taxideytis
Member
- Μηνύματα
- 7
- Likes
- 19
Το ταξίδι μας στην Κίνα
τον Αύγουστο του 2012
Το ταξίδι στην Κίνα πραγματοποιήθηκε από 18 έως 26 Αυγούστου 2012, με οργανωμένο πρόγραμμα από το ταξιδιωτικό πρακτορείο Paradie travel της Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία και κύριο οργανωτή, το πρακτορείο Versus travel των Αθηνών.
Σάββατο 18 Αυγούστου 2012
Η διαδρομή για την Κίνα ξεκίνησε από το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» των Αθηνών, με πτήση της Etihad Airways (κρατική αεροπορική εταιρεία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων) για Πεκίνο, με ενδιάμεσο σταθμό και αλλαγή αεροπλάνου στο Άμπου Ντάμπι.
Ξεκινήσαμε την προγραμματισμένη ώρα (14.30) χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα. Ευχάριστη έκπληξη ήταν ότι μας έβαλαν να πετάξουμε στην θέση business.
Η πτήση από Αθήνα για Άμπου Ντάμπι, διαρκεί περίπου τέσσερις ώρες. Η εταιρεία είναι τέλεια. Άψογη συμπεριφορά των αεροσυνοδών, πλούσιο μενού, νερό και αναψυκτικά όποτε ζητήσεις. Εννοούνται η ατομική κουβέρτα, ωτασπίδες, ακουστικά, σκίαστρα, ως και κάλτσες μας έδωσαν για να μην κρυώνουν τα πόδια μας. Επί πλέον πρέπει να αναφερθεί το προηγημένο σύστημα αναψυχής που έχει κάθε επιβάτης στην ατομική του οθόνη και περιλαμβάνει από ταινίες, μουσική, ειδήσεις, διαδρομή, μέχρι και εξωτερικές κάμερες του αεροσκάφους.
Όταν φτάσαμε στο Άμπου Ντάμπι, είχε νυχτώσει για τα καλά. Μετά από μια ώρα περίπου αναμονή πήραμε την πτήση για Πεκίνο. Η θέση μας τώρα ήταν οικονομική και ήμασταν λίγο στριμωγμένα, αλλά υποφερτά, και με όλες τις παροχές που είχε και η business, με διαφορά ότι στο μενού τώρα δεν είχες τόσες επιλογές και ήταν συσκευασμένο και σερβιρισμένο σε πλαστικούς δίσκους και όχι σε πιάτα.
Κυριακή 19 Αυγούστου 2012
Μετά από επτά ώρες πτήση και έχοντας ξημερώσει για τα καλά, φτάσαμε στο Πεκίνο. Μετά από τις διατυπώσεις, συναντηθήκαμε με τον ξεναγό του γραφείου, ο οποίος μας περίμενε και αρχίσαμε την πρώτη γνωριμία μας με την αχανή αυτή χώρα.
Το αεροδρόμιο του Πεκίνου είναι τεράστιο, πεντακάθαρο και πολύ εύκολο για τους ταξιδιώτες. Το νέο terminal 3 στο αεροδρόμιο του Πεκίνου (το οποίο δημιουργήθηκε για τις ανάγκες της ολυμπιάδας του 2008), συνδέεται με το υπόλοιπο αεροδρόμιο με τραίνο! Η διαδρομή μέχρι την πόλη του Πεκίνου, είναι περίπου 45 λεπτά. Η κυκλοφορία, σχετικά καλή, ο καιρός θαυμάσιος. Η ξενάγηση της πρώτης μέρας περιλάμβανε την τεράστια σε έκταση πλατεία τιεν-αν-μεν, με το μαυσωλείο του Μάο και τους χιλιάδες κινέζους τουρίστες. Το παράξενο και αστείο ήταν ότι ενώ εμείς φωτογραφίζαμε τα αξιοθέατα και τους κινέζους, εκείνοι φωτογράφιζαν εμάς.
Το ξενοδοχείο στο Πεκίνο ήταν το Swissotel, 5 αστέρων και πολύ ωραίο. Το απόγευμα ξενάγηση στον ναό του ουρανού και γεύμα στο ξενοδοχείο. Το λάθος ήταν ότι θελήσαμε να πιούμε καφέ στο ξενοδοχείο επειδή βαρεθήκαμε να βγούμε παραέξω. Πληρώσαμε λοιπόν για δυο καπουτσίνο 96 γουαν (περίπου 13 ευρώ).
Δευτέρα 20 Αυγούστου 2012
Νωρίς ξύπνημα , σπουδαίο πρωινό φαγητό και αναχώρηση για την απαγορευμένη πόλη στο κέντρο του Πεκίνου, όπου βρίσκονται τα χειμερινά ανάκτορα. Στη συνέχεια τα θερινά ανάκτορα των αυτοκρατόρων. Στάση σε εργοστάσιο επεξεργασίας μαργαριταριών για τις πρώτες καταθέσεις. Συννεφιά σήμερα, αλλά αφόρητη υγρασία, με 31Ο C.
To μεσημέρι επιστροφή στο ξενοδοχείο. Δείπνο σε εστιατόριο με το πρώτο καθαρά κινέζικο φαγητό και πάπια Πεκίνου. Στη συνέχεια προαιρετική παράσταση σε θέατρο από (υποτιθέμενους;;
μοναχούς σαολιν, με εισιτήριο περίπου 29 ευρώ.
Τρίτη 21 Αυγούστου 2012
Καιρός θαυμάσιος (σχεδόν ελληνικός) και … Σινικό Τείχος. Σε απόσταση μιας ώρας περίπου βόρεια του Πεκίνου βρίσκεται ένα κομμάτι από το επισκέψιμο τμήμα του σινικού τείχους. Ευτυχώς φτάσαμε λίγο νωρίς και ο κόσμος ήταν σχετικά λίγος, όταν φεύγαμε γινόταν πανικός. Πολύ δύσκολο να ανέβεις, αλλά οπωσδήποτε αξίζει τον κόπο.
Συνεχίσαμε σε μια περιοχή όπου βρίσκονται τάφοι 16 αυτοκρατόρων της δυναστείας Μινκ και επιστρέψαμε το απογευματάκι στο ξενοδοχείο.
Το απόγευμα μπήκα , από περιέργεια, σ΄ ένα σούπερ μάρκετ που βρισκόταν κοντά στο ξενοδοχείο. Υπήρχε μια διάχυτη άσχημη μυρωδιά και προσπαθούσα να βρω από πού προερχόταν, μέχρι που έφτασα στο κρεοπωλείο του καταστήματος και κατάλαβα. Προφανώς τα ψυγεία ήταν ρυθμισμένα σε όχι κατάλληλη θερμοκρασία και βρωμοκοπούσε ο τόπος. Φαίνεται όμως ότι ο μόνος που το καταλάβαινε ήμουν εγώ , γιατί κανένας δεν έδειχνε ενοχλημένος. Κατά τ΄ άλλα, τα προϊόντα παρόμοια με τα δικά μας, οι τιμές χαμηλότερες, αλλά μην φαντάζεστε τρομερές διαφορές, αλλά και ιδιαίτερα προϊόντα που οι κινέζοι ψώνιζαν, αλλά σ΄ εμάς φαίνονται παράξενα (πόδια κότας, λειριά κόκορα, κλπ).
Το βράδυ είχαμε κινέζικο φαγητό σε εστιατόριο και μετά κινέζικο παραδοσιακό θέατρο. Μετά το θέατρο κάναμε μια βραδινή βόλτα στην κεντρική αγορά του Πεκίνου, που φυσικά ήταν κλειστή, αλλά είδαμε πανάκριβα καταστήματα όλων των γνωστών οίκων. Το αποκορύφωμα της ημέρας ήταν το φαγητό δρόμου. Στο Πεκίνο λοιπόν, όταν κλείνουν τα καταστήματα της κεντρικής αγοράς, στήνεται μια λυόμενη αγορά φαγητού του δρόμου. Σε εκατοντάδες ομοιόμορφους υπαίθριους πάγκους, μπορείς να φας ότι θες (στην κυριολεξία). Από σκορπιούς διαφόρων μεγεθών, φίδια, βατράχια, μωρά καρχαρία, αράχνες, κατσαρίδες, κλπ. όλα αυτά σε σουβλάκι.
Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012
Σήμερα το πρόγραμμα είχε επίσκεψη στον τεράστιο ζωολογικό κήπο του Πεκίνου , με μεγαλύτερο αξιοθέατο τις ασπρόμαυρες αρκούδες «πάντα». Στη συνέχεια σ΄ ένα βουδιστικό μοναστήρι, όπου κύριο αξιοθέατο ήταν ένα τεράστιο ξύλινο άγαλμα του Βούδα ύψους 26 μέτρων, κατασκευασμένο από ένα και μόνο κορμό σανδαλόδεντρου.
Στη συνέχεια φαγητό και αποχαιρετούμε το Πεκίνο με εσωτερική πτήση της Air China για την πόλη Hang Zhou. H διάρκεια της πτήσης ήταν περίπου δυο ώρες και φτάσαμε το βράδυ.
Το πεντάστερο Zhejiang Grand Hotel, είναι φοβερό και αξίζει πραγματικά το κάθε αστέρι του.
Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012
Ξεκινήσαμε τη σημερινή μέρα με ξενάγηση στην περίφημη δυτική λίμνη. Όλη η περιοχή είναι φτιαγμένη σαν ένα τεράστιο πάρκο αναψυχής, με όμορφους πεζόδρομους στις όχθες της λίμνης, νούφαρα, βαρκάδες και πανέμορφα τοπία.
Συνεχίσαμε στην πόλη Xi Tang, όπου φτάσαμε μετά από μιάμιση ώρα σχεδόν με το λεωφορείο, αφού σταματήσαμε σ΄ ένα εργαστήριο τυποποίησης πράσινου τσαγιού. Η πόλη αυτή έχει περίπου 30.000 κατοίκους και θεωρείται σχεδόν χωριό, για τα δεδομένα της Κίνας. Είναι πανέμορφη, περιποιημένη, χτισμένη στις όχθες κάποιου παραπόταμου του Γιανκ τσε, με πέτρινα γεφύρια, μικρά παραδοσιακά σπίτια και πολλά κανάλια.
Στη συνέχεια και μετά από άλλη μιάμιση ώρα με το λεωφορείο φτάσαμε στη Σαγκάη!!!!! Εδώ όσα θαυμαστικά και να βάλω λίγα θα είναι. Όταν ένας φίλος που είχε επισκεφθεί τη Σαγκάη, έμαθε ότι θα πάμε, μου είπε ότι είναι η πόλη του μέλλοντος και ότι θα δούμε πολλά και θαυμαστά. Λοιπόν ότι και να μου είπε, ότι και να σας πω, είναι λίγο. Πραγματικά θαυμαστή πόλη του μέλλοντος. Με 23 εκατομμύρια περίπου πληθυσμό, η Σαγκάη είναι η βιτρίνα της σημερινής Κίνας. Λίγα προλάβαμε να δούμε στη διαδρομή μέχρι το ξενοδοχείο γιατί άρχιζε και βράδιαζε. Το ξενοδοχείο (Holiday Inn) τεσσάρων αστέρων, καλούτσικο. Φαγητό είχαμε ευρωπαϊκό και το ευχαριστήθηκαν όσοι δεν ήταν και τόσο φίλοι του κινέζικου.
Στη συνέχεια είχαμε κάτι καταπληκτικό. Μια νυχτερινή μίνι κρουαζιέρα για να θαυμάσουμε τη Σαγκάη by night. Η πόλη είναι χτισμένη στο σημείο που ο ποταμός Γιανγ τσε εκβάλει στην κίτρινη θάλασσα και μαζί με παραποτάμους σχηματίζει ένα μεγάλο δέλτα. Σε μια όχθη λοιπόν του ποταμού, όπου πριν μερικά χρόνια υπήρχαν μόνο χωράφια, ξεφύτρωσαν οι μεγαλύτεροι ουρανοξύστες του κόσμου, δημιουργώντας ένα τεράστιο πάρκο ουρανοξυστών, το οποίο η κρουαζιέρα διαπλέει, δίνοντας ένα ξεχωριστό θέαμα.
Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012
Ξεκινήσαμε το πρωί για την πόλη Su Zhou. Η πόλη αυτή απέχει δυο ώρες περίπου από τη Σαγκάη και έχει χαρακτηρισθεί «η Βενετία της Κίνας». Κανάλια, γέφυρες, παραδοσιακά σπίτια δίπλα στα κανάλια, αλλά και πολύ βρωμιά, μιζέρια και φτώχια (εδώ βλέπεις και το άλλο πρόσωπο της Κίνας). Καμία σχέση με την Xi Tang, που είχαμε επισκεφθεί χθές. Στη διαδρομή σταματήσαμε σ΄ ένα εργοστάσιο μεταξιού, υποτίθεται για ξενάγηση, αλλά στην πραγματικότητα για κατευθυνόμενες αγορές από το συγκεκριμένο κατάστημα.
Το βράδυ το πρόγραμμα είχε προγραμματισμένο θέατρο με ακροβατικά.
Σάββατο 25 Αυγούστου 2012
Η τελευταία μέρα μας στην Κίνα. Το πρωί επισκεφθήκαμε ένα βουδιστικό μοναστήρι μέσα στη Σαγκάη και μετά μια τουριστική περιοχή όπου βρισκόταν το παλάτι του μανδαρίνου (κυβερνήτη) της περιοχής με πανέμορφους κήπους. Η περιοχή είχε πάρα πολλά μικρομάγαζα. Η βροχή ευτυχώς σταμάτησε γρήγορα.
Στη συνέχεια είχαμε δυο ακόμη συναρπαστικές εμπειρίες. Την άνοδό μας στον δεύτερο ψηλότερο ουρανοξύστη του κόσμου, στον οποίο όμως βρίσκεται το ψηλότερο προσβάσιμο παρατηρητήριο του κόσμου στα 475 μέτρα. Φανταστικό. Και, τη διαδρομή Σαγκάη- αεροδρόμιο, με το ταχύτερο τραίνο του κόσμου και ταχύτητα 431 χλμ. την ώρα!
Το απόγευμα χαζέψαμε σε μια τεράστια σκεπαστή αγορά και φύγαμε για το αεροδρόμιο, όπου στις 01.00 ξημερώνοντας Κυριακή, πήραμε την πτήση επιστροφής της Etihad για Άμπου Ντάμπι όπου φτάσαμε μετά από εννιά ώρες πτήση και μετά άλλες τέσσερεις ώρες για Αθήνα.
Γενικά, παράξενα και πρακτικά για την Κίνα
Το ταξίδι στην Κίνα είναι εμπειρία ζωής κι έτσι θα πρέπει να βλέπεις με καλή θέληση ότι στραβό σου τυχαίνει, ώστε να μη χαλάσεις ούτε στιγμή τη διάθεσή σου.
Οι κινέζοι ως λαός είναι σχετικά βρώμικοι και ολίγον αγενείς θα έλεγα. Χαρακτηριστικό το φτύσιμο όπου βρουν. Υπάρχουν όμως (τουλάχιστον στις τουριστικές περιοχές), άψογες υπηρεσίες καθαριότητας, με αποτέλεσμα η εικόνα που βγαίνει να είναι πάρα πολύ καλή. Οι τουαλέτες γενικά ήταν επιεικώς υποφερτές (εκτός εξαιρέσεων).
Η ανάπτυξη της Κίνας είναι τεράστια. Παντού βλέπεις σύγχρονους αυτοκινητόδρομους, ανισόπεδους κόμβους, πάρκα, πλατείες. Πάντα δίπλα από τους αυτοκινητόδρομους υπάρχουν απαραίτητα ποδηλατόδρομοι. Δίπλα όμως στη σύγχρονη, μοντέρνα και πλούσια Κίνα, θα διακρίνετε φτώχεια και μιζέρια για πολύ κόσμο.
Παζάρι, παζάρι και ξανά παζάρι σε ότι αγοράζετε. Αυτά που ξέρατε για ανατολίτικο παζάρι στην Τουρκία ή τις αραβικές χώρες, ξεχάστε το. Εδώ μιλάμε για τελικές τιμές στο ένα δέκατο της αρχικής. Το παζάρι είναι θεσμός σε όλα τα καταστήματα (εξαιρούνται σούπερ μάρκετ) και οι αρχικές τιμές που σου λένε είναι τέτοιες ώστε να δεχτούν το παζάρι, με αποτέλεσμα αν δεν παζαρέψεις και ντραπείς (όπως έκανα εγώ στην πρώτη αγορά μου) να σε κοιτούν παράξενα. Μην ντρέπεστε λοιπόν και παζαρέψτε μέχρις εσχάτων.
Πάντα μαζί μας είχαμε και κινέζο ξεναγό ( εκτός από τον έλληνα του γραφείου). Εκ των υστέρων μάθαμε ότι οι κινέζοι ξεναγοί είναι κρατικοί υπάλληλοι, οι οποίοι φροντίζουν ώστε τα γκρούπ να τηρούν το πρόγραμμα που έχουν ( και το οποίο έχει εγκριθεί από την αρμόδια υπηρεσία) και επί πλέον υποχρεωτικά να επισκέπτονται προκαθορισμένα κρατικά καταστήματα για τις αγορές (μαργαριτάρια, μεταξωτά, τσάι, κλπ).
Κοινή διαπίστωση από όλους στο γκρούπ, ήταν ότι σπαταλούσαμε πολύ από τον χρόνο μας σε συγκεκριμένα ακριβά (για τα δεδομένα της Κίνας) καταστήματα, εις βάρος ελεύθερου χρόνου. Επίσης υπήρχε διαφήμιση δραστηριοτήτων που ήταν εκτός προγράμματος (και φυσικά πληρωνόταν επί πλέον).Θέλω να πω ακόμη ότι τα καταστήματα όπου μας πήγαιναν για ψώνια, ήταν μόνο για τουρίστες. Όπου ψωνίζαμε εμείς, δεν ψώνιζαν οι Κινέζοι (προφανώς και οι τιμές ήταν μόνο για τουρίστες).
Αυτά τα ολίγα λοιπόν για την Κίνα, και εις άλλα με υγεία.
Όποιος φίλος θέλει περισσότερες λεπτομέρειες ας στείλει μήνυμα.
τον Αύγουστο του 2012
Το ταξίδι στην Κίνα πραγματοποιήθηκε από 18 έως 26 Αυγούστου 2012, με οργανωμένο πρόγραμμα από το ταξιδιωτικό πρακτορείο Paradie travel της Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία και κύριο οργανωτή, το πρακτορείο Versus travel των Αθηνών.
Σάββατο 18 Αυγούστου 2012
Η διαδρομή για την Κίνα ξεκίνησε από το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» των Αθηνών, με πτήση της Etihad Airways (κρατική αεροπορική εταιρεία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων) για Πεκίνο, με ενδιάμεσο σταθμό και αλλαγή αεροπλάνου στο Άμπου Ντάμπι.
Ξεκινήσαμε την προγραμματισμένη ώρα (14.30) χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα. Ευχάριστη έκπληξη ήταν ότι μας έβαλαν να πετάξουμε στην θέση business.
Η πτήση από Αθήνα για Άμπου Ντάμπι, διαρκεί περίπου τέσσερις ώρες. Η εταιρεία είναι τέλεια. Άψογη συμπεριφορά των αεροσυνοδών, πλούσιο μενού, νερό και αναψυκτικά όποτε ζητήσεις. Εννοούνται η ατομική κουβέρτα, ωτασπίδες, ακουστικά, σκίαστρα, ως και κάλτσες μας έδωσαν για να μην κρυώνουν τα πόδια μας. Επί πλέον πρέπει να αναφερθεί το προηγημένο σύστημα αναψυχής που έχει κάθε επιβάτης στην ατομική του οθόνη και περιλαμβάνει από ταινίες, μουσική, ειδήσεις, διαδρομή, μέχρι και εξωτερικές κάμερες του αεροσκάφους.
Όταν φτάσαμε στο Άμπου Ντάμπι, είχε νυχτώσει για τα καλά. Μετά από μια ώρα περίπου αναμονή πήραμε την πτήση για Πεκίνο. Η θέση μας τώρα ήταν οικονομική και ήμασταν λίγο στριμωγμένα, αλλά υποφερτά, και με όλες τις παροχές που είχε και η business, με διαφορά ότι στο μενού τώρα δεν είχες τόσες επιλογές και ήταν συσκευασμένο και σερβιρισμένο σε πλαστικούς δίσκους και όχι σε πιάτα.
Κυριακή 19 Αυγούστου 2012
Μετά από επτά ώρες πτήση και έχοντας ξημερώσει για τα καλά, φτάσαμε στο Πεκίνο. Μετά από τις διατυπώσεις, συναντηθήκαμε με τον ξεναγό του γραφείου, ο οποίος μας περίμενε και αρχίσαμε την πρώτη γνωριμία μας με την αχανή αυτή χώρα.
Το αεροδρόμιο του Πεκίνου είναι τεράστιο, πεντακάθαρο και πολύ εύκολο για τους ταξιδιώτες. Το νέο terminal 3 στο αεροδρόμιο του Πεκίνου (το οποίο δημιουργήθηκε για τις ανάγκες της ολυμπιάδας του 2008), συνδέεται με το υπόλοιπο αεροδρόμιο με τραίνο! Η διαδρομή μέχρι την πόλη του Πεκίνου, είναι περίπου 45 λεπτά. Η κυκλοφορία, σχετικά καλή, ο καιρός θαυμάσιος. Η ξενάγηση της πρώτης μέρας περιλάμβανε την τεράστια σε έκταση πλατεία τιεν-αν-μεν, με το μαυσωλείο του Μάο και τους χιλιάδες κινέζους τουρίστες. Το παράξενο και αστείο ήταν ότι ενώ εμείς φωτογραφίζαμε τα αξιοθέατα και τους κινέζους, εκείνοι φωτογράφιζαν εμάς.
Το ξενοδοχείο στο Πεκίνο ήταν το Swissotel, 5 αστέρων και πολύ ωραίο. Το απόγευμα ξενάγηση στον ναό του ουρανού και γεύμα στο ξενοδοχείο. Το λάθος ήταν ότι θελήσαμε να πιούμε καφέ στο ξενοδοχείο επειδή βαρεθήκαμε να βγούμε παραέξω. Πληρώσαμε λοιπόν για δυο καπουτσίνο 96 γουαν (περίπου 13 ευρώ).
Δευτέρα 20 Αυγούστου 2012
Νωρίς ξύπνημα , σπουδαίο πρωινό φαγητό και αναχώρηση για την απαγορευμένη πόλη στο κέντρο του Πεκίνου, όπου βρίσκονται τα χειμερινά ανάκτορα. Στη συνέχεια τα θερινά ανάκτορα των αυτοκρατόρων. Στάση σε εργοστάσιο επεξεργασίας μαργαριταριών για τις πρώτες καταθέσεις. Συννεφιά σήμερα, αλλά αφόρητη υγρασία, με 31Ο C.
To μεσημέρι επιστροφή στο ξενοδοχείο. Δείπνο σε εστιατόριο με το πρώτο καθαρά κινέζικο φαγητό και πάπια Πεκίνου. Στη συνέχεια προαιρετική παράσταση σε θέατρο από (υποτιθέμενους;;
μοναχούς σαολιν, με εισιτήριο περίπου 29 ευρώ.Τρίτη 21 Αυγούστου 2012
Καιρός θαυμάσιος (σχεδόν ελληνικός) και … Σινικό Τείχος. Σε απόσταση μιας ώρας περίπου βόρεια του Πεκίνου βρίσκεται ένα κομμάτι από το επισκέψιμο τμήμα του σινικού τείχους. Ευτυχώς φτάσαμε λίγο νωρίς και ο κόσμος ήταν σχετικά λίγος, όταν φεύγαμε γινόταν πανικός. Πολύ δύσκολο να ανέβεις, αλλά οπωσδήποτε αξίζει τον κόπο.
Συνεχίσαμε σε μια περιοχή όπου βρίσκονται τάφοι 16 αυτοκρατόρων της δυναστείας Μινκ και επιστρέψαμε το απογευματάκι στο ξενοδοχείο.
Το απόγευμα μπήκα , από περιέργεια, σ΄ ένα σούπερ μάρκετ που βρισκόταν κοντά στο ξενοδοχείο. Υπήρχε μια διάχυτη άσχημη μυρωδιά και προσπαθούσα να βρω από πού προερχόταν, μέχρι που έφτασα στο κρεοπωλείο του καταστήματος και κατάλαβα. Προφανώς τα ψυγεία ήταν ρυθμισμένα σε όχι κατάλληλη θερμοκρασία και βρωμοκοπούσε ο τόπος. Φαίνεται όμως ότι ο μόνος που το καταλάβαινε ήμουν εγώ , γιατί κανένας δεν έδειχνε ενοχλημένος. Κατά τ΄ άλλα, τα προϊόντα παρόμοια με τα δικά μας, οι τιμές χαμηλότερες, αλλά μην φαντάζεστε τρομερές διαφορές, αλλά και ιδιαίτερα προϊόντα που οι κινέζοι ψώνιζαν, αλλά σ΄ εμάς φαίνονται παράξενα (πόδια κότας, λειριά κόκορα, κλπ).
Το βράδυ είχαμε κινέζικο φαγητό σε εστιατόριο και μετά κινέζικο παραδοσιακό θέατρο. Μετά το θέατρο κάναμε μια βραδινή βόλτα στην κεντρική αγορά του Πεκίνου, που φυσικά ήταν κλειστή, αλλά είδαμε πανάκριβα καταστήματα όλων των γνωστών οίκων. Το αποκορύφωμα της ημέρας ήταν το φαγητό δρόμου. Στο Πεκίνο λοιπόν, όταν κλείνουν τα καταστήματα της κεντρικής αγοράς, στήνεται μια λυόμενη αγορά φαγητού του δρόμου. Σε εκατοντάδες ομοιόμορφους υπαίθριους πάγκους, μπορείς να φας ότι θες (στην κυριολεξία). Από σκορπιούς διαφόρων μεγεθών, φίδια, βατράχια, μωρά καρχαρία, αράχνες, κατσαρίδες, κλπ. όλα αυτά σε σουβλάκι.
Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012
Σήμερα το πρόγραμμα είχε επίσκεψη στον τεράστιο ζωολογικό κήπο του Πεκίνου , με μεγαλύτερο αξιοθέατο τις ασπρόμαυρες αρκούδες «πάντα». Στη συνέχεια σ΄ ένα βουδιστικό μοναστήρι, όπου κύριο αξιοθέατο ήταν ένα τεράστιο ξύλινο άγαλμα του Βούδα ύψους 26 μέτρων, κατασκευασμένο από ένα και μόνο κορμό σανδαλόδεντρου.
Στη συνέχεια φαγητό και αποχαιρετούμε το Πεκίνο με εσωτερική πτήση της Air China για την πόλη Hang Zhou. H διάρκεια της πτήσης ήταν περίπου δυο ώρες και φτάσαμε το βράδυ.
Το πεντάστερο Zhejiang Grand Hotel, είναι φοβερό και αξίζει πραγματικά το κάθε αστέρι του.
Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012
Ξεκινήσαμε τη σημερινή μέρα με ξενάγηση στην περίφημη δυτική λίμνη. Όλη η περιοχή είναι φτιαγμένη σαν ένα τεράστιο πάρκο αναψυχής, με όμορφους πεζόδρομους στις όχθες της λίμνης, νούφαρα, βαρκάδες και πανέμορφα τοπία.
Συνεχίσαμε στην πόλη Xi Tang, όπου φτάσαμε μετά από μιάμιση ώρα σχεδόν με το λεωφορείο, αφού σταματήσαμε σ΄ ένα εργαστήριο τυποποίησης πράσινου τσαγιού. Η πόλη αυτή έχει περίπου 30.000 κατοίκους και θεωρείται σχεδόν χωριό, για τα δεδομένα της Κίνας. Είναι πανέμορφη, περιποιημένη, χτισμένη στις όχθες κάποιου παραπόταμου του Γιανκ τσε, με πέτρινα γεφύρια, μικρά παραδοσιακά σπίτια και πολλά κανάλια.
Στη συνέχεια και μετά από άλλη μιάμιση ώρα με το λεωφορείο φτάσαμε στη Σαγκάη!!!!! Εδώ όσα θαυμαστικά και να βάλω λίγα θα είναι. Όταν ένας φίλος που είχε επισκεφθεί τη Σαγκάη, έμαθε ότι θα πάμε, μου είπε ότι είναι η πόλη του μέλλοντος και ότι θα δούμε πολλά και θαυμαστά. Λοιπόν ότι και να μου είπε, ότι και να σας πω, είναι λίγο. Πραγματικά θαυμαστή πόλη του μέλλοντος. Με 23 εκατομμύρια περίπου πληθυσμό, η Σαγκάη είναι η βιτρίνα της σημερινής Κίνας. Λίγα προλάβαμε να δούμε στη διαδρομή μέχρι το ξενοδοχείο γιατί άρχιζε και βράδιαζε. Το ξενοδοχείο (Holiday Inn) τεσσάρων αστέρων, καλούτσικο. Φαγητό είχαμε ευρωπαϊκό και το ευχαριστήθηκαν όσοι δεν ήταν και τόσο φίλοι του κινέζικου.
Στη συνέχεια είχαμε κάτι καταπληκτικό. Μια νυχτερινή μίνι κρουαζιέρα για να θαυμάσουμε τη Σαγκάη by night. Η πόλη είναι χτισμένη στο σημείο που ο ποταμός Γιανγ τσε εκβάλει στην κίτρινη θάλασσα και μαζί με παραποτάμους σχηματίζει ένα μεγάλο δέλτα. Σε μια όχθη λοιπόν του ποταμού, όπου πριν μερικά χρόνια υπήρχαν μόνο χωράφια, ξεφύτρωσαν οι μεγαλύτεροι ουρανοξύστες του κόσμου, δημιουργώντας ένα τεράστιο πάρκο ουρανοξυστών, το οποίο η κρουαζιέρα διαπλέει, δίνοντας ένα ξεχωριστό θέαμα.
Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012
Ξεκινήσαμε το πρωί για την πόλη Su Zhou. Η πόλη αυτή απέχει δυο ώρες περίπου από τη Σαγκάη και έχει χαρακτηρισθεί «η Βενετία της Κίνας». Κανάλια, γέφυρες, παραδοσιακά σπίτια δίπλα στα κανάλια, αλλά και πολύ βρωμιά, μιζέρια και φτώχια (εδώ βλέπεις και το άλλο πρόσωπο της Κίνας). Καμία σχέση με την Xi Tang, που είχαμε επισκεφθεί χθές. Στη διαδρομή σταματήσαμε σ΄ ένα εργοστάσιο μεταξιού, υποτίθεται για ξενάγηση, αλλά στην πραγματικότητα για κατευθυνόμενες αγορές από το συγκεκριμένο κατάστημα.
Το βράδυ το πρόγραμμα είχε προγραμματισμένο θέατρο με ακροβατικά.
Σάββατο 25 Αυγούστου 2012
Η τελευταία μέρα μας στην Κίνα. Το πρωί επισκεφθήκαμε ένα βουδιστικό μοναστήρι μέσα στη Σαγκάη και μετά μια τουριστική περιοχή όπου βρισκόταν το παλάτι του μανδαρίνου (κυβερνήτη) της περιοχής με πανέμορφους κήπους. Η περιοχή είχε πάρα πολλά μικρομάγαζα. Η βροχή ευτυχώς σταμάτησε γρήγορα.
Στη συνέχεια είχαμε δυο ακόμη συναρπαστικές εμπειρίες. Την άνοδό μας στον δεύτερο ψηλότερο ουρανοξύστη του κόσμου, στον οποίο όμως βρίσκεται το ψηλότερο προσβάσιμο παρατηρητήριο του κόσμου στα 475 μέτρα. Φανταστικό. Και, τη διαδρομή Σαγκάη- αεροδρόμιο, με το ταχύτερο τραίνο του κόσμου και ταχύτητα 431 χλμ. την ώρα!
Το απόγευμα χαζέψαμε σε μια τεράστια σκεπαστή αγορά και φύγαμε για το αεροδρόμιο, όπου στις 01.00 ξημερώνοντας Κυριακή, πήραμε την πτήση επιστροφής της Etihad για Άμπου Ντάμπι όπου φτάσαμε μετά από εννιά ώρες πτήση και μετά άλλες τέσσερεις ώρες για Αθήνα.
Γενικά, παράξενα και πρακτικά για την Κίνα
Το ταξίδι στην Κίνα είναι εμπειρία ζωής κι έτσι θα πρέπει να βλέπεις με καλή θέληση ότι στραβό σου τυχαίνει, ώστε να μη χαλάσεις ούτε στιγμή τη διάθεσή σου.
Οι κινέζοι ως λαός είναι σχετικά βρώμικοι και ολίγον αγενείς θα έλεγα. Χαρακτηριστικό το φτύσιμο όπου βρουν. Υπάρχουν όμως (τουλάχιστον στις τουριστικές περιοχές), άψογες υπηρεσίες καθαριότητας, με αποτέλεσμα η εικόνα που βγαίνει να είναι πάρα πολύ καλή. Οι τουαλέτες γενικά ήταν επιεικώς υποφερτές (εκτός εξαιρέσεων).
Η ανάπτυξη της Κίνας είναι τεράστια. Παντού βλέπεις σύγχρονους αυτοκινητόδρομους, ανισόπεδους κόμβους, πάρκα, πλατείες. Πάντα δίπλα από τους αυτοκινητόδρομους υπάρχουν απαραίτητα ποδηλατόδρομοι. Δίπλα όμως στη σύγχρονη, μοντέρνα και πλούσια Κίνα, θα διακρίνετε φτώχεια και μιζέρια για πολύ κόσμο.
Παζάρι, παζάρι και ξανά παζάρι σε ότι αγοράζετε. Αυτά που ξέρατε για ανατολίτικο παζάρι στην Τουρκία ή τις αραβικές χώρες, ξεχάστε το. Εδώ μιλάμε για τελικές τιμές στο ένα δέκατο της αρχικής. Το παζάρι είναι θεσμός σε όλα τα καταστήματα (εξαιρούνται σούπερ μάρκετ) και οι αρχικές τιμές που σου λένε είναι τέτοιες ώστε να δεχτούν το παζάρι, με αποτέλεσμα αν δεν παζαρέψεις και ντραπείς (όπως έκανα εγώ στην πρώτη αγορά μου) να σε κοιτούν παράξενα. Μην ντρέπεστε λοιπόν και παζαρέψτε μέχρις εσχάτων.
Πάντα μαζί μας είχαμε και κινέζο ξεναγό ( εκτός από τον έλληνα του γραφείου). Εκ των υστέρων μάθαμε ότι οι κινέζοι ξεναγοί είναι κρατικοί υπάλληλοι, οι οποίοι φροντίζουν ώστε τα γκρούπ να τηρούν το πρόγραμμα που έχουν ( και το οποίο έχει εγκριθεί από την αρμόδια υπηρεσία) και επί πλέον υποχρεωτικά να επισκέπτονται προκαθορισμένα κρατικά καταστήματα για τις αγορές (μαργαριτάρια, μεταξωτά, τσάι, κλπ).
Κοινή διαπίστωση από όλους στο γκρούπ, ήταν ότι σπαταλούσαμε πολύ από τον χρόνο μας σε συγκεκριμένα ακριβά (για τα δεδομένα της Κίνας) καταστήματα, εις βάρος ελεύθερου χρόνου. Επίσης υπήρχε διαφήμιση δραστηριοτήτων που ήταν εκτός προγράμματος (και φυσικά πληρωνόταν επί πλέον).Θέλω να πω ακόμη ότι τα καταστήματα όπου μας πήγαιναν για ψώνια, ήταν μόνο για τουρίστες. Όπου ψωνίζαμε εμείς, δεν ψώνιζαν οι Κινέζοι (προφανώς και οι τιμές ήταν μόνο για τουρίστες).
Αυτά τα ολίγα λοιπόν για την Κίνα, και εις άλλα με υγεία.
Όποιος φίλος θέλει περισσότερες λεπτομέρειες ας στείλει μήνυμα.
