renata
Member
- Μηνύματα
- 5.544
- Likes
- 1.967
- Επόμενο Ταξίδι
- μαλαισία
Κρήτη δεν είναι μόνο τα Χανιά και το Ρέθυμνο, το φαράγγι της Σαμαριάς και η Ελούντα. Κρήτη είναι και τα ορεινά χωριά στο Λασίθι, οι απέραντες παραλίες στο Λυβικό πέλαγος, ο Αποκόρωνας. Η περιπλάνηση στη Μεγαλόνησο δεν τελειώνει ποτέ. Ιδιαίτερα την άνοιξη και το καλοκαίρι, σε προκαλεί με την ιδιαίτερη φύση της, την εναλλαγή στο τοπίο.
Η Μηλιά είναι ένας ιδιαίτερος τόπος. Λίγο πριν φτάσουμε, συναντάμε μια μεγάλη έκταση πυκνοφυτευμένη, που ονομάζεται «Πάρκο της Ειρήνης». Όπως πληροφορηθήκαμε, «το Πάρκο της Ειρήνης» έγινε σε ανάμνηση ενός γεγονότος κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ένα γερμανικό αεροπλάνο έπεσε στην περιοχή και οι κάτοικοι του Βλάτους βοήθησαν τον τραυματισμένο πιλότο.
Το 1976 ευαισθητοποιημένοι κάτοικοι του χωριού είχαν την ιδέα να δημιουργήσουν αυτό το πάρκο σε συνεργασία με τη δασική υπηρεσία της Βαυαρίας και την 2η μεραρχία της Γερμανικής Αεροπορίας. Το αφιέρωσαν, μάλιστα, στους πολιτικούς για περίσκεψη (δεν ξέρω πόσο επηρεάστηκαν) και στους επισκέπτες για έμπνευση και χαρά, όπως γράφει και η πινακίδα που έχει αναρτηθεί.
Φτάνοντας στη Μηλιά συναντάμε τον Ζόραν, έναν Σέρβο που ζει τα τελευταία 15 χρόνια στη Μηλιά. Νιώθει πολύ περήφανος για τον οικισμό και για αυτά που προσφέρει. Παινεύει τα φαγητά, το τσιγαριαστό, το μπουρέκι αλλά και τον μάγειρα που κάνει θαύματα, με το σχόλιο ότι στις πόλεις ο καλός ο μάγειρας «σώνει τα χθεσινά», ενώ στη Μηλιά ό,τι πάρεις μοσχοβολάει λάδι και ρίγανη.
Είναι ασταμάτητος σε ιδέες και συνταγές και μας εξομολογείται τις χίλιες διαφορετικές χρήσεις για το αβοκάντο και το κάστανο. Ο Γιώργος, μόνιμος κάτοικος της περιοχής, αρχίζει να μας αναλύει τη φιλοσοφία της Μηλιάς. Λέει χαρακτηριστικά: «Μη φανταστείτε ότι είμαστε τίποτε τρελοί οικολόγοι, εξτρεμιστές, που τρέφονται με βολβούς και φορούν ρούχα από τσουβάλια.» Κάθε άλλο, θα έλεγα εγώ.
Ο Γιώργης είναι πολύ φιλοσοφημένος και ενεργός πολίτης (είναι δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Ιναχωρίου) και ασχολείται σοβαρά με την προστασία του περιβάλλοντος. Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο ότι δεν έχει έρθει η ΔΕΗ μέχρι τη Μηλιά και χρησιμοποιούνται ήπιες μορφές ενέργειας, όπως φωτοβολταϊκά, ηλιακή ενέργεια και για έκτακτη ανάγκη υπάρχει μια γεννήτρια.
Όσο για τη θέρμανση υπάρχουν τζάκια και ξυλόσομπες. «Σε κάποια δωμάτια υπάρχουν σώματα καλοριφέρ», μου λέει απολογητικά, «αλλά θα επανεξετάσουμε τη χρησιμότητά τους.»
Γύρω από τον οικισμό υπάρχουν χίλια στρέμματα περιφραγμένης γης με μεγάλη ποικιλία δέντρων και φυτών, όπου καλλιεργούνται τα προϊόντα για τις ανάγκες του οικισμού. «Να ξέρεις πάντως», μου λέει με υπερηφάνεια, «ότι στη Μηλιά τίποτα δεν καταλήγει στα σκουπίδια.
Τα φυσικά προϊόντα ανακυκλώνονται, ενώ για τα υπόλοιπα προσπαθούμε να βρίσκουμε εναλλακτικούς τρόπους χρήσης». Η κουβέντα με τον Γιώργο θα μπορούσε να τραβήξει σε μάκρος, αν οι μεζέδες και η τσικουδιά δεν έκαναν δυναμική παρέμβαση στην παρέα μας.
[SIZE=+1]www.milia.gr
πηγή.
ANA-Walking_Greece
Η Μηλιά είναι ένας ιδιαίτερος τόπος. Λίγο πριν φτάσουμε, συναντάμε μια μεγάλη έκταση πυκνοφυτευμένη, που ονομάζεται «Πάρκο της Ειρήνης». Όπως πληροφορηθήκαμε, «το Πάρκο της Ειρήνης» έγινε σε ανάμνηση ενός γεγονότος κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ένα γερμανικό αεροπλάνο έπεσε στην περιοχή και οι κάτοικοι του Βλάτους βοήθησαν τον τραυματισμένο πιλότο.
Το 1976 ευαισθητοποιημένοι κάτοικοι του χωριού είχαν την ιδέα να δημιουργήσουν αυτό το πάρκο σε συνεργασία με τη δασική υπηρεσία της Βαυαρίας και την 2η μεραρχία της Γερμανικής Αεροπορίας. Το αφιέρωσαν, μάλιστα, στους πολιτικούς για περίσκεψη (δεν ξέρω πόσο επηρεάστηκαν) και στους επισκέπτες για έμπνευση και χαρά, όπως γράφει και η πινακίδα που έχει αναρτηθεί.
Φτάνοντας στη Μηλιά συναντάμε τον Ζόραν, έναν Σέρβο που ζει τα τελευταία 15 χρόνια στη Μηλιά. Νιώθει πολύ περήφανος για τον οικισμό και για αυτά που προσφέρει. Παινεύει τα φαγητά, το τσιγαριαστό, το μπουρέκι αλλά και τον μάγειρα που κάνει θαύματα, με το σχόλιο ότι στις πόλεις ο καλός ο μάγειρας «σώνει τα χθεσινά», ενώ στη Μηλιά ό,τι πάρεις μοσχοβολάει λάδι και ρίγανη.
Είναι ασταμάτητος σε ιδέες και συνταγές και μας εξομολογείται τις χίλιες διαφορετικές χρήσεις για το αβοκάντο και το κάστανο. Ο Γιώργος, μόνιμος κάτοικος της περιοχής, αρχίζει να μας αναλύει τη φιλοσοφία της Μηλιάς. Λέει χαρακτηριστικά: «Μη φανταστείτε ότι είμαστε τίποτε τρελοί οικολόγοι, εξτρεμιστές, που τρέφονται με βολβούς και φορούν ρούχα από τσουβάλια.» Κάθε άλλο, θα έλεγα εγώ.
Ο Γιώργης είναι πολύ φιλοσοφημένος και ενεργός πολίτης (είναι δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Ιναχωρίου) και ασχολείται σοβαρά με την προστασία του περιβάλλοντος. Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο ότι δεν έχει έρθει η ΔΕΗ μέχρι τη Μηλιά και χρησιμοποιούνται ήπιες μορφές ενέργειας, όπως φωτοβολταϊκά, ηλιακή ενέργεια και για έκτακτη ανάγκη υπάρχει μια γεννήτρια.
Όσο για τη θέρμανση υπάρχουν τζάκια και ξυλόσομπες. «Σε κάποια δωμάτια υπάρχουν σώματα καλοριφέρ», μου λέει απολογητικά, «αλλά θα επανεξετάσουμε τη χρησιμότητά τους.»
Γύρω από τον οικισμό υπάρχουν χίλια στρέμματα περιφραγμένης γης με μεγάλη ποικιλία δέντρων και φυτών, όπου καλλιεργούνται τα προϊόντα για τις ανάγκες του οικισμού. «Να ξέρεις πάντως», μου λέει με υπερηφάνεια, «ότι στη Μηλιά τίποτα δεν καταλήγει στα σκουπίδια.
Τα φυσικά προϊόντα ανακυκλώνονται, ενώ για τα υπόλοιπα προσπαθούμε να βρίσκουμε εναλλακτικούς τρόπους χρήσης». Η κουβέντα με τον Γιώργο θα μπορούσε να τραβήξει σε μάκρος, αν οι μεζέδες και η τσικουδιά δεν έκαναν δυναμική παρέμβαση στην παρέα μας.
[SIZE=+1]www.milia.gr
πηγή.
ANA-Walking_Greece
