυρα του Γαλατά, κατασπαράζω ένα σάντουιτς με ψάρι (μπαλίκ εκμέκ), κοντοστέκομαι στη μαγευτική θέα προς το Γενί Τζαμί και το Σαραϊμπουρνού, διασχίζω το Παζάρι των Μπαχαρικών για την πανδαισία χρωμάτων και αρωμάτων, αγοράζω μυρωδάτο καφέ στου Μεχμέτ Εφέντη και λίγο πριν το Ρουστέμ Τζαμί ενδίδω στην αμαρτία (άτιμη σαρξ)...κιουνεφέ στα κάρβουνα!
Οι γευστικοί μου κάλυκες χορεύουν τσιφτετέλι τούρκικο!!
Ο Ρουστέμ πασάς ήταν γαμπρός του Σουλειμάν του Μεγαλοπρεπούς, Αλβανός στην καταγωγή, εύστροφος, σκληρός, με πολλές διοικητικές ικανότητες αλλά υποχείριο της Χουρέμ. Το ομώνυμο Τζαμί γοητεύει εσωτερικά, διακοσμημένο με μπλε πλακάκια.
Βρίσκομαι στον αρχαίο Ιππόδρομο, ανάμεσα σε δυο κτίσματα που συναποτελούν ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό σύνολο...Η Αγία Σοφία...μια αρμονία αρχιτεκτονικής. Το μπλε Τζαμί ...ο πιο εντυπωσιακός τόπος λατρείας του Ισλάμ. Κλείνω τα μάτια και φαντάζομαι τον Ιουστινιανό και τον σουλτάνο Αχμέτ να ατενίζουν τα υπέρτατα δημιουργήματά τους, τον ιππόδρομο να τρέμει απ' τις αρματοδρομίες και τις ιαχές των θεατών, το στρατό του Βελισάριου να χτυπά αλύπητα τους Πράσινους και Βένετους, τον Καλλίνικο να εκτοξεύει υγρό πυρ στους Αβάρους, τον Μπαρμπαρόσα να επιθεωρεί το στόλο του... Η μελωδική φωνή του μουεζίνη που καλεί τους πιστούς για προσευχή, με επαναφέρει στο παρόν. Δεν ξέρω κανένα άλλο σημείο του πλανήτη να είναι φορτωμένο με τόση ιστορία.
Ξέρω όμως που θα φάω τα καλύτερα κεφτεδάκια της Πόλης. Στη Μεσαία Οδό ή Ντιβάν Γιολού 12, στου Σελήμ, ιδού...
Ένα γλυκό στο Gigdem pastanesi με την υπέροχη ποιότητα
και άψογη συμπεριφορά του προσωπικού και λίγο πριν το Καπαλί Τσαρσί ή Μεγάλο Παζάρι, τα βήματα μου με οδηγούν στην ταβέρνα Αντάκυα για εξαιρετικές τούρκικες και αραβικές γεύσεις με υπέροχο κρασάκι.
Στην πλατεία Μπεγιαζήτ κοιτάζω το λόφο πίσω από το Παζάρι. Στην κορυφή δεσπόζει το κορυφαίο έργο του Σινάν, το Τζαμί Σουλειμάνιγιε...Ο σπουδαίος αρχιτέκτονας πήρε εντολή να κατασκευάσει ένα ιερό τέμενος αντάξιο του Βατικανού. Όμως το τέμενος ήταν για όλο τον κόσμο χωρίς κόστος. Είχε συντριβάνια, λουτρά, ακαδημίες, νοσοκομείο, ξενοδοχεία και δωρεάν σίτιση για όλους.
Βγαίνω στον περίβολο του τεμένους όπου αναπαύεται αιώνια ο Σουλειμάν ο Μεγαλοπρεπής και η σύζυγός του Χουρέμ. Αυτός ήταν ο σουλτάνος που επέκτεινε την Οθωμανική αυτοκρατορία από την Περσία ως τα δάση της Βιέννης. Όχι τυχαία. Με πειθαρχία, πίστη και σθένος ο Οθωμανικός στρατός κατατρόπωσε τον απείθαρχο και καλοζωισμένο στρατό των Ευρωπαίων εκείνης της εποχής... μα ποιος τόση ώρα με τραβάει από το χέρι; Και είμαι μπροστά σε δυο τάφους!!!! Γυρίζω τρομαγμένος και ακούω τους φίλους να μου λένε:
-- Εεεε; που ταξιδεύεις εσύ; Tελείωσε το καφεδάκι μας, φεύγουμε;
Μα τι έγινε; Τα έζησα όλα αυτά ή τα φαντάστηκα; Σκέφτομαι ότι μόνο με μαγικά θα μπορούσα να δω, να ακούσω, να μυρίσω, να γευτώ τόσα πολλά σε τόσο λίγο χρόνο και μαγικά δε γίνονται στις μέρες μας...ή μήπως γίνονται;
Καλά, μαγικά ταξίδια σε όλους σας!
-- Πόσους καφέδες θα πιεις σήμερα;
-- 3, 4...
-- Δε θέλεις και ένα καφεδάκι αγναντεύοντας το Βόσπορο;
Η τελευταία λέξη με ισοπέδωσε, δεν είμαι και από σίδερο...(για τα σίδερα ίσως)
Ο διάλογος έγινε ένα χειμωνιάτικο πρωινό σε πόλη της Θράκης όπου βρέθηκα με καλούς φίλους...Η είσοδος στην Πόλη πάντα μου προκαλεί ένα ρίγος στο κορμί. Ωκεανός κτισμάτων, παλιοί, νέοι και υπό κατασκευή ουρανοξύστες, ατελείωτες ουρές οχημάτων και ξαφνικά στο οπτικό πεδίο ο Κεράτιος και ο Βόσπορος να αστράφτουν στο φως του ήλιου, ο ορίζοντας να πλαισιώνετε από δεκάδες τρούλους και μιναρέδες και...ναι, οι Χαλκηδόνιοι ίσως και να ήταν "τυφλοί".
Καφεδάκι στο Ορτάκιοϊ, κοντά στο Τζαμί, δίπλα στα χιλιοτραγουδισμένα τυρκουάζ νερά του Βοσπόρου.
Το Τζαμί είναι περίτεχνο στολίδι, χτισμένο από την οικογένεια Μπελιάν (γνωστοί αρχιτέκτονες).
Ένα Κουμπίρ στο χέρι (ψητή πατάτα με γέμιση να τρώει η μάνα και...να δίνει και στο παιδί)
και γρήγορα στην πλατεία Ταξίμ.Η Πόλη πάντα είχε προβλήματα ύδρευσης και ο σουλτάνος έδωσε εντολή να κατασκευαστεί εδώ υδραγωγείο για να γίνεται διανομή νερού: Ταξίμ=διανομή. Ο περίπατος στη Μεγάλη Οδό του Πέραν (Ιστικλάλ σήμερα) πάντα με συναρπάζει.Βαδίζω μέσα στο τεράστιο πλήθος κοιτάζοντας ψηλά τις εντυπωσιακές προσόψεις των νεοκλασικών.Τα πιο πολλά κτίστηκαν από Έλληνες, Αρμένιους και Γάλλους που ζούσαν εδώ, μετά την πυρκαγιά του 19 αι. που κατέστρεψε ολοσχερώς τα ξύλινα κτίρια της περιοχής.Εδώ εμφανίστηκαν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα τα πρώτα θέατρα και σινεμά της Πόλης.
Γενικά δεν μου αρέσουν οι κανόνες όμως στα ταξίδια μου ακολουθώ τρεις:
1) Τρώω καλά
2) Τρώω πολύ και
3) Τρώω πολύ καλά και μόνο σε εστιατόρια και ταβερνάκια με τοπική κουζίνα.
Το Μπαλκάν Λοκάντασι στη Στοά των Ανθέων ανταποκρίθηκε άψογα.
Κατηφορίζω προς τη Γέφυρα του Γαλατά, κατασπαράζω ένα σάντουιτς με ψάρι (μπαλίκ εκμέκ), κοντοστέκομαι στη μαγευτική θέα προς το Γενί Τζαμί και το Σαραϊμπουρνού, διασχίζω το Παζάρι των Μπαχαρικών για την πανδαισία χρωμάτων και αρωμάτων, αγοράζω μυρωδάτο καφέ στου Μεχμέτ Εφέντη και λίγο πριν το Ρουστέμ Τζαμί ενδίδω στην αμαρτία (άτιμη σαρξ)...κιουνεφέ στα κάρβουνα!
Οι γευστικοί μου κάλυκες χορεύουν τσιφτετέλι τούρκικο!!
Ο Ρουστέμ πασάς ήταν γαμπρός του Σουλειμάν του Μεγαλοπρεπούς, Αλβανός στην καταγωγή, εύστροφος, σκληρός, με πολλές διοικητικές ικανότητες αλλά υποχείριο της Χουρέμ. Το ομώνυμο Τζαμί γοητεύει εσωτερικά, διακοσμημένο με μπλε πλακάκια.
Βρίσκομαι στον αρχαίο Ιππόδρομο, ανάμεσα σε δυο κτίσματα που συναποτελούν ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό σύνολο...Η Αγία Σοφία...μια αρμονία αρχιτεκτονικής. Το μπλε Τζαμί ...ο πιο εντυπωσιακός τόπος λατρείας του Ισλάμ. Κλείνω τα μάτια και φαντάζομαι τον Ιουστινιανό και τον σουλτάνο Αχμέτ να ατενίζουν τα υπέρτατα δημιουργήματά τους, τον ιππόδρομο να τρέμει απ' τις αρματοδρομίες και τις ιαχές των θεατών, το στρατό του Βελισάριου να χτυπά αλύπητα τους Πράσινους και Βένετους, τον Καλλίνικο να εκτοξεύει υγρό πυρ στους Αβάρους, τον Μπαρμπαρόσα να επιθεωρεί το στόλο του... Η μελωδική φωνή του μουεζίνη που καλεί τους πιστούς για προσευχή, με επαναφέρει στο παρόν. Δεν ξέρω κανένα άλλο σημείο του πλανήτη να είναι φορτωμένο με τόση ιστορία.
Ξέρω όμως που θα φάω τα καλύτερα κεφτεδάκια της Πόλης. Στη Μεσαία Οδό ή Ντιβάν Γιολού 12, στου Σελήμ, ιδού...
Ένα γλυκό στο Gigdem pastanesi με την υπέροχη ποιότητα
και άψογη συμπεριφορά του προσωπικού και λίγο πριν το Καπαλί Τσαρσί ή Μεγάλο Παζάρι, τα βήματα μου με οδηγούν στην ταβέρνα Αντάκυα για εξαιρετικές τούρκικες και αραβικές γεύσεις με υπέροχο κρασάκι.
Στην πλατεία Μπεγιαζήτ κοιτάζω το λόφο πίσω από το Παζάρι. Στην κορυφή δεσπόζει το κορυφαίο έργο του Σινάν, το Τζαμί Σουλειμάνιγιε...Ο σπουδαίος αρχιτέκτονας πήρε εντολή να κατασκευάσει ένα ιερό τέμενος αντάξιο του Βατικανού. Όμως το τέμενος ήταν για όλο τον κόσμο χωρίς κόστος. Είχε συντριβάνια, λουτρά, ακαδημίες, νοσοκομείο, ξενοδοχεία και δωρεάν σίτιση για όλους.
Βγαίνω στον περίβολο του τεμένους όπου αναπαύεται αιώνια ο Σουλειμάν ο Μεγαλοπρεπής και η σύζυγός του Χουρέμ. Αυτός ήταν ο σουλτάνος που επέκτεινε την Οθωμανική αυτοκρατορία από την Περσία ως τα δάση της Βιέννης. Όχι τυχαία. Με πειθαρχία, πίστη και σθένος ο Οθωμανικός στρατός κατατρόπωσε τον απείθαρχο και καλοζωισμένο στρατό των Ευρωπαίων εκείνης της εποχής... μα ποιος τόση ώρα με τραβάει από το χέρι; Και είμαι μπροστά σε δυο τάφους!!!! Γυρίζω τρομαγμένος και ακούω τους φίλους να μου λένε:
-- Εεεε; που ταξιδεύεις εσύ; Tελείωσε το καφεδάκι μας, φεύγουμε;
Μα τι έγινε; Τα έζησα όλα αυτά ή τα φαντάστηκα; Σκέφτομαι ότι μόνο με μαγικά θα μπορούσα να δω, να ακούσω, να μυρίσω, να γευτώ τόσα πολλά σε τόσο λίγο χρόνο και μαγικά δε γίνονται στις μέρες μας...ή μήπως γίνονται;
Καλά, μαγικά ταξίδια σε όλους σας!
Last edited:
