Alexandra83
New Member
- Μηνύματα
- 3
- Likes
- 41
Ταξίδεψα στην Ταυλάνδη τον περασμένο Αύγουστο. Μου πήρε ένα χρόνο και κάτι να γράψω αυτήν την ιστορία, αλλά ποτέ δεν είναι αργά Ήταν ένα ταξίδι 40 ημερών, οπότε είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον τόπο και τους ανθρώπους με μία άλλη ματιά.. Η αρχική μου αίσθηση για αυτή τη χώρα ήταν κάπως μουδιασμένη.. Πολύ τουριστική σκέφτηκα, δεν θα μου αρέσει.. Αποδείχτηκε όμως ιδανικό ντεμπούτο στο solo travelling.
Μπορεί λοιπόν να είναι κανείς ταξιδιώτης και όχι τουρίστας σε έναν τόπο που πνίγεται από κόσμο και από στερεότυπα? Μπορεί, αλλά υπό προϋποθέσεις. Ακολουθεί η δική μου λίστα με τα 10 things to do (and don’t do) in Thailand!!
1.Πρωταρχικής σημασίας ερωτήματα στην επιλογή ενός προορισμού είναι σίγουρα το πού και το πότε.
Πού στην Ταυλάνδη? Ταξιδέψτε βόρεια.. Έμεινα ένα μήνα στο Chiang Mai και μία βδομάδα στο Puket. Οι διαφορές τεράστιες.. Στη δική τους νύμφη του Βορρά, το Chiang Mai ή αλλιώς Νέα Πόλη, όλα είναι πιο αυθεντικά. Αν δεν κινηθείς στις καθαρά τουριστικές περιοχές, θα μπορέσεις να δεις εικόνες και να δοκιμάσεις γεύσεις αγνές και ανεπιτήδευτες. Έμεινα σε μία περιοχή καθόλου τουριστική – Malin Plaza, δίπλα στο πανεπιστήμιο όπου δούλεψα για έναν μήνα. (Αν έχετε χρόνο, μία βόλτα στο Πανεπιστήμιο αξίζει τον κόπο. Υπάρχουν ειδικά πουλμανάκια στην είσοδο που θα σας ξεναγήσουν, καταλήγοντας σε ένα όμορφο πάρκο - Ang Kaew Reservoir).
Πότε να πάτε? High season για την Ταυλάνδη είναι η περίοδος Νοέμβριος-Φεβρουάριος, λόγω καλύτερων καιρικών συνθηκών. Δεν θέλω καν να φανταστώ τις ορδές των τουριστών εκείνους τους μήνες!!! ‘’Chinese are everywhere’’ όπως συνηθίζουν να λένε και οι ντόπιοι!! Ταξίδεψα από Αύγουστο έως μέσα Σεπτέμβρη, οπότε επικρατούσε η υγρή περίοδος. Για την βόρεια Ταυλάνδη είναι μια χαρά.. Συνήθως κάπου το απόγευμα ξέσπαγε μία δυνατή βροχή για μία ωρίτσα.. Ευκαιρία να χωθείς σε ένα από τα άπειρα καφέ ή φαγάδικα που υπάρχουν σχεδόν παντού.. Σίγουρα να αποφύγετε τη ζεστή περίοδο από Μάρτιο έως Ιούνιο, καθώς η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική.
2.Υπάρχουν πολλές εκδρομές που μπορεί να κάνει κανείς εντός πόλης αλλά και στις γύρω περιοχές. Εντός πόλης εκτός από τη παλιά πόλη και τη μοντέρνα περιοχή Nimman, αξίζει μία βόλτα στο βουνό - Doi Inthanon national park και μια βόλτα για χουζούρι σε ένα ξύλινο σπιτάκι στη λίμνη Huay Tung Tao Lake. Εκτός πόλης μία προσφερόμενη εκδρομή είναι το Chiang Rai με το φημισμένο White Temple. Η βόλτα στο golden triangle όπου συναντιούνται Ταυλάνδη, Λάος και Βιρμανία δεν ήταν κάτι σπουδαίο. Μην πάτε στο πολυδιαφημισμένο και τουριστικό Pai. Δοκιμάστε την εμπειρία να νιώσετε ο μόνος δυτικός τουρίστας στην πόλη στη Nan. Εκεί που οι Ταυλανδοί ζητούν να φωτογραφηθούν μαζί σου και όχι εσύ μ’ αυτούς.. Οι ναοί εκεί είναι διαφορετικοί, με πολλές ζωηρές τοιχογραφίες. Το φαγητό είναι ακόμα πιο αυθεντικό, όπως και οι άνθρωποι. Στη Σαββατιάτικη νυχτερινή αγορά μπορείτε να βιώσετε την εμπειρία ενός γνήσιου khantoke dinner. Υπάρχουν καθημερινά δρομολόγια με λεωφορείο από το Chiang Mai. Πολύωρο και κάπως κουραστικό το ταξίδι, αλλά αξίζει!!
3.Αποφύγετε τις τουριστικές μανιέρες. Tuk tuk?? Ούτε μία φορά!! Υπερεκτιμημένο, καθαρά τουριστικό και ακριβό.. Γενικά στο Chiang Mai οι συνδικάτο των εγχώριων ταξί – redtrucks και tuk tuk- δεν έχουν αφήσει να αναπτυχθούν οι δημόσιες συγκοινωνίες. Οι ντόπιοι υποφέρουν την περίοδο του υψηλού τουρισμού, καθώς οι τιμές που ζητώνται είναι δυσανάλογες της οικονομικής κατάστασης του μέσου Ταυλανδού. Προσωπικά το uber με έσωσε άπειρες φορές.. Η εμπειρία μίας βόλτας με tuk tuk καλύφθηκε φωτογραφίζοντας τα!
4.Khao Soi, Papaya salad, Pad thai, mango sticky rice.. Δοκιμάστε τις σπεσιαλιτέ τους.. Αν σας αρέσει να νιώθετε τον ουρανίσκο σας να καίει, τότε είσαστε στο σωστό μέρος… Εγώ κρατάω το λατρεμένο Pad thai που δεν καίει τόσο, παρέα με μία Fanta φράουλα!! Μαγειρέψτε τις σπεσιαλιτέ τους.. Προσφέρονται πολλά μαθήματα μαγειρικής στο Chiang Mai. Εγώ επισκέφτηκα το A lot of Thai cooking class.. Και εννοείται, απολαύστε φρούτα φρούτα φρούτα.. Καρύδες, ανανάς, μάνγκο σε όλες τις εκδοχές. Όσο για τον βασιλιά των φρούτων… τι να πω.. Μια δοκιμή θα σας πείσει.. Durian.. Έχει κρεμώδη, γεμάτη γεύση.. Δοκιμάστε, αλλά προς Θεού μην πάρετε για το σπίτι... Οι φήμες για την οσμή του, δεν είναι απλά φήμες
5.Το έμβλημα της χώρας είναι ο ελέφαντας. Θεωρείται μάλιστα ιερό ζώο και θα το δείτε σε πολλά μνημεία λατρείας. Παρ’ όλα αυτά, αποτελεί πεδίο εκμετάλλευσης για πλουτισμό. Αλυσοδεμένοι και παραμελημένοι ελέφαντες στον ζωολογικό κήπο (δεν θέλω να ξαναπάω ποτέ σε ζωολογικό κήπο!!) και άφθονα elephant camps for riding. Η ιδέα του να καβαλήσεις έναν ελέφαντα μπορεί να φαντάζει ελκυστική, αλλά συνοδεύεται με άφθονο μαστίγωμα.. Εγώ προτίμησα να γνωρίσω αυτό το υπέροχο ζώο στο φυσικό του χώρο, σε ένα καταφύγιο ελεφάντων. Τα ζώα ήταν υγιή και η σχέση που είχαν με τους ανθρώπους που τα φρόντιζαν έδειχνε ότι τύγχαναν καλής μεταχείρισης. Εκεί θα είσαι εσύ υπηρέτης τους για μία μέρα.. Θα τα ταΐσεις και θα κάνεις μπάνιο μαζί τους. Επισκέφτηκα το Elephant Jungle Paradise Park. Ακόμα μία επιλογή στην ίδια φιλοσοφία είναι το Karen Elephant Reserve.
6.Ναοί, ναοί, ναοί… Παντού βουδιστικοί ναοί στην πόλη.. Εκτός από τους πολύ φημισμένους όπως το Doi Suthep, αξίζει να περιπλανηθεί κανείς στην πόλη και να ανακαλύψει κι άλλους ή ακόμα αν είναι τυχερός να παρακολουθήσει κάποιο τελετουργικό. Αγαπημένος ναός ο Wat Suandok, με τις περίφημες λευκές παγόδες. Μην χάσετε τον Wat Umong. Καθόλου τουριστικός και σίγουρα ο πιο ‘’πνευματικός’’ ναός που επισκέφτηκα.
7.Γνωρίστε καλύτερα τον βουδισμό.. Θα δείτε ότι η θρησκεία τους (ή μάλλον η φιλοσοφία τους) βρίσκεται διάχυτη παντού. Αν και δεν μπορώ να κρύψω ότι, ως είθισται να συμβαίνει, σε ένα βαθμό έχει ενταχθεί κι αυτό στην τουριστική βιομηχανία της χώρας. Δοκιμάστε το διήμερο meditation retreat που διοργανώνει το Monk Chat Office-Wat Suandok. Ομολογώ ότι δεν μου ήταν καθόλου εύκολο να διαλογιστώ, αλλά ήταν ωραία εμπειρία συνολικά. Extra bonus το να ξυπνάς στις 5 με το χτύπημα του γκονγκ και για δύο μέρες να παίρνεις όρκο σιωπής. Εναλλακτικά υπάρχει και το Monk Chat project, όπου οι ταξιδιώτες μπορούν να μιλήσουν με έναν monk και να μάθουν περισσότερα για τον τρόπο ζωής τους και για τον βουδισμό και οι monks να εξασκήσουν τα αγγλικά τους. Εκτός από το chatting with a monk, την άλλη μέρα ακολούθησε το hanging out with a monk αφού ο Ashin προσφέρθηκε να μας ξεναγήσει σε ακόμα έναν ναό. Εδώ το extra bonus ήταν το taking an interview from a monk, με εμένα σε ρόλο σκηνοθέτη..
8.Υπάρχουν πολλά εστιατόρια και bars στην πόλη. Πολύ δημοφιλές στους ντόπιους είναι το ‘’The good view’’ για φαγητό και ποτό. Για να είμαι ειλικρινής, αν εξαιρέσεις τη θέα, το φαγητό του μαγειρείου της γειτονιάς όπου έμενα παραμένει καλύτερο και απείρως φτηνότερο!! Πέρασα καλύτερα σε πιο χαλαρά μαγαζιά όπως το The North Gate Jazz Co-Op και το The Mellowship, με live μουσική και θαμώνες προσιτούς και φιλόξενους. Πολύ καλή επιλογή είναι επίσης και κάποιες language exchange βραδιές που διοργανώνονται συχνά.
9.Χαρακτηριστικό της πόλης είναι τα λεγόμενα night markets. Κάθε απόγευμα, περίπου από τις 6 και μετά, σε κάθε γειτονιά της πόλης στήνονται υπαίθριες νυχτερινές αγορές. Μπορείς να βρεις είδη όπως ρούχα και παπούτσια εάν είσαι asian size , αλλιώς είναι μία καλή ευκαιρία να ψωνίσεις τα σουβενίρ σου και να απολαύσεις στιγμές γαστρονομικής ευτυχίας με άφθονο street food. Bonus ένα foot massage για να ξαποστάσεις.
10.Μόλις είπα τη μαγική λέξη.. Μασάζ, μία απόλαυση που δεν πρέπει να χάσετε στην Ταυλάνδη.. Αν αντέχετε τον πόνο δοκιμάστε το Thai massage.. Εγώ δοκίμασα, αλλά προτίμησα πιο χαλαρωτικές λύσεις όπως το oily massage.. Απέφυγα τα πολύ δημοφιλή μέρη, όπου οι τιμές είναι ανεβασμένες. Πολύ καλή επιλογή το Nirvana massage.
Αν διαβάζοντας όλα τα παραπάνω δεν σας έπεισα και θέλετε ακόμα να ταξιδέψετε στη Νότια Ταυλάνδη, μία χρήσιμη πληροφορία ίσως είναι ότι οι ντόπιοι που γνώρισα προτιμούν το Krabi. Εμείς βρεθήκαμε (μην ρωτήσετε πώς και γιατί) για λίγες μέρες στη πολύβουη Patong. Highlights ότι μετά από ένα μήνα solo ταξιδιού, είχα ξανά συντροφιά και μίλησα ξανά ελληνικά. Η επιλογή του ξενοδοχείου δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη, καθώς ο Sascha και η οικογένεια του μας πρόσφεραν μια υπέροχη διαμονή στο La piccola Patong.
Και τώρα όσα δεν έκανα, αλλά θα ήθελα να κάνω:
1.Αν μπορούσα θα αντάλλαζα το πολύβουο Puket με μία βδομάδα σε ένα υπέροχο κατάλυμα στο Thung Chang (Siam Garden Bangalows), κοντά στα σύνορα με το Λάος.
2.Θα έκανα hiking τη διαδρομή the monk’s trail. Υπάρχει μία ομάδα στο facebook – Doi Suthep walkers - που μπορείτε να γίνετε μέλη και να ακολουθήσετε σε μία σαββατιάτικη συνήθως πεζοπορία.
3.Δεν θα έτρωγα dragon fruit, ώστε να μην χάσω την εκδρομή στο σπήλαιο του Chiang Dao. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες…
4.Θα πήγαινα σε ένα μάθημα Muai Thai. Οι ντόπιοι συνάδελφοι μου πρότειναν το Heavy Hit Boxing Gym.
Κλείνοντας, και αφού αποφύγαμε τις τουριστικές παγίδες, πρέπει να παραμερίσουμε και τα στερεότυπα που κυνηγάνε αυτή τη χώρα και τους ανθρώπους της. Προφανώς και υπάρχει ο λεγόμενος σεξοτουρισμός, αλλά είναι γενίκευση να χαρακτηρίζει μία χώρα ολόκληρη. Στη βόρεια Ταυλάνδη τουλάχιστον που κινήθηκα εγώ και μέσα από τη συναναστροφή μου με τους συναδέλφους μου εκεί, διαπίστωσα ότι είναι μία κοινωνία με αρκετά κοινά σημεία με την ελληνική. Οικογενειοκρατική κοινωνία με ισχυρούς δεσμούς που δεν χαλαρώνουν με το χρόνο. Οι συγγενείς μένουν όλοι κοντά σε γειτονιές, οι παππούδες μεγαλώνουν τα εγγόνια ώστε να μπορούν να δουλέψουν τα παιδιά, ανίψια χτυπούν το κουδούνι της θείας όταν το φαγητό στο σπίτι δεν τους αρέσει. Και ταυτόχρονα με αυτή την πιο συντηρητική εικόνα, υπάρχει μία απεριόριστη ελευθερία στο ζήτημα της σεξουαλικής έκφρασης. Άλλωστε Thai σημαίνει ελεύθερος. Αν και φοβάμαι ότι οι πολιτικές συνθήκες στη χώρα δεν συνηγορούν στο να νιώθουν απόλυτα ελεύθεροι οι Ταυλανδοί.
Μπορεί λοιπόν να είναι κανείς ταξιδιώτης και όχι τουρίστας σε έναν τόπο που πνίγεται από κόσμο και από στερεότυπα? Μπορεί, αλλά υπό προϋποθέσεις. Ακολουθεί η δική μου λίστα με τα 10 things to do (and don’t do) in Thailand!!
1.Πρωταρχικής σημασίας ερωτήματα στην επιλογή ενός προορισμού είναι σίγουρα το πού και το πότε.
Πού στην Ταυλάνδη? Ταξιδέψτε βόρεια.. Έμεινα ένα μήνα στο Chiang Mai και μία βδομάδα στο Puket. Οι διαφορές τεράστιες.. Στη δική τους νύμφη του Βορρά, το Chiang Mai ή αλλιώς Νέα Πόλη, όλα είναι πιο αυθεντικά. Αν δεν κινηθείς στις καθαρά τουριστικές περιοχές, θα μπορέσεις να δεις εικόνες και να δοκιμάσεις γεύσεις αγνές και ανεπιτήδευτες. Έμεινα σε μία περιοχή καθόλου τουριστική – Malin Plaza, δίπλα στο πανεπιστήμιο όπου δούλεψα για έναν μήνα. (Αν έχετε χρόνο, μία βόλτα στο Πανεπιστήμιο αξίζει τον κόπο. Υπάρχουν ειδικά πουλμανάκια στην είσοδο που θα σας ξεναγήσουν, καταλήγοντας σε ένα όμορφο πάρκο - Ang Kaew Reservoir).
Πότε να πάτε? High season για την Ταυλάνδη είναι η περίοδος Νοέμβριος-Φεβρουάριος, λόγω καλύτερων καιρικών συνθηκών. Δεν θέλω καν να φανταστώ τις ορδές των τουριστών εκείνους τους μήνες!!! ‘’Chinese are everywhere’’ όπως συνηθίζουν να λένε και οι ντόπιοι!! Ταξίδεψα από Αύγουστο έως μέσα Σεπτέμβρη, οπότε επικρατούσε η υγρή περίοδος. Για την βόρεια Ταυλάνδη είναι μια χαρά.. Συνήθως κάπου το απόγευμα ξέσπαγε μία δυνατή βροχή για μία ωρίτσα.. Ευκαιρία να χωθείς σε ένα από τα άπειρα καφέ ή φαγάδικα που υπάρχουν σχεδόν παντού.. Σίγουρα να αποφύγετε τη ζεστή περίοδο από Μάρτιο έως Ιούνιο, καθώς η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική.
2.Υπάρχουν πολλές εκδρομές που μπορεί να κάνει κανείς εντός πόλης αλλά και στις γύρω περιοχές. Εντός πόλης εκτός από τη παλιά πόλη και τη μοντέρνα περιοχή Nimman, αξίζει μία βόλτα στο βουνό - Doi Inthanon national park και μια βόλτα για χουζούρι σε ένα ξύλινο σπιτάκι στη λίμνη Huay Tung Tao Lake. Εκτός πόλης μία προσφερόμενη εκδρομή είναι το Chiang Rai με το φημισμένο White Temple. Η βόλτα στο golden triangle όπου συναντιούνται Ταυλάνδη, Λάος και Βιρμανία δεν ήταν κάτι σπουδαίο. Μην πάτε στο πολυδιαφημισμένο και τουριστικό Pai. Δοκιμάστε την εμπειρία να νιώσετε ο μόνος δυτικός τουρίστας στην πόλη στη Nan. Εκεί που οι Ταυλανδοί ζητούν να φωτογραφηθούν μαζί σου και όχι εσύ μ’ αυτούς.. Οι ναοί εκεί είναι διαφορετικοί, με πολλές ζωηρές τοιχογραφίες. Το φαγητό είναι ακόμα πιο αυθεντικό, όπως και οι άνθρωποι. Στη Σαββατιάτικη νυχτερινή αγορά μπορείτε να βιώσετε την εμπειρία ενός γνήσιου khantoke dinner. Υπάρχουν καθημερινά δρομολόγια με λεωφορείο από το Chiang Mai. Πολύωρο και κάπως κουραστικό το ταξίδι, αλλά αξίζει!!
3.Αποφύγετε τις τουριστικές μανιέρες. Tuk tuk?? Ούτε μία φορά!! Υπερεκτιμημένο, καθαρά τουριστικό και ακριβό.. Γενικά στο Chiang Mai οι συνδικάτο των εγχώριων ταξί – redtrucks και tuk tuk- δεν έχουν αφήσει να αναπτυχθούν οι δημόσιες συγκοινωνίες. Οι ντόπιοι υποφέρουν την περίοδο του υψηλού τουρισμού, καθώς οι τιμές που ζητώνται είναι δυσανάλογες της οικονομικής κατάστασης του μέσου Ταυλανδού. Προσωπικά το uber με έσωσε άπειρες φορές.. Η εμπειρία μίας βόλτας με tuk tuk καλύφθηκε φωτογραφίζοντας τα!
4.Khao Soi, Papaya salad, Pad thai, mango sticky rice.. Δοκιμάστε τις σπεσιαλιτέ τους.. Αν σας αρέσει να νιώθετε τον ουρανίσκο σας να καίει, τότε είσαστε στο σωστό μέρος… Εγώ κρατάω το λατρεμένο Pad thai που δεν καίει τόσο, παρέα με μία Fanta φράουλα!! Μαγειρέψτε τις σπεσιαλιτέ τους.. Προσφέρονται πολλά μαθήματα μαγειρικής στο Chiang Mai. Εγώ επισκέφτηκα το A lot of Thai cooking class.. Και εννοείται, απολαύστε φρούτα φρούτα φρούτα.. Καρύδες, ανανάς, μάνγκο σε όλες τις εκδοχές. Όσο για τον βασιλιά των φρούτων… τι να πω.. Μια δοκιμή θα σας πείσει.. Durian.. Έχει κρεμώδη, γεμάτη γεύση.. Δοκιμάστε, αλλά προς Θεού μην πάρετε για το σπίτι... Οι φήμες για την οσμή του, δεν είναι απλά φήμες
5.Το έμβλημα της χώρας είναι ο ελέφαντας. Θεωρείται μάλιστα ιερό ζώο και θα το δείτε σε πολλά μνημεία λατρείας. Παρ’ όλα αυτά, αποτελεί πεδίο εκμετάλλευσης για πλουτισμό. Αλυσοδεμένοι και παραμελημένοι ελέφαντες στον ζωολογικό κήπο (δεν θέλω να ξαναπάω ποτέ σε ζωολογικό κήπο!!) και άφθονα elephant camps for riding. Η ιδέα του να καβαλήσεις έναν ελέφαντα μπορεί να φαντάζει ελκυστική, αλλά συνοδεύεται με άφθονο μαστίγωμα.. Εγώ προτίμησα να γνωρίσω αυτό το υπέροχο ζώο στο φυσικό του χώρο, σε ένα καταφύγιο ελεφάντων. Τα ζώα ήταν υγιή και η σχέση που είχαν με τους ανθρώπους που τα φρόντιζαν έδειχνε ότι τύγχαναν καλής μεταχείρισης. Εκεί θα είσαι εσύ υπηρέτης τους για μία μέρα.. Θα τα ταΐσεις και θα κάνεις μπάνιο μαζί τους. Επισκέφτηκα το Elephant Jungle Paradise Park. Ακόμα μία επιλογή στην ίδια φιλοσοφία είναι το Karen Elephant Reserve.
6.Ναοί, ναοί, ναοί… Παντού βουδιστικοί ναοί στην πόλη.. Εκτός από τους πολύ φημισμένους όπως το Doi Suthep, αξίζει να περιπλανηθεί κανείς στην πόλη και να ανακαλύψει κι άλλους ή ακόμα αν είναι τυχερός να παρακολουθήσει κάποιο τελετουργικό. Αγαπημένος ναός ο Wat Suandok, με τις περίφημες λευκές παγόδες. Μην χάσετε τον Wat Umong. Καθόλου τουριστικός και σίγουρα ο πιο ‘’πνευματικός’’ ναός που επισκέφτηκα.
7.Γνωρίστε καλύτερα τον βουδισμό.. Θα δείτε ότι η θρησκεία τους (ή μάλλον η φιλοσοφία τους) βρίσκεται διάχυτη παντού. Αν και δεν μπορώ να κρύψω ότι, ως είθισται να συμβαίνει, σε ένα βαθμό έχει ενταχθεί κι αυτό στην τουριστική βιομηχανία της χώρας. Δοκιμάστε το διήμερο meditation retreat που διοργανώνει το Monk Chat Office-Wat Suandok. Ομολογώ ότι δεν μου ήταν καθόλου εύκολο να διαλογιστώ, αλλά ήταν ωραία εμπειρία συνολικά. Extra bonus το να ξυπνάς στις 5 με το χτύπημα του γκονγκ και για δύο μέρες να παίρνεις όρκο σιωπής. Εναλλακτικά υπάρχει και το Monk Chat project, όπου οι ταξιδιώτες μπορούν να μιλήσουν με έναν monk και να μάθουν περισσότερα για τον τρόπο ζωής τους και για τον βουδισμό και οι monks να εξασκήσουν τα αγγλικά τους. Εκτός από το chatting with a monk, την άλλη μέρα ακολούθησε το hanging out with a monk αφού ο Ashin προσφέρθηκε να μας ξεναγήσει σε ακόμα έναν ναό. Εδώ το extra bonus ήταν το taking an interview from a monk, με εμένα σε ρόλο σκηνοθέτη..
8.Υπάρχουν πολλά εστιατόρια και bars στην πόλη. Πολύ δημοφιλές στους ντόπιους είναι το ‘’The good view’’ για φαγητό και ποτό. Για να είμαι ειλικρινής, αν εξαιρέσεις τη θέα, το φαγητό του μαγειρείου της γειτονιάς όπου έμενα παραμένει καλύτερο και απείρως φτηνότερο!! Πέρασα καλύτερα σε πιο χαλαρά μαγαζιά όπως το The North Gate Jazz Co-Op και το The Mellowship, με live μουσική και θαμώνες προσιτούς και φιλόξενους. Πολύ καλή επιλογή είναι επίσης και κάποιες language exchange βραδιές που διοργανώνονται συχνά.
9.Χαρακτηριστικό της πόλης είναι τα λεγόμενα night markets. Κάθε απόγευμα, περίπου από τις 6 και μετά, σε κάθε γειτονιά της πόλης στήνονται υπαίθριες νυχτερινές αγορές. Μπορείς να βρεις είδη όπως ρούχα και παπούτσια εάν είσαι asian size , αλλιώς είναι μία καλή ευκαιρία να ψωνίσεις τα σουβενίρ σου και να απολαύσεις στιγμές γαστρονομικής ευτυχίας με άφθονο street food. Bonus ένα foot massage για να ξαποστάσεις.
10.Μόλις είπα τη μαγική λέξη.. Μασάζ, μία απόλαυση που δεν πρέπει να χάσετε στην Ταυλάνδη.. Αν αντέχετε τον πόνο δοκιμάστε το Thai massage.. Εγώ δοκίμασα, αλλά προτίμησα πιο χαλαρωτικές λύσεις όπως το oily massage.. Απέφυγα τα πολύ δημοφιλή μέρη, όπου οι τιμές είναι ανεβασμένες. Πολύ καλή επιλογή το Nirvana massage.
Αν διαβάζοντας όλα τα παραπάνω δεν σας έπεισα και θέλετε ακόμα να ταξιδέψετε στη Νότια Ταυλάνδη, μία χρήσιμη πληροφορία ίσως είναι ότι οι ντόπιοι που γνώρισα προτιμούν το Krabi. Εμείς βρεθήκαμε (μην ρωτήσετε πώς και γιατί) για λίγες μέρες στη πολύβουη Patong. Highlights ότι μετά από ένα μήνα solo ταξιδιού, είχα ξανά συντροφιά και μίλησα ξανά ελληνικά. Η επιλογή του ξενοδοχείου δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη, καθώς ο Sascha και η οικογένεια του μας πρόσφεραν μια υπέροχη διαμονή στο La piccola Patong.
Και τώρα όσα δεν έκανα, αλλά θα ήθελα να κάνω:
1.Αν μπορούσα θα αντάλλαζα το πολύβουο Puket με μία βδομάδα σε ένα υπέροχο κατάλυμα στο Thung Chang (Siam Garden Bangalows), κοντά στα σύνορα με το Λάος.
2.Θα έκανα hiking τη διαδρομή the monk’s trail. Υπάρχει μία ομάδα στο facebook – Doi Suthep walkers - που μπορείτε να γίνετε μέλη και να ακολουθήσετε σε μία σαββατιάτικη συνήθως πεζοπορία.
3.Δεν θα έτρωγα dragon fruit, ώστε να μην χάσω την εκδρομή στο σπήλαιο του Chiang Dao. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες…
4.Θα πήγαινα σε ένα μάθημα Muai Thai. Οι ντόπιοι συνάδελφοι μου πρότειναν το Heavy Hit Boxing Gym.
Κλείνοντας, και αφού αποφύγαμε τις τουριστικές παγίδες, πρέπει να παραμερίσουμε και τα στερεότυπα που κυνηγάνε αυτή τη χώρα και τους ανθρώπους της. Προφανώς και υπάρχει ο λεγόμενος σεξοτουρισμός, αλλά είναι γενίκευση να χαρακτηρίζει μία χώρα ολόκληρη. Στη βόρεια Ταυλάνδη τουλάχιστον που κινήθηκα εγώ και μέσα από τη συναναστροφή μου με τους συναδέλφους μου εκεί, διαπίστωσα ότι είναι μία κοινωνία με αρκετά κοινά σημεία με την ελληνική. Οικογενειοκρατική κοινωνία με ισχυρούς δεσμούς που δεν χαλαρώνουν με το χρόνο. Οι συγγενείς μένουν όλοι κοντά σε γειτονιές, οι παππούδες μεγαλώνουν τα εγγόνια ώστε να μπορούν να δουλέψουν τα παιδιά, ανίψια χτυπούν το κουδούνι της θείας όταν το φαγητό στο σπίτι δεν τους αρέσει. Και ταυτόχρονα με αυτή την πιο συντηρητική εικόνα, υπάρχει μία απεριόριστη ελευθερία στο ζήτημα της σεξουαλικής έκφρασης. Άλλωστε Thai σημαίνει ελεύθερος. Αν και φοβάμαι ότι οι πολιτικές συνθήκες στη χώρα δεν συνηγορούν στο να νιώθουν απόλυτα ελεύθεροι οι Ταυλανδοί.
Attachments
Last edited:
