-Για πού το βαλες Δώρα;
-Θεσσαλονίκη εννοείται,πάω να δω τα παιδιά. Μου λείψε πολύ!
Με τη Δώρα περάσαμε όμορφα τα χρόνια της εφηβείας στα απέναντι θρανία του φροντιστηρίου. Γελούσαμε, νευριαζαμε, "κραζαμε" τον καθηγητή. Με τα χρόνια οι δρόμοι μας χώρισαν αλλά σε κάθε τυχαία συνάντηση λέγαμε τα νέα μας και θυμομασταν τα παλιά.
Συνήθως την πέτυχαινα στο αεροδρόμιο ή σε κανένα καράβι για την Κάλυμνο. Την αγαπούσε την Κάλυμνο. Αγαπούσε τα ταξίδια, τις εξόδους,τις φίλες της, τους συμφοιτητές της.
Ένα πλάσμα φωτεινό,αέρινο, με άποψη και πυγμή. Ένα πλάσμα που έφυγε τόσο μα τόσο άδικα από το χέρι ενός ανθρώπου που εμπιστεύθηκε αλλά κατάλαβε γρήγορα πως έκανε λάθος.Ενα πλάσμα που αποφάσισε να βγει από μια σχέση που δεν την γέμιζε,που είπε όχι στην καταπίεση. Ένα πλάσμα που ο δολοφόνος του αποφάσισε πως δεν έχει δικαίωμα στην επιλογή, στην ελευθερία στη ζωή.
Ένα πλάσμα που γίνεται ακόμα ένα κομμάτι της ιστορίας της αυξανόμενης βίας κατά των γυναικών.
Πόσο μα πόσο λυπάμαι...
Ας κλείσει επιτέλους αυτός ο κύκλος..
Αντίο Δώρα....