Η υψηλή γαστρονομία των μουσείων

[Pandora]

Το Βήμα
Στο σταυροδρόμι υψηλής γαστρονομίας και τέχνης με την Ιστορία βρίσκονται τα εστιατόρια μουσείων και ιδρυμάτων που ολοένα αυξάνονται και πληθαίνουν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Ως συνήθως η τάση έρχεται από το εξωτερικό με την αναμενόμενη καθυστέρηση. Στα πρότυπα του «Georges» στον 6ο όροφο του Κέντρου Πομπιντού με την πανοραμική θέα του Παρισιού ή του «Τrussardi Αlla Scala» στο Μιλάνο, η δημιουργία εστιατορίων εντός των χώρων όπου αναπνέουν ο πολιτισμός και η Ιστορία προάγει τη γαστρονομική τέχνη και εξασφαλίζει νέες δυνατότητες στους επισκέπτες. Η συνεργασία των ανθρώπων της «Σπονδής» με τον Οργανισμό Μεγάρου Μουσικής Αθηνών ήταν η αφορμή να ανακαλύψουμε μερικούς απ΄ αυτούς.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, τα εστιατόρια τα οποία είναι «απεξαρτημένα» από τα ωράρια των μουσείων που τα φιλοξενούν έχουν περισσότερο gourmet ιδεολογία, καθώς δεν απευθύνονται κατ΄ ανάγκην μόνο στους φιλότεχνους. Τα υπόλοιπα, στο σύνολό τους, έχουν τον χαρακτήρα μιας πιο άμεσης, λιτής και γρήγορης εξυπηρέτησης. Διαλέγετε και παίρνετε...

η συνέχεια του άρθρου, με την παράθεση εστιατορίων των ελληνικών μουσείων εδώ
Περιοδικό Αρχαιολογία - Ειδήσεις - Η υψηλή γαστρονομία των μουσείων

 

[KATHERINE]

Εστιατόρια Μουσείων στη Θεσσαλονίκη

Αναφορικά με τα μουσεία τησ Θεσσαλονίκης πρέπει να ομολογήσω ότι το "B" του Βυζαντινού μουσείου έχει πολύ καλή κουζίνα και ατμόσφαιρα και υπερέχει αισθητά από τον αντίστοιχο χώρο στο Τελλόγλειο. Ιδιαίτερα το καλοκαίρι θεωρώ ότι συνιστά την καλύτερη πρόταση για βραδινή έξοδο φαγητού στην Θεσσαλονίκη ιδιαίτερα αν πετύχει κάνεις σε ημέρα που έχει live jazz .
Όμως κατά την προσωπική μου άποψη έχει δύο μειονεκτήματα για εστιατόριο εκθεσιακού χώρου:
η βασική μου ενσταση είναι ότι ο χώρος και η κουζίνα δεν συνδιαλέγονται με το μουσείο και τον πολιτισμό τον οποίο αναδύει. Φυσικά δεν θα επιθυμούσα μια ρετρό απεικόνιση βυζαντινού μεγαλείου αλλά μία προσπάθεια εντοπισμού ενός κοινού σημείου αναφοράς της γαστρονομίας και της σύγχρονης αισθητικής με την πολιτισμική ταυτότητα του μουσείου.
Επίσης, μειονέκτημα, κατά την άποψή μου συνιστά σπάνια θα συναντήσει κάποιος σε αυτό επισκέπτες του μουσείου ή φιλότεχνους αλλά εκπροσώπους της επιχειρηματικής και κοινωνικής ζωής της συμπρωτεύουσας.ολη αυτή η ατμόσφαιρα αναιρεί τον κοσμοπολιτισμό που εύλογα αναμένει κάκοιοσ από ένα τέτοιο χώρο και κάνει το χώρο κάπως πιο στημένο

 

[gd197]

χωρίς να έχω επισκεφθεί τον χώρο αλλά έχοντας δοκιμάσει την κουζίνα του Μποτρίνι στην Κέρκυρα, νομίζω ότι το artO2 είναι μονόδρομος όσο αφορά την εστίαση γαστρονομικού επιπέδου σε μουσειακό χώρο στην Ελλάδα