travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.834
- Likes
- 15.682
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Πάντα θεωρούσα το ταξίδι στην Ιαπωνία αρκετά ακριβό, αφού νόμιζα ότι μπορώ να το πραγματοποιήσω μόνο με ταξιδιωτικό γραφείο. Και τώρα αν ψάξετε στα πρακτορεία οι τιμές για 11 μέρες ξεκινούν από 2600 ευρώ, που σημαίνει ότι θα ανέβει στα 3300 τουλάχιστον, χωρίς τα προσωπικά έξοδα. Και είναι μόλις 11 μέρες! Επίσης, επειδή προτεραιότητα στα ταξίδια μου ήταν το πολιτιστικό ενδιαφέρον που παρουσίαζαν, και ιδιαίτερα το αρχαιολογικό, την Ιαπωνία την είχα τοποθετήσει στο απώτερο μέλλον.
Το καλοκαιρινό (2015) ταξίδι στην Ιαπωνία μπήκε στο μυαλό μας από τον Οκτώβρη του προηγούμενου έτους, οπότε και βγάλαμε τα εισιτήρια. Όντως πολύ φτηνά, 540 ευρώ για Τόκιο. Είναι τόσο χαμηλή η τιμή που άλλοι πάνε μόλις στο Λονδίνο. Τα υπόλοιπα θέματα του ταξιδιού τα άφησα στο ψάξιμο στο διαδίκτυο και στα βιβλία. Και τελικά μου φάνηκαν πολύ εύκολα.
Λέγανε διάφοροι ότι οι μετακινήσεις είναι πανάκριβες. Φυσικά, αν παίρνεις στο γρήγορο τρένο Α' θέση και αν δεν έχεις όρεξη να περπατήσεις λίγο, θα το πληρώσεις. Υπάρχουν και στα τρένα φθηνά εισιτήρια και τα ταξί δεν είναι απαγορευτικά. Εγώ πήγα με τη γυναίκα μου (όπως πάντα στα ταξίδια) και προς το τέλος του ταξιδιού συναντήσαμε τρεις φίλους για δυο μέρες στη Χιροσίμα. Οι εκεί μετακινήσεις μας έγιναν με το JapanRailPass(το συστήνω ανεπιφύλακτα) το οποίο αγοράσαμε 2-3 μήνες πριν την αναχώρηση. Μας εξασφάλιζε, με 350 ευρώ ανά άτομο, όλες τις μετακινήσεις με τρένα (πολύ καλά και σχετικά γρήγορα) για 15 μέρες. Περιελάμβανε και μετακινήσεις με το μετρό σε διάφορες πόλεις. Τα τρένα που μπήκαμε με αυτό το εισιτήριο ήταν άνετα και πολύ γρήγορα, με τελική σίγουρα πάνω από 300 km/h. Όλες οι μετακινήσεις ήταν εύκολες και γρήγορες. Πάντως υπάρχουν και αργά τρένα, όταν πας στην επαρχία (πολλά από αυτά δεν καλύπτονται από το RailPass). Κάθε μέρα στις 08:00 (το αργότερο) είχαμε επιβιβαστεί στο τρένο και ξεκινούσαμε τις επισκέψεις μας. Στο Τόκιο που το ξενοδοχείο δεν παρείχε πρωινό φεύγαμε από τις 06:00 το πρωί. Σημειώστε ότι εκεί ξημερώνει νωρίς, σχετικά με Ελλάδα. Αυτό σημαίνει ότι νυχτώνει και νωρίς. Εννοώ ότι την εποχή που πήγαμε, στις 6 το πρωί ο ήλιος ήταν ψηλά σα να ήταν 8 το πρωί στη Αθήνα.
Τα ξενοδοχεία τα κλείσαμε γύρω στα Χριστούγεννα. Ήταν κάθε δωμάτιο δίκλινο με δικό του μπάνιο και βρισκόταν κοντά σε κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Όχι πάνω από 7-8 λεπτά με τα πόδια. Το κόστος των 13 διανυκτερεύσεων ήταν 400 ευρώ ανά άτομο. Αυτό σημαίνει ότι το δίκλινο ερχόταν κάπου 60 ευρώ η μέρα. Μέχρι τώρα οι μετακινήσεις και η διαμονή έρχεται πάνω κάτω 1300 ευρώ. Φάγαμε άλλα 400 ευρώ ανά άτομο και τα έξοδα δεν πέρασαν τα 1700 ευρώ για ένα 15ήμερο ταξίδι στην Ιαπωνία. Ένα πρακτορείο θα ήθελε πάνω από 3500 ευρώ. Τολμήστε το.
Από φαγητό βρίσκεις, αν ψάξεις σε εστιατόριο, σχετικά φτηνό, από 15 ευρώ το άτομο. Εμείς κυρίως τρώγαμε έτοιμο από σούπερ μάρκετ. Δεν ήταν τέλειο, αλλά με 7 - 8 ευρώ είχες ένα πλήρες γεύμα (κι άλλα δυο ευρώ η μπύρα). Από χρήμα καλό είναι όπου βρείτε να αλλάζεται σε τοπικό νόμισμα γιατί εκεί δεν παίρνουν τίποτε άλλο. Κάρτες βέβαια δέχονται, αλλά όχι στους αρχαιολογικούς χώρους. Οι χώροι αυτοί είναι άπειροι και στους περισσότερους θέλουν να πληρώσεις είσοδο. Δεν είναι τόσο ακριβά, αλλά επειδή είναι κάθε μέρα πολλά τα μέρη που θα πρέπει να πας, μαζεύονται.
Το πρόγραμμα που είχαμε κάνει τηρήθηκε με μεγάλη προσέγγιση. Το φτιάξαμε παίρνοντας ιδέες και από τα εδώ ταξιδιωτικά γραφεία. Ο καιρός ήταν τρομερά ζεστός και δεν έβρεξε καμία μέρα. Άλλοι φίλοι που πήγαν μας είπαν ότι το πρόβλημά τους ήταν η βροχές. Εμείς γυρίσαμε στεγνοί, μεγάλη τύχη αλλά και πολλή κούραση λόγω της μεγάλης ζέστης. Τσάμπα κρατούσαμε ομπρέλες και αδιάβροχα.
Οι γιαπωνέζοι είναι τρομεροί σα λαός, ως προς την ευγένεια, την ασφάλεια και τη συνέπεια. Λένε ότι οι ντόπιοι δε μιλούν αγγλικά. Μέγα ψέμα. Οι νέοι μιλάνε (όπως κι εδώ) και είναι τόσο ευγενικοί που αν δεν σε βοηθήσουν δε σε αφήνουν. Θα βγάλουν το smartphoneκαι σε δευτερόλεπτα θα σου δείξουν στο χάρτη εκείνο που θες. Ευτυχώς πάντως που είχα τις διευθύνσεις των ξενοδοχείων τυπωμένες στα γιαπωνέζικα και τους έδειχνα για να μου πουν. Είναι αλήθεια ότι δεν έχουν στους μικρούς δρόμους τα ονόματά τους με λατινικούς χαρακτήρες. Βρίσκεις όμως στο σταθμό ένα χάρτη (δωρεάν) και τους δείχνεις το μέρος που θες να πας.
Ένας οδηγός της χώρας είναι απαραίτητος και εμείς είχαμε του LonelyPlanet. Ένα Tabletμε το χάρτη της χώρας καταβασμένο, επίσης. Θεωρώ περιττό να σας πω πολλές λεπτομέρειες για τα ενδιαφέροντα του ταξιδιού. Μπορείτε να τα βρείτε στο διαδίκτυο. Εμείς διανυχτερεύσαμε στο Τόκιο, στην Οσάκα και στη Χιροσίμα.
Αρχικά στο Τόκιο μείναμε 4 βραδιές. Μια μέρα πήγαμε στο Νίκκο που έχει κάποιους ναούς. Γενικά η χώρα έχει κυρίως ναούς, κήπους και κάστρα. Αυτά ήταν εκείνα που άρεσαν σε μας και αυτά κυνηγούσαμε. Και οι ναοί δεν είναι απλές εκκλησίες όπως οι δικές μας. Είναι ολόκληρα συγκροτήματα με χιλιάδες επισκέπτες, οι πιο πολλοί ντόπιοι. Οι ναοί αν τους δεις στις φωτογραφίες μοιάζουν όλοι ίδιοι, όμως όταν τους βλέπεις από κοντά και ζεις την επίσκεψη, είναι φανταστικό. Μια άλλη μέρα ξεκινήσαμε από το πρωί για να επισκεφτούμε το βουνό Φούτζι. Έχει διάφορα σημεία πρόσβασης. Εμείς διαλέξαμε ένα και πήγαμε. Όμως είχε συννεφιά και την κορυφή δεν την είδαμε. Φτάσαμε όμως μέχρι το υψόμετρο 2300 μέτρα με το λεωφορείο της γραμμής. Εκεί χιλιάδες ντόπιοι ανέβαιναν και άλλοι κατέβαιναν από την κορυφή. Κάθε μέρα ανεβαίνει κόσμος, από παιδιά του δημοτικού μέχρι ογδοντάρηδες. Φεύγοντας από εκεί γυρίσαμε κάνοντας ένα μεγάλο κύκλο για να βρεθούμε και στο υπέροχο Χακόνε. Ένα άλλο πρωινό διαθέσαμε για να πάμε στην Καμακούρα. Εκεί έχει μόνο ναούς, πολλούς και ενδιαφέροντες. Η ομορφιά του ταξιδιού όμως είναι στην αίσθηση που σου δίνει η περιήγηση και οι αναμνήσεις. Τις μέρες αυτές είχαμε χρόνο να δούμε και το Τόκιο. Εννοείται ότι σπάνια είχαμε ξεκούραση στο δωμάτιο, εκτός από το βράδυ.
Η επόμενη στάση ήταν στην Οσάκα για πέντε βράδια. Μείναμε εκεί γιατί ήταν αρκετά φτηνότερα από το Κιότο. Το πρώτο απόγεμα επισκεφτήκαμε το Κόμπε με το ωραίο του λιμάνι και την αγορά. Την επομένη το πρωί πήγαμε στη Νάρα (ανοίξτε τον χάρτη να δείτε αποστάσεις!) και εν συνεχεία στο Κιότο. Στο Κιότο πήγαμε άλλη μια μέρα ολόκληρη και άλλη μία από το μεσημέρι και μετά. Το Κιότο είναι βέβαια η πιο ενδιαφέρουσα πόλη του ταξιδιού και είναι απαραίτητες 2 ολοήμερες επισκέψεις. Μια μέρα βέβαια αφιερώσαμε στα αξιοθέατα της Οσάκα και στο κάστρο του Χιμέτζι.
Οι επόμενες διανυχτερεύσεις ήταν τρεις στη Χιροσίμα. Φύγαμε πρωί από Οσάκα και σταματήσαμε στην Οκαγιάμα να δούμε τον ομορφότερο ίσως κήπο της χώρας. Με τρένο πήγαμε και στο Κουρασίκι, μια πανέμορφη μικρή πόλη. Φτάσαμε το απόγεμα στη Χιροσίμα και ήταν 6 Αυγούστου, μέρα επετείου για τα 70 χρόνια από την ρίψη της ατομικής βόμβας. Πιστεύω ότι ήταν μια από τις σημαντικότερες μέρες της ταξιδιωτικής μου ζωής. Πολλή συγκίνηση, πως να το περιγράψω; Την άλλη μέρα κάναμε τα αξιοθέατα της πόλης και πήγαμε και στη Μιγιατζίμα. Δεν έχει μόνο την πύλη στη θάλασσα, αλλά και ένα τεράστιο και υπέροχο σύμπλεγμα ναών. Έβλεπα κι εγώ την πόρτα στο νερό, κι έλεγα αν αξίζει να πάει κανείς μόνο γι αυτό. Κι όμως έχει τόσα! Μια ολόκληρη μέρα πήγαμε στη Φουκουόκα (285 χιλιόμετρα από Χιροσίμα , μία ώρα και 10 λεπτά με το τρένο, και είχε και 3, 4 στάσεις). Άξιζε για τους ναούς στο Νταζαϊφού χωρίς τουρίστες αλλά μόνο ντόπιους και το Kyūshū National Museum.
Η τελευταία μέρα ήταν αφιερωμένη στην επιστροφή στο Τόκιο, όπου μείναμε κοντά στο αεροδρόμιο για να είμαστε το πρωί εκεί για την πτήση της επιστροφής.
Ήταν ένα γεμάτο ταξίδι, που πραγματικά έλεγα πότε θα γυρίσω στο σπίτι να ξεκουραστώ.
Συμπερασματικά: είναι ένα εύκολο και φθηνό ταξίδι που μπορεί και πρέπει να κάνει κάθε λίγο ως πολύ ταξιδεμένος άνθρωπος. Παρακάτω μερικές χαρακτηριστικές φωτογραφίες.
Το καλοκαιρινό (2015) ταξίδι στην Ιαπωνία μπήκε στο μυαλό μας από τον Οκτώβρη του προηγούμενου έτους, οπότε και βγάλαμε τα εισιτήρια. Όντως πολύ φτηνά, 540 ευρώ για Τόκιο. Είναι τόσο χαμηλή η τιμή που άλλοι πάνε μόλις στο Λονδίνο. Τα υπόλοιπα θέματα του ταξιδιού τα άφησα στο ψάξιμο στο διαδίκτυο και στα βιβλία. Και τελικά μου φάνηκαν πολύ εύκολα.
Λέγανε διάφοροι ότι οι μετακινήσεις είναι πανάκριβες. Φυσικά, αν παίρνεις στο γρήγορο τρένο Α' θέση και αν δεν έχεις όρεξη να περπατήσεις λίγο, θα το πληρώσεις. Υπάρχουν και στα τρένα φθηνά εισιτήρια και τα ταξί δεν είναι απαγορευτικά. Εγώ πήγα με τη γυναίκα μου (όπως πάντα στα ταξίδια) και προς το τέλος του ταξιδιού συναντήσαμε τρεις φίλους για δυο μέρες στη Χιροσίμα. Οι εκεί μετακινήσεις μας έγιναν με το JapanRailPass(το συστήνω ανεπιφύλακτα) το οποίο αγοράσαμε 2-3 μήνες πριν την αναχώρηση. Μας εξασφάλιζε, με 350 ευρώ ανά άτομο, όλες τις μετακινήσεις με τρένα (πολύ καλά και σχετικά γρήγορα) για 15 μέρες. Περιελάμβανε και μετακινήσεις με το μετρό σε διάφορες πόλεις. Τα τρένα που μπήκαμε με αυτό το εισιτήριο ήταν άνετα και πολύ γρήγορα, με τελική σίγουρα πάνω από 300 km/h. Όλες οι μετακινήσεις ήταν εύκολες και γρήγορες. Πάντως υπάρχουν και αργά τρένα, όταν πας στην επαρχία (πολλά από αυτά δεν καλύπτονται από το RailPass). Κάθε μέρα στις 08:00 (το αργότερο) είχαμε επιβιβαστεί στο τρένο και ξεκινούσαμε τις επισκέψεις μας. Στο Τόκιο που το ξενοδοχείο δεν παρείχε πρωινό φεύγαμε από τις 06:00 το πρωί. Σημειώστε ότι εκεί ξημερώνει νωρίς, σχετικά με Ελλάδα. Αυτό σημαίνει ότι νυχτώνει και νωρίς. Εννοώ ότι την εποχή που πήγαμε, στις 6 το πρωί ο ήλιος ήταν ψηλά σα να ήταν 8 το πρωί στη Αθήνα.
Τα ξενοδοχεία τα κλείσαμε γύρω στα Χριστούγεννα. Ήταν κάθε δωμάτιο δίκλινο με δικό του μπάνιο και βρισκόταν κοντά σε κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Όχι πάνω από 7-8 λεπτά με τα πόδια. Το κόστος των 13 διανυκτερεύσεων ήταν 400 ευρώ ανά άτομο. Αυτό σημαίνει ότι το δίκλινο ερχόταν κάπου 60 ευρώ η μέρα. Μέχρι τώρα οι μετακινήσεις και η διαμονή έρχεται πάνω κάτω 1300 ευρώ. Φάγαμε άλλα 400 ευρώ ανά άτομο και τα έξοδα δεν πέρασαν τα 1700 ευρώ για ένα 15ήμερο ταξίδι στην Ιαπωνία. Ένα πρακτορείο θα ήθελε πάνω από 3500 ευρώ. Τολμήστε το.
Από φαγητό βρίσκεις, αν ψάξεις σε εστιατόριο, σχετικά φτηνό, από 15 ευρώ το άτομο. Εμείς κυρίως τρώγαμε έτοιμο από σούπερ μάρκετ. Δεν ήταν τέλειο, αλλά με 7 - 8 ευρώ είχες ένα πλήρες γεύμα (κι άλλα δυο ευρώ η μπύρα). Από χρήμα καλό είναι όπου βρείτε να αλλάζεται σε τοπικό νόμισμα γιατί εκεί δεν παίρνουν τίποτε άλλο. Κάρτες βέβαια δέχονται, αλλά όχι στους αρχαιολογικούς χώρους. Οι χώροι αυτοί είναι άπειροι και στους περισσότερους θέλουν να πληρώσεις είσοδο. Δεν είναι τόσο ακριβά, αλλά επειδή είναι κάθε μέρα πολλά τα μέρη που θα πρέπει να πας, μαζεύονται.
Το πρόγραμμα που είχαμε κάνει τηρήθηκε με μεγάλη προσέγγιση. Το φτιάξαμε παίρνοντας ιδέες και από τα εδώ ταξιδιωτικά γραφεία. Ο καιρός ήταν τρομερά ζεστός και δεν έβρεξε καμία μέρα. Άλλοι φίλοι που πήγαν μας είπαν ότι το πρόβλημά τους ήταν η βροχές. Εμείς γυρίσαμε στεγνοί, μεγάλη τύχη αλλά και πολλή κούραση λόγω της μεγάλης ζέστης. Τσάμπα κρατούσαμε ομπρέλες και αδιάβροχα.
Οι γιαπωνέζοι είναι τρομεροί σα λαός, ως προς την ευγένεια, την ασφάλεια και τη συνέπεια. Λένε ότι οι ντόπιοι δε μιλούν αγγλικά. Μέγα ψέμα. Οι νέοι μιλάνε (όπως κι εδώ) και είναι τόσο ευγενικοί που αν δεν σε βοηθήσουν δε σε αφήνουν. Θα βγάλουν το smartphoneκαι σε δευτερόλεπτα θα σου δείξουν στο χάρτη εκείνο που θες. Ευτυχώς πάντως που είχα τις διευθύνσεις των ξενοδοχείων τυπωμένες στα γιαπωνέζικα και τους έδειχνα για να μου πουν. Είναι αλήθεια ότι δεν έχουν στους μικρούς δρόμους τα ονόματά τους με λατινικούς χαρακτήρες. Βρίσκεις όμως στο σταθμό ένα χάρτη (δωρεάν) και τους δείχνεις το μέρος που θες να πας.
Ένας οδηγός της χώρας είναι απαραίτητος και εμείς είχαμε του LonelyPlanet. Ένα Tabletμε το χάρτη της χώρας καταβασμένο, επίσης. Θεωρώ περιττό να σας πω πολλές λεπτομέρειες για τα ενδιαφέροντα του ταξιδιού. Μπορείτε να τα βρείτε στο διαδίκτυο. Εμείς διανυχτερεύσαμε στο Τόκιο, στην Οσάκα και στη Χιροσίμα.
Αρχικά στο Τόκιο μείναμε 4 βραδιές. Μια μέρα πήγαμε στο Νίκκο που έχει κάποιους ναούς. Γενικά η χώρα έχει κυρίως ναούς, κήπους και κάστρα. Αυτά ήταν εκείνα που άρεσαν σε μας και αυτά κυνηγούσαμε. Και οι ναοί δεν είναι απλές εκκλησίες όπως οι δικές μας. Είναι ολόκληρα συγκροτήματα με χιλιάδες επισκέπτες, οι πιο πολλοί ντόπιοι. Οι ναοί αν τους δεις στις φωτογραφίες μοιάζουν όλοι ίδιοι, όμως όταν τους βλέπεις από κοντά και ζεις την επίσκεψη, είναι φανταστικό. Μια άλλη μέρα ξεκινήσαμε από το πρωί για να επισκεφτούμε το βουνό Φούτζι. Έχει διάφορα σημεία πρόσβασης. Εμείς διαλέξαμε ένα και πήγαμε. Όμως είχε συννεφιά και την κορυφή δεν την είδαμε. Φτάσαμε όμως μέχρι το υψόμετρο 2300 μέτρα με το λεωφορείο της γραμμής. Εκεί χιλιάδες ντόπιοι ανέβαιναν και άλλοι κατέβαιναν από την κορυφή. Κάθε μέρα ανεβαίνει κόσμος, από παιδιά του δημοτικού μέχρι ογδοντάρηδες. Φεύγοντας από εκεί γυρίσαμε κάνοντας ένα μεγάλο κύκλο για να βρεθούμε και στο υπέροχο Χακόνε. Ένα άλλο πρωινό διαθέσαμε για να πάμε στην Καμακούρα. Εκεί έχει μόνο ναούς, πολλούς και ενδιαφέροντες. Η ομορφιά του ταξιδιού όμως είναι στην αίσθηση που σου δίνει η περιήγηση και οι αναμνήσεις. Τις μέρες αυτές είχαμε χρόνο να δούμε και το Τόκιο. Εννοείται ότι σπάνια είχαμε ξεκούραση στο δωμάτιο, εκτός από το βράδυ.
Η επόμενη στάση ήταν στην Οσάκα για πέντε βράδια. Μείναμε εκεί γιατί ήταν αρκετά φτηνότερα από το Κιότο. Το πρώτο απόγεμα επισκεφτήκαμε το Κόμπε με το ωραίο του λιμάνι και την αγορά. Την επομένη το πρωί πήγαμε στη Νάρα (ανοίξτε τον χάρτη να δείτε αποστάσεις!) και εν συνεχεία στο Κιότο. Στο Κιότο πήγαμε άλλη μια μέρα ολόκληρη και άλλη μία από το μεσημέρι και μετά. Το Κιότο είναι βέβαια η πιο ενδιαφέρουσα πόλη του ταξιδιού και είναι απαραίτητες 2 ολοήμερες επισκέψεις. Μια μέρα βέβαια αφιερώσαμε στα αξιοθέατα της Οσάκα και στο κάστρο του Χιμέτζι.
Οι επόμενες διανυχτερεύσεις ήταν τρεις στη Χιροσίμα. Φύγαμε πρωί από Οσάκα και σταματήσαμε στην Οκαγιάμα να δούμε τον ομορφότερο ίσως κήπο της χώρας. Με τρένο πήγαμε και στο Κουρασίκι, μια πανέμορφη μικρή πόλη. Φτάσαμε το απόγεμα στη Χιροσίμα και ήταν 6 Αυγούστου, μέρα επετείου για τα 70 χρόνια από την ρίψη της ατομικής βόμβας. Πιστεύω ότι ήταν μια από τις σημαντικότερες μέρες της ταξιδιωτικής μου ζωής. Πολλή συγκίνηση, πως να το περιγράψω; Την άλλη μέρα κάναμε τα αξιοθέατα της πόλης και πήγαμε και στη Μιγιατζίμα. Δεν έχει μόνο την πύλη στη θάλασσα, αλλά και ένα τεράστιο και υπέροχο σύμπλεγμα ναών. Έβλεπα κι εγώ την πόρτα στο νερό, κι έλεγα αν αξίζει να πάει κανείς μόνο γι αυτό. Κι όμως έχει τόσα! Μια ολόκληρη μέρα πήγαμε στη Φουκουόκα (285 χιλιόμετρα από Χιροσίμα , μία ώρα και 10 λεπτά με το τρένο, και είχε και 3, 4 στάσεις). Άξιζε για τους ναούς στο Νταζαϊφού χωρίς τουρίστες αλλά μόνο ντόπιους και το Kyūshū National Museum.
Η τελευταία μέρα ήταν αφιερωμένη στην επιστροφή στο Τόκιο, όπου μείναμε κοντά στο αεροδρόμιο για να είμαστε το πρωί εκεί για την πτήση της επιστροφής.
Ήταν ένα γεμάτο ταξίδι, που πραγματικά έλεγα πότε θα γυρίσω στο σπίτι να ξεκουραστώ.
Συμπερασματικά: είναι ένα εύκολο και φθηνό ταξίδι που μπορεί και πρέπει να κάνει κάθε λίγο ως πολύ ταξιδεμένος άνθρωπος. Παρακάτω μερικές χαρακτηριστικές φωτογραφίες.
Τόκιο
Νίκκο
Καμακούρα
Ανάβαση και κατάβαση από το Φούτζι
Κιότο
Χιμέτζι
Κιότο
Μιγιατζίμα
Οσάκα
Χιροσίμα
Χιροσίμα
