varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 6.100
- Likes
- 10.777
Γιατί ελεύθερο κάμπινγκ;
Γιατί ο ορισμός της στενής επαφής με τη φύση δεν εμπεριέχει έννοιες όπως ηλεκτρικό ρεύμα και ουρές σε καφετέριες. Επίσης, γιατί αν είναι να συμβιβαστείτε με την απουσία ιδιωτικότητας του οργανωμένου κάμπινγκ, προκειμένου για τις παροχές, καλύτερα να προτιμήσετε τη λύση των δωματίων. Και τέλος, γιατί ο πλημμυρισμένος με αστέρια ουρανός, που είναι μάλλον η αγαπημένη ανάμνηση όσων δοκίμασαν έστω και μία φορά να κοιμηθούν σε κάποια παραλία, δε φαίνεται με τα αναμμένα φώτα.
Κι είναι νόμιμο;
Δυστυχώς, όχι. Βάσει του νόμου 2160/1993 απαγορεύεται η «εγκατάσταση σκηνών ή στάθμευση τροχόσπιτων σε αρχαιολογικούς χώρους, αιγιαλούς, παραλίες, παρυφές δημόσιων δασών, και εν γένει κοινόχρηστους χώρους». Ο ίδιος νόμος προβλέπει αυτόφωρο, τρεις μήνες εξαγοράσιμη ποινή φυλάκισης ή/και χρηματική ποινή, καθώς και 150 ευρώ για το πρόστιμο που εισπράττει επιτόπου ο δήμος ή η κοινότητα.
Όπως, βέβαια, συμβαίνει με τις περισσότερες παράλογες νομικές διατάξεις –ειρήσθω εν παρόδω, ο νόμος 2160/1993 αποτελεί αναθεώρηση ενός μεταδικτατορικού νόμου του 1974, που απαγόρευε την εγκατάσταση σκηνών σε οποιοδήποτε υπαίθριο χώρο, προκειμένου να εκδιωχθούν οι τσιγγάνοι και οι χίπις της εποχής– η εφαρμογή όλων των παραπάνω εξαρτάται από μια πλειάδα παραγόντων, που περιλαμβάνουν τις τοπικές αρχές, την… τύχη, αλλά και τη δική σας συμπεριφορά. Αν κάνετε φασαρία, δε μαζεύετε τα σκουπίδια ή εμποδίζετε την πρόσβαση σε κάποιο κομμάτι της παραλίας είναι πιθανότερο οι συμπαραθεριστές σας να διαμαρτυρηθούν στην αστυνομία ή τον δήμο.
Κάποιες φορές η αστυνομία κάνει απλώς συστάσεις στους κατασκηνωτές, κάποιες εισπράττει μόνο το πρόστιμο, και κάποιες άλλες ακολουθείται κανονικά η διαδικασία του αυτόφωρου, με τη δίκη να πραγματοποιείται μετά από έναν περίπου χρόνο. Σε αρκετές περιπτώσεις οι τοπικές αρχές επιλέγουν να κάνουν τα στραβά μάτια, ή, σπανιότερα, να στηρίζουν το ελεύθερο κάμπινγκ, κατασκευάζοντας ντουζιέρες και τουαλέτες σε μη οργανωμένες παραλίες –τέτοια περίπτωση είναι η Έριστος της Τήλου. Έχουν αναφερθεί, επίσης, περιπτώσεις «κατηγορούμενων» που έχουν αθωωθεί στο δικαστήριο είτε γιατί δεν υπήρχε η σχετική ταμπέλα που να απαγορεύει την κατασκήνωση στην παραλία, είτε γιατί είχαν την υποστήριξη των αντίστοιχων δήμων ή κοινοτήτων.
Και πού να πάω;
Η δημοφιλέστερη ερώτηση είναι ίσως και η δυσκολότερη να απαντηθεί. Τα πάλαι ποτέ προπύργια των ελεύθερων κατασκηνωτών όπως ο Νας στην Ικαρία και ο Ρούκουνας στην Ανάφη έγιναν κάποια στιγμή τόσο δημοφιλή ώστε να τα μάθει και η αστυνομία, ενώ, ακόμη και αν έχετε την τύχη με το μέρος σας, η κοσμοσυρροή τους δεν συνιστά ακριβώς αυτό που θα λέγαμε ειδυλλιακό σκηνικό κοντά στη φύση. Παρ’ όλα αυτά, «καβάντζες» εξακολουθούν να υπάρχουν και να διαδίδονται από στόμα σε στόμα και από forum (iCamp.gr (Greek.Campers.Club) Αρχική σελίδα) σε forum (http://www.e-camping.gr/portal/el/forum).
Μερικά από τα αγαπημένα μέρη για ελεύθερο camping είναι τα εξής:
* Το Αγκίστρι, που έχει το πλεονέκτημα να βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την Αθήνα, για όσους βαριούνται τις πολύωρες διαδρομές, να διαθέτει εξωτικές παραλίες μεγάλης έκτασης για να χωρέσουμε όλοι και να αποπνέει freestyle ατμόσφαιρα. Προβλήματα με αστυνομία και τοπικές αρχές δεν έχουν αναφερθεί εδώ και πολλά χρόνια. Κλασική «γειτονιά» σκηνιτών είναι το πευκοδάσος ανάμεσα στη Σκληρή και τη Χαλικιάδα, περί τα δέκα λεπτά περπάτημα από το λιμάνι του νησιού, τη Σκάλα.
* Η Ανάληψη και η Παρίσαινα, οι τελευταίες παραλίες του Πηλίου που έχουν καταφέρει να μείνουν κρυμμένες από τα φώτα της δημοσιότητας. Θα τις βρείτε –με λίγη βοήθεια από τους ντόπιους– κατηφορίζοντας το καταπράσινο μονοπάτι από τη Ζαγορά. Το ταβερνάκι λίγο πριν την παραλία της Ανάληψης εγγυάται ότι δε θα σας λείψει ποτέ κρύο νερό, καφές και σπιτικό φαγητό.
* Η Χιλιαδού στην Εύβοια. Το καταπράσινο δάσος δίπλα στο ποτάμι χωρά τους πάντες, έχει υπέροχη φυσική δροσιά και απέχει ελάχιστα λεπτά με τα πόδια από την παραλία –στην οποία έχουν αναφερθεί περιστατικά συλλήψεων, οπότε τουλάχιστον για τους καλοκαιρινούς μήνες δεν ενδείκνυται.
* Το Κάτω Κουφονήσι, για το ταβερνάκι του σερβίρει εξαιρετικά παϊδάκια και καταπληκτικό μιλφέιγ. Το πανηγύρι στις 15 Αυγούστου αποτελεί, επίσης, ένα λόγο από μόνο του. Στα… πέριξ, η Ηρακλειά και η Δονούσα, οι Μικρές Κυκλάδες που διαθέτουν την ομορφιά των μεγάλων πολλαπλασιασμένη, χωρίς το κοσμοπολίτικο “hype” που την κρύβει.
* Η Νίσυρος, και πιο συγκεκριμένα η Παχιά Άμμος, η απόσταση της οποίας από οποιαδήποτε κατοικημένη περιοχή εγγυάται ότι δε θα σας ενοχλήσει κανείς. Περιστατικά συλλήψεων δεν έχουν αναφερθεί ποτέ, η παραλία είναι πανέμορφη, και το ταβερνάκι «Όασις» σχεδόν δίπλα σερβίρει τοπικές σπεσιαλιτέ και σπιτική κουζίνα σε πολύ καλές τιμές.
* Η Τήλος, όπου απολαμβάνουμε την αμέριστη συμπαράσταση της τοπικής κοινότητας, που έχει φροντίσει να τοποθετήσει ντουζιέρες, τουαλέτες και κάδους σκουπιδιών στο hot spot των free campers που ακούει στο όνομα Έριστος. Το ταξίδι είναι μακρύ, αλλά αξίζει τον κόπο.
* Η Σούγια της Κρήτης, για τα εξωτικά νερά του Λυβικού, τις δημόσιες ντουζιέρες και τη συμπαράσταση της κοινότητας σε αρκετά περιστατικά συλλήψεων κατασκηνωτών. Για ακόμη πιο… εναλλακτικές καταστάσεις, η Γαύδος και το Γαϊδουρονήσι.
* Επίσης στην Κρήτη, το Κεδρόδασος, λίγο πριν το Ελαφονήσι. Ένα εξωτικό δάσος κέδρων, όνομα και πράγμα, με απεριόριστη σκιά και απαλή άμμο στη θέση του χώματος, ιδανικό για ορκισμένους οπαδούς του ελεύθερου κάμπινγκ, καθώς δεν διαθέτει κανενός είδους κέντρο ανεφοδιασμού –βλέπε ταβέρνα, café ή beach bar– σε απόσταση περπατήματος.
* Τα μικρά, άγνωστα εν πολλοίς, νησάκια Αγαθονήσι –ανάμεσα στην Πάτμο και τη Σάμο– και Μαράθι, κοντά στους Λειψούς. Για το απίστευτο κέφι των κατοίκων, τις πανέμορφες, απάτητες παραλίες με τα κρυστάλλινα, πεντακάθαρα νερά και το γεγονός ότι στο δεύτερο δεν υπάρχουν δρόμοι, αυτοκίνητα και λοιπή τεχνολογική «πρόοδος».
* Οι Ιόνιες ακτές της Νότιας Πελοποννήσου, και πιο συγκεκριμένα το Βασιλίτσι της Μεσσηνίας, και οι μικροί κολπίσκοι γύρω από το Πετροχώρι.
* Ο Κάλαμος, το μικρό νησάκι απέναντι από το Μεγανήσι της Λευκάδας, όπου θα φτάσετε με το μικρό ferry Ιωάννα, από τον Μύτικα της Αιτωλοακαρνανίας ή την Επισκοπή της Λευκάδας.
Το υπόλοιπο άρθρο: Info Guide | Ελεύθερο κάμπινγκ: Κάντε? σκηνή
Γιατί ο ορισμός της στενής επαφής με τη φύση δεν εμπεριέχει έννοιες όπως ηλεκτρικό ρεύμα και ουρές σε καφετέριες. Επίσης, γιατί αν είναι να συμβιβαστείτε με την απουσία ιδιωτικότητας του οργανωμένου κάμπινγκ, προκειμένου για τις παροχές, καλύτερα να προτιμήσετε τη λύση των δωματίων. Και τέλος, γιατί ο πλημμυρισμένος με αστέρια ουρανός, που είναι μάλλον η αγαπημένη ανάμνηση όσων δοκίμασαν έστω και μία φορά να κοιμηθούν σε κάποια παραλία, δε φαίνεται με τα αναμμένα φώτα.
Κι είναι νόμιμο;
Δυστυχώς, όχι. Βάσει του νόμου 2160/1993 απαγορεύεται η «εγκατάσταση σκηνών ή στάθμευση τροχόσπιτων σε αρχαιολογικούς χώρους, αιγιαλούς, παραλίες, παρυφές δημόσιων δασών, και εν γένει κοινόχρηστους χώρους». Ο ίδιος νόμος προβλέπει αυτόφωρο, τρεις μήνες εξαγοράσιμη ποινή φυλάκισης ή/και χρηματική ποινή, καθώς και 150 ευρώ για το πρόστιμο που εισπράττει επιτόπου ο δήμος ή η κοινότητα.
Όπως, βέβαια, συμβαίνει με τις περισσότερες παράλογες νομικές διατάξεις –ειρήσθω εν παρόδω, ο νόμος 2160/1993 αποτελεί αναθεώρηση ενός μεταδικτατορικού νόμου του 1974, που απαγόρευε την εγκατάσταση σκηνών σε οποιοδήποτε υπαίθριο χώρο, προκειμένου να εκδιωχθούν οι τσιγγάνοι και οι χίπις της εποχής– η εφαρμογή όλων των παραπάνω εξαρτάται από μια πλειάδα παραγόντων, που περιλαμβάνουν τις τοπικές αρχές, την… τύχη, αλλά και τη δική σας συμπεριφορά. Αν κάνετε φασαρία, δε μαζεύετε τα σκουπίδια ή εμποδίζετε την πρόσβαση σε κάποιο κομμάτι της παραλίας είναι πιθανότερο οι συμπαραθεριστές σας να διαμαρτυρηθούν στην αστυνομία ή τον δήμο.
Κάποιες φορές η αστυνομία κάνει απλώς συστάσεις στους κατασκηνωτές, κάποιες εισπράττει μόνο το πρόστιμο, και κάποιες άλλες ακολουθείται κανονικά η διαδικασία του αυτόφωρου, με τη δίκη να πραγματοποιείται μετά από έναν περίπου χρόνο. Σε αρκετές περιπτώσεις οι τοπικές αρχές επιλέγουν να κάνουν τα στραβά μάτια, ή, σπανιότερα, να στηρίζουν το ελεύθερο κάμπινγκ, κατασκευάζοντας ντουζιέρες και τουαλέτες σε μη οργανωμένες παραλίες –τέτοια περίπτωση είναι η Έριστος της Τήλου. Έχουν αναφερθεί, επίσης, περιπτώσεις «κατηγορούμενων» που έχουν αθωωθεί στο δικαστήριο είτε γιατί δεν υπήρχε η σχετική ταμπέλα που να απαγορεύει την κατασκήνωση στην παραλία, είτε γιατί είχαν την υποστήριξη των αντίστοιχων δήμων ή κοινοτήτων.
Και πού να πάω;
Η δημοφιλέστερη ερώτηση είναι ίσως και η δυσκολότερη να απαντηθεί. Τα πάλαι ποτέ προπύργια των ελεύθερων κατασκηνωτών όπως ο Νας στην Ικαρία και ο Ρούκουνας στην Ανάφη έγιναν κάποια στιγμή τόσο δημοφιλή ώστε να τα μάθει και η αστυνομία, ενώ, ακόμη και αν έχετε την τύχη με το μέρος σας, η κοσμοσυρροή τους δεν συνιστά ακριβώς αυτό που θα λέγαμε ειδυλλιακό σκηνικό κοντά στη φύση. Παρ’ όλα αυτά, «καβάντζες» εξακολουθούν να υπάρχουν και να διαδίδονται από στόμα σε στόμα και από forum (iCamp.gr (Greek.Campers.Club) Αρχική σελίδα) σε forum (http://www.e-camping.gr/portal/el/forum).
Μερικά από τα αγαπημένα μέρη για ελεύθερο camping είναι τα εξής:
* Το Αγκίστρι, που έχει το πλεονέκτημα να βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την Αθήνα, για όσους βαριούνται τις πολύωρες διαδρομές, να διαθέτει εξωτικές παραλίες μεγάλης έκτασης για να χωρέσουμε όλοι και να αποπνέει freestyle ατμόσφαιρα. Προβλήματα με αστυνομία και τοπικές αρχές δεν έχουν αναφερθεί εδώ και πολλά χρόνια. Κλασική «γειτονιά» σκηνιτών είναι το πευκοδάσος ανάμεσα στη Σκληρή και τη Χαλικιάδα, περί τα δέκα λεπτά περπάτημα από το λιμάνι του νησιού, τη Σκάλα.
* Η Ανάληψη και η Παρίσαινα, οι τελευταίες παραλίες του Πηλίου που έχουν καταφέρει να μείνουν κρυμμένες από τα φώτα της δημοσιότητας. Θα τις βρείτε –με λίγη βοήθεια από τους ντόπιους– κατηφορίζοντας το καταπράσινο μονοπάτι από τη Ζαγορά. Το ταβερνάκι λίγο πριν την παραλία της Ανάληψης εγγυάται ότι δε θα σας λείψει ποτέ κρύο νερό, καφές και σπιτικό φαγητό.
* Η Χιλιαδού στην Εύβοια. Το καταπράσινο δάσος δίπλα στο ποτάμι χωρά τους πάντες, έχει υπέροχη φυσική δροσιά και απέχει ελάχιστα λεπτά με τα πόδια από την παραλία –στην οποία έχουν αναφερθεί περιστατικά συλλήψεων, οπότε τουλάχιστον για τους καλοκαιρινούς μήνες δεν ενδείκνυται.
* Το Κάτω Κουφονήσι, για το ταβερνάκι του σερβίρει εξαιρετικά παϊδάκια και καταπληκτικό μιλφέιγ. Το πανηγύρι στις 15 Αυγούστου αποτελεί, επίσης, ένα λόγο από μόνο του. Στα… πέριξ, η Ηρακλειά και η Δονούσα, οι Μικρές Κυκλάδες που διαθέτουν την ομορφιά των μεγάλων πολλαπλασιασμένη, χωρίς το κοσμοπολίτικο “hype” που την κρύβει.
* Η Νίσυρος, και πιο συγκεκριμένα η Παχιά Άμμος, η απόσταση της οποίας από οποιαδήποτε κατοικημένη περιοχή εγγυάται ότι δε θα σας ενοχλήσει κανείς. Περιστατικά συλλήψεων δεν έχουν αναφερθεί ποτέ, η παραλία είναι πανέμορφη, και το ταβερνάκι «Όασις» σχεδόν δίπλα σερβίρει τοπικές σπεσιαλιτέ και σπιτική κουζίνα σε πολύ καλές τιμές.
* Η Τήλος, όπου απολαμβάνουμε την αμέριστη συμπαράσταση της τοπικής κοινότητας, που έχει φροντίσει να τοποθετήσει ντουζιέρες, τουαλέτες και κάδους σκουπιδιών στο hot spot των free campers που ακούει στο όνομα Έριστος. Το ταξίδι είναι μακρύ, αλλά αξίζει τον κόπο.
* Η Σούγια της Κρήτης, για τα εξωτικά νερά του Λυβικού, τις δημόσιες ντουζιέρες και τη συμπαράσταση της κοινότητας σε αρκετά περιστατικά συλλήψεων κατασκηνωτών. Για ακόμη πιο… εναλλακτικές καταστάσεις, η Γαύδος και το Γαϊδουρονήσι.
* Επίσης στην Κρήτη, το Κεδρόδασος, λίγο πριν το Ελαφονήσι. Ένα εξωτικό δάσος κέδρων, όνομα και πράγμα, με απεριόριστη σκιά και απαλή άμμο στη θέση του χώματος, ιδανικό για ορκισμένους οπαδούς του ελεύθερου κάμπινγκ, καθώς δεν διαθέτει κανενός είδους κέντρο ανεφοδιασμού –βλέπε ταβέρνα, café ή beach bar– σε απόσταση περπατήματος.
* Τα μικρά, άγνωστα εν πολλοίς, νησάκια Αγαθονήσι –ανάμεσα στην Πάτμο και τη Σάμο– και Μαράθι, κοντά στους Λειψούς. Για το απίστευτο κέφι των κατοίκων, τις πανέμορφες, απάτητες παραλίες με τα κρυστάλλινα, πεντακάθαρα νερά και το γεγονός ότι στο δεύτερο δεν υπάρχουν δρόμοι, αυτοκίνητα και λοιπή τεχνολογική «πρόοδος».
* Οι Ιόνιες ακτές της Νότιας Πελοποννήσου, και πιο συγκεκριμένα το Βασιλίτσι της Μεσσηνίας, και οι μικροί κολπίσκοι γύρω από το Πετροχώρι.
* Ο Κάλαμος, το μικρό νησάκι απέναντι από το Μεγανήσι της Λευκάδας, όπου θα φτάσετε με το μικρό ferry Ιωάννα, από τον Μύτικα της Αιτωλοακαρνανίας ή την Επισκοπή της Λευκάδας.
Το υπόλοιπο άρθρο: Info Guide | Ελεύθερο κάμπινγκ: Κάντε? σκηνή
Attachments
Last edited by a moderator:
). Η κλασική πρακτική των διωκτικών αρχών είναι να πλακώνουν πρωι πρωι που οι περισσότεροι κοιμούνται και δεν προλαβαίνουν να βγούν από την σκηνή και να πάνε στην θάλασσα. Επίσης δεν λείπουν οι έλεγχοι με σκυλιά μέσα στα πράγματα σου για "παράνομες ουσίες". Πέρσι είχα πετύχει ένα δύσμοιρο ζευγάρι κατασκηνωτών που τους είχαν αδειάσει όλα τα πράγματα στην παραλία και ο σκύλος έκανε βόλτα μέσα στην σκηνή. Όλα αυτά βέβαια μπορούν να κάνουν την διαμονή σε μια παραλία πραγματική κόλαση, αλλά ο νόμος είναι νόμος, ακόμα και αν στην ελλάδα το ελεύθερο κάμπινκ είναι παράδοση.
