vaios
Member
- Μηνύματα
- 25
- Likes
- 6
- Επόμενο Ταξίδι
- ΙΣΛΑΝΔΙΑ
- Ταξίδι-Όνειρο
- eyjafjallajokull
Και εγώ επέστρεψα την Τρίτη 27/4, έμεινα κατενθουσιασμένος και απογοητευμένος, μας είχαν φοβίσει για κλεψιές, για γαστρεντολογικά προβλήματα κτλ. τίποτα από όλα αυτά, απλώς δεν φάγαμε φρούτα, μπανάνες ναι, ωμές σαλάτες, νερό βρύσης και φαγητά στο δρόμο.
Λοιπόν το Κάιρο των 20 εκατ. και που την ημέρα φτάνει τα 25 εκατομμύρια να τρέχουν στο δρόμο, στην αγορά, γίνεται μία πόλη τρελοκομείο,
Η απογοήτευση είναι στις φτωχογειτονιές και στο παζάρι στο Khan El-Khalili, βλέπεις ανθρώπους μέσα στην αθλιότητα (Νεκρόπολη), ανθρώπους να σε πιέζουν αφόρητα να αγοράσεις κάτι στο παζάρι, νοιώθεις την ανάγκη τους, αλλά δεν γίνεται να πάρεις τα πάντα. Δεν θα καθίσεις να δοκιμάσεις ένα καφέ, τσάι, λεμονάδα? Αν στο σερβίρουν σε ραγισμένο φλιτζάνι ή το τραπέζι και ο καναπές είναι βρώμικα τι θα πεις? Ποιος ξέρει πως θα είναι η κουζίνα τους!!! Εντάξει τα ανέχεσαι αν έχεις καλή διάθεση, αλλά κάτι σε κρατά να μην τα χαρείς.
Περνάς και βλέπεις τα σπίτια τους και σε πιάνεται η ψυχή.
Υπάρχει όμως και η ευχάριστη πλευρά του Καΐρου, να περπατήσεις δίπλα στο Νείλο, να θαυμάσεις τις αρχαιότητες, Μουσείο, Πυραμίδες, τα ψηλά κτίρια, να χαρείς ακόμα και την ωραία ατμόσφαιρα του ξενοδοχείου και να ηρεμίσεις μακριά από τη φασαρία και την εξαθλίωση.
-Λοιπόν εγώ πήρα το 5νθήμερο πακέτο Κάιρο, Αλεξάνδρεια και μία μέρα ελεύθερη, δεν γινόταν περισσότερο, πήρα μία γεύση από Νείλο, άλλη φορά πιο πέρα.
-Egyptair πολύ καλή εταιρία, περιποίηση, καλός καιρός, προς τα εκεί κάναμε 1,5 ώρα και προς τα εδώ 2 ώρες.
-Pyramis το γραφείο που μας πήγε, τέλεια, εξυπηρέτηση, κανένα παράπονο, μας παραλάβανε, μας πήγαν στο καλλίτερο Cairo Marriott, ένα ξενοδοχείο ανάκτορα, μέναμε στην πίσω χαμηλή πτέρυγα με θέα την πισίνα περιτριγυρισμένη από τους κήπους και τα εστιατόρια και τις καφετέριες.
-Αρχηγός και ξεναγός Γιώργος Ρεκτσίνης, άλλο πράγμα, δεν έχω ξανασυναντήσει τέτοιο ξεναγό, όρθιος στο Λεωφορείο να μας κοιτά και να περιγράφει Ιστορικά, κοινωνιολογικά, καθημερινότητα και ότι άλλη απορία, συνεχώς σε όλη την διαδρομή προς Πυραμίδες, προς Αλεξάνδρεια 3,5 ώρες συνέχεια, μπράβο του.
-Μας πήγαν στο Marriott τακτοποιηθήκαμε και μετά μία βόλτα στους κήπους, στην τράπεζα που είναι ανοιχτή συνέχεια, πήραμε λίρες και στις 19.00 ραντεβού να πάμε στο ποταμόπλοιο για μίνι 2ωρη νυχτερινή κρουαζιέρα στο Νείλο, προαιρετική 40 ?, να βλέπεις το φωτισμένο Κάιρο, μεγάλα ξενοδοχεία, κτίρια, γέφυρες, μακριά από τη φτώχια και τη μιζέρια. Τέλειο φαγητό, χορός της κοιλιάς και το καταπληκτικό, ο χορός του δερβίση, 30 λεπτά να στριφογυρίζει συνέχεια.
-Την άλλη μέρα πρωί-πρωί για το Μουσείο, 60 Λίρες είσοδος μέσα στο πρόγραμμα, ω! τι κόσμος ήταν αυτός, στριμωξίδι να μπούμε μέσα και εκεί το ένα γκρουπ κοντά στο άλλο, κάναμε μία περιήγηση 2 ωρών με ακουστικά και να ακούμε τον ξεναγό ασύρματα και είδαμε την πτέρυγα του Τουταγχαμόν και άλλα εκθέματα από τη ζωή των αρχαίων Αιγυπτίων και μετά προαιρετικά 100 Λίρες να δούμε τις μούμιες, τι θέαμα κι’ αυτό, προσπαθείς να φανταστείς πως οι σκελετοί αυτοί ήταν κάποτε βασιλιάδες.
-Μετά περνώντας από συνοικίες που βλέπαμε τα σπίτια και πολυκατοικίες μέσα στα σκουπίδια και στην εξαθλίωση, πολυκατοικίες ασοβάτιστες με ότι λογίς κουφώματα και στις ταράτσες σκουπίδια και ότι φανταστείς, αλλά τα δορυφορικά πιάτα απαραίτητα.
-Περάσαμε να δούμε σύμφωνα με το πρόγραμμα ένα εργοστάσιο παπύρου, μας έκανε μία επίδειξη πως γίνεται το χαρτί με κομμάτια πραγματικού παπύρου και μετά όποιος ήθελε αγόραζε πίνακες ζωγραφικής πάνω σε πάπυρο.
-Πυραμίδες, ποιος δεν έχει ονειρευτεί να βρεθεί στην βάση μίας Πυραμίδας, άλλο να τις βλέπεις σε φωτογραφία ή video και άλλο να βρίσκεσαι εκεί δίπλα, δεν μπορείς να φανταστείς το μέγεθος, περάσαμε την πυραμίδα του Χέοπος που την είχαν σε συντήρηση (εσωτερικά) και πήγαμε στην πυραμίδα του Χεφρήνου, ώστε να μπούμε και μέσα με 30 Λίρες, κατεβαίνεις ένα ξύλινο διάδρομο 20μ. με κλίση 450 , με ύψος 1μ. και πλάτος 0,70μ σκυμμένος, μετά ένας διάδρομος 5-6μ ίσιος πιο άνετος και μετά ο ίδιος με τον προηγούμενο ανηφορικός και στο τέλος φτάνεις, λαχανιασμένος και ιδρωμένος, γιατί και το οξυγόνο λιγοστεύει και νοιώθεις όλο αυτό τον όγκο στο κεφάλι σου και θέλεις δε θέλεις αρχίζει και σε πιάνει κλειστοφοβία, σε μία αίθουσα 10μ χ 4μ περίπου και ύψος 8μ περίπου που στο βάθος είναι ένας πέτρινος τάφος με σηκωμένο καπάκι, δεν άξιζε τον κόπο.
Επέστρεψα στην είσοδο και ένοιωσα το αεράκι να με δροσίζει, μετά θαυμάζοντας τον όγκο της πυραμίδας, έπεσα πάνω στους καμιλιέριδες που ήθελαν βόλτα ή να βγάλουμε φωτογραφίες.
Γι’ αυτή τους την επιμονή, από την μία είναι να σε εκνευρίζουν και από την άλλη να τους λυπάσαι, γιατί το μεροκάματο θέλουν να βγάλουν.
-Μετά πήγαμε στη σφίγγα βγάλαμε φωτογραφίες και φεύγοντας μας πέρασε από εργοστάσιο αρωμάτων, μας κέρασε ένα δροσιστικό ποτό, το καρκαντέ που βγαίνει από τον ιβίσκο και δοκιμάσαμε μερικά αρώματα και όποιος ήθελε αγόραζε.
-Επιστρέψαμε στο Νείλο σε ένα πλωτό εστιατόριο για φαγητό, πλούσιος μπουφές.
-Και μετά το πρόγραμμα είχε παζάρι, εδώ είναι η άλλη πλευρά του Καίρου που πρέπει οπωσδήποτε να την επισκεφτείς, σύμφωνα με όλα τα προγράμματα, τι να δεις? αναμνηστικά, και πράγματα που βλέπεις στο Μοναστηράκι, δεν είχαμε πολύ χρόνο και επειδή θα ερχόμασταν μόνοι μας και άλλη μέρα καναμε μία βόλτα και μετά καθίσαμε για καφέ, κατευθυνθήκαμε για το φημισμένο Fishawi, εντάξει ένα παραδοσιακό καφενείο σε ένα στενό σκοτεινό δρομάκι, εγώ προτίμησα να πάω στην πλατεία απέναντι από το τζαμί στο El-Ηousein, παραγγείλαμε καφέ με λίγη δόση κάρδαμου, καλός, μία άλλη γεύση.
Αλλά το κυριότερο, δεν είναι να καθίσεις σε καφενείο, σε εκνευρίζουν οι μικροπωλητές, ο ένας κοντά στο άλλο και δεν φεύγουν με το που τους λες δεν θέλω, επιμένουν και δεν μπορείς να ησυχάσεις, δεν πρέπει να τους κοιτάξεις καθόλου, να αδιαφορήσεις, μην κάνεις και τους ρωτήσεις την τιμή, την έβαψες, προτιμότερο να αγοράσεις, αλλιώς δεν φεύγουν, εμένα με κατάφεραν να μου βάψουν τα παπούτσια με 0,5? και στο τέλος ήθελε 0,5? για κάθε παπούτσι, στο τέλος μπορείς να βρεις και το μπελά σου.
-Επιστρέψαμε στο Marriott εξουθενωμένοι, όπου βρήκαμε ηρεμία στους κήπους και να φάμε κάτι.
-Την άλλη μέρα σηκωθήκαμε νωρίς από τις 5.00, δεν ξέρω αν ήταν η ξενοιασιά της εκδρομής, αλλά κοιμάσαι λίγο και χορταίνεις ύπνο, νοιώθεις ξεκούραστος, το πρόγραμμα είχε Αλεξάνδρεια, πήγαμε για πρωινό, τι μπουφές ήταν αυτός, τι να πρωτοπάρεις, ότι πάει ο νους σου, δεν μπορείς να αντισταθείς να τα δοκιμάσεις όλα, η λαιμαργία στο κατακόρυφο.
-Ξεκινήσαμε για Αλεξάνδρεια, ο Γιώργος όρθιος, σχέτο μαγνητόφωνο, να μας περιγράφει, να μας εξηγεί τα πάντα, Φαραώ, Ραμσής, Τουταγχαμών, Μέγας Αλέξανδρος, Νάσερ, εκδίωξη των Ελλήνων, Φαρούκ, Σαντάτ, Χόσνι Μουμπάρακ.
-Στη διαδρομή μας εξέπληξε όλη αυτή η μετατροπή της ερήμου σε γόνιμες περιοχές, που να φανταστείς αυτό το θαύμα, μέσα στην έρημο να βλέπεις εκτάσεις από ελαιώνες, πορτοκαλεώνες, κηπευτικά κτλ.
Κανάλια από τα νερά του Νείλου, αλλά και υπόγεια, όπου κι’ αν τρυπήσεις θα βρεις νερό.
-Φτάσαμε στη Αλεξάνδρεια μετά από 3,5 ώρες, απ’ την μία πλευρά απέραντη δαντελωτή παραλία και απ’ την άλλη ψηλές πολυκατοικίες, πήγαμε κατ’ ευθείαν στο σπίτι του Καβάφη, νοιώσαμε σαν το σπίτι μας, μία Ελλάδα μέσα στην Αίγυπτο, όπως και μετά στο Πατριαρχείο, ήταν Κυριακή και πέσαμε στην λειτουργία με τον Πατριάρχη.
-Μετά Βιβλιοθήκη, τι τεχνολογικό θαύμα είναι αυτό, για μία χώρα που απ’ την μία πλευρά βλέπεις την ακαταστασία, την τσαπατσουλιά, την εξαθλίωση και απ’ την άλλη τα μεγάλα ξενοδοχεία, τους μεγάλους ανισόπεδους δρόμους και την βιβλιοθήκη.
-Και στο τέλος οι κήποι με τα ανάκτορα Φαρούκ, πως σέβονται την Ιστορία τους όποια και αν είναι και περισσότερο τα οικοδομήματά τους, που έγιναν κάποτε για κάποιο λόγο και θα μείνουν και θα αξιοποιηθούν στο μέλλον για άλλο λόγο. Σύγκριση με μας, βασιλικοί κήποι, ανάκτορα Τατοΐου.
Φάγαμε μέσα στα ανάκτορα, εκεί που κάποτε δεν πλησίαζαν κοινοί θνητοί.
-Πήραμε το δρόμο της επιστροφής, κάναμε 5 ώρες, γιατί ήταν Κυριακή και οι Αιγύπτιοι πήγαν για μπάνια.
Περνώντας απ’ την έρημο νοιώσαμε την σκονισμένη ατμόσφαιρα, όπως και στο Κάιρο που τα μάτια μας έτσουζαν.
-Η 3η μέρα ήταν ελεύθερη και κάναμε μόνοι μας το πρόγραμμα, μετά το πλούσιο πρωινό, πήραμε ένα ΤΑΧΙ, υπάρχουν τα λευκά, τα πιο καινούργια, με ρολόι και ότι γράψει, αλλά αν σε κάνει κάποιο κύκλο, ανέβηκε η ταρίφα, γι’ αυτό προτιμότερο τα μαύρα αφού κάνεις παζάρι και αφού ξέρεις περίπου το κόστος διαδρομής, ρώτησα τον αρχηγό. Λοιπόν βγαίνοντας απ’ το Marriott κάνοντας σήμα ένα λευκό, σταματά και από πίσω σταματάνε άλλα 2 μαύρα κορνάροντας, λέω στο λευκό πόσο θα στοιχίσει για old town και μου λέει ότι γράψει, περίπου 30 λίρες, τον αφήνω αυτόν και πάω στο μαύρο και μου λέει 30, τελικά συμφωνάμε στα 20 και φεύγουμε, στο δρόμο κόρνες, συνωστισμός και φτάνουμε και μου λέει με 100 θα με περιμένει όσο θέλουμε και να επιστρέψουμε, τον αφήνουμε και κάνουμε μία βόλτα στην περιοχή των κοπτών, στην εκκλησία Αγ. Γεωργίου και φεύγοντας μας πλησιάζει ένας ταξιτζής για το παζάρι ζητούσε 50 λίρες, συμφωνούμε στα 30 και φεύγουμε, εκεί να δεις κίνηση και καμικάζι οδηγό, να χώνεται από δω, να κορνάρει από κει και όποιος προλάβει.
Απ’ ‘ότι κατάλαβα υπάρχει συνεννόηση μεταξύ τους, γι’ αυτό και οι συγκρούσεις είναι σπάνιες.
-Περνώντας από τη Νεκρόπολη του λέω να κάνουμε μία παράκαμψη για λίγο και να συνεχίσουμε, κανένα πρόβλημα, φίλος εγώ με τους Έλληνες, δεν θέλω τίποτα. Περάσαμε μέσα από τις φτωχογειτονιές, την κακομοιριά, τα σκουπίδια και την εξαθλίωση και μετά συνεχίσαμε για το Khan El-Khalili, αλλά άλλα συμφωνήσαμεκαι άλλα ζητούσε, ήθελε εκτός από τα 30 και άλλα 30 για την έξτρα βόλτα, τελικά του έδωσα 40 και κατέβηκα.
-Τώρα που δεν μας πίεζε ο χρόνος περπατήσαμε άνετα στο παζάρι, στην αρχή καθίσαμε στο στενό του El Fishawi και πήραμε καφέ και τσάι, μία τσαγιέρα ξεφλουδισμένη εμαγιέ, φλιτζάνια ολίγον τι σπασμένα, αλλά ο δυόσμος απαραίτητος στο τραπέζι, εδώ ο καφές δεν μου άρεσε, το τσάι καλό, αλλά οι μικροπωλητές δεν μας άφησαν λεπτό, αγοράσαμε αυτά τα σκαμπό, τα πουφ, λες και δεν υπάρχουν εδώ και ένας επίμονος που ήθελε να μου βάψει τα παπούτσια με νευρίασε τόσο που τον αγρίεψα και έτσι έφυγε.
Μετά συνεχίσαμε την βόλτα και κάποια στιγμή μπερδευτήκαμε σε ένα στενό, ξαναβγήκαμε, ψωνίσαμε μερικά δώρα με παζάρια στο 10%, μερικές φορές τους λυπάσαι και δεν κάνει να πας πιο κάτω, φτάνεις σε μία τιμή, δεν συμφωνείς και φεύγεις και σε φωνάζουν ΟΚ.
Μετά από αρκετό περπάτημα καθίσαμε για ξεκούραση στο γωνιακό καφέ απέναντι απ’ το τζαμί, είχε ένα δροσερό περιβάλλον, δοκιμάσαμε την λεμονάδα, φρέσκια και δροσερή, αλλά όταν βλέπεις σπασμένα πόδια τραπεζιού, ένα νάυλον σκονισμένο τραπεζομάντιλο, βρώμικοι καναπέδες, τι θα περιμένεις να είναι αυτά που πίνεις. Εν πάσει περιπτώσει δεν πάθαμε τίποτα.
-Φεύγοντας σταματώ ένα ΤΑΧΙ μέσα στην κίνηση του λέω για Marriott 20λίρες ΟΚ και φεύγουμε, ήταν ένα νεαρό παιδί με μακρυμάνικο βρώμικο πουλόβερ μέσα στο ζεστό ΤΑΧΙ, μέσα στην κίνηση, κάναμε περίπου 20λεπτά, τι ψυχή έχουν λιγότερα από 3? που έκαναν οι 20 λίρες, του έδωσα 30 και κατέβηκα.
-Μπήκαμε στο Marriott, εδώ η άλλη Αίγυπτος. Περάσαμε από την πισίνα, όλοι με μαγιό, ποιος ξέρει ο καθένας τι καπνό φουμάρει, όταν βγάλεις τα ρούχα όλοι ίδιοι είμαστε.
Κατεβήκαμε και μεις και κάναμε ένα μπάνιο μαζί με τους σεΐχηδες και τους νεόπλουτους.
-Πριν σουρουπώσει έπρεπε να πάμε στον πύργο να δούμε το Κάιρο από ψηλά, ξεκινήσαμε με τα πόδια. Και εδώ όπως και παντού, όπου θέλεις να μπεις, ξενοδοχεία, εστιατόρια, διάφορα κτίρια, παντού έλεγχος.
Εισιτήριο και εδώ 70 λίρες, ανεβήκαμε στην κορυφή του πύργου 187μ. πανοραμική θέα, βλέπεις τα πάντα, αλλά η ατμόσφαιρα ήταν λίγο σκονισμένη και οι πυραμίδες διακρίνονταν λίγο.
-Επιστρέφοντας περάσαμε από την γέφυρα, περπάτημα στην όχθη του Νείλου, βλέποντας τα ζευγαράκια, άλλες με μαντίλα, άλλες όχι, εκεί και οι “φελουκάρηδες” να προσπαθούν να σε πάνε μία βόλτα στο Νείλο.
Πάνω στη γέφυρα ήταν και μία γυναίκα με μωρό στην αγκαλιά, είχε και ένα μικρό κοριτσάκι που ζητιάνευε, του δίνω 10λίρες και δεν αρκείται και μου λέει, και την μάμα.
-Φτάσαμε στο ξενοδοχείο και πήγαμε στο Αιγυπτιακό εστιατόριο να δοκιμάσουμε κάποιο τοπικό πιάτο, είχε και μία ορχήστρα με Αιγυπτιακή μουσική, φάγαμε γύρο μοσχαρίσιο, καλός, αρνάκι μαγειρευτό, νόστιμο, μου θύμισε το αγνό κρέας που τρώγαμε κάποτε στο χωριό και κουσαρί, τουρλού όλα μαζί, μακαρονάκι, φακές, ρύζι, ρεβίθια, κρεμμύδια τηγανητά και στο πλάι ένα μπολ σάλτσα, δεν μου λέει και πολλά, αν ήταν μόνο του και σαρακοστή ίσως, αλλά όταν τρως μαζί αρνάκι και γύρο, τι να σου πει το κουσαρί.
vaios Gallery - Η φωτογραφική Gallery του TravelStories
Λοιπόν το Κάιρο των 20 εκατ. και που την ημέρα φτάνει τα 25 εκατομμύρια να τρέχουν στο δρόμο, στην αγορά, γίνεται μία πόλη τρελοκομείο,
Η απογοήτευση είναι στις φτωχογειτονιές και στο παζάρι στο Khan El-Khalili, βλέπεις ανθρώπους μέσα στην αθλιότητα (Νεκρόπολη), ανθρώπους να σε πιέζουν αφόρητα να αγοράσεις κάτι στο παζάρι, νοιώθεις την ανάγκη τους, αλλά δεν γίνεται να πάρεις τα πάντα. Δεν θα καθίσεις να δοκιμάσεις ένα καφέ, τσάι, λεμονάδα? Αν στο σερβίρουν σε ραγισμένο φλιτζάνι ή το τραπέζι και ο καναπές είναι βρώμικα τι θα πεις? Ποιος ξέρει πως θα είναι η κουζίνα τους!!! Εντάξει τα ανέχεσαι αν έχεις καλή διάθεση, αλλά κάτι σε κρατά να μην τα χαρείς.
Περνάς και βλέπεις τα σπίτια τους και σε πιάνεται η ψυχή.
Υπάρχει όμως και η ευχάριστη πλευρά του Καΐρου, να περπατήσεις δίπλα στο Νείλο, να θαυμάσεις τις αρχαιότητες, Μουσείο, Πυραμίδες, τα ψηλά κτίρια, να χαρείς ακόμα και την ωραία ατμόσφαιρα του ξενοδοχείου και να ηρεμίσεις μακριά από τη φασαρία και την εξαθλίωση.
-Λοιπόν εγώ πήρα το 5νθήμερο πακέτο Κάιρο, Αλεξάνδρεια και μία μέρα ελεύθερη, δεν γινόταν περισσότερο, πήρα μία γεύση από Νείλο, άλλη φορά πιο πέρα.
-Egyptair πολύ καλή εταιρία, περιποίηση, καλός καιρός, προς τα εκεί κάναμε 1,5 ώρα και προς τα εδώ 2 ώρες.
-Pyramis το γραφείο που μας πήγε, τέλεια, εξυπηρέτηση, κανένα παράπονο, μας παραλάβανε, μας πήγαν στο καλλίτερο Cairo Marriott, ένα ξενοδοχείο ανάκτορα, μέναμε στην πίσω χαμηλή πτέρυγα με θέα την πισίνα περιτριγυρισμένη από τους κήπους και τα εστιατόρια και τις καφετέριες.
-Αρχηγός και ξεναγός Γιώργος Ρεκτσίνης, άλλο πράγμα, δεν έχω ξανασυναντήσει τέτοιο ξεναγό, όρθιος στο Λεωφορείο να μας κοιτά και να περιγράφει Ιστορικά, κοινωνιολογικά, καθημερινότητα και ότι άλλη απορία, συνεχώς σε όλη την διαδρομή προς Πυραμίδες, προς Αλεξάνδρεια 3,5 ώρες συνέχεια, μπράβο του.
-Μας πήγαν στο Marriott τακτοποιηθήκαμε και μετά μία βόλτα στους κήπους, στην τράπεζα που είναι ανοιχτή συνέχεια, πήραμε λίρες και στις 19.00 ραντεβού να πάμε στο ποταμόπλοιο για μίνι 2ωρη νυχτερινή κρουαζιέρα στο Νείλο, προαιρετική 40 ?, να βλέπεις το φωτισμένο Κάιρο, μεγάλα ξενοδοχεία, κτίρια, γέφυρες, μακριά από τη φτώχια και τη μιζέρια. Τέλειο φαγητό, χορός της κοιλιάς και το καταπληκτικό, ο χορός του δερβίση, 30 λεπτά να στριφογυρίζει συνέχεια.
-Την άλλη μέρα πρωί-πρωί για το Μουσείο, 60 Λίρες είσοδος μέσα στο πρόγραμμα, ω! τι κόσμος ήταν αυτός, στριμωξίδι να μπούμε μέσα και εκεί το ένα γκρουπ κοντά στο άλλο, κάναμε μία περιήγηση 2 ωρών με ακουστικά και να ακούμε τον ξεναγό ασύρματα και είδαμε την πτέρυγα του Τουταγχαμόν και άλλα εκθέματα από τη ζωή των αρχαίων Αιγυπτίων και μετά προαιρετικά 100 Λίρες να δούμε τις μούμιες, τι θέαμα κι’ αυτό, προσπαθείς να φανταστείς πως οι σκελετοί αυτοί ήταν κάποτε βασιλιάδες.
-Μετά περνώντας από συνοικίες που βλέπαμε τα σπίτια και πολυκατοικίες μέσα στα σκουπίδια και στην εξαθλίωση, πολυκατοικίες ασοβάτιστες με ότι λογίς κουφώματα και στις ταράτσες σκουπίδια και ότι φανταστείς, αλλά τα δορυφορικά πιάτα απαραίτητα.
-Περάσαμε να δούμε σύμφωνα με το πρόγραμμα ένα εργοστάσιο παπύρου, μας έκανε μία επίδειξη πως γίνεται το χαρτί με κομμάτια πραγματικού παπύρου και μετά όποιος ήθελε αγόραζε πίνακες ζωγραφικής πάνω σε πάπυρο.
-Πυραμίδες, ποιος δεν έχει ονειρευτεί να βρεθεί στην βάση μίας Πυραμίδας, άλλο να τις βλέπεις σε φωτογραφία ή video και άλλο να βρίσκεσαι εκεί δίπλα, δεν μπορείς να φανταστείς το μέγεθος, περάσαμε την πυραμίδα του Χέοπος που την είχαν σε συντήρηση (εσωτερικά) και πήγαμε στην πυραμίδα του Χεφρήνου, ώστε να μπούμε και μέσα με 30 Λίρες, κατεβαίνεις ένα ξύλινο διάδρομο 20μ. με κλίση 450 , με ύψος 1μ. και πλάτος 0,70μ σκυμμένος, μετά ένας διάδρομος 5-6μ ίσιος πιο άνετος και μετά ο ίδιος με τον προηγούμενο ανηφορικός και στο τέλος φτάνεις, λαχανιασμένος και ιδρωμένος, γιατί και το οξυγόνο λιγοστεύει και νοιώθεις όλο αυτό τον όγκο στο κεφάλι σου και θέλεις δε θέλεις αρχίζει και σε πιάνει κλειστοφοβία, σε μία αίθουσα 10μ χ 4μ περίπου και ύψος 8μ περίπου που στο βάθος είναι ένας πέτρινος τάφος με σηκωμένο καπάκι, δεν άξιζε τον κόπο.
Επέστρεψα στην είσοδο και ένοιωσα το αεράκι να με δροσίζει, μετά θαυμάζοντας τον όγκο της πυραμίδας, έπεσα πάνω στους καμιλιέριδες που ήθελαν βόλτα ή να βγάλουμε φωτογραφίες.
Γι’ αυτή τους την επιμονή, από την μία είναι να σε εκνευρίζουν και από την άλλη να τους λυπάσαι, γιατί το μεροκάματο θέλουν να βγάλουν.
-Μετά πήγαμε στη σφίγγα βγάλαμε φωτογραφίες και φεύγοντας μας πέρασε από εργοστάσιο αρωμάτων, μας κέρασε ένα δροσιστικό ποτό, το καρκαντέ που βγαίνει από τον ιβίσκο και δοκιμάσαμε μερικά αρώματα και όποιος ήθελε αγόραζε.
-Επιστρέψαμε στο Νείλο σε ένα πλωτό εστιατόριο για φαγητό, πλούσιος μπουφές.
-Και μετά το πρόγραμμα είχε παζάρι, εδώ είναι η άλλη πλευρά του Καίρου που πρέπει οπωσδήποτε να την επισκεφτείς, σύμφωνα με όλα τα προγράμματα, τι να δεις? αναμνηστικά, και πράγματα που βλέπεις στο Μοναστηράκι, δεν είχαμε πολύ χρόνο και επειδή θα ερχόμασταν μόνοι μας και άλλη μέρα καναμε μία βόλτα και μετά καθίσαμε για καφέ, κατευθυνθήκαμε για το φημισμένο Fishawi, εντάξει ένα παραδοσιακό καφενείο σε ένα στενό σκοτεινό δρομάκι, εγώ προτίμησα να πάω στην πλατεία απέναντι από το τζαμί στο El-Ηousein, παραγγείλαμε καφέ με λίγη δόση κάρδαμου, καλός, μία άλλη γεύση.
Αλλά το κυριότερο, δεν είναι να καθίσεις σε καφενείο, σε εκνευρίζουν οι μικροπωλητές, ο ένας κοντά στο άλλο και δεν φεύγουν με το που τους λες δεν θέλω, επιμένουν και δεν μπορείς να ησυχάσεις, δεν πρέπει να τους κοιτάξεις καθόλου, να αδιαφορήσεις, μην κάνεις και τους ρωτήσεις την τιμή, την έβαψες, προτιμότερο να αγοράσεις, αλλιώς δεν φεύγουν, εμένα με κατάφεραν να μου βάψουν τα παπούτσια με 0,5? και στο τέλος ήθελε 0,5? για κάθε παπούτσι, στο τέλος μπορείς να βρεις και το μπελά σου.
-Επιστρέψαμε στο Marriott εξουθενωμένοι, όπου βρήκαμε ηρεμία στους κήπους και να φάμε κάτι.
-Την άλλη μέρα σηκωθήκαμε νωρίς από τις 5.00, δεν ξέρω αν ήταν η ξενοιασιά της εκδρομής, αλλά κοιμάσαι λίγο και χορταίνεις ύπνο, νοιώθεις ξεκούραστος, το πρόγραμμα είχε Αλεξάνδρεια, πήγαμε για πρωινό, τι μπουφές ήταν αυτός, τι να πρωτοπάρεις, ότι πάει ο νους σου, δεν μπορείς να αντισταθείς να τα δοκιμάσεις όλα, η λαιμαργία στο κατακόρυφο.
-Ξεκινήσαμε για Αλεξάνδρεια, ο Γιώργος όρθιος, σχέτο μαγνητόφωνο, να μας περιγράφει, να μας εξηγεί τα πάντα, Φαραώ, Ραμσής, Τουταγχαμών, Μέγας Αλέξανδρος, Νάσερ, εκδίωξη των Ελλήνων, Φαρούκ, Σαντάτ, Χόσνι Μουμπάρακ.
-Στη διαδρομή μας εξέπληξε όλη αυτή η μετατροπή της ερήμου σε γόνιμες περιοχές, που να φανταστείς αυτό το θαύμα, μέσα στην έρημο να βλέπεις εκτάσεις από ελαιώνες, πορτοκαλεώνες, κηπευτικά κτλ.
Κανάλια από τα νερά του Νείλου, αλλά και υπόγεια, όπου κι’ αν τρυπήσεις θα βρεις νερό.
-Φτάσαμε στη Αλεξάνδρεια μετά από 3,5 ώρες, απ’ την μία πλευρά απέραντη δαντελωτή παραλία και απ’ την άλλη ψηλές πολυκατοικίες, πήγαμε κατ’ ευθείαν στο σπίτι του Καβάφη, νοιώσαμε σαν το σπίτι μας, μία Ελλάδα μέσα στην Αίγυπτο, όπως και μετά στο Πατριαρχείο, ήταν Κυριακή και πέσαμε στην λειτουργία με τον Πατριάρχη.
-Μετά Βιβλιοθήκη, τι τεχνολογικό θαύμα είναι αυτό, για μία χώρα που απ’ την μία πλευρά βλέπεις την ακαταστασία, την τσαπατσουλιά, την εξαθλίωση και απ’ την άλλη τα μεγάλα ξενοδοχεία, τους μεγάλους ανισόπεδους δρόμους και την βιβλιοθήκη.
-Και στο τέλος οι κήποι με τα ανάκτορα Φαρούκ, πως σέβονται την Ιστορία τους όποια και αν είναι και περισσότερο τα οικοδομήματά τους, που έγιναν κάποτε για κάποιο λόγο και θα μείνουν και θα αξιοποιηθούν στο μέλλον για άλλο λόγο. Σύγκριση με μας, βασιλικοί κήποι, ανάκτορα Τατοΐου.
Φάγαμε μέσα στα ανάκτορα, εκεί που κάποτε δεν πλησίαζαν κοινοί θνητοί.
-Πήραμε το δρόμο της επιστροφής, κάναμε 5 ώρες, γιατί ήταν Κυριακή και οι Αιγύπτιοι πήγαν για μπάνια.
Περνώντας απ’ την έρημο νοιώσαμε την σκονισμένη ατμόσφαιρα, όπως και στο Κάιρο που τα μάτια μας έτσουζαν.
-Η 3η μέρα ήταν ελεύθερη και κάναμε μόνοι μας το πρόγραμμα, μετά το πλούσιο πρωινό, πήραμε ένα ΤΑΧΙ, υπάρχουν τα λευκά, τα πιο καινούργια, με ρολόι και ότι γράψει, αλλά αν σε κάνει κάποιο κύκλο, ανέβηκε η ταρίφα, γι’ αυτό προτιμότερο τα μαύρα αφού κάνεις παζάρι και αφού ξέρεις περίπου το κόστος διαδρομής, ρώτησα τον αρχηγό. Λοιπόν βγαίνοντας απ’ το Marriott κάνοντας σήμα ένα λευκό, σταματά και από πίσω σταματάνε άλλα 2 μαύρα κορνάροντας, λέω στο λευκό πόσο θα στοιχίσει για old town και μου λέει ότι γράψει, περίπου 30 λίρες, τον αφήνω αυτόν και πάω στο μαύρο και μου λέει 30, τελικά συμφωνάμε στα 20 και φεύγουμε, στο δρόμο κόρνες, συνωστισμός και φτάνουμε και μου λέει με 100 θα με περιμένει όσο θέλουμε και να επιστρέψουμε, τον αφήνουμε και κάνουμε μία βόλτα στην περιοχή των κοπτών, στην εκκλησία Αγ. Γεωργίου και φεύγοντας μας πλησιάζει ένας ταξιτζής για το παζάρι ζητούσε 50 λίρες, συμφωνούμε στα 30 και φεύγουμε, εκεί να δεις κίνηση και καμικάζι οδηγό, να χώνεται από δω, να κορνάρει από κει και όποιος προλάβει.
Απ’ ‘ότι κατάλαβα υπάρχει συνεννόηση μεταξύ τους, γι’ αυτό και οι συγκρούσεις είναι σπάνιες.
-Περνώντας από τη Νεκρόπολη του λέω να κάνουμε μία παράκαμψη για λίγο και να συνεχίσουμε, κανένα πρόβλημα, φίλος εγώ με τους Έλληνες, δεν θέλω τίποτα. Περάσαμε μέσα από τις φτωχογειτονιές, την κακομοιριά, τα σκουπίδια και την εξαθλίωση και μετά συνεχίσαμε για το Khan El-Khalili, αλλά άλλα συμφωνήσαμεκαι άλλα ζητούσε, ήθελε εκτός από τα 30 και άλλα 30 για την έξτρα βόλτα, τελικά του έδωσα 40 και κατέβηκα.
-Τώρα που δεν μας πίεζε ο χρόνος περπατήσαμε άνετα στο παζάρι, στην αρχή καθίσαμε στο στενό του El Fishawi και πήραμε καφέ και τσάι, μία τσαγιέρα ξεφλουδισμένη εμαγιέ, φλιτζάνια ολίγον τι σπασμένα, αλλά ο δυόσμος απαραίτητος στο τραπέζι, εδώ ο καφές δεν μου άρεσε, το τσάι καλό, αλλά οι μικροπωλητές δεν μας άφησαν λεπτό, αγοράσαμε αυτά τα σκαμπό, τα πουφ, λες και δεν υπάρχουν εδώ και ένας επίμονος που ήθελε να μου βάψει τα παπούτσια με νευρίασε τόσο που τον αγρίεψα και έτσι έφυγε.
Μετά συνεχίσαμε την βόλτα και κάποια στιγμή μπερδευτήκαμε σε ένα στενό, ξαναβγήκαμε, ψωνίσαμε μερικά δώρα με παζάρια στο 10%, μερικές φορές τους λυπάσαι και δεν κάνει να πας πιο κάτω, φτάνεις σε μία τιμή, δεν συμφωνείς και φεύγεις και σε φωνάζουν ΟΚ.
Μετά από αρκετό περπάτημα καθίσαμε για ξεκούραση στο γωνιακό καφέ απέναντι απ’ το τζαμί, είχε ένα δροσερό περιβάλλον, δοκιμάσαμε την λεμονάδα, φρέσκια και δροσερή, αλλά όταν βλέπεις σπασμένα πόδια τραπεζιού, ένα νάυλον σκονισμένο τραπεζομάντιλο, βρώμικοι καναπέδες, τι θα περιμένεις να είναι αυτά που πίνεις. Εν πάσει περιπτώσει δεν πάθαμε τίποτα.
-Φεύγοντας σταματώ ένα ΤΑΧΙ μέσα στην κίνηση του λέω για Marriott 20λίρες ΟΚ και φεύγουμε, ήταν ένα νεαρό παιδί με μακρυμάνικο βρώμικο πουλόβερ μέσα στο ζεστό ΤΑΧΙ, μέσα στην κίνηση, κάναμε περίπου 20λεπτά, τι ψυχή έχουν λιγότερα από 3? που έκαναν οι 20 λίρες, του έδωσα 30 και κατέβηκα.
-Μπήκαμε στο Marriott, εδώ η άλλη Αίγυπτος. Περάσαμε από την πισίνα, όλοι με μαγιό, ποιος ξέρει ο καθένας τι καπνό φουμάρει, όταν βγάλεις τα ρούχα όλοι ίδιοι είμαστε.
Κατεβήκαμε και μεις και κάναμε ένα μπάνιο μαζί με τους σεΐχηδες και τους νεόπλουτους.
-Πριν σουρουπώσει έπρεπε να πάμε στον πύργο να δούμε το Κάιρο από ψηλά, ξεκινήσαμε με τα πόδια. Και εδώ όπως και παντού, όπου θέλεις να μπεις, ξενοδοχεία, εστιατόρια, διάφορα κτίρια, παντού έλεγχος.
Εισιτήριο και εδώ 70 λίρες, ανεβήκαμε στην κορυφή του πύργου 187μ. πανοραμική θέα, βλέπεις τα πάντα, αλλά η ατμόσφαιρα ήταν λίγο σκονισμένη και οι πυραμίδες διακρίνονταν λίγο.
-Επιστρέφοντας περάσαμε από την γέφυρα, περπάτημα στην όχθη του Νείλου, βλέποντας τα ζευγαράκια, άλλες με μαντίλα, άλλες όχι, εκεί και οι “φελουκάρηδες” να προσπαθούν να σε πάνε μία βόλτα στο Νείλο.
Πάνω στη γέφυρα ήταν και μία γυναίκα με μωρό στην αγκαλιά, είχε και ένα μικρό κοριτσάκι που ζητιάνευε, του δίνω 10λίρες και δεν αρκείται και μου λέει, και την μάμα.
-Φτάσαμε στο ξενοδοχείο και πήγαμε στο Αιγυπτιακό εστιατόριο να δοκιμάσουμε κάποιο τοπικό πιάτο, είχε και μία ορχήστρα με Αιγυπτιακή μουσική, φάγαμε γύρο μοσχαρίσιο, καλός, αρνάκι μαγειρευτό, νόστιμο, μου θύμισε το αγνό κρέας που τρώγαμε κάποτε στο χωριό και κουσαρί, τουρλού όλα μαζί, μακαρονάκι, φακές, ρύζι, ρεβίθια, κρεμμύδια τηγανητά και στο πλάι ένα μπολ σάλτσα, δεν μου λέει και πολλά, αν ήταν μόνο του και σαρακοστή ίσως, αλλά όταν τρως μαζί αρνάκι και γύρο, τι να σου πει το κουσαρί.
vaios Gallery - Η φωτογραφική Gallery του TravelStories
Attachments
Last edited:
