i love travels
Member
- Μηνύματα
- 260
- Likes
- 387
- Επόμενο Ταξίδι
- καλοκαιρινές διακοπές!!!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αμερική
Περιεχόμενα
Ρουμανία;;;; Πως σας ήρθε;;; Θα έχει τίποτα εκεί; Τι να πω… Ελπίζω να μην δώσετε τσάμπα λεφτά. Εκεί έχει πολύ μαφία, να προσέχετε. Αυτά ήταν διάφορα σχόλια που ακούσαμε όταν είπαμε ότι τα Χριστούγεννα θα πάμε Ρουμανία. Ευτυχώς η χώρα τους διέψευσε όλους πανηγυρικά!!!Πως μας μπήκε η ιδέα;; Απλά… είχε τα φθηνότερα αεροπορικά εισιτήρια που βρήκαμε εκείνη την χρονική περίοδο για τις μέρες που θέλαμε και είχαμε την καλή διάθεση να πάμε κάπου τα Χριστούγεννα! Αρχές Νοέμβρη κλείσαμε αεροπορικά εισιτήρια με την Ολυμπιακή κόστους 168 ευρώ το άτομο (με φόρους) πήγαινε –έλα. Από τότε αρχίσαμε να ψάχνουμε πως θα διαχειριστούμε σωστότερα το χρόνο μας εκεί…
Το forum του travel stories πήρε φωτιά, κάναμε κράτηση σε 3 ξενοδοχεία, αγοράσαμε ταξιδιωτικό οδηγό που δεν μας ενθουσίασε ιδιαίτερα, τα ισοθερμικά μπήκαν πρώτα από όλα στην βαλίτσα μας μιας και περιμέναμε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και το ταξίδι μας ήταν έτοιμο!!!!
Το πρόγραμμα μας έλεγε: Brasov, Sighisoara , Bucurest.
26/12/12
Στις 9:30 π. μ. περπατούσαμε στο Otopeni το αεροδρόμιο του Βουκουρεστίου. Από το ΑΤΜ της Eurobank πήραμε χρήματα (είχε ΑΤΜ και από άλλες Ελληνικές τράπεζες ).Αρχικά εντυπωσιαστήκαμε με το γεγονός ότι τα χαρτονομίσματα τους έμοιαζαν πολύ με επιτραπέζιου παιχνιδιού. Εν συνεχεία χρειαζόμασταν ψιλά για να αγοράσουμε εισιτήρια για το λεωφορείο και μπήκα σε 1 supermarket που είχε στην έξοδο του αεροδρομίου και αγόρασα καραμέλες για τον λαιμό, ένα μεγάλο πακέτο που κόστιζε μόνο 0,60 ευρώ και ήταν πολύ δυνατές!! Αγοράσαμε εισιτήριο για το λεωφορείο που μας περίμενε ακριβώς απ’ έξω από το αεροδρόμιο, επιβιβαστήκαμε και χωρίς καθόλου αναμονή ξεκινήσαμε! Μεγάλοι δρόμοι ,ελάχιστο χιόνι στην άκρη του δρόμου και δεξιά- αριστερά τεράστια κτίρια πολυεθνικών εταιρειών. Πήραμε 1 μυρωδιά από το Βουκουρέστι και φτάσαμε στο Gara de Nord κάναμε μερικές βολτούλες μέχρι να βρούμε το ταμείο για να αγοράσουμε εισιτήριο τρένου για να πάμε στο Brasov και όταν το βρήκαμε προβληματιστήκαμε λίγο γιατί η κυριούλα στο ταμείο που δεν έδινε και πολύ σημασία σε αυτά που την ρωτάγαμε μας έδωσε 2 εισιτήρια και μας είπε ότι δεν αντιστοιχούν σε θέσεις (43.70 lei /άτομο). Σκεφτήκαμε θετικά και μετά από κάνα 30λεπτο αναμονής στο κρύο μπήκαμε στο τρένο, το οποίο είχε θέρμανση και ήταν πεντακάθαρο. Όρθιοι ξεκινήσαμε το ταξίδι μας, ευτυχώς μετά από κάποια ώρα άρχισε ο κόσμος να κατεβαίνει στα χωριά και έτσι καθίσαμε και εμείς στις άδειες θέσεις, γιατί το ταξίδι διήρκησε σχεδόν 3 ώρες. Τα τοπία από το τρένο μαγευτικά..τόσο πολύ χιόνι δεν είχα δει ποτέ στην ζωή μου. Πεδιάδες γεμάτες χιόνι και μετά άρχισε το χιονισμένο δάσος και σε όλη την διάρκεια βλέπαμε μικρά χωριουδάκια. Εικόνες από παραμύθι!!Φτάσαμε στο Brasov!Το κρύο αισθητά πιο τσουχτερό και το χιόνι σε μεγάλη ποσότητα επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο για να πάμε στο ξενοδοχείο μας. Κατεβήκαμε στην πλατεία Sfatului και με τα πόδια φτάσαμε εύκολα στο ξενοδοχειάκι μας περπατώντας με προσοχή πάνω στον πάγο. Πρώτες εντυπώσεις;;; Τι να πρωτοπώ… Το τεράστιο στολισμένο φυσικό έλατο, το χιόνι, τα όμορφα κτίρια της πλατείας, τα τεράστια γράμματα πάνω στο βουνό που έγραφαν Brasov, ο κόσμος που φορούσε χνουδωτά καπέλα! Αφού αφήσαμε γρήγορα τα πράγματά μας αρχίσαμε την βόλτα. Αγοράσαμε από 1 κιόσκι της υπαίθριας αγοράς στην Sfatului ζεστό κρασί (3 lei τα 250ml) για να ζεσταθούμε , μυρίσαμε τα σουβλιστά τσουρέκια και περπατώντας στα χιόνια περάσαμε από την Μαύρη Εκκλησία, από ένα σχολείο με 1 τεράστια χιονισμένη αυλή με γηπεδάκια για μπάσκετ, ποδόσφαιρο, βόλεϊ , από την Poarta Schei ( που μάθαμε ότι παλιά έξω από την πύλη αυτή κατοικούσαν οι φτωχοί και πλήρωναν διόδια για να εισέλθουν στην πόλη), από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου και από την πύλη της Αγίας Αικατερίνης. Ο ναός σε συνδυασμό με την πύλη της Αικατερίνης και τα χιόνια θύμιζαν κάστρο από παραμύθι. Επιστρέψαμε στην πλατεία Sfatului και αποφασίσαμε να κατευθυνθούμε προς το τελεφερίκ για να φτάσουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά στα γράμματα που έλεγαν Brasov στο βουνό. Ανεβήκαμε μια μεγάλη χιονισμένη και παγωμένη ανηφόρα αλλά το τελεφερίκ είχε ήδη κλείσει. Από το ύψος που βρισκόμασταν βλέπαμε πιάτο όλο το Brasov που είχε αρχίσει και άναβε τα φώτα του. Προχωρήσαμε κατά μήκος του δρόμου πάνω στο βουνό που είχε αρκετό κόσμο και εκτός από την υπέροχη θέα συναντήσαμε 2 μεγάλα φυσικά παγοδρόμια με πολλά φώτα, δυνατή μουσική και κόσμο κάθε ηλικίας να παγοδρομεί. Όλο το θέαμα έβγαζε απίστευτη ενέργεια! Συνεχίσαμε διασχίζοντας ένα πολύ μακρύ και στενό δρομάκι (ο οδηγός έλεγε ότι ήταν από τα στενότερα της Ευρώπης) και καταλήξαμε για φαγητό στο εστιατόριο Bella Musica. Ήταν ένα όμορφα διακοσμημένο κελάρι που μας πρόσφερε : ζεστασιά, πεντανόστιμες σούπες , γευστικό κρασί και τοπικά μεζεδάκια, πήραμε 1 πιάτο με παραδοσιακές λιχουδιές (άλλα του γούστου μου και άλλα όχι) που ακόμα και τώρα κάποια από αυτά δεν είμαι πολύ σίγουρη τι ακριβώς ήταν και πολέντα με αυγό. Οι τιμές πολύ χαμηλές ένα εμφιαλωμένο μπουκάλι κρασί καμπερνέ σωβινιόν κόστιζε 35lei( ~8 euro), ενώ ο συνολικός λογαριασμός ήρθε 116 lei. Αφού φάγαμε, ήπιαμε και ζεσταθήκαμε για τα καλά, ξαναβγήκαμε για τις τελευταίες φωτογραφίες της ημέρας. Το κρύο και την υγρασία τα νιώθαμε πιο έντονα πια. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για ύπνο.
Κοιμήθηκα με μια σκέψη …πρώτη φορά κατάλαβα το τραγουδάκι που λέγαμε μικρά :Χιόνια στο καμπαναριό που Χριστούγεννα σημαίνουν…
27/12/12
Πολύ πρωινό ξύπνημα, με πρωινό ασυνήθιστο για εμάς, με αλλαντικά, τυριά και αυγοτάραχο ακούγοντας Πουλόπουλο! (ο ιδιοκτήτης της πανσιόν-ρεσεψιονίστ έμαθε ότι είμαστε Έλληνες και έβαλε Greek songs από το YouTube).Το πρόγραμμα μας ήταν γεμάτο και δεν ήμασταν σίγουροι αν θα μας βγει! Από το ξενοδοχείο με ταξί στον σταθμό των λεωφορείων, όπου ανεβήκαμε στο λεωφορείο για το χωριό Bran (6 lei/ άτομο) .Στο Bran είχε εκτός από χιόνι και αρκετό πάγο, μόλις είχε ανοίξει το Bran Castle ή αλλιώς κάστρο του δράκουλα (ξέρω ότι δεν είναι το αυθεντικό) και μπήκαμε από τους πρώτους (25 lei/ άτομο) .Ήταν η πρώτη φορά που μπήκαμε σε κάστρο τέτοιου στυλ. Περπατούσαμε στο ξύλινο πάτωμα που έτριζε θαυμάζοντας την θέα από τα παράθυρα και νιώθοντας την ατμόσφαιρα διαφορετική, σου δημιουργούσε σεβασμό η λιτή εικόνα του εσωτερικού του κάστρου αλλά και η ιστορία των αντικειμένων με το πιστοποιητικό γνησιότητας. Έστω και 1 ώρα να είχε περάσει από εκεί ο Κόμης και να είχε ακουμπήσει τον ίδιο τοίχο με εμένα μου προκαλούσε ανατριχίλα! Ο εξωτερικός χώρος του κάστρου περιποιημένος αλλά τίποτα το ιδιαίτερο ενώ το κάστρο είναι όντως κτισμένο πάνω σε βράχο όπως στο έργο! Έξω από το κάστρο ήταν στημένη μια υπαίθρια αγορά με αναμνηστικά και παραδοσιακά τυριά και αλλαντικά σε πολύ καλές τιμές. Η βόλτα απαραίτητη. Αγόρασα κάποια αναμνηστικά και τυρί λευκό που ήταν συσκευασμένο σε φλοιό δέντρου, το μετέφερα άνετα στην Ελλάδα και ήταν νοστιμότατο. Επιβίβαση στο mini bus και επιστροφή στο Brasov. Η πικάντικη λεπτομέρεια ήταν η εξής: Φεύγοντας από Brasov στο λεωφορείο μπήκε μαζί μας 1 μικρό ξανθό κοριτσάκι με λευκό δέρμα και καταγάλανα λευκά μάτια. Ήταν μόνο του και καθόταν λίγες θέσεις μπροστά από εμάς. Ήταν λοιπόν σε όλο το ταξίδι μισοκαθισμένο και γυρισμένο προς τα εμάς χωρίς να ξεκολλάει το βλέμμα της από πάνω μας. Κατεβαίνοντας από το λεωφορείο μας ακολουθούσε στον δρόμο προς το κάστρο. Όπου σταματάγαμε για να βγάλουμε φωτογραφία ή για να δούμε κάτι σταμάταγε και εκείνο και όταν ξεκινούσαμε συνέχιζε και εκείνο ακριβώς από πίσω μας. Μπήκαμε στο κάστρο και ευτυχώς δεν μπήκε μαζί μας. Μετά από αρκετή ώρα που βγήκαμε δεν το είδαμε, και όμως μας περίμενε πίσω από 1 βιτρίνα και μόλις μας είδε άρχισε να μας ξανά ακολουθεί. Έκανε βόλτα από πίσω μας μέχρι που πήγαμε στην στάση του λεωφορείου και το περίμενε και εκείνη μαζί μας. Ευτυχώς μπήκαμε στο λεωφορείο και εκείνη δεν μπήκε μαζί μας γιατί αν έμπαινε μάλλον κάποιος θα μας έκανε πλάκα… Κάναμε ένα αστειάκι μεταξύ μας λέγοντας «Σκέψου να μπούμε στο κάστρο και να δούμε μια φωτογραφία με το κοριτσάκι και να ανήκει στο γενεαλογικό δέντρο του δράκουλα». Επιστρέφοντας στο Brasov μπήκαμε αμέσως σε ταξί και πήγαμε στον σταθμό των τρένων, στο μέρος που φεύγουν τα mini bus για τις γύρω περιοχές. Μπήκαμε στο πουλμανάκι που είχε προορισμό την Sinaia (11 lei/άτομο) .Μετά από αρκετή ώρα στο δρόμο εξαιτίας της υπερβολικής κίνησης φτάσαμε! Μπήκαμε σε ταξί και ανεβήκαμε στο Peles Castle.Διάλογος με τον ταξιτζή όταν φτάσαμε: «Πόσα θέλεις; Δύο. Δύο lei;Όχι, δύο χιλιάδες. Δύο χιλιάδες;;; Ε δώσε μου 15». Ο άνθρωπος ήθελε να μας ζητήσει 20 lei απ’ ότι καταλάβαμε αργότερα, απλά δεν το ήξερε στα αγγλικά και είπε 2 μήπως καταλαβαίναμε να του δώσουμε 2 χαρτονομίσματα των 10 lei, νόμιζε ότι του κάναμε παζάρια και μας έριξε την τιμή! Το ταξί άξιζε γιατί γλιτώσαμε αρκετό ανηφορικό περπάτημα φτάσαμε εγκαίρως για να κάνουμε την πλήρη ξενάγηση του παλατιού. Αγοράσαμε εισιτήριο για να κάνουμε ξενάγηση στο ισόγειο και στον 1ο όροφο καθώς και το απαραίτητο εισιτήριο για να μπορούμε να βγάλουμε φωτογραφίες. Κάναμε βόλτα στον περιβάλλοντα χώρο μέχρι να αρχίσει η ξενάγηση μας στα Αγγλικά, από την αυλή του παλατιού έβλεπαν το δάσος, το ρυάκι και κάτι μικρά καταρρακτάκια. Μπήκαμε στο παλάτι και φορέσαμε κάτι παντόφλες πάνω από τα παπούτσια ώστε να πατάμε με αυτές στα χαλιά στο εσωτερικό του παλατιού, έβαλα το ταμπελάκι που μου έδινε την άδεια να έχω φωτογραφική μηχανή, άνοιξε η πόρτα και θαμπωθήκαμε από τη χλιδή. Χαλιά, πολυέλαιοι, καθρέφτες, μυστικές πύλες, δωμάτιο για ναργιλέ, έπιπλα σκαλισμένα στο χέρι από γενεές Ινδών, θέατρο , αίθουσες συναυλιών ,ασανσέρ, συλλογή όπλων και άλλα πολλά εντυπωσιακά αντικείμενα. Ένιωθες βασιλοπούλα εκεί μέσα! Μαγεμένοι από την κομψότητα και τον πλούτο περπατήσαμε στον χιονισμένο δρόμο που οδηγούσε από το παλάτι στο κέντρο της πόλης. Τα σπίτια κουκλίστικα, στις σκεπές τους είχαν αρκετούς πόντους χιόνι και οι δρόμοι ήταν πεντακάθαροι. Στο κέντρο της πόλης υπήρχε 1 τεράστιο πάρκο ντυμένο στα λευκά με λαμπάκια και με πολλά παιδάκια να κάνουν ελκιθράκι. Αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο Brasov μιας και είχε βραδιάσει και δεν βρήκαμε κάποιο εστιατόριο που να μας εντυπωσιάσει ιδιαίτερα. Σταθμός τρένου ,πάνω από μισή ώρα αναμονή στο κρύο γιατί η μυρωδιά στο εσωτερικό του σταθμού ήταν έντονη και μου χάλαγε την όμορφη διάθεση που είχα, μπήκαμε στο τρένο ήμασταν σχεδόν μόνοι μας στο βαγόνι και αράξαμε στα ζεστά όπου θέλαμε, μέχρι να δούμε τις φωτογραφίες της ημέρας και να παίξουμε λίγα Πες-Βρες φτάσαμε στο Brasov.
Μπήκαμε στο λεωφορείο και κατεβήκαμε στην πλατεία Sfatului η επόμενη στάση μας ήταν το Cerbul Carpatin μια μπυραρία στην κεντρική πλατεία. Είχε μεγάλα μακρόστενα τραπέζια, ζωντανή μουσική (πλήκτρα και τραγούδι) και όμορφο μέσα. Παραγγείλαμε 4 μπύρες των 500ml και 3 πιάτα (σούπα, χοιρινό φιλέτο με μπύρα και ένα είδος πουρέ, φασόλια με λουκάνικα) και το κόστος 87 lei δηλαδή περίπου 20 ευρώ. Το κουφό; Προς το τέλος της βραδιάς ακούσαμε live τραγούδι της Κοκκίνου. Το είχαν διασκευάσει και το είπαν μισό στα Ελληνικά και μισό στα Ρουμάνικα.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο γεμάτοι με εικόνες και δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε πως μας βγήκε τόσο καλά το πρόγραμμα εκείνης της ημέρας. Παρόλο που χρησιμοποιήσαμε αρκετές φορές ταξί έφυγαν περίπου τα ίδια χρήματα με αυτά που θα έφευγαν και για εισιτήρια λεωφορείου απλά δεν χάσαμε πολύτιμο χρόνο.
28/12/12
Πρώτη φορά ξυπνάω τόσο πρωί με κέφι. Τρώμε το κατιτίς μας σε ρομαντική ατμόσφαιρα μιας και δεν είχε καλοξημερώσει και παίρνουμε ταξί για να μας πάει στο σταθμό του τρένου. Επόμενη στάση Sighisoara ( τα εισιτήρια τα βγάλαμε μόλις γυρίσαμε από Sinaia για να μην την ξαναπατήσουμε με τις θέσεις,38.10 lei /άτομο).Το ταξίδι κράτησε 2,5 ώρες πάνω κάτω. Όταν αποβιβαστήκαμε την ψυχρούλα την νιώσαμε και επίσης εντύπωση μας έκανε ο μικρό σταθμός του τρένου. Είχαμε διαβάσει ότι υπάρχει η κανονική πόλη και η καστρόπολη και είχα στο μυαλό μου κάτι σαν Ναύπλιο.
Η Sighisoara ήταν μια σταλιά πόλη. Βγαίνοντας από τον σταθμό κοιτάμε από εδώ κοιτάμε από εκεί δεν εντοπίσαμε λεωφορείο ή κάποιο μέρος για να βγάλουμε εισιτήριο. Η απόφαση δεν ήταν δύσκολη …ταξί. Βάλαμε τις βαλίτσες μας στο πορτ-παγκαζ και κάποια στιγμή ανεβαίνοντας έναν λόφο συναντάμε 1 πύλη. Βγάζει ο οδηγός μια πλαστικοποιημένη καρτούλα, την σκανάρει και ανοίγει η πύλη. Μπήκαμε στο κάστρο! Μας άφησε ακριβώς μπροστά από το ξενοδοχείο μας που βρισκόταν στην κεντρική πλατεία και τον αντίτιμο ήταν 2 ευρώ, με τα πόδια θα δυσκολευόμασταν πολύ γιατί ήταν αρκετά ανηφορική κυκλική διαδρομή και είχαμε βαλίτσες.
Η πρώτη εντύπωση μας; Sighisoara=Σκηνικό από παραμύθι. Κάναμε το check-in και βγήκαμε αμέσως για εξερεύνηση. Είδαμε το σπίτι του ελαφιού που βρισκόταν στην κεντρική πλατεία και όπως το παρατηρούσαμε και σχολιάζαμε ήρθαν 2 κυριούλιδες, ατραξιόν της περιοχής, ντυμένοι σαν αγγελιοφόροι του παλατιού και παίζοντας τύμπανο και απαγγέλλοντας κάτι στα Ρουμάνικα μας καλοδέχτηκαν στο κάστρο τους. Κάθε σπίτι είχε και διαφορετικό χρώμα τοίχου… πορτοκαλί, μπλε, πράσινο. Προχωρήσαμε προς την μεριά του ρολογιού και συναντήσαμε το σπίτι στο οποίο έχει γεννηθεί ο Vlad Tepes ,που τώρα πια είναι εστιατόριο .Φτάσαμε στον πύργο του ρολογιού. Δίπλα στο ρολόι είχε κάποιες κούκλες οι οποίες άλλαζαν ανάλογα με το αν ήταν πρωί ή βράδυ. Το πρωί έδειχνε 1 οικογένεια στην δουλειά και όταν βράδιαζε η οικογένεια μαζευόταν σπίτι της. Ανεβήκαμε στο ρολόι, θεωρείται το ιστορικό μουσείο της πόλης (10 lei/ άτομο). Είδαμε από κοντά τις φιγούρες που αλλάζουν κάτω από τους δείκτες και όταν φτάσαμε στο πάνω μέρος του πύργου υπήρχε 1 μπαλκόνι περιμετρικά του πύργου που σου πρόσφερε σαν θέα την Sighisoara και τα Καρπάθια. Λεπτομέρεια: Γύρω-γύρω στο μπαλκόνι είχε ταμπελάκια που έδειχναν προς τα πού είναι κάποιες Ευρωπαϊκές χώρες και πόσα km απέχουν σε ευθεία από εκεί, Αθήνα 915 km.Τα υπόλοιπα εκθέματα δεν με εντυπωσίασαν. Αξίζει όμως να ανέβεις για την θέα. Συνεχίσαμε πηγαίνοντας στην σκεπαστή σκάλα των μαθητών. Μία ξύλινη σκάλα που καταλήγει σε 1 λόφο πάνω στον οποίο βρίσκεται 1 εκκλησία και 1 σχολείο. Αν κάθε μέρα τα παιδάκια πήγαιναν σχολείο θα γυμνάζονταν 1 χαρά, πολλά σκαλιά βρε παιδί μου… Μπήκαμε στην εκκλησία η οποία είχε κάτι σαν μαυσωλείο στο υπόγειο της, μας έδωσαν ένα χαρτί μέσα σε 1 πλαστική διαφάνεια που έλεγε την ιστορία της εκκλησίας στα ελληνικά. Πρέπει να είχαν κάνει μετάφραση μέσω internet γιατί η σύνταξη κάποιων προτάσεων ήταν περίεργη. Ε και να μην μπείτε στην εκκλησία δεν χάνετε και τίποτα… Στον πύργο του ρολογιού ξεκινάει 1 κατηφόρα την οποία και κατεβήκαμε και καταλήξαμε στην νέα πόλη. Τα κτίρια και εκεί ήταν όμορφα. Δύο πράγματα έχω να θυμηθώ από την νέα πόλη την fanta με γεύση φράουλα που δοκιμάσαμε και 1 κάρο που περίμενε να πρασινίσει το φανάρι για να περάσει την διασταύρωση δίπλα σε 1 σπορ αμάξι. Και όταν λέω κάρο το εννοώ… Μετά από πολύ περπάτημα καταλήξαμε στο Casa Dracula για φαγητό! Τα πάντα μέσα στο εστιατόριο θύμιζαν άλλη εποχή. Ακόμα και τα πιάτα ήταν πράσινα και είχαν 1 δράκο σαν ζωγραφιά. Τα φαγητά και το κρασί ήταν πεντανόστιμα! Οι τιμές ελάχιστα πιο υψηλές από τα άλλα εστιατόρια που είχαμε πάει. Πάντως έβλεπες παντού τον Vlad ακούγοντας παραδοσιακή μουσική! Επιστροφή στο ξενοδοχείο για γέμισμα μπαταριών, το οποίο εμένα δεν μου φάνηκε και πεντακάθαρο. Το δωμάτιο είχε έπιπλα αντίκες, αλλά αξεσκόνιστα.
Το βραδάκι κατεβήκαμε στην νέα πόλη και πήγαμε σε 1 μαγαζάκι για τσαγάκι, σαγκριά και γλυκάκι. Πολύ όμορφη η ατμόσφαιρα με μηδέν τουρίστες. Φάγαμε κάτι σαν λουκουμάδες με μαρμελάδα από φρούτα του δάσους, ζάχαρη άχνη και 1 σάλτσα από τυρί την οποία δεν τιμήσαμε μιας και ξίνιζε λίγο. Επιστροφή για νάνι μιας και το Βουκουρέστι μας περίμενε!!!!
29/12/12
Στις 12:10 φτάσαμε Βουκουρέστι με τρένο ύστερα από ένα ταξίδι 5ώρων (146.65 lei/άτομο).Πήραμε το μετρό και κατευθυνθήκαμε στην Piata Unirii όπου βρισκόταν και το ξενοδοχείο μας! Εντυπωσιακή κυκλική πλατεία με σιντριβάνι που την περιστοίχιζαν μεγάλοι δρόμοι γεμάτοι αμάξια και μεγάλα εμπορικά κέντρα. Το μέρος πολύβουο δεν θύμιζε καθόλου την παραμυθένια Τρανσυλβανία ,αλλά ούτε σου έβγαζε μια ατμόσφαιρα φτώχιας. Μου έκαναν εντύπωση τα πρόσωπα τον ανθρώπων, ήταν ήρεμα και ξέγνοιαστα, ένιωθες την ελπίδα τους ότι όλα φτιάχνουν και θα φτιάξουν ακόμα περισσότερο.
Κάνουμε το check-in στο κατά τύχη πολύ ντιζαινάτο ξενοδοχείο μας ( στο ανσανσέρ τα κουμπιά ήταν touch) και είχαμε σχεδιάσει να πάρουμε το λεωφορείο hop on-hop off από την στάση του λίγο πιο κάτω από το ξενοδοχείο μας για να κάνουμε την πρώτη μας γνωριμία με την πόλη του Βουκουρεστίου. Περιμέναμε… περιμέναμε…. άφαντο το τουριστικό λεωφορείο και είπαμε τελικά να αρχίσουμε την βόλτα μας με τα πόδια από τον να περιμένουμε στο κρύο και αν το πετύχουμε σε καμιά πιο κάτω στάση επιβιβαζόμαστε. Τελικά δεν είδαμε πουθενά λεωφορείο όσες μέρες μείναμε. Περάσαμε από όλα τα αξιοθέατα που έλεγε ο οδηγός: Την εθνική τράπεζα, την λέσχη αξιωματικών , μνημεία , παλάτια ,το Romanian Athenaeum φτάσαμε μέχρι το μουσείο φυσικής ιστορίας και το muzeul National al Taranului Roman στο οποίο και μπήκαμε(8 lei/ άτομο). Ήταν κάτι σαν εθνογραφικό μουσείο. Είχε χριστιανικές εικόνες, παραδοσιακές φορεσιές ,μια αίθουσα που την είχαν φτιάξει σαν παλιό σχολείο με τετράδια που υπήρχαν εκθέσεις από μαθητές που τώρα θα είναι 50-60 ετών, ίσως και μεγαλύτεροι.
Η διαφορά θερμοκρασίας με διέλυσε, από εκεί που ήμασταν στους 2-3 βαθμούς ξαφνικά μπήκαμε στην υπερβολική ζέστη και νόμιζα ότι θα λιποθυμήσω. Αγοράσαμε νεράκι αλλά δεν κάτσαμε να τα παρατηρήσουμε όλα λεπτομερώς γιατί ένιωθα αποπνικτικά. Για φαγητό junk food από τα KFC σε τιμές προκλητικά πιο χαμηλές από την Ελλάδα! Κάναμε μια βόλτα στο εμπορικό κέντρο που στεγάζονταν τα KFC και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για να γίνουμε πιο καθώς πρέπει μετά από τις τόσες ώρες περπάτημα. Όταν ξαναβγήκαμε στον δρόμο νομίζαμε ότι ήταν μαύρα μεσάνυχτα, είχε και κρύο… αλλά τελικά ήταν απογευματάκι. Κατευθυνθήκαμε προς την εκκλησία της Σταυρουπόλεως και τους πεζόδρομους που βρίσκονταν γύρω από εκεί με τις καφετέριες, τα μπαράκια και τα εστιατόρια. Και ναι, βλέπουμε καλά, Γρηγόρης μικρογεύματα ,ίδια στολή για τους υπαλλήλους με ίδια διακόσμηση. Κάτσαμε σε 1 καφετέρια και ήπιαμε καφέδες με αλκοόλ, ο δικός μου είχε ρούμι, πρώτη φορά δοκίμασα τέτοιου είδους καφέ, καλός!!! Και τιμές; Κάπου στα 3 ευρώ!
Συνεχίσαμε την βόλτα μας και οι εκπλήξεις συνεχίστηκαν: σουβλατζίδικο με καταγωγή από την Θεσσαλονίκη ,παρακάτω 1 Ελληνικό μεζεδοπωλείο και κάπου εκεί κοντά μια Ελληνική Ψαροταβέρνα που το εσωτερικό της θύμιζε Κυκλαδίτικο νησί. Επειδή η Πρωτοχρονιά έφτανε σε 1 μπαράκι έγραφε ότι θα είχε μπάντα με Ελληνικά τραγούδια εκείνη την ημέρα. Μπορούσες να βρεις στους πεζοδρόμους από καντίνα με hot-dog μέχρι μαγαζί για σούσι και πολύ κυριλέ εστιατόρια. Επιστρέψαμε για ύπνο!
30/12/12
Ένα υπερπλήρες πρωινό μας περίμενε στον μπουφέ του ξενοδοχείου μας , μαζί με ένα group Ελλήνων! Χάσαμε την μαγεία του να μιλάμε δυνατά και να μην καταλαβαίνει κανείς τι λέμε (βέβαια στο ταξίδι μας συναντήσαμε αρκετούς Έλληνες).Το πρόγραμμα μας έλεγε «Παλάτι του λαού». Βρεθήκαμε μπροστά στο μεγαλύτερο κτίριο της Ευρώπης και στο 2ο του κόσμου. Ήταν αρκετά εντυπωσιακό , σου ερχόταν όμως αυθόρμητα να σχολιάσεις την ματαιοδοξία και το ψώνιο του Τσαουσέσκου. Προχωρήσαμε προς το μετρό και βρεθήκαμε σε 1 τεράστια παιδική χαρά που έμοιαζε με κάστρο, λίγο παιχνίδι ήταν must.Είχε «γύρω- γύρω όλοι» που κάποιοι έκαναν πετάλι σαν να είσαι σε ποδήλατο για να γυρίζει! Κατεβήκαμε στο μετρό και ήμασταν μόνοι μας, λογικό πρωινιάτικα. Δυσκολευτήκαμε αρκετά να συνεννοηθούμε με την ταμία, η οποία δεν μίλαγε καθόλου αγγλικά και εμείς θέλαμε 24ωρο εισιτήριο ,τελικά δεν καταφέραμε να το πάρουμε και μας έδωσε 1 απλό!
Επόμενος σταθμός; Η απομίμηση της Αψίδας του Θριάμβου του Παρισιού και το Πάρκο Herastrau.Η Αψίδα όμορφη! Μπαίνοντας στο πάρκο από την πλαϊνή είσοδο συναντήσαμε 1 μνημείο στην μνήμη του Michael Jackson και αρκετούς ποδηλάτες. Όταν φτάσαμε κοντά στην κεντρική είσοδο συναντήσαμε 1 τεράστια χιονισμένη έκταση με αρκετά παγκάκια ,διάφορα διακοσμητικά αγαλματάκια (κυρίως ζωάκια π.χ. σιδερένια γαλοπούλα) και ένα μικρό κτίριο που ήταν ενυδρείο, αλλά ήταν κλειστό. Δεν είχα ξαναδεί χιονισμένο πάρκο στην ζωή μου. Προχωρώντας συναντήσαμε 1 λίμνη παγωμένη και κάποιοι έκαναν βόλτα πάνω της, ενώ όπου δεν υπήρχε πάγος υπήρχαν πάπιες! Παρακάτω υπάρχει 1 μνημείο που φτιάχτηκε προς τιμήν της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το έφτιαξαν όταν εντάχθηκαν! Είχαμε διαβάσει ότι δίπλα σε αυτό το πάρκο έχουν φτιάξει κάτι σαν μουσείο στο οποίο έχουν κατασκευάσει σπίτια πανομοιότυπα με αυτά που ζούσαν οι Ρουμάνοι στα διάφορα χωριά τις προηγούμενες δεκαετίες. Τον είδαμε από έξω τον χώρο, θέλαμε να εισέλθουμε αλλά ήταν άδειο και έμοιαζε με ερειπωμένο. Φεύγοντας από την άλλη άκρη του πάρκου μπλέξαμε λίγο. Δεν ήμασταν σίγουροι πως θα γυρίσουμε και με ποιο μέσο. Βγάλαμε εισιτήριο για λεωφορείο και μετά από αρκετή ώρα μπήκαμε σε ένα (είχε 1 στάση που περνάγανε μόνο 2 λεωφορεία, αυτά που ερχόντουσαν από το αεροδρόμιο),κατεβήκαμε σε 1 στάση μετρό και επιτέλους φτάσαμε στην πλατεία Unirii.Μπήκαμε στο εμπορικό κέντρο για να αγοράσουμε μερικά δωράκια και φάγαμε πίτσα στον τελευταίο όροφο που είχε εστιατόρια. Και ήρθε η ώρα της ξεκούρασης. Το βασικό θέμα ήταν το εξής: Ευτυχώς που είχαμε πάρει κάποια αναμνηστικά από την Τρανσυλβανία γιατί στην πρωτεύουσα βρήκαμε μόνο 1 μαγαζί και αυτό ήταν πανάκριβο. Και η βλακεία ήταν ότι λέγαμε «έλα μωρέ μην τα κουβαλάμε μαζί μας από τώρα, αν έχει εδώ τόσο ωραία πράγματα σκέψου τι θα έχει στο Βουκουρέστι» και στο Βουκουρέστι τελικά δεν είχε τίποτα.
Το απόγευμα θέλαμε να επισκεφτούμε 2 μέρη οπωσδήποτε. Το πρώτο η μπυραρία Caru Cu Bere. Γινόταν χαμός από τον κόσμο, μιλήσαμε με 1 υπάλληλο, μας πάει σε 1 τραπέζι και μας είπε ότι μπορούμε να κάτσουμε για 1 ώρα. Τραγικό; Η μπυραρία είναι διάσημη γιατί φτιάχνει την δική της μπύρα από πολύ παλιά. Πήραμε από 1 μπυρίτσα για να την δοκιμάσουμε και άρχισαν οι χοροί! Χορευτές παραδοσιακά ντυμένοι, χόρευαν τοπικούς χορούς, πλάκα είχε το σκηνικό αν και πολύ τουριστικό. Δεν κάτσαμε 1 ολόκληρη ώρα για να δούμε αν θα μας πούνε να φύγουμε, είχε αρκετή βαβούρα, τελείωσε η μπύρα, τελευταίο μας βράδυ θέλαμε να πάμε και αλλού, ε και φύγαμε!
Η λεωφόρος Unirii ήταν πολύ όμορφα στολισμένη! Όλα τα δέντρα είχαν φωτάκια και επειδή είναι τεράστια σε μήκος βλέποντας τα στη σειρά ήταν εντυπωσιακά! Βόλτα στην βόλτα καταλήξαμε και στο 2ο μέρος που θέλαμε να πάμε, σ’ ένα ζαχαροπλαστείο που η βιτρίνα του μας φώναζε! Μπήκαμε και πραγματικά ήταν λες και βρισκόσουν σε 1 πολύ κυριλέ εστιατόριο, το προσωπικό ήταν κουστουμαρισμένο! Παραγγείλαμε από 1 ζεστή σοκολάτα και θέλαμε και από 1 πάστα, δεν τις είχε στον κατάλογο και σκέφτηκα ότι θα πρέπει να σηκωθώ να του δείξω πια θέλω, μα δεν χρειάστηκε. Μας έφερε 1 δίσκο με όλες τις πάστες του μαγαζιού και διαλέξαμε πια θέλουμε. Αν και πληρώσαμε όσα δίναμε περίπου και σε 1 κανονικό εστιατόριο, ήταν πολύ ωραία εμπειρία! Τα γλυκά απίστευτα, απλά μετά θέλαμε πολύ νερό! Τελευταία φωτογραφία της εκδρομής μας τα γλυκά αυτά!
31/12/12
Ξύπνημα,πρωινό,ταξί,αεροδρόμιο (με 1 ταξιτζή ψιλομαφία και σε φάτσα και σε τρόπους),βόλτα στα duty free ( αγοράσαμε κρασί και κάτι άλλα , αλλά οι τιμές δεν άξιζαν ) , ανταλλάξαμε τα lei που μας είχαν απομείνει, πτήση για Ελλάδα… και επιστροφή στην πραγματικότητα!
Γενικά η Ρουμανία ήταν έκπληξη!Ενας προορισμός όχι και τόσο διάσημος και όμως αξίζει πολύ!
Είχαμε διαβάσει αρκετά καλά σχόλια, αλλά όλοι όσοι είχαν πάει ήταν με αμάξι και εμείς δεν ξέραμε πόσο θα τα καταφέρουμε με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, μιας και θέλαμε να κάνουμε τόσες μετακινήσεις!Τελικά τα καταφέραμε απίστευτα καλά και μπορέσαμε να πάμε ακριβώς εκεί που είχαμε σχεδιάσει!
Ηταν ένα οικονομικό ταξίδι παρ'όλο που ο τρόπος ζωής μας δεν ήταν ιδιαίτερα οικονομικός.
Φάγαμε πολύ καλά όπου και αν πήγαμε...
Χαρήκαμε χιονισμένα τοπία. Και ο καιρός μας βοήθησε αρκετά, αφού μόνο τις 2 τελευταίες μέρες έπεσε ελάχιστα κάτω από τους 0 βαθμούς.Οταν άκουγε ο κόσμος Ρουμανία Χριστουγεννα μας κοίταζε λίγο περίεργα, μιας και τότε οι ειδήσεις έλεγαν συνέχεια για τους θανάτους από το ψύχος στην Ουκρανία. Μπορούσες 1 χαρά να κάνεις τις βολτούλες σου με τα ισοθερμικα
Ένα θα σας πω...ψάξτε για αεροπορικά!
Το forum του travel stories πήρε φωτιά, κάναμε κράτηση σε 3 ξενοδοχεία, αγοράσαμε ταξιδιωτικό οδηγό που δεν μας ενθουσίασε ιδιαίτερα, τα ισοθερμικά μπήκαν πρώτα από όλα στην βαλίτσα μας μιας και περιμέναμε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και το ταξίδι μας ήταν έτοιμο!!!!
Το πρόγραμμα μας έλεγε: Brasov, Sighisoara , Bucurest.
26/12/12
Στις 9:30 π. μ. περπατούσαμε στο Otopeni το αεροδρόμιο του Βουκουρεστίου. Από το ΑΤΜ της Eurobank πήραμε χρήματα (είχε ΑΤΜ και από άλλες Ελληνικές τράπεζες ).Αρχικά εντυπωσιαστήκαμε με το γεγονός ότι τα χαρτονομίσματα τους έμοιαζαν πολύ με επιτραπέζιου παιχνιδιού. Εν συνεχεία χρειαζόμασταν ψιλά για να αγοράσουμε εισιτήρια για το λεωφορείο και μπήκα σε 1 supermarket που είχε στην έξοδο του αεροδρομίου και αγόρασα καραμέλες για τον λαιμό, ένα μεγάλο πακέτο που κόστιζε μόνο 0,60 ευρώ και ήταν πολύ δυνατές!! Αγοράσαμε εισιτήριο για το λεωφορείο που μας περίμενε ακριβώς απ’ έξω από το αεροδρόμιο, επιβιβαστήκαμε και χωρίς καθόλου αναμονή ξεκινήσαμε! Μεγάλοι δρόμοι ,ελάχιστο χιόνι στην άκρη του δρόμου και δεξιά- αριστερά τεράστια κτίρια πολυεθνικών εταιρειών. Πήραμε 1 μυρωδιά από το Βουκουρέστι και φτάσαμε στο Gara de Nord κάναμε μερικές βολτούλες μέχρι να βρούμε το ταμείο για να αγοράσουμε εισιτήριο τρένου για να πάμε στο Brasov και όταν το βρήκαμε προβληματιστήκαμε λίγο γιατί η κυριούλα στο ταμείο που δεν έδινε και πολύ σημασία σε αυτά που την ρωτάγαμε μας έδωσε 2 εισιτήρια και μας είπε ότι δεν αντιστοιχούν σε θέσεις (43.70 lei /άτομο). Σκεφτήκαμε θετικά και μετά από κάνα 30λεπτο αναμονής στο κρύο μπήκαμε στο τρένο, το οποίο είχε θέρμανση και ήταν πεντακάθαρο. Όρθιοι ξεκινήσαμε το ταξίδι μας, ευτυχώς μετά από κάποια ώρα άρχισε ο κόσμος να κατεβαίνει στα χωριά και έτσι καθίσαμε και εμείς στις άδειες θέσεις, γιατί το ταξίδι διήρκησε σχεδόν 3 ώρες. Τα τοπία από το τρένο μαγευτικά..τόσο πολύ χιόνι δεν είχα δει ποτέ στην ζωή μου. Πεδιάδες γεμάτες χιόνι και μετά άρχισε το χιονισμένο δάσος και σε όλη την διάρκεια βλέπαμε μικρά χωριουδάκια. Εικόνες από παραμύθι!!Φτάσαμε στο Brasov!Το κρύο αισθητά πιο τσουχτερό και το χιόνι σε μεγάλη ποσότητα επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο για να πάμε στο ξενοδοχείο μας. Κατεβήκαμε στην πλατεία Sfatului και με τα πόδια φτάσαμε εύκολα στο ξενοδοχειάκι μας περπατώντας με προσοχή πάνω στον πάγο. Πρώτες εντυπώσεις;;; Τι να πρωτοπώ… Το τεράστιο στολισμένο φυσικό έλατο, το χιόνι, τα όμορφα κτίρια της πλατείας, τα τεράστια γράμματα πάνω στο βουνό που έγραφαν Brasov, ο κόσμος που φορούσε χνουδωτά καπέλα! Αφού αφήσαμε γρήγορα τα πράγματά μας αρχίσαμε την βόλτα. Αγοράσαμε από 1 κιόσκι της υπαίθριας αγοράς στην Sfatului ζεστό κρασί (3 lei τα 250ml) για να ζεσταθούμε , μυρίσαμε τα σουβλιστά τσουρέκια και περπατώντας στα χιόνια περάσαμε από την Μαύρη Εκκλησία, από ένα σχολείο με 1 τεράστια χιονισμένη αυλή με γηπεδάκια για μπάσκετ, ποδόσφαιρο, βόλεϊ , από την Poarta Schei ( που μάθαμε ότι παλιά έξω από την πύλη αυτή κατοικούσαν οι φτωχοί και πλήρωναν διόδια για να εισέλθουν στην πόλη), από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου και από την πύλη της Αγίας Αικατερίνης. Ο ναός σε συνδυασμό με την πύλη της Αικατερίνης και τα χιόνια θύμιζαν κάστρο από παραμύθι. Επιστρέψαμε στην πλατεία Sfatului και αποφασίσαμε να κατευθυνθούμε προς το τελεφερίκ για να φτάσουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά στα γράμματα που έλεγαν Brasov στο βουνό. Ανεβήκαμε μια μεγάλη χιονισμένη και παγωμένη ανηφόρα αλλά το τελεφερίκ είχε ήδη κλείσει. Από το ύψος που βρισκόμασταν βλέπαμε πιάτο όλο το Brasov που είχε αρχίσει και άναβε τα φώτα του. Προχωρήσαμε κατά μήκος του δρόμου πάνω στο βουνό που είχε αρκετό κόσμο και εκτός από την υπέροχη θέα συναντήσαμε 2 μεγάλα φυσικά παγοδρόμια με πολλά φώτα, δυνατή μουσική και κόσμο κάθε ηλικίας να παγοδρομεί. Όλο το θέαμα έβγαζε απίστευτη ενέργεια! Συνεχίσαμε διασχίζοντας ένα πολύ μακρύ και στενό δρομάκι (ο οδηγός έλεγε ότι ήταν από τα στενότερα της Ευρώπης) και καταλήξαμε για φαγητό στο εστιατόριο Bella Musica. Ήταν ένα όμορφα διακοσμημένο κελάρι που μας πρόσφερε : ζεστασιά, πεντανόστιμες σούπες , γευστικό κρασί και τοπικά μεζεδάκια, πήραμε 1 πιάτο με παραδοσιακές λιχουδιές (άλλα του γούστου μου και άλλα όχι) που ακόμα και τώρα κάποια από αυτά δεν είμαι πολύ σίγουρη τι ακριβώς ήταν και πολέντα με αυγό. Οι τιμές πολύ χαμηλές ένα εμφιαλωμένο μπουκάλι κρασί καμπερνέ σωβινιόν κόστιζε 35lei( ~8 euro), ενώ ο συνολικός λογαριασμός ήρθε 116 lei. Αφού φάγαμε, ήπιαμε και ζεσταθήκαμε για τα καλά, ξαναβγήκαμε για τις τελευταίες φωτογραφίες της ημέρας. Το κρύο και την υγρασία τα νιώθαμε πιο έντονα πια. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για ύπνο.
Κοιμήθηκα με μια σκέψη …πρώτη φορά κατάλαβα το τραγουδάκι που λέγαμε μικρά :Χιόνια στο καμπαναριό που Χριστούγεννα σημαίνουν…
27/12/12
Πολύ πρωινό ξύπνημα, με πρωινό ασυνήθιστο για εμάς, με αλλαντικά, τυριά και αυγοτάραχο ακούγοντας Πουλόπουλο! (ο ιδιοκτήτης της πανσιόν-ρεσεψιονίστ έμαθε ότι είμαστε Έλληνες και έβαλε Greek songs από το YouTube).Το πρόγραμμα μας ήταν γεμάτο και δεν ήμασταν σίγουροι αν θα μας βγει! Από το ξενοδοχείο με ταξί στον σταθμό των λεωφορείων, όπου ανεβήκαμε στο λεωφορείο για το χωριό Bran (6 lei/ άτομο) .Στο Bran είχε εκτός από χιόνι και αρκετό πάγο, μόλις είχε ανοίξει το Bran Castle ή αλλιώς κάστρο του δράκουλα (ξέρω ότι δεν είναι το αυθεντικό) και μπήκαμε από τους πρώτους (25 lei/ άτομο) .Ήταν η πρώτη φορά που μπήκαμε σε κάστρο τέτοιου στυλ. Περπατούσαμε στο ξύλινο πάτωμα που έτριζε θαυμάζοντας την θέα από τα παράθυρα και νιώθοντας την ατμόσφαιρα διαφορετική, σου δημιουργούσε σεβασμό η λιτή εικόνα του εσωτερικού του κάστρου αλλά και η ιστορία των αντικειμένων με το πιστοποιητικό γνησιότητας. Έστω και 1 ώρα να είχε περάσει από εκεί ο Κόμης και να είχε ακουμπήσει τον ίδιο τοίχο με εμένα μου προκαλούσε ανατριχίλα! Ο εξωτερικός χώρος του κάστρου περιποιημένος αλλά τίποτα το ιδιαίτερο ενώ το κάστρο είναι όντως κτισμένο πάνω σε βράχο όπως στο έργο! Έξω από το κάστρο ήταν στημένη μια υπαίθρια αγορά με αναμνηστικά και παραδοσιακά τυριά και αλλαντικά σε πολύ καλές τιμές. Η βόλτα απαραίτητη. Αγόρασα κάποια αναμνηστικά και τυρί λευκό που ήταν συσκευασμένο σε φλοιό δέντρου, το μετέφερα άνετα στην Ελλάδα και ήταν νοστιμότατο. Επιβίβαση στο mini bus και επιστροφή στο Brasov. Η πικάντικη λεπτομέρεια ήταν η εξής: Φεύγοντας από Brasov στο λεωφορείο μπήκε μαζί μας 1 μικρό ξανθό κοριτσάκι με λευκό δέρμα και καταγάλανα λευκά μάτια. Ήταν μόνο του και καθόταν λίγες θέσεις μπροστά από εμάς. Ήταν λοιπόν σε όλο το ταξίδι μισοκαθισμένο και γυρισμένο προς τα εμάς χωρίς να ξεκολλάει το βλέμμα της από πάνω μας. Κατεβαίνοντας από το λεωφορείο μας ακολουθούσε στον δρόμο προς το κάστρο. Όπου σταματάγαμε για να βγάλουμε φωτογραφία ή για να δούμε κάτι σταμάταγε και εκείνο και όταν ξεκινούσαμε συνέχιζε και εκείνο ακριβώς από πίσω μας. Μπήκαμε στο κάστρο και ευτυχώς δεν μπήκε μαζί μας. Μετά από αρκετή ώρα που βγήκαμε δεν το είδαμε, και όμως μας περίμενε πίσω από 1 βιτρίνα και μόλις μας είδε άρχισε να μας ξανά ακολουθεί. Έκανε βόλτα από πίσω μας μέχρι που πήγαμε στην στάση του λεωφορείου και το περίμενε και εκείνη μαζί μας. Ευτυχώς μπήκαμε στο λεωφορείο και εκείνη δεν μπήκε μαζί μας γιατί αν έμπαινε μάλλον κάποιος θα μας έκανε πλάκα… Κάναμε ένα αστειάκι μεταξύ μας λέγοντας «Σκέψου να μπούμε στο κάστρο και να δούμε μια φωτογραφία με το κοριτσάκι και να ανήκει στο γενεαλογικό δέντρο του δράκουλα». Επιστρέφοντας στο Brasov μπήκαμε αμέσως σε ταξί και πήγαμε στον σταθμό των τρένων, στο μέρος που φεύγουν τα mini bus για τις γύρω περιοχές. Μπήκαμε στο πουλμανάκι που είχε προορισμό την Sinaia (11 lei/άτομο) .Μετά από αρκετή ώρα στο δρόμο εξαιτίας της υπερβολικής κίνησης φτάσαμε! Μπήκαμε σε ταξί και ανεβήκαμε στο Peles Castle.Διάλογος με τον ταξιτζή όταν φτάσαμε: «Πόσα θέλεις; Δύο. Δύο lei;Όχι, δύο χιλιάδες. Δύο χιλιάδες;;; Ε δώσε μου 15». Ο άνθρωπος ήθελε να μας ζητήσει 20 lei απ’ ότι καταλάβαμε αργότερα, απλά δεν το ήξερε στα αγγλικά και είπε 2 μήπως καταλαβαίναμε να του δώσουμε 2 χαρτονομίσματα των 10 lei, νόμιζε ότι του κάναμε παζάρια και μας έριξε την τιμή! Το ταξί άξιζε γιατί γλιτώσαμε αρκετό ανηφορικό περπάτημα φτάσαμε εγκαίρως για να κάνουμε την πλήρη ξενάγηση του παλατιού. Αγοράσαμε εισιτήριο για να κάνουμε ξενάγηση στο ισόγειο και στον 1ο όροφο καθώς και το απαραίτητο εισιτήριο για να μπορούμε να βγάλουμε φωτογραφίες. Κάναμε βόλτα στον περιβάλλοντα χώρο μέχρι να αρχίσει η ξενάγηση μας στα Αγγλικά, από την αυλή του παλατιού έβλεπαν το δάσος, το ρυάκι και κάτι μικρά καταρρακτάκια. Μπήκαμε στο παλάτι και φορέσαμε κάτι παντόφλες πάνω από τα παπούτσια ώστε να πατάμε με αυτές στα χαλιά στο εσωτερικό του παλατιού, έβαλα το ταμπελάκι που μου έδινε την άδεια να έχω φωτογραφική μηχανή, άνοιξε η πόρτα και θαμπωθήκαμε από τη χλιδή. Χαλιά, πολυέλαιοι, καθρέφτες, μυστικές πύλες, δωμάτιο για ναργιλέ, έπιπλα σκαλισμένα στο χέρι από γενεές Ινδών, θέατρο , αίθουσες συναυλιών ,ασανσέρ, συλλογή όπλων και άλλα πολλά εντυπωσιακά αντικείμενα. Ένιωθες βασιλοπούλα εκεί μέσα! Μαγεμένοι από την κομψότητα και τον πλούτο περπατήσαμε στον χιονισμένο δρόμο που οδηγούσε από το παλάτι στο κέντρο της πόλης. Τα σπίτια κουκλίστικα, στις σκεπές τους είχαν αρκετούς πόντους χιόνι και οι δρόμοι ήταν πεντακάθαροι. Στο κέντρο της πόλης υπήρχε 1 τεράστιο πάρκο ντυμένο στα λευκά με λαμπάκια και με πολλά παιδάκια να κάνουν ελκιθράκι. Αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο Brasov μιας και είχε βραδιάσει και δεν βρήκαμε κάποιο εστιατόριο που να μας εντυπωσιάσει ιδιαίτερα. Σταθμός τρένου ,πάνω από μισή ώρα αναμονή στο κρύο γιατί η μυρωδιά στο εσωτερικό του σταθμού ήταν έντονη και μου χάλαγε την όμορφη διάθεση που είχα, μπήκαμε στο τρένο ήμασταν σχεδόν μόνοι μας στο βαγόνι και αράξαμε στα ζεστά όπου θέλαμε, μέχρι να δούμε τις φωτογραφίες της ημέρας και να παίξουμε λίγα Πες-Βρες φτάσαμε στο Brasov.
Μπήκαμε στο λεωφορείο και κατεβήκαμε στην πλατεία Sfatului η επόμενη στάση μας ήταν το Cerbul Carpatin μια μπυραρία στην κεντρική πλατεία. Είχε μεγάλα μακρόστενα τραπέζια, ζωντανή μουσική (πλήκτρα και τραγούδι) και όμορφο μέσα. Παραγγείλαμε 4 μπύρες των 500ml και 3 πιάτα (σούπα, χοιρινό φιλέτο με μπύρα και ένα είδος πουρέ, φασόλια με λουκάνικα) και το κόστος 87 lei δηλαδή περίπου 20 ευρώ. Το κουφό; Προς το τέλος της βραδιάς ακούσαμε live τραγούδι της Κοκκίνου. Το είχαν διασκευάσει και το είπαν μισό στα Ελληνικά και μισό στα Ρουμάνικα.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο γεμάτοι με εικόνες και δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε πως μας βγήκε τόσο καλά το πρόγραμμα εκείνης της ημέρας. Παρόλο που χρησιμοποιήσαμε αρκετές φορές ταξί έφυγαν περίπου τα ίδια χρήματα με αυτά που θα έφευγαν και για εισιτήρια λεωφορείου απλά δεν χάσαμε πολύτιμο χρόνο.
28/12/12
Πρώτη φορά ξυπνάω τόσο πρωί με κέφι. Τρώμε το κατιτίς μας σε ρομαντική ατμόσφαιρα μιας και δεν είχε καλοξημερώσει και παίρνουμε ταξί για να μας πάει στο σταθμό του τρένου. Επόμενη στάση Sighisoara ( τα εισιτήρια τα βγάλαμε μόλις γυρίσαμε από Sinaia για να μην την ξαναπατήσουμε με τις θέσεις,38.10 lei /άτομο).Το ταξίδι κράτησε 2,5 ώρες πάνω κάτω. Όταν αποβιβαστήκαμε την ψυχρούλα την νιώσαμε και επίσης εντύπωση μας έκανε ο μικρό σταθμός του τρένου. Είχαμε διαβάσει ότι υπάρχει η κανονική πόλη και η καστρόπολη και είχα στο μυαλό μου κάτι σαν Ναύπλιο.
Η Sighisoara ήταν μια σταλιά πόλη. Βγαίνοντας από τον σταθμό κοιτάμε από εδώ κοιτάμε από εκεί δεν εντοπίσαμε λεωφορείο ή κάποιο μέρος για να βγάλουμε εισιτήριο. Η απόφαση δεν ήταν δύσκολη …ταξί. Βάλαμε τις βαλίτσες μας στο πορτ-παγκαζ και κάποια στιγμή ανεβαίνοντας έναν λόφο συναντάμε 1 πύλη. Βγάζει ο οδηγός μια πλαστικοποιημένη καρτούλα, την σκανάρει και ανοίγει η πύλη. Μπήκαμε στο κάστρο! Μας άφησε ακριβώς μπροστά από το ξενοδοχείο μας που βρισκόταν στην κεντρική πλατεία και τον αντίτιμο ήταν 2 ευρώ, με τα πόδια θα δυσκολευόμασταν πολύ γιατί ήταν αρκετά ανηφορική κυκλική διαδρομή και είχαμε βαλίτσες.
Η πρώτη εντύπωση μας; Sighisoara=Σκηνικό από παραμύθι. Κάναμε το check-in και βγήκαμε αμέσως για εξερεύνηση. Είδαμε το σπίτι του ελαφιού που βρισκόταν στην κεντρική πλατεία και όπως το παρατηρούσαμε και σχολιάζαμε ήρθαν 2 κυριούλιδες, ατραξιόν της περιοχής, ντυμένοι σαν αγγελιοφόροι του παλατιού και παίζοντας τύμπανο και απαγγέλλοντας κάτι στα Ρουμάνικα μας καλοδέχτηκαν στο κάστρο τους. Κάθε σπίτι είχε και διαφορετικό χρώμα τοίχου… πορτοκαλί, μπλε, πράσινο. Προχωρήσαμε προς την μεριά του ρολογιού και συναντήσαμε το σπίτι στο οποίο έχει γεννηθεί ο Vlad Tepes ,που τώρα πια είναι εστιατόριο .Φτάσαμε στον πύργο του ρολογιού. Δίπλα στο ρολόι είχε κάποιες κούκλες οι οποίες άλλαζαν ανάλογα με το αν ήταν πρωί ή βράδυ. Το πρωί έδειχνε 1 οικογένεια στην δουλειά και όταν βράδιαζε η οικογένεια μαζευόταν σπίτι της. Ανεβήκαμε στο ρολόι, θεωρείται το ιστορικό μουσείο της πόλης (10 lei/ άτομο). Είδαμε από κοντά τις φιγούρες που αλλάζουν κάτω από τους δείκτες και όταν φτάσαμε στο πάνω μέρος του πύργου υπήρχε 1 μπαλκόνι περιμετρικά του πύργου που σου πρόσφερε σαν θέα την Sighisoara και τα Καρπάθια. Λεπτομέρεια: Γύρω-γύρω στο μπαλκόνι είχε ταμπελάκια που έδειχναν προς τα πού είναι κάποιες Ευρωπαϊκές χώρες και πόσα km απέχουν σε ευθεία από εκεί, Αθήνα 915 km.Τα υπόλοιπα εκθέματα δεν με εντυπωσίασαν. Αξίζει όμως να ανέβεις για την θέα. Συνεχίσαμε πηγαίνοντας στην σκεπαστή σκάλα των μαθητών. Μία ξύλινη σκάλα που καταλήγει σε 1 λόφο πάνω στον οποίο βρίσκεται 1 εκκλησία και 1 σχολείο. Αν κάθε μέρα τα παιδάκια πήγαιναν σχολείο θα γυμνάζονταν 1 χαρά, πολλά σκαλιά βρε παιδί μου… Μπήκαμε στην εκκλησία η οποία είχε κάτι σαν μαυσωλείο στο υπόγειο της, μας έδωσαν ένα χαρτί μέσα σε 1 πλαστική διαφάνεια που έλεγε την ιστορία της εκκλησίας στα ελληνικά. Πρέπει να είχαν κάνει μετάφραση μέσω internet γιατί η σύνταξη κάποιων προτάσεων ήταν περίεργη. Ε και να μην μπείτε στην εκκλησία δεν χάνετε και τίποτα… Στον πύργο του ρολογιού ξεκινάει 1 κατηφόρα την οποία και κατεβήκαμε και καταλήξαμε στην νέα πόλη. Τα κτίρια και εκεί ήταν όμορφα. Δύο πράγματα έχω να θυμηθώ από την νέα πόλη την fanta με γεύση φράουλα που δοκιμάσαμε και 1 κάρο που περίμενε να πρασινίσει το φανάρι για να περάσει την διασταύρωση δίπλα σε 1 σπορ αμάξι. Και όταν λέω κάρο το εννοώ… Μετά από πολύ περπάτημα καταλήξαμε στο Casa Dracula για φαγητό! Τα πάντα μέσα στο εστιατόριο θύμιζαν άλλη εποχή. Ακόμα και τα πιάτα ήταν πράσινα και είχαν 1 δράκο σαν ζωγραφιά. Τα φαγητά και το κρασί ήταν πεντανόστιμα! Οι τιμές ελάχιστα πιο υψηλές από τα άλλα εστιατόρια που είχαμε πάει. Πάντως έβλεπες παντού τον Vlad ακούγοντας παραδοσιακή μουσική! Επιστροφή στο ξενοδοχείο για γέμισμα μπαταριών, το οποίο εμένα δεν μου φάνηκε και πεντακάθαρο. Το δωμάτιο είχε έπιπλα αντίκες, αλλά αξεσκόνιστα.
Το βραδάκι κατεβήκαμε στην νέα πόλη και πήγαμε σε 1 μαγαζάκι για τσαγάκι, σαγκριά και γλυκάκι. Πολύ όμορφη η ατμόσφαιρα με μηδέν τουρίστες. Φάγαμε κάτι σαν λουκουμάδες με μαρμελάδα από φρούτα του δάσους, ζάχαρη άχνη και 1 σάλτσα από τυρί την οποία δεν τιμήσαμε μιας και ξίνιζε λίγο. Επιστροφή για νάνι μιας και το Βουκουρέστι μας περίμενε!!!!
29/12/12
Στις 12:10 φτάσαμε Βουκουρέστι με τρένο ύστερα από ένα ταξίδι 5ώρων (146.65 lei/άτομο).Πήραμε το μετρό και κατευθυνθήκαμε στην Piata Unirii όπου βρισκόταν και το ξενοδοχείο μας! Εντυπωσιακή κυκλική πλατεία με σιντριβάνι που την περιστοίχιζαν μεγάλοι δρόμοι γεμάτοι αμάξια και μεγάλα εμπορικά κέντρα. Το μέρος πολύβουο δεν θύμιζε καθόλου την παραμυθένια Τρανσυλβανία ,αλλά ούτε σου έβγαζε μια ατμόσφαιρα φτώχιας. Μου έκαναν εντύπωση τα πρόσωπα τον ανθρώπων, ήταν ήρεμα και ξέγνοιαστα, ένιωθες την ελπίδα τους ότι όλα φτιάχνουν και θα φτιάξουν ακόμα περισσότερο.
Κάνουμε το check-in στο κατά τύχη πολύ ντιζαινάτο ξενοδοχείο μας ( στο ανσανσέρ τα κουμπιά ήταν touch) και είχαμε σχεδιάσει να πάρουμε το λεωφορείο hop on-hop off από την στάση του λίγο πιο κάτω από το ξενοδοχείο μας για να κάνουμε την πρώτη μας γνωριμία με την πόλη του Βουκουρεστίου. Περιμέναμε… περιμέναμε…. άφαντο το τουριστικό λεωφορείο και είπαμε τελικά να αρχίσουμε την βόλτα μας με τα πόδια από τον να περιμένουμε στο κρύο και αν το πετύχουμε σε καμιά πιο κάτω στάση επιβιβαζόμαστε. Τελικά δεν είδαμε πουθενά λεωφορείο όσες μέρες μείναμε. Περάσαμε από όλα τα αξιοθέατα που έλεγε ο οδηγός: Την εθνική τράπεζα, την λέσχη αξιωματικών , μνημεία , παλάτια ,το Romanian Athenaeum φτάσαμε μέχρι το μουσείο φυσικής ιστορίας και το muzeul National al Taranului Roman στο οποίο και μπήκαμε(8 lei/ άτομο). Ήταν κάτι σαν εθνογραφικό μουσείο. Είχε χριστιανικές εικόνες, παραδοσιακές φορεσιές ,μια αίθουσα που την είχαν φτιάξει σαν παλιό σχολείο με τετράδια που υπήρχαν εκθέσεις από μαθητές που τώρα θα είναι 50-60 ετών, ίσως και μεγαλύτεροι.
Η διαφορά θερμοκρασίας με διέλυσε, από εκεί που ήμασταν στους 2-3 βαθμούς ξαφνικά μπήκαμε στην υπερβολική ζέστη και νόμιζα ότι θα λιποθυμήσω. Αγοράσαμε νεράκι αλλά δεν κάτσαμε να τα παρατηρήσουμε όλα λεπτομερώς γιατί ένιωθα αποπνικτικά. Για φαγητό junk food από τα KFC σε τιμές προκλητικά πιο χαμηλές από την Ελλάδα! Κάναμε μια βόλτα στο εμπορικό κέντρο που στεγάζονταν τα KFC και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για να γίνουμε πιο καθώς πρέπει μετά από τις τόσες ώρες περπάτημα. Όταν ξαναβγήκαμε στον δρόμο νομίζαμε ότι ήταν μαύρα μεσάνυχτα, είχε και κρύο… αλλά τελικά ήταν απογευματάκι. Κατευθυνθήκαμε προς την εκκλησία της Σταυρουπόλεως και τους πεζόδρομους που βρίσκονταν γύρω από εκεί με τις καφετέριες, τα μπαράκια και τα εστιατόρια. Και ναι, βλέπουμε καλά, Γρηγόρης μικρογεύματα ,ίδια στολή για τους υπαλλήλους με ίδια διακόσμηση. Κάτσαμε σε 1 καφετέρια και ήπιαμε καφέδες με αλκοόλ, ο δικός μου είχε ρούμι, πρώτη φορά δοκίμασα τέτοιου είδους καφέ, καλός!!! Και τιμές; Κάπου στα 3 ευρώ!
Συνεχίσαμε την βόλτα μας και οι εκπλήξεις συνεχίστηκαν: σουβλατζίδικο με καταγωγή από την Θεσσαλονίκη ,παρακάτω 1 Ελληνικό μεζεδοπωλείο και κάπου εκεί κοντά μια Ελληνική Ψαροταβέρνα που το εσωτερικό της θύμιζε Κυκλαδίτικο νησί. Επειδή η Πρωτοχρονιά έφτανε σε 1 μπαράκι έγραφε ότι θα είχε μπάντα με Ελληνικά τραγούδια εκείνη την ημέρα. Μπορούσες να βρεις στους πεζοδρόμους από καντίνα με hot-dog μέχρι μαγαζί για σούσι και πολύ κυριλέ εστιατόρια. Επιστρέψαμε για ύπνο!
30/12/12
Ένα υπερπλήρες πρωινό μας περίμενε στον μπουφέ του ξενοδοχείου μας , μαζί με ένα group Ελλήνων! Χάσαμε την μαγεία του να μιλάμε δυνατά και να μην καταλαβαίνει κανείς τι λέμε (βέβαια στο ταξίδι μας συναντήσαμε αρκετούς Έλληνες).Το πρόγραμμα μας έλεγε «Παλάτι του λαού». Βρεθήκαμε μπροστά στο μεγαλύτερο κτίριο της Ευρώπης και στο 2ο του κόσμου. Ήταν αρκετά εντυπωσιακό , σου ερχόταν όμως αυθόρμητα να σχολιάσεις την ματαιοδοξία και το ψώνιο του Τσαουσέσκου. Προχωρήσαμε προς το μετρό και βρεθήκαμε σε 1 τεράστια παιδική χαρά που έμοιαζε με κάστρο, λίγο παιχνίδι ήταν must.Είχε «γύρω- γύρω όλοι» που κάποιοι έκαναν πετάλι σαν να είσαι σε ποδήλατο για να γυρίζει! Κατεβήκαμε στο μετρό και ήμασταν μόνοι μας, λογικό πρωινιάτικα. Δυσκολευτήκαμε αρκετά να συνεννοηθούμε με την ταμία, η οποία δεν μίλαγε καθόλου αγγλικά και εμείς θέλαμε 24ωρο εισιτήριο ,τελικά δεν καταφέραμε να το πάρουμε και μας έδωσε 1 απλό!
Επόμενος σταθμός; Η απομίμηση της Αψίδας του Θριάμβου του Παρισιού και το Πάρκο Herastrau.Η Αψίδα όμορφη! Μπαίνοντας στο πάρκο από την πλαϊνή είσοδο συναντήσαμε 1 μνημείο στην μνήμη του Michael Jackson και αρκετούς ποδηλάτες. Όταν φτάσαμε κοντά στην κεντρική είσοδο συναντήσαμε 1 τεράστια χιονισμένη έκταση με αρκετά παγκάκια ,διάφορα διακοσμητικά αγαλματάκια (κυρίως ζωάκια π.χ. σιδερένια γαλοπούλα) και ένα μικρό κτίριο που ήταν ενυδρείο, αλλά ήταν κλειστό. Δεν είχα ξαναδεί χιονισμένο πάρκο στην ζωή μου. Προχωρώντας συναντήσαμε 1 λίμνη παγωμένη και κάποιοι έκαναν βόλτα πάνω της, ενώ όπου δεν υπήρχε πάγος υπήρχαν πάπιες! Παρακάτω υπάρχει 1 μνημείο που φτιάχτηκε προς τιμήν της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το έφτιαξαν όταν εντάχθηκαν! Είχαμε διαβάσει ότι δίπλα σε αυτό το πάρκο έχουν φτιάξει κάτι σαν μουσείο στο οποίο έχουν κατασκευάσει σπίτια πανομοιότυπα με αυτά που ζούσαν οι Ρουμάνοι στα διάφορα χωριά τις προηγούμενες δεκαετίες. Τον είδαμε από έξω τον χώρο, θέλαμε να εισέλθουμε αλλά ήταν άδειο και έμοιαζε με ερειπωμένο. Φεύγοντας από την άλλη άκρη του πάρκου μπλέξαμε λίγο. Δεν ήμασταν σίγουροι πως θα γυρίσουμε και με ποιο μέσο. Βγάλαμε εισιτήριο για λεωφορείο και μετά από αρκετή ώρα μπήκαμε σε ένα (είχε 1 στάση που περνάγανε μόνο 2 λεωφορεία, αυτά που ερχόντουσαν από το αεροδρόμιο),κατεβήκαμε σε 1 στάση μετρό και επιτέλους φτάσαμε στην πλατεία Unirii.Μπήκαμε στο εμπορικό κέντρο για να αγοράσουμε μερικά δωράκια και φάγαμε πίτσα στον τελευταίο όροφο που είχε εστιατόρια. Και ήρθε η ώρα της ξεκούρασης. Το βασικό θέμα ήταν το εξής: Ευτυχώς που είχαμε πάρει κάποια αναμνηστικά από την Τρανσυλβανία γιατί στην πρωτεύουσα βρήκαμε μόνο 1 μαγαζί και αυτό ήταν πανάκριβο. Και η βλακεία ήταν ότι λέγαμε «έλα μωρέ μην τα κουβαλάμε μαζί μας από τώρα, αν έχει εδώ τόσο ωραία πράγματα σκέψου τι θα έχει στο Βουκουρέστι» και στο Βουκουρέστι τελικά δεν είχε τίποτα.
Το απόγευμα θέλαμε να επισκεφτούμε 2 μέρη οπωσδήποτε. Το πρώτο η μπυραρία Caru Cu Bere. Γινόταν χαμός από τον κόσμο, μιλήσαμε με 1 υπάλληλο, μας πάει σε 1 τραπέζι και μας είπε ότι μπορούμε να κάτσουμε για 1 ώρα. Τραγικό; Η μπυραρία είναι διάσημη γιατί φτιάχνει την δική της μπύρα από πολύ παλιά. Πήραμε από 1 μπυρίτσα για να την δοκιμάσουμε και άρχισαν οι χοροί! Χορευτές παραδοσιακά ντυμένοι, χόρευαν τοπικούς χορούς, πλάκα είχε το σκηνικό αν και πολύ τουριστικό. Δεν κάτσαμε 1 ολόκληρη ώρα για να δούμε αν θα μας πούνε να φύγουμε, είχε αρκετή βαβούρα, τελείωσε η μπύρα, τελευταίο μας βράδυ θέλαμε να πάμε και αλλού, ε και φύγαμε!
Η λεωφόρος Unirii ήταν πολύ όμορφα στολισμένη! Όλα τα δέντρα είχαν φωτάκια και επειδή είναι τεράστια σε μήκος βλέποντας τα στη σειρά ήταν εντυπωσιακά! Βόλτα στην βόλτα καταλήξαμε και στο 2ο μέρος που θέλαμε να πάμε, σ’ ένα ζαχαροπλαστείο που η βιτρίνα του μας φώναζε! Μπήκαμε και πραγματικά ήταν λες και βρισκόσουν σε 1 πολύ κυριλέ εστιατόριο, το προσωπικό ήταν κουστουμαρισμένο! Παραγγείλαμε από 1 ζεστή σοκολάτα και θέλαμε και από 1 πάστα, δεν τις είχε στον κατάλογο και σκέφτηκα ότι θα πρέπει να σηκωθώ να του δείξω πια θέλω, μα δεν χρειάστηκε. Μας έφερε 1 δίσκο με όλες τις πάστες του μαγαζιού και διαλέξαμε πια θέλουμε. Αν και πληρώσαμε όσα δίναμε περίπου και σε 1 κανονικό εστιατόριο, ήταν πολύ ωραία εμπειρία! Τα γλυκά απίστευτα, απλά μετά θέλαμε πολύ νερό! Τελευταία φωτογραφία της εκδρομής μας τα γλυκά αυτά!
31/12/12
Ξύπνημα,πρωινό,ταξί,αεροδρόμιο (με 1 ταξιτζή ψιλομαφία και σε φάτσα και σε τρόπους),βόλτα στα duty free ( αγοράσαμε κρασί και κάτι άλλα , αλλά οι τιμές δεν άξιζαν ) , ανταλλάξαμε τα lei που μας είχαν απομείνει, πτήση για Ελλάδα… και επιστροφή στην πραγματικότητα!
Γενικά η Ρουμανία ήταν έκπληξη!Ενας προορισμός όχι και τόσο διάσημος και όμως αξίζει πολύ!
Είχαμε διαβάσει αρκετά καλά σχόλια, αλλά όλοι όσοι είχαν πάει ήταν με αμάξι και εμείς δεν ξέραμε πόσο θα τα καταφέρουμε με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, μιας και θέλαμε να κάνουμε τόσες μετακινήσεις!Τελικά τα καταφέραμε απίστευτα καλά και μπορέσαμε να πάμε ακριβώς εκεί που είχαμε σχεδιάσει!
Ηταν ένα οικονομικό ταξίδι παρ'όλο που ο τρόπος ζωής μας δεν ήταν ιδιαίτερα οικονομικός.
Φάγαμε πολύ καλά όπου και αν πήγαμε...
Χαρήκαμε χιονισμένα τοπία. Και ο καιρός μας βοήθησε αρκετά, αφού μόνο τις 2 τελευταίες μέρες έπεσε ελάχιστα κάτω από τους 0 βαθμούς.Οταν άκουγε ο κόσμος Ρουμανία Χριστουγεννα μας κοίταζε λίγο περίεργα, μιας και τότε οι ειδήσεις έλεγαν συνέχεια για τους θανάτους από το ψύχος στην Ουκρανία. Μπορούσες 1 χαρά να κάνεις τις βολτούλες σου με τα ισοθερμικα
Ένα θα σας πω...ψάξτε για αεροπορικά!
περιμενω την συνεχεια!
