Butterflyeva
Member
- Μηνύματα
- 6
- Likes
- 41
Κάλησπέρα σε όλους. Είμαι η Butterflyeva, είμαι 22 ετών και πρόκειται για την πρώτη μου ιστορία σε αυτή την μοναδική πλατφόρμα..δεν κρατιέμαι να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου. Γενικά, έχω κάνει κάποια ταξίδια στην Ευρώπη και σας υπόσχομαι ότι κάποια στιγμή θα γράψω για όλα από μία ιστορία. Τώρα όμως θα σας διηγηθώ το πιο πρόσφατο ταξίδι μου, το οποίο το έχω και φρέσκο στο μυαλό μου. Καθίστε αναπαυτικά, δέστε τις ζώνες σας και ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι με τα όλα του.
Είναι τέλη Αυγούστου, μόλις έχω επιστρέψει από διακοπές και φυσικά ως σωστή ταξιδιώτης τι έκανα μόλις γύρισα από ταξίδι; Έκλεισα το επόμενο βεβαίως βεβαίως. Μπαίνω να κλείσω αεροπορικά και βλέπω οικονομικές πτήσεις για Ιταλία. Λέω χμμ έχω ξαναπάει Ιταλία..να ξαναπαω πάλι εκεί; Ε οι γελοίες τιμές που είχε το αεροπορικό για Βενετία με έπεισε λίγες μέρες αργότερα. Εδώ να πω ότι το ταξίδι θα το έκανα με την αδερφή μου αλλά η αδερφή μου λόγω δουλειάς δυστυχώς ήθελε να κλείσει λίγες ημέρες αργότερα από εμένα. Κάπου εκεί εγώ το πήρα απόφαση να πάω μόνη μου Βενετία και να βρω την αδερφή μου στη Νάπολη μετά από λίγες ημέρες. Την ώρα που έκλεισα το αεροπορικό για Βενετία ήμουν ενθουσιασμένη αλλά σιγά σιγά άρχισα να συνειδητοποιώ ότι κυριολεκτικα στα 22 μου θα βρεθώ εντελώς μόνη σε μία ξένη χώρα μακρία από όλους και όλα. Οκευ να μου πεις μετά απο 2-3 ημερες θα ερχόταν η αδερφή μου σιγά το πράγμα αλλά όπως και να το πάρεις ήταν ένα τεράστιο βήμα για έμενα αρκετα αγχωτικό. Όμως έλα που είχα να βγω στο εξωτερικό 1,5 χρόνο λόγω κόβιντ και δεν κρατιόμουν οπότε είχα δύο πολύ δυνατά αντικρουόμενα συναισθήματα μέχρι να ξεκινήσει αυτό το ταξίδι.
Γύρω στα τέλη Σεπτέμβρη θα ξεκινούσε το ταξίδι μου. Έφτασαν οι μέρες. Πήρα την φωτογραφική μου μηχανή, ένα μικρό backpack με φθινοπωρινά περίπου ρούχα και κατευθύνθηκα για αεροδρόμιο Μακεδονίας. Η πτήση για Βενετία ιδιαίτερα σύντομη και χωρίς να το καταλάβω φθάσαμε σε αυτή την πολύ ιδιαίτερη πόλη. Μόνη λοιπόν στη Βενετία. Μόνη για πρώτη φορά σε μία ξένη χώρα. Εντάξει αυτό το συναίσθημα ελευθερίας που με κατέκλυσε εκείνη τη στιγμή δεν περιγράφεται. Ένιωθα ότι μου ανήκει ο κόσμος, μου έφυγαν όλοι μου οι φόβοι..Περπατάω λοιπόν με άλλους Έλληνες που κατέβηκαν από το αεροπλάνο και ψάχνουμε βαπορέτο ώστε να μας περάσει στην απέναντι πλευρά που βρίσκεται η Βενετία. Εκεί έπαθα λίγο ένα πρώτο σοκ με τις τιμές αλλά το κατάπια το σοκ ανέβηκα στο βαπορέτο και απόλαυσα τη διαδρομή. Εντάξει κατεβαίνω από το βαπορέτο στην πλατεία του Αγίου Μάρκου. Τι να πει κανείς; Δεν πίστευα ότι βρισκόμουν μόνη σε ένα τέτοιο μέρος, ήμουν απλά ευγνώμον. Όσο και αν ήθελα να δω και να εξερευνήσω τη Βενετία, έπρεπε πρώτα να βρω το χόστελ που είχα κλείσει.
Να σημειωθει εδώ ότι πρώτη φορά επίσης θα έμενα σε χόστελ. Οπότε είχα και για αυτό ένα ιδιαίτερο άγχος. Βάζω στο GPS το χοστελ μου. Περιττό να πω ότι χάθηκα εκατό φορές αλλά μετα από κάνα 40λεπτό το είχα βρει. Φυσικά στη διαδρόμη σταματούσα, χάζευα, έμενα με ανοιχτό το στόμα σε κάθε γωνιά, σε κάθε κανάλι, σε κάθε κιουτ μαγαζάκι. Φτάνω λοιπόν στο χοστελ μου, το οποίο ήταν στην περιοχή San Canarregio. Η περιοχή μου άρεσε πάρα πολύ, λιγότερο τουριστική από το κέντρο γενικά σου έδινε μία αίσθηση περισσότερο καθημερινής ζωής και αυτό μου άρεσε πολύ. Εκεί είδα ανθρώπους να απλώνουν και ρούχα, να κάθονται να τα λένε έξω από τα σπίτια τους, γενικά σου έβγαζε ενα βάιμπ ωραίο της γειτονιάς ρε παιδί μου. Εν πάσει περιπτώση μπήκα στο δωμάτιο, το οποίο ήταν γυναικείος κοιτώνας με 6 κρεβάτια. Πολύ καθαρό και γενικά εκ πρώτης όψεως μου άρεσε πολύ. Ήταν και δύο κυρίες γύρω στα 65 εκείνη τη στιγμή στο δωμάτιο, οι οποίες με έκαναν να νιώσω πολύ άνετα και με καλοδέχτηκαν αμέσως μόλις μπήκα. Ήταν και αυτές solo travellers και μάλιστα η μία ήταν από Καναδά. "Για κάτι τέτοια πράγματα αξίζει να ζει κανείς ρε παιδί μου." Αυτό σκέφτηκα όταν μετά από λίγο έφυγα από το δωμάτιο. Το γεγονός ότι ήμουν σε μία ξένη χώρα μόνη μου, πρώτη φορά σε χόστελ, μιλούσα στα Αγγλικά με δύο ηλικιωμένες κυρίες από τα πέρατα της γης..δεν ξέρω το γράφω και ανατριχιάζω..εγώ πάντως για κάτι τέτοια ζω..
Βγαίνω λοιπόν από το δωμάτιο, η ώρα είναι πλέον γύρω στις 8 αφού πετούσα αργά μεσημέρι και ήρθε πλέον η ώρα για να φάω. Λέω εντάξει πρώτο βράδυ Ιταλία να φάω κάτι ντόπιο. Ψάχνω, ψάχνω κάπου να κάτσω. Ήθελα ρε παιδί μου μία μακαρονάδα, μία πίτσα κάτι Ιταλικό. Έλα που από το στρες που είχα επειδή θα έτρωγα πρώτη φορά κάπου μόνη..πήγα και έκατσα χωρίς να το καταλάβω σε ένα Ανατολίτικο εστιατόριο. Και το καλύτερο; Ερχεται η σερβιτόρα και την ρωτάω στα άπταιστα αγγλικά μου τι πίτσα ή μακαρονάδα μου προτείνει. Και τι μου λέει; Are you from Greece? Yes λέω εγω..και φυσικά ήταν Ελληνίδα. Μου εξηγεί ευγενικά λοιπόν ότι το εστιατόριο που έκατσα δεν έχει Ιταλική κουζίνα αλλά μόνο Ανατολίτικη. Εγώ κοκκινισμένη από την ντροπή παραγγέλνω κάτι στα γρήγορα και παιδιά ένα θα σας πω ήταν η καλύτερη εντελει γκάφα της ζωής μου. Ίσως να ηταν το πιο νόστιμο γεύμα που έφαγα στην Ιταλία. Αφού απόλαυσα λοιπόν το γεύμα μου, σηκώθηκα και πήγα να πάρω ενα Gelato ρε αδερφε..να γευστώ και κάτι Ιταλικό τέλος πάντων πριν πάω για ύπνο. Παίρνω το ντόπιο πράγμα λοιπόν, το οποίο κόστιζε 7ευρώ λες και μέσα είχε χρυσό ξέρω γω και κάθομαι σε κάτι σκαλιά με θέα ένα κανάλι. Εκεί που απολάμβανα το παγωτάκι μου έρχεται ένας και αρχίζει να μου μιλάει....μου προτείνει να βγούμε για ποτό και φαγητό και εγω του αρνούμαι ευγενικά. Ήταν αρκετα πιεστικός και το αναφέρω το συγκεκριμένο περιστατικό γιατί ήταν από τα πράγματα που με έκαναν να αγχώνομαι που θα ταξιδέψω μονη. Όλα καλά όμως με άφησε και συνέχισα να απολαμβάνω τη βραδιά μου στη Βενετία. Μετά από λίγο περπάτησα προς το χοστελ μου και με πήρε νωρίς νωρίς ο ύπνος...
Ξημερώνει η επόμενη ημέρα και είμαι έτοιμη να εξερευνήσω επιτέλους αυτή την πόλη ξεκούραστη και γεμάτη ενθουσιασμό. Λέω πρέπει όπωσδήποτε να ξεκινήσω με την Πλατεία του Αγίου Μάρκου που τόσο με εντυπωσίασε χθες αλλά σίγουρα πρέπει να την δω καλύτερα. Φτάνω στην Πλατεία γύρω στις 8-9 το πρωί. Ήταν σχετικά άδεια και πραγματικά ενθουσιάστηκα. Μεγαλοπρεπής πλατεία, τεραστίου μεγέθους με τα όλα της. Τα μαγαζιά γύρω γύρω μπορώ να πω ότι τα βρήκα λίγο κιτς και εξτρα πανάκριβα αλλά με κέρδισε η κλασσική μουσική που ακουγόταν από αυτα..σε συνδιασμό με τη Βασιλική του Αγίου Μάρκου στο βάθος..ήταν το κάτι άλλο. Δεν είχα φάει πρωινό ακόμα οπότε μπαίνω σε ένα μαγαζάκι δίπλα από την Βασιλική του Αγίου Μάρκου, παίρνω ένα καπουτσίνο, ένα κρύο σάντουιτς και κάθομαι σε ένα πραγματάκι που βρήκα εκεί στη πλατεία και χάζευα το ναό, το παλάτι των Δόγηδων και τέλος πάντων είχα καταπληκτική θέα της πλατείας καθώς έτρωγα το πρωινό, το οποίο εννοείται και πλήρωσα γύρω στα 10ευρώ για έναν καφέ και ένα σαντουιτς take away..καλή μου όρεξη! Να μου πεις και εγω από τουριστικό μαγαζί πήρα να φάω αλλά δεν ξέρω οι τιμές μου φάνηκαν ακόμα και πιο ανεβασμένες απο Παρίσι.
Τελείωσα το πρωινό μου και αποφάσισα να επισκεφτώ το Παλάτι των Δόγηδων. Περίμενα στην τεράστια ουρά, μπήκα και ενώ στην αρχή δεν με ενθουσίασε..σιγά σιγά όλο και πιο ενδιαφέρον γινόταν. Ειδικά το μέρος με τις φυλακές-τα μπουντρούμια κτλ ήταν πολύ μοναδικό για εμένα γιατί δεν έχω ξαναδει κάτι παρόμοιο στα προηγούμενα ταξίδια μου. Γενικά, το προτείνω σε όποιον πάει Βενετία να επισκεφθει και το εσωτερικό του παλατιού αν και να σημειωθει η τιμή του εισιτηρίου ήταν στα 25ευρώ. Το επόμενο που ήθελα να δω ήταν η Βασιλική του Αγίου Μάρκου στο εσωτερικό της. Τζάμπα περίμενα στην ουρά..δεν μου αρεσε το εσωτερικό..όσο εντυπωσιακή είναι απέξω αλλό τόσο μέτρια την βρήκα από μέσα. Βασικά ας μην γίνομαι άδικη ήταν όμορφο το εσωτερικό της αλλά οι προσδοκίες μου ήθελαν κάτι παραπάνω. Αφού βγαίνω από εκεί λεώ χμμ τι να κάνω άραγε τώρα..
Είναι τέλη Αυγούστου, μόλις έχω επιστρέψει από διακοπές και φυσικά ως σωστή ταξιδιώτης τι έκανα μόλις γύρισα από ταξίδι; Έκλεισα το επόμενο βεβαίως βεβαίως. Μπαίνω να κλείσω αεροπορικά και βλέπω οικονομικές πτήσεις για Ιταλία. Λέω χμμ έχω ξαναπάει Ιταλία..να ξαναπαω πάλι εκεί; Ε οι γελοίες τιμές που είχε το αεροπορικό για Βενετία με έπεισε λίγες μέρες αργότερα. Εδώ να πω ότι το ταξίδι θα το έκανα με την αδερφή μου αλλά η αδερφή μου λόγω δουλειάς δυστυχώς ήθελε να κλείσει λίγες ημέρες αργότερα από εμένα. Κάπου εκεί εγώ το πήρα απόφαση να πάω μόνη μου Βενετία και να βρω την αδερφή μου στη Νάπολη μετά από λίγες ημέρες. Την ώρα που έκλεισα το αεροπορικό για Βενετία ήμουν ενθουσιασμένη αλλά σιγά σιγά άρχισα να συνειδητοποιώ ότι κυριολεκτικα στα 22 μου θα βρεθώ εντελώς μόνη σε μία ξένη χώρα μακρία από όλους και όλα. Οκευ να μου πεις μετά απο 2-3 ημερες θα ερχόταν η αδερφή μου σιγά το πράγμα αλλά όπως και να το πάρεις ήταν ένα τεράστιο βήμα για έμενα αρκετα αγχωτικό. Όμως έλα που είχα να βγω στο εξωτερικό 1,5 χρόνο λόγω κόβιντ και δεν κρατιόμουν οπότε είχα δύο πολύ δυνατά αντικρουόμενα συναισθήματα μέχρι να ξεκινήσει αυτό το ταξίδι.
Γύρω στα τέλη Σεπτέμβρη θα ξεκινούσε το ταξίδι μου. Έφτασαν οι μέρες. Πήρα την φωτογραφική μου μηχανή, ένα μικρό backpack με φθινοπωρινά περίπου ρούχα και κατευθύνθηκα για αεροδρόμιο Μακεδονίας. Η πτήση για Βενετία ιδιαίτερα σύντομη και χωρίς να το καταλάβω φθάσαμε σε αυτή την πολύ ιδιαίτερη πόλη. Μόνη λοιπόν στη Βενετία. Μόνη για πρώτη φορά σε μία ξένη χώρα. Εντάξει αυτό το συναίσθημα ελευθερίας που με κατέκλυσε εκείνη τη στιγμή δεν περιγράφεται. Ένιωθα ότι μου ανήκει ο κόσμος, μου έφυγαν όλοι μου οι φόβοι..Περπατάω λοιπόν με άλλους Έλληνες που κατέβηκαν από το αεροπλάνο και ψάχνουμε βαπορέτο ώστε να μας περάσει στην απέναντι πλευρά που βρίσκεται η Βενετία. Εκεί έπαθα λίγο ένα πρώτο σοκ με τις τιμές αλλά το κατάπια το σοκ ανέβηκα στο βαπορέτο και απόλαυσα τη διαδρομή. Εντάξει κατεβαίνω από το βαπορέτο στην πλατεία του Αγίου Μάρκου. Τι να πει κανείς; Δεν πίστευα ότι βρισκόμουν μόνη σε ένα τέτοιο μέρος, ήμουν απλά ευγνώμον. Όσο και αν ήθελα να δω και να εξερευνήσω τη Βενετία, έπρεπε πρώτα να βρω το χόστελ που είχα κλείσει.
Να σημειωθει εδώ ότι πρώτη φορά επίσης θα έμενα σε χόστελ. Οπότε είχα και για αυτό ένα ιδιαίτερο άγχος. Βάζω στο GPS το χοστελ μου. Περιττό να πω ότι χάθηκα εκατό φορές αλλά μετα από κάνα 40λεπτό το είχα βρει. Φυσικά στη διαδρόμη σταματούσα, χάζευα, έμενα με ανοιχτό το στόμα σε κάθε γωνιά, σε κάθε κανάλι, σε κάθε κιουτ μαγαζάκι. Φτάνω λοιπόν στο χοστελ μου, το οποίο ήταν στην περιοχή San Canarregio. Η περιοχή μου άρεσε πάρα πολύ, λιγότερο τουριστική από το κέντρο γενικά σου έδινε μία αίσθηση περισσότερο καθημερινής ζωής και αυτό μου άρεσε πολύ. Εκεί είδα ανθρώπους να απλώνουν και ρούχα, να κάθονται να τα λένε έξω από τα σπίτια τους, γενικά σου έβγαζε ενα βάιμπ ωραίο της γειτονιάς ρε παιδί μου. Εν πάσει περιπτώση μπήκα στο δωμάτιο, το οποίο ήταν γυναικείος κοιτώνας με 6 κρεβάτια. Πολύ καθαρό και γενικά εκ πρώτης όψεως μου άρεσε πολύ. Ήταν και δύο κυρίες γύρω στα 65 εκείνη τη στιγμή στο δωμάτιο, οι οποίες με έκαναν να νιώσω πολύ άνετα και με καλοδέχτηκαν αμέσως μόλις μπήκα. Ήταν και αυτές solo travellers και μάλιστα η μία ήταν από Καναδά. "Για κάτι τέτοια πράγματα αξίζει να ζει κανείς ρε παιδί μου." Αυτό σκέφτηκα όταν μετά από λίγο έφυγα από το δωμάτιο. Το γεγονός ότι ήμουν σε μία ξένη χώρα μόνη μου, πρώτη φορά σε χόστελ, μιλούσα στα Αγγλικά με δύο ηλικιωμένες κυρίες από τα πέρατα της γης..δεν ξέρω το γράφω και ανατριχιάζω..εγώ πάντως για κάτι τέτοια ζω..
Βγαίνω λοιπόν από το δωμάτιο, η ώρα είναι πλέον γύρω στις 8 αφού πετούσα αργά μεσημέρι και ήρθε πλέον η ώρα για να φάω. Λέω εντάξει πρώτο βράδυ Ιταλία να φάω κάτι ντόπιο. Ψάχνω, ψάχνω κάπου να κάτσω. Ήθελα ρε παιδί μου μία μακαρονάδα, μία πίτσα κάτι Ιταλικό. Έλα που από το στρες που είχα επειδή θα έτρωγα πρώτη φορά κάπου μόνη..πήγα και έκατσα χωρίς να το καταλάβω σε ένα Ανατολίτικο εστιατόριο. Και το καλύτερο; Ερχεται η σερβιτόρα και την ρωτάω στα άπταιστα αγγλικά μου τι πίτσα ή μακαρονάδα μου προτείνει. Και τι μου λέει; Are you from Greece? Yes λέω εγω..και φυσικά ήταν Ελληνίδα. Μου εξηγεί ευγενικά λοιπόν ότι το εστιατόριο που έκατσα δεν έχει Ιταλική κουζίνα αλλά μόνο Ανατολίτικη. Εγώ κοκκινισμένη από την ντροπή παραγγέλνω κάτι στα γρήγορα και παιδιά ένα θα σας πω ήταν η καλύτερη εντελει γκάφα της ζωής μου. Ίσως να ηταν το πιο νόστιμο γεύμα που έφαγα στην Ιταλία. Αφού απόλαυσα λοιπόν το γεύμα μου, σηκώθηκα και πήγα να πάρω ενα Gelato ρε αδερφε..να γευστώ και κάτι Ιταλικό τέλος πάντων πριν πάω για ύπνο. Παίρνω το ντόπιο πράγμα λοιπόν, το οποίο κόστιζε 7ευρώ λες και μέσα είχε χρυσό ξέρω γω και κάθομαι σε κάτι σκαλιά με θέα ένα κανάλι. Εκεί που απολάμβανα το παγωτάκι μου έρχεται ένας και αρχίζει να μου μιλάει....μου προτείνει να βγούμε για ποτό και φαγητό και εγω του αρνούμαι ευγενικά. Ήταν αρκετα πιεστικός και το αναφέρω το συγκεκριμένο περιστατικό γιατί ήταν από τα πράγματα που με έκαναν να αγχώνομαι που θα ταξιδέψω μονη. Όλα καλά όμως με άφησε και συνέχισα να απολαμβάνω τη βραδιά μου στη Βενετία. Μετά από λίγο περπάτησα προς το χοστελ μου και με πήρε νωρίς νωρίς ο ύπνος...
Ξημερώνει η επόμενη ημέρα και είμαι έτοιμη να εξερευνήσω επιτέλους αυτή την πόλη ξεκούραστη και γεμάτη ενθουσιασμό. Λέω πρέπει όπωσδήποτε να ξεκινήσω με την Πλατεία του Αγίου Μάρκου που τόσο με εντυπωσίασε χθες αλλά σίγουρα πρέπει να την δω καλύτερα. Φτάνω στην Πλατεία γύρω στις 8-9 το πρωί. Ήταν σχετικά άδεια και πραγματικά ενθουσιάστηκα. Μεγαλοπρεπής πλατεία, τεραστίου μεγέθους με τα όλα της. Τα μαγαζιά γύρω γύρω μπορώ να πω ότι τα βρήκα λίγο κιτς και εξτρα πανάκριβα αλλά με κέρδισε η κλασσική μουσική που ακουγόταν από αυτα..σε συνδιασμό με τη Βασιλική του Αγίου Μάρκου στο βάθος..ήταν το κάτι άλλο. Δεν είχα φάει πρωινό ακόμα οπότε μπαίνω σε ένα μαγαζάκι δίπλα από την Βασιλική του Αγίου Μάρκου, παίρνω ένα καπουτσίνο, ένα κρύο σάντουιτς και κάθομαι σε ένα πραγματάκι που βρήκα εκεί στη πλατεία και χάζευα το ναό, το παλάτι των Δόγηδων και τέλος πάντων είχα καταπληκτική θέα της πλατείας καθώς έτρωγα το πρωινό, το οποίο εννοείται και πλήρωσα γύρω στα 10ευρώ για έναν καφέ και ένα σαντουιτς take away..καλή μου όρεξη! Να μου πεις και εγω από τουριστικό μαγαζί πήρα να φάω αλλά δεν ξέρω οι τιμές μου φάνηκαν ακόμα και πιο ανεβασμένες απο Παρίσι.
Τελείωσα το πρωινό μου και αποφάσισα να επισκεφτώ το Παλάτι των Δόγηδων. Περίμενα στην τεράστια ουρά, μπήκα και ενώ στην αρχή δεν με ενθουσίασε..σιγά σιγά όλο και πιο ενδιαφέρον γινόταν. Ειδικά το μέρος με τις φυλακές-τα μπουντρούμια κτλ ήταν πολύ μοναδικό για εμένα γιατί δεν έχω ξαναδει κάτι παρόμοιο στα προηγούμενα ταξίδια μου. Γενικά, το προτείνω σε όποιον πάει Βενετία να επισκεφθει και το εσωτερικό του παλατιού αν και να σημειωθει η τιμή του εισιτηρίου ήταν στα 25ευρώ. Το επόμενο που ήθελα να δω ήταν η Βασιλική του Αγίου Μάρκου στο εσωτερικό της. Τζάμπα περίμενα στην ουρά..δεν μου αρεσε το εσωτερικό..όσο εντυπωσιακή είναι απέξω αλλό τόσο μέτρια την βρήκα από μέσα. Βασικά ας μην γίνομαι άδικη ήταν όμορφο το εσωτερικό της αλλά οι προσδοκίες μου ήθελαν κάτι παραπάνω. Αφού βγαίνω από εκεί λεώ χμμ τι να κάνω άραγε τώρα..
. Από τοτε ταξιδεψα πολλες φορες μονη μου και παντα περνουσα καλα . Περιμένω τη συνεχεια της ιστορίας σου!
θα την συνέχισω σύντομα..
