Μου είχε καρφωθεί εδώ και χρόνια στο μυαλό ένα τέτοιο ταξίδι. Και τελικά το αποφάσισα. Όλοι μου έλεγαν ότι με τη συγκεκριμένη μηχανή δε μπορώ να κάνω τέτοιο ταξίδι αλλά τελικά είχανε άδικο.
1η μέρα : Αθήνα – Πάτρα
Ξεκινάμε στις 12. Ο δρόμος λίγο ως πολύ γνωστός. Φτάνουμε στις 14.30 στην Πάτρα για να πάρουμε το πλοίο για Ανκόνα.
Πάτρα – Ανκόνα
Επιβίβαση στο πλοίο Olympic Champion. Αναχώρηση στις 17.00. Άφιξη στην Ανκόνα στις 13.30 την επόμενη μέρα.
2η μέρα : Ανκόνα – Φλωρεντία
Ξεκινάμε από Ανκόνα και πέρνουμε το δρόμο για Φλωρεντία μέσω Perugia, επειδή δεν έχει πολλά διόδια και επειδή βλέπουμε καλύτερα τη φύση. Το gps μας βοηθάει αποτελεσματικά να βρούμε τον προορισμό μας. Η άσφαλτος τέλεια, με δύο λωρίδες κυκλοφορίας. Περνάμε μέσα από πολλά τούνελ και βλέπουμε παντού πράσινο. Η βροχή μας τα χαλάει λίγο βέβαια αλλά φοράμε τα αδιάβροχα και συνεχίζουμε. Μόλις αρχίζει να βραδιάζει βλέπουμε τις πρώτες ταμπέλες για Φλωρεντία. Έχει όμως τόσο πολύ κίνηση. Υπολογίζω καμμιά δεκαριά χιλιόμετρα πριν την είσοδο της πόλης. Ακολουθώ το Ελληνικό σύστημα να οδηγήσω στη λωρίδα ανάγκης γιατί είδα και άλλους να το κάνουνε. Φτάνουμε στη Φλωρεντία. Βρίσκουμε το ξενοδοχείο αλλάζουμε και βγαίνουμε για βραδινή βόλτα. Τέλειο μέρος, οι γέφυρες ήτανε τέλειες τη νύχτα καθώς και η πλατεία Duomo.
3η μέρα Φλωρεντία – Νίκαια
Ξυπνάμε νωρίς το πρωί για να ξανακάνουμε μια πρωινή βόλτα στην πόλη και να βγάλουμε φωτογραφίες. Κατά τις 12 ξεκινάμε για Νίκαια. Παίρνουμε την autostrada των λουλουδιών για Γένοβα. Ο δρόμος τέλειος με 2 λωρίδες και μία έκτακτης ανάγκης περνάει μέσα από τις πεδιάδες της Τοσκάνης και συνεχίζει σε βουνά στα οποία έχει ομίχλη. Πολλά, πάρα πολλά τούνελ και τέλεια άσφαλτος. Παίρνεις την οποιαδήποτε στροφή με βροχή με όσα χιλιόμετρα κι αν έρχεσαι. Κάνει βέβαια λίγο κρύο και δεν το περιμέναμε για Σεπτέμβρη. Σταματάμε σε κάποια aurogril για καφέ ο οποίος cappuccino κοστίζει 1,30 euro. Βγαίνοντας από την Τοσκάνη και μπαίνοντας στη Λιγουρία το τοπίο αλλάζει. Περνάμε κοντά από πεδινά χωριά και βλάπουμε άλλα πάνω στα βουνά. Σιγά σιγά αρχίζουμε να βλέπουμε και θάλασσα. Περνάμε τη Γένοβα και συνεχίζουμε το δρόμο για Ventimiglia. Γεμάτο γέφυρες οι οποίες περνάνε πάνω από τα χωριά. Από τη μια μεριά βουνό, από την άλλη θάλασσα. Σε λίγο το τοπίο έχει αλλάξει, μου θυμίζει λίγο ότι πηγαίνω στην Κινέτα. Και ο καιρός έχει αλλάξει. Έχει συνέχεια ήλιο και αρχίζει να κάνει ζέστη. Περνάμε San Remo, Ventimiglia και βλέποντας όλα τα χωριά από ψηλά φτάνουμε στα τελευταία Ιταλικά διόδια. Και συνεχίζουμε για Γαλλία. Ο δρόμος αλλάζει. Έχει περισσότερες λωρίδες κυκλοφορίας και λίγο πιο παλιά άσφαλτο αλλά ασφαλή. Φτάνουμε το απόγευμα στη Νίκαια και πάμε στο ξενοδοχείο να αλλάξουμε και να βγούμε για βόλτα. Η θάλασσα έχει ένα μπλέ χρώμα σαν τα πλακάκια της πισίνας. Τέλεια! Φυσικά κάναμε μπάνιο και ήτανε πεντακάθαρα. Η παραλιακή λεωφόρος promenade des anglais γεμάτη φοίνικες και γεμάτη κόσμο που κάνει βόλτες και ποδήλατο. Η παλιά πόλη τέλεια. Στην κεντρική πλατεία είδα κάτι που μου κίνησε το ενδιαφέρον. Το τραμ μάζευε τις κεραίες γιατί δεν υπήρχανε σύρματα στην πλατεία. Στην Ελλάδα θα περνάγανε σύρματα τραμ τρόλευ και φωτισμού.. Το μέρος ήτανε τέλειο, τέλειο και πάλι τέλειο.
4η μέρα Νίκαια – Κάννες.
Ξεκινάμε για Κάννες, πέρνοντας το δρόμο που περνάει από τα παραθαλάσσια χωριά και όχι την autoroute. Μου θυμίζει λίγο Ελλάδα, αλλά οι ταμπέλες παντού και για τα πάντα με κάνουνε να αλλάξω γνώμη. Φτάνουμε στις Κάννες παρκάρουμε κοντά σε ένα μέρος που θυμίζει Πασαλιμάνι. Σημειωτέο ότι όλα τα μέρη είναι γεμάτα parking για moto. Παντού. Περνάμε από το palais de festival με το κόκκινο χαλί και κάνουμε βόλτα στη διάσημη la croisette και πίνουμε καφέ. Συνεχίζουμε στα στενά της πόλης και συνεχίζουμε στην Παλιά πόλη. Βρίσκουμε και οδό Βενιζέλου. Επιστρέφουμε στη Νίκαια.
5η μέρα Νίκαια – Μόντε Κάρλο
Ξεκινάμε για Μόντε Κάρλο. Ακουλουθύμε τη μεσαία [moyenne] κορνίς που περνάει λίγο πιο ψηλά από την παραλία. Περνάμε από τη villefranche sur mer και το cap ferrat και βλέπουμε τη θέα. Είναι τόσο τέλεια που δε θέλουμε να φύγουμε από κει. Συνεχίζουμε την απίστευτη διαδρομή και φτάνουμε στο κρατίδιο του Monaco. Πηγαίνουμε βόλτα στο Casino και καθόμαστε για καφέ στο ξακουστό café de paris ακριβώς δίπλα. Μία ηλικιωμένη κυρία φωνάζει λίγο και βρίζει τον άντρα της και αμέσως καταλαβαίνω ότι ακούω Έλληνες. Συνεχίζουμε κάνοντας βόλτες και περνάμε από κει που περνάει η formula 1. Επιστροφή στη Νίκαια από τη base κορνίς που περνάει από την Παραλία. Θυμίζει λίγο την παραλιακή για Σούνιο. Περνάμε από το χωριό Beaulieu-sur-Mer και βλέπουμε την Ελληνική βίλλα Κύριλος. Γυρίζουμε στη Νίκαια και κάνουμε βόλτα στο παλιό λιμάνι στο οποίο μας εντυπωσιάζουνε τα πολύχρωμα κτίρια.
6η μέρα Νίκαια – Πίζα
Ξεκινάμε πρωί πρωί και παίρνουμε τον ίδιο δρόμο προς Γένοβα. Στη Γένοβα πηγαίνουμε μέσα από την πόλη για να τη δούμε. Τα κτίρια αναγεννησιακού και γοτθικού ρυθμού μας κάνουν να νομίζουμε ότι βρισκόμαστε σε άλλη εποχή. Συνεχίζουμε και βγένουμε από τη Λιγουρία μπαίνοντας ξανά στην Τοκάνη. Φτάνουμε στην Πίζα διαπιστώνοντας ότι είναι μικρή γραφική πόλη κοντά στην ύπαιθρο. Φτάνουμε στον κεκλιμένο πύργο και το θέαμα μας κόβει την ανάσα. Υπάρχει τόση ενέργεια σε αυτή την περιοχή. Βόλτα στην πόλη που θυμίζει μεσαίωνα και επιστροφή στον πύργο τη νύχτα. Τέλεια! Τέλεια! Τέλεια! Βόλτα στο σταθμό για πίτσα και επιστροφή στο ξενοδοχείο.
7η μέρα Πίζα – Ανκόνα
Ξεκινάμε με βροχή αλλά ευτυχώς σταματάει γρήγορα. Ακουλουθούμε την aurostrada μέσω Bologna. O δρόμος στην αρχή καλός με 2 λωρίδες κυκλοφορίας. Μετά όμως έχει πολλές γέφυρες. Στις ενώσεις τους η μηχανή χτυπάει πολύ και αυτό μας δυσκολεύει και μας κουράζει. Μετά τη Bologna ο δρόμος λίγο πιο παλιός αλλά με 4 λωρίδες κυκλοφορίας. Εκεί χρειάζεσαι περισσότερα κυβικά για να τρέξεις. Περνάμε Ravenna, San Marino, Rimini και αρχίζουμε να βλέπουμε τις πρώτες Ελληνιθές νταλίκες. Φτάνουμε Ανκόνα και επιβιβαζόμαστε στο Olympic Champion για την επιστροφή.
Παρατηρήσεις: Το ταξίδι έγινε τέλος Σεπτέμβρη 2010.
Τα διόδια στην Ιταλία είναι πανάκριβα περίπου 25 euro τα 300 χλμ, αλλά η άσφαλτος τέλεια. Μηχανή και αυτοκίνητο δυστυχώς κοστίζουνε το ίδιο. Στη νότια Γαλλία είναι φτηνότερα για τις μηχανές αλλα η άσφαλτος πιο παλιά και μέσα στις πόλεις γεμάτο λακούβες, όπως στην Ελλάδα.
Στο δρόμο όλοι πηγαίνανε με ταχύτητα πολύ μεγαλύτερη από το όριο και στην Ιταλία και στη νότια Γαλλία. Και δεν παρατήρησα ούτε ένα οδηγό να πηγαίνει αργά όπως εδώ.
Η βενζίνη στην Ιταλία κόστιζε περίπου 1,2 – 1,3 euro. Στη Γαλλία 1,3 – 1,4 euro, με τιμή στην Ελλάδα περίπου 1,5 euro.
1η μέρα : Αθήνα – Πάτρα
Ξεκινάμε στις 12. Ο δρόμος λίγο ως πολύ γνωστός. Φτάνουμε στις 14.30 στην Πάτρα για να πάρουμε το πλοίο για Ανκόνα.
Πάτρα – Ανκόνα
Επιβίβαση στο πλοίο Olympic Champion. Αναχώρηση στις 17.00. Άφιξη στην Ανκόνα στις 13.30 την επόμενη μέρα.
2η μέρα : Ανκόνα – Φλωρεντία
Ξεκινάμε από Ανκόνα και πέρνουμε το δρόμο για Φλωρεντία μέσω Perugia, επειδή δεν έχει πολλά διόδια και επειδή βλέπουμε καλύτερα τη φύση. Το gps μας βοηθάει αποτελεσματικά να βρούμε τον προορισμό μας. Η άσφαλτος τέλεια, με δύο λωρίδες κυκλοφορίας. Περνάμε μέσα από πολλά τούνελ και βλέπουμε παντού πράσινο. Η βροχή μας τα χαλάει λίγο βέβαια αλλά φοράμε τα αδιάβροχα και συνεχίζουμε. Μόλις αρχίζει να βραδιάζει βλέπουμε τις πρώτες ταμπέλες για Φλωρεντία. Έχει όμως τόσο πολύ κίνηση. Υπολογίζω καμμιά δεκαριά χιλιόμετρα πριν την είσοδο της πόλης. Ακολουθώ το Ελληνικό σύστημα να οδηγήσω στη λωρίδα ανάγκης γιατί είδα και άλλους να το κάνουνε. Φτάνουμε στη Φλωρεντία. Βρίσκουμε το ξενοδοχείο αλλάζουμε και βγαίνουμε για βραδινή βόλτα. Τέλειο μέρος, οι γέφυρες ήτανε τέλειες τη νύχτα καθώς και η πλατεία Duomo.
3η μέρα Φλωρεντία – Νίκαια
Ξυπνάμε νωρίς το πρωί για να ξανακάνουμε μια πρωινή βόλτα στην πόλη και να βγάλουμε φωτογραφίες. Κατά τις 12 ξεκινάμε για Νίκαια. Παίρνουμε την autostrada των λουλουδιών για Γένοβα. Ο δρόμος τέλειος με 2 λωρίδες και μία έκτακτης ανάγκης περνάει μέσα από τις πεδιάδες της Τοσκάνης και συνεχίζει σε βουνά στα οποία έχει ομίχλη. Πολλά, πάρα πολλά τούνελ και τέλεια άσφαλτος. Παίρνεις την οποιαδήποτε στροφή με βροχή με όσα χιλιόμετρα κι αν έρχεσαι. Κάνει βέβαια λίγο κρύο και δεν το περιμέναμε για Σεπτέμβρη. Σταματάμε σε κάποια aurogril για καφέ ο οποίος cappuccino κοστίζει 1,30 euro. Βγαίνοντας από την Τοσκάνη και μπαίνοντας στη Λιγουρία το τοπίο αλλάζει. Περνάμε κοντά από πεδινά χωριά και βλάπουμε άλλα πάνω στα βουνά. Σιγά σιγά αρχίζουμε να βλέπουμε και θάλασσα. Περνάμε τη Γένοβα και συνεχίζουμε το δρόμο για Ventimiglia. Γεμάτο γέφυρες οι οποίες περνάνε πάνω από τα χωριά. Από τη μια μεριά βουνό, από την άλλη θάλασσα. Σε λίγο το τοπίο έχει αλλάξει, μου θυμίζει λίγο ότι πηγαίνω στην Κινέτα. Και ο καιρός έχει αλλάξει. Έχει συνέχεια ήλιο και αρχίζει να κάνει ζέστη. Περνάμε San Remo, Ventimiglia και βλέποντας όλα τα χωριά από ψηλά φτάνουμε στα τελευταία Ιταλικά διόδια. Και συνεχίζουμε για Γαλλία. Ο δρόμος αλλάζει. Έχει περισσότερες λωρίδες κυκλοφορίας και λίγο πιο παλιά άσφαλτο αλλά ασφαλή. Φτάνουμε το απόγευμα στη Νίκαια και πάμε στο ξενοδοχείο να αλλάξουμε και να βγούμε για βόλτα. Η θάλασσα έχει ένα μπλέ χρώμα σαν τα πλακάκια της πισίνας. Τέλεια! Φυσικά κάναμε μπάνιο και ήτανε πεντακάθαρα. Η παραλιακή λεωφόρος promenade des anglais γεμάτη φοίνικες και γεμάτη κόσμο που κάνει βόλτες και ποδήλατο. Η παλιά πόλη τέλεια. Στην κεντρική πλατεία είδα κάτι που μου κίνησε το ενδιαφέρον. Το τραμ μάζευε τις κεραίες γιατί δεν υπήρχανε σύρματα στην πλατεία. Στην Ελλάδα θα περνάγανε σύρματα τραμ τρόλευ και φωτισμού.. Το μέρος ήτανε τέλειο, τέλειο και πάλι τέλειο.
4η μέρα Νίκαια – Κάννες.
Ξεκινάμε για Κάννες, πέρνοντας το δρόμο που περνάει από τα παραθαλάσσια χωριά και όχι την autoroute. Μου θυμίζει λίγο Ελλάδα, αλλά οι ταμπέλες παντού και για τα πάντα με κάνουνε να αλλάξω γνώμη. Φτάνουμε στις Κάννες παρκάρουμε κοντά σε ένα μέρος που θυμίζει Πασαλιμάνι. Σημειωτέο ότι όλα τα μέρη είναι γεμάτα parking για moto. Παντού. Περνάμε από το palais de festival με το κόκκινο χαλί και κάνουμε βόλτα στη διάσημη la croisette και πίνουμε καφέ. Συνεχίζουμε στα στενά της πόλης και συνεχίζουμε στην Παλιά πόλη. Βρίσκουμε και οδό Βενιζέλου. Επιστρέφουμε στη Νίκαια.
5η μέρα Νίκαια – Μόντε Κάρλο
Ξεκινάμε για Μόντε Κάρλο. Ακουλουθύμε τη μεσαία [moyenne] κορνίς που περνάει λίγο πιο ψηλά από την παραλία. Περνάμε από τη villefranche sur mer και το cap ferrat και βλέπουμε τη θέα. Είναι τόσο τέλεια που δε θέλουμε να φύγουμε από κει. Συνεχίζουμε την απίστευτη διαδρομή και φτάνουμε στο κρατίδιο του Monaco. Πηγαίνουμε βόλτα στο Casino και καθόμαστε για καφέ στο ξακουστό café de paris ακριβώς δίπλα. Μία ηλικιωμένη κυρία φωνάζει λίγο και βρίζει τον άντρα της και αμέσως καταλαβαίνω ότι ακούω Έλληνες. Συνεχίζουμε κάνοντας βόλτες και περνάμε από κει που περνάει η formula 1. Επιστροφή στη Νίκαια από τη base κορνίς που περνάει από την Παραλία. Θυμίζει λίγο την παραλιακή για Σούνιο. Περνάμε από το χωριό Beaulieu-sur-Mer και βλέπουμε την Ελληνική βίλλα Κύριλος. Γυρίζουμε στη Νίκαια και κάνουμε βόλτα στο παλιό λιμάνι στο οποίο μας εντυπωσιάζουνε τα πολύχρωμα κτίρια.
6η μέρα Νίκαια – Πίζα
Ξεκινάμε πρωί πρωί και παίρνουμε τον ίδιο δρόμο προς Γένοβα. Στη Γένοβα πηγαίνουμε μέσα από την πόλη για να τη δούμε. Τα κτίρια αναγεννησιακού και γοτθικού ρυθμού μας κάνουν να νομίζουμε ότι βρισκόμαστε σε άλλη εποχή. Συνεχίζουμε και βγένουμε από τη Λιγουρία μπαίνοντας ξανά στην Τοκάνη. Φτάνουμε στην Πίζα διαπιστώνοντας ότι είναι μικρή γραφική πόλη κοντά στην ύπαιθρο. Φτάνουμε στον κεκλιμένο πύργο και το θέαμα μας κόβει την ανάσα. Υπάρχει τόση ενέργεια σε αυτή την περιοχή. Βόλτα στην πόλη που θυμίζει μεσαίωνα και επιστροφή στον πύργο τη νύχτα. Τέλεια! Τέλεια! Τέλεια! Βόλτα στο σταθμό για πίτσα και επιστροφή στο ξενοδοχείο.
7η μέρα Πίζα – Ανκόνα
Ξεκινάμε με βροχή αλλά ευτυχώς σταματάει γρήγορα. Ακουλουθούμε την aurostrada μέσω Bologna. O δρόμος στην αρχή καλός με 2 λωρίδες κυκλοφορίας. Μετά όμως έχει πολλές γέφυρες. Στις ενώσεις τους η μηχανή χτυπάει πολύ και αυτό μας δυσκολεύει και μας κουράζει. Μετά τη Bologna ο δρόμος λίγο πιο παλιός αλλά με 4 λωρίδες κυκλοφορίας. Εκεί χρειάζεσαι περισσότερα κυβικά για να τρέξεις. Περνάμε Ravenna, San Marino, Rimini και αρχίζουμε να βλέπουμε τις πρώτες Ελληνιθές νταλίκες. Φτάνουμε Ανκόνα και επιβιβαζόμαστε στο Olympic Champion για την επιστροφή.
Παρατηρήσεις: Το ταξίδι έγινε τέλος Σεπτέμβρη 2010.
Τα διόδια στην Ιταλία είναι πανάκριβα περίπου 25 euro τα 300 χλμ, αλλά η άσφαλτος τέλεια. Μηχανή και αυτοκίνητο δυστυχώς κοστίζουνε το ίδιο. Στη νότια Γαλλία είναι φτηνότερα για τις μηχανές αλλα η άσφαλτος πιο παλιά και μέσα στις πόλεις γεμάτο λακούβες, όπως στην Ελλάδα.
Στο δρόμο όλοι πηγαίνανε με ταχύτητα πολύ μεγαλύτερη από το όριο και στην Ιταλία και στη νότια Γαλλία. Και δεν παρατήρησα ούτε ένα οδηγό να πηγαίνει αργά όπως εδώ.
Η βενζίνη στην Ιταλία κόστιζε περίπου 1,2 – 1,3 euro. Στη Γαλλία 1,3 – 1,4 euro, με τιμή στην Ελλάδα περίπου 1,5 euro.
Last edited by a moderator:
