Η Χιλή αποχαιρέτισε τον ήρωά της

[Lyda]

Σε κλίμα συγκίνησης, σύσσωμη η Χιλή αποχαιρέτισε τον τραγουδιστή, Victor Jara, ο οποίος 36 χρόνια, αφότου βασανίστηκε και εκτελέστηκε από τη χούντα, κηδεύθηκε χθες στη γενέτειρά του.

Ο Jara είχε δεχθεί έναν καταιγισμό από σφαίρες στο Στάδιο της Χιλής, τέσσερις ημέρες μετά το πραξικόπημα του 1973 με το οποίο κατέλαβε την εξουσία ο στρατηγός Pinochet.
Toν περασμένο Ιούνιο οι αρχές προχώρησαν στην εκταφή της σορού του, στο πλαίσιο ερευνών για τις ακριβείς συνθήκες του θανάτου του.

Η Βρετανικής καταγωγής χήρα του, Joan, βρισκόταν στην κεφαλή της πομπής, με την οποία ολοκληρώθηκε το τριήμερο εκδηλώσεων στην μνήμη του. Στην αγρυπνία, την Πέμπτη, παρέστη και η πρόεδρος της Χιλής Μichelle Bachelet.
Πολλοί από τους συμμετέχοντες στην τελετή κρατούσαν λουλούδια, άλλοι τραγουδούσαν μερικά από τα πιο γνωστά του κομμάτια και άλλοι θρηνούσαν το χαμό του και τις δικές τους απώλειες, καθώς πάρα πολλοί έχασαν συγγενείς στην διάρκεια του καθεστώτος Pinochet.


πηγη: zougla.gr

 

[Christian]

Το ίδρυμα Βίκτορ Χάρα προχωρά στην επίσημη ταφή του λαϊκού καλλιτέχνη ως ένδειξη τιμής και κυρίως για να μην λησμονηθεί όχι ο Βίκτορ Χάρα αλλά οι μαύρες ημέρες της χούντας του Αουγκούστο Πινοτσέτ, οι δολοφονίες, οι εξαφανισμένοι. Εξάλλου, ο Βίκτορ Χάρα ζει με το λαό, ζει μέσα στους αγώνες καθώς ακόμη και σήμερα τα τραγούδια εκφράζουν όσα κρύβει μέσα του ο λαός, τους αγώνες, τα βάσανα, τους πόθους του, και γι' αυτό «μιλάνε» στην καρδιά των απλών ανθρώπων, που αγωνίζονται σκληρά για την επιβίωση.

 

[thanosth]

Το ίδρυμα Βίκτορ Χάρα προχωρά στην επίσημη ταφή του λαϊκού καλλιτέχνη ως ένδειξη τιμής και κυρίως για να μην λησμονηθεί όχι ο Βίκτορ Χάρα αλλά οι μαύρες ημέρες της χούντας του Αουγκούστο Πινοτσέτ, οι δολοφονίες, οι εξαφανισμένοι. Εξάλλου, ο Βίκτορ Χάρα ζει με το λαό, ζει μέσα στους αγώνες καθώς ακόμη και σήμερα τα τραγούδια εκφράζουν όσα κρύβει μέσα του ο λαός, τους αγώνες, τα βάσανα, τους πόθους του, και γι' αυτό «μιλάνε» στην καρδιά των απλών ανθρώπων, που αγωνίζονται σκληρά για την επιβίωση.

Death

On the morning of September 12, Jara was taken, along with thousands of others, as a prisoner to the Chile Stadium (renamed the Estadio Víctor Jara in September 2003). In the hours and days that followed, many of those detained in the stadium were tortured and killed there by the military forces. Jara was repeatedly beaten and tortured; the bones in his hands were broken as were his ribs. Reports that one of Jara's hands, or both of his hands, had been cut off, are, however, erroneous[4]. Fellow political prisoners have testified that his captors mockingly suggested that he play guitar for them as he lay on the ground. Defiantly, he sang part of "Venceremos" (We Will Win), a song supporting the Popular Unity coalition[4]. After further beatings, he was machine-gunned on September 16 and his body dumped on a road on the outskirts of Santiago, and then taken to a city morgue.

Πηγή:
Wikipedia
Eνα τραγούδι που εχει μελοποιηθει εν Ελλάδι ως εξής είναι το ίδιο;:roll:

Στίχοι: Νικόλας Άσιμος
Μουσική: Νικόλας Άσιμος
Πρώτη εκτέλεση: Νικόλας Άσιμος
Άλλες ερμηνείες: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Αποκομμένος απ' όλους κι απ' όλα
σε μαγεμένη τροχιά
πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα
τίποτα δε μ' ακουμπά
στον παράξενο μου χρόνο

Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
να σ' αγκαλιάσω να μ' αγκαλιάσεις
να ξεγελιέσαι να ξεγελιέμαι
να σ'αγαπήσω να μ'αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι
Σα ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά
μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά
στων προσώπων μας τις ζάρες

Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες
δίχως καβάντζα καμιά
ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας
και η ψυχή μου πηδά
στου απέραντου τη ψύχρα

Θες ν' αγγίξεις την αλήθεια
για βγες απ' έξω απ' τη συνήθεια
σύρε κι έλα να με λούσεις
κι ας είμαι της καθαρευούσης
να σ' αγαπήσω να μ' αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι
Δρεπανηφόρα άρματα περνάν
στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν
ασυγκίνητο σ' αφήνει

Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα
θωρακισμένε καιρέ
με μια σκληρή παγερή τρυφεράδα
σε πλησιάζω ,μωρέ
μ' αυταπάτες πια δεν έχω

Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
δες θα φτιάχνουμε στιχάκια
να περπατάν σαν καβουράκια
πλάγια κι ακριβά τα χάδια
φως αχνό μες στα σκοτάδια
Μ' ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ
στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ
Venceremos, Venceremos