misha19
Member
- Μηνύματα
- 359
- Likes
- 1.278
- Επόμενο Ταξίδι
- Ολλανδία-Θεσσαλονίκη
- Ταξίδι-Όνειρο
- Round the world
Περιεχόμενα
Εδώ και καιρό , στόχος μου , ήταν το επόμενο ταξίδι να είναι στη Λατινική Αμερική. Πρώτη επιλογή ήταν η Κούβα , ο μεγάλος μου πόθος εδώ και χρόνια που δεν έλεγε ούτε φέτος να σβήσει. Κανένας φίλος δεν ακολουθούσε οπότε άρχισα να ψάχνομαι για άλλο προορισμό. Κολομβία και Περού βρίσκονται στην κορυφή της λίστας μου . Δεν μπορώ όμως να ξεπετάξω καμία απο τις δύο , κάποια άλλη φορά με περισσότερο χρόνο και παρέα ίσως. Τελικά εκεί που ψάχνομαι για διάφορα μέρη , ο φίλος μου ο Χόρχε με προσκαλεί στο Εκουαδόρ απο όπου κατάγεται και διαμένει μόνιμα. Με τον Χόρχε είχαμε γνωριστεί όταν ήμουνα Αθήνα και τον φιλοξένησα μέσω couchsurfing. Έτσι χωρίς να χάνω χρόνο ξεκίνησα να ψάχνω εισιτήρια . Η πιο οικονομική επιλογή ήταν απο Λονδίνο στα 530 ευρώ με 2 στάσεις (Αμστερνταμ-Μπογκοτά) τα οποία έκλεισα χωρίς δεύτερη σκέψη. Το Εκουαδόρ δεν ήταν ποτέ απο τους προορισμούς που καιγόμουνα να επισκεφτώ . Τα νησιά Γκαλαπάγκος όμως ήταν ένα μέρος απο τα πολλά που έχω βάλει σκοπό να επισκεφτώ όπως και δήποτε κάποια στιγμή στη ζωή μου. Οπότε γιατί να αφήσω για αργότερα κάτι που μπορώ να κάνω τώρα ? Σε συνεννόηση με τον Χόρχε κανονίστηκε το πρόγραμμα και μια 3ήμερη εκδρομή στα Γκαλαπάγκος με γρούπ στην οποία λόγω κόστους θα πήγαινα μόνος μου.
Η πολυπόθητη μέρα της αναχώρησης δεν άργησε να φτάσει αφού τα εισιτήρια είχαν κλειστεί μόλις δύο μήνες πρίν. Το ημερολόγιο μου έγραφε 5 Μαίου και κατευθείαν μετά την δουλειά βρέθηκα στο αεροδρόμιο Λάρνακας με το 13Kg backpack μου για την πρώτη πτήση προς Λονδίνο με την Aegean . Στο Heathrow είχα αναμονή περίπου 10 ώρες μέχρι την πρώτη πτήση της ΚLM , οι οποίες πέρασαν με λίγο διάβασμα και στη συνέχεια λίγο ύπνο στον βολικότατο καναπέ του ΝERO. Νά είναι καλα τα παιδιά που δεν με έδιωξαν χαχαχα. Στις 6μιση το πρωί αναχωρούμε με πρώτη ενδιάμεση στάση το Αμστερνταμ και δεύτερη στη Μπογκοτά όπου είχα πάλι αναμονή 5 ώρες . Τελευταία πτήση για Κίτο με την Avianca αυτή τη φορά. Επιτέλους έφτασα στο Κίτο! Δεν ξέρω μετα απο πόσες ώρες , δεν είχε και πολύ σημασία για εμένα πλέον! Στόχος επιτεύχθη! Βρισκόμουν στη δεύτερη(για κάποιους 3η αφού η Λάσα πρωτεύουσα του Θηβέτ δεν αναγνωρίζεται αφού ανήκει στην Κίνα) πιο ορεινή πρωτεύουσα του κόσμου μετά την πρωτευουσα της Βολοβίας , Λα Πας σε υψόμετρο 2850 μέτρα. Η πόλη είναι χτισμένη στη λεκάνη του ποταμού Γκουαλαμπάμπα , στους πρόποδες του ηφαιστείου Πιτσίντσα. Στο αεροδρόμιο με περίμενε ο Χόρχε και πήραμε λεωφορείο για την πόλη αρχικά και στη συνέχεια ταξί για το σπίτι. Η ώρα ήταν 11 το βράδυ και εγώ το μόνο που ήθελα ήταν ενα ζεστό μπανάκι και ύπνο!! Buenas noches λοιπόν!!
7 Μαίου και ημέρα Κυριακή. Ημέρα ξεκούρασης για τους Εκουαδοριανούς και που σχεδόν τα πάντα είναι κλειστα. Ξυνπήσαμε χαλαρά στις 10 και αφού φάγαμε ενα παραδοσιακό πρωινό με φοβερό χυμό και καφέ , στη συνέχεια κατευθευνθήκαμε σε ένα κοντινό πάρκο.
Πρώτες εικόνες απο τον δρόμο
Εννοείται ότι ήταν τεράστιο και λόγω της ημέρας γεμάτο απο κόσμο , που έπαιζε , διασκέδαζε ή έκανε γυμναστική . Το παρκο είχε μέσα τα πάντα!! Απο κήπους και ποτάμι μέχρι στίβο , μονόζυγα , γήπεδα και ειδικό χώρο για skateboard όπως επίσης και για άλλες δραστηριότητες. Έβλεπες παντού μικρούς και μεγάλους να περνάνε χαλαρά και όμορφα την Κυριακή τους με αθλητισμό και παιχνίδι , δεν μπορώ να πω ότι δεν ζήλεψα . Μακάρι να είχαμε κάτι αντίστοιχο και στην Κύπρο έστω και σε ποιό μικρές διαστάσεις.
Μετα απο αυτή την ωραία βόλτα στο πάρκο όπου με γέμισε με θετική ενέργεια κατευθυνθήκαμε στο κέντρο της πόλης όπου βρίσκεται η παλιά πολη. Περιπλανηθήκαμε στα στενά και χάζευα τα κτήρια και τους ντόπιους που λόγω της ημέρας βρίσκονταν όλοι έξω και επισκεφτήκαμε 3 εκκλησίες. Ο Χόρχε μου είπε ότι είναι έθιμο να πηγαίνουν οι επισκέπτες στις 7 εκκλησίες του κέντρου. Του εξήγησα ευγενικά ότι οι 3 που είδαμε ήταν ήδη αρκετές. Κάτσαμε για μεσημεριανό σε ενα μικρό μαγαζάκι και δοκίμασα για πρώτη φορά και το τσάι κόκας. Καλό ήταν αλλά έχω πιεί και καλύτερα.
Μετα το μεσημεριανό αποφασίσαμε να πάμε στο τελεφερίκ το οποίο σε σχέση με το μεγεθος της πόλης βρίσκεται σχετικά κοντά στο κέντρο. Πήραμε ταξί το οποίο για 3 δολάρια μας άφησε στην είσοδο. Η είσοδος βρίσκεται στα 3100 μέτρα και με το τελεφερίκ θα πηγαίναμε στα 4100 μέτρα. Το εισιτήριο κόστιζει 6μιση δολάρια το άτομο και η διαδρομή μέχρι την κορυφή διαρκή περίπου 18 λεπτά. Φτάσαμε στη κορυφή , όπου υπο κανονικές συνθήκες θα είχαμε θέα ολόκληρη την πόλη. Η ομίχλη όμως ήταν υπερβολική και ίσα που βλέπαμε στο 1 μέτρο. Απογοητευμένοι κατεβήκαμε. Το μόνο θετικό ήταν ότι βρέθηκα για πρώτη φορά στη ζωή μου σε τέτοιο υψόμετρο. Η μέρα έφτασε στο τέλος της και εμείς κατευθυνθήκαμε στο σπίτι για φαγητό και ξεκούραση. Η πρώτη απο τις 9 μέρες στο Εκουαδόρ είχε φτάσει και επίσημα στο τέλος της.
Η πολυπόθητη μέρα της αναχώρησης δεν άργησε να φτάσει αφού τα εισιτήρια είχαν κλειστεί μόλις δύο μήνες πρίν. Το ημερολόγιο μου έγραφε 5 Μαίου και κατευθείαν μετά την δουλειά βρέθηκα στο αεροδρόμιο Λάρνακας με το 13Kg backpack μου για την πρώτη πτήση προς Λονδίνο με την Aegean . Στο Heathrow είχα αναμονή περίπου 10 ώρες μέχρι την πρώτη πτήση της ΚLM , οι οποίες πέρασαν με λίγο διάβασμα και στη συνέχεια λίγο ύπνο στον βολικότατο καναπέ του ΝERO. Νά είναι καλα τα παιδιά που δεν με έδιωξαν χαχαχα. Στις 6μιση το πρωί αναχωρούμε με πρώτη ενδιάμεση στάση το Αμστερνταμ και δεύτερη στη Μπογκοτά όπου είχα πάλι αναμονή 5 ώρες . Τελευταία πτήση για Κίτο με την Avianca αυτή τη φορά. Επιτέλους έφτασα στο Κίτο! Δεν ξέρω μετα απο πόσες ώρες , δεν είχε και πολύ σημασία για εμένα πλέον! Στόχος επιτεύχθη! Βρισκόμουν στη δεύτερη(για κάποιους 3η αφού η Λάσα πρωτεύουσα του Θηβέτ δεν αναγνωρίζεται αφού ανήκει στην Κίνα) πιο ορεινή πρωτεύουσα του κόσμου μετά την πρωτευουσα της Βολοβίας , Λα Πας σε υψόμετρο 2850 μέτρα. Η πόλη είναι χτισμένη στη λεκάνη του ποταμού Γκουαλαμπάμπα , στους πρόποδες του ηφαιστείου Πιτσίντσα. Στο αεροδρόμιο με περίμενε ο Χόρχε και πήραμε λεωφορείο για την πόλη αρχικά και στη συνέχεια ταξί για το σπίτι. Η ώρα ήταν 11 το βράδυ και εγώ το μόνο που ήθελα ήταν ενα ζεστό μπανάκι και ύπνο!! Buenas noches λοιπόν!!
7 Μαίου και ημέρα Κυριακή. Ημέρα ξεκούρασης για τους Εκουαδοριανούς και που σχεδόν τα πάντα είναι κλειστα. Ξυνπήσαμε χαλαρά στις 10 και αφού φάγαμε ενα παραδοσιακό πρωινό με φοβερό χυμό και καφέ , στη συνέχεια κατευθευνθήκαμε σε ένα κοντινό πάρκο.
Πρώτες εικόνες απο τον δρόμο
Εννοείται ότι ήταν τεράστιο και λόγω της ημέρας γεμάτο απο κόσμο , που έπαιζε , διασκέδαζε ή έκανε γυμναστική . Το παρκο είχε μέσα τα πάντα!! Απο κήπους και ποτάμι μέχρι στίβο , μονόζυγα , γήπεδα και ειδικό χώρο για skateboard όπως επίσης και για άλλες δραστηριότητες. Έβλεπες παντού μικρούς και μεγάλους να περνάνε χαλαρά και όμορφα την Κυριακή τους με αθλητισμό και παιχνίδι , δεν μπορώ να πω ότι δεν ζήλεψα . Μακάρι να είχαμε κάτι αντίστοιχο και στην Κύπρο έστω και σε ποιό μικρές διαστάσεις.
Μετα απο αυτή την ωραία βόλτα στο πάρκο όπου με γέμισε με θετική ενέργεια κατευθυνθήκαμε στο κέντρο της πόλης όπου βρίσκεται η παλιά πολη. Περιπλανηθήκαμε στα στενά και χάζευα τα κτήρια και τους ντόπιους που λόγω της ημέρας βρίσκονταν όλοι έξω και επισκεφτήκαμε 3 εκκλησίες. Ο Χόρχε μου είπε ότι είναι έθιμο να πηγαίνουν οι επισκέπτες στις 7 εκκλησίες του κέντρου. Του εξήγησα ευγενικά ότι οι 3 που είδαμε ήταν ήδη αρκετές. Κάτσαμε για μεσημεριανό σε ενα μικρό μαγαζάκι και δοκίμασα για πρώτη φορά και το τσάι κόκας. Καλό ήταν αλλά έχω πιεί και καλύτερα.
Μετα το μεσημεριανό αποφασίσαμε να πάμε στο τελεφερίκ το οποίο σε σχέση με το μεγεθος της πόλης βρίσκεται σχετικά κοντά στο κέντρο. Πήραμε ταξί το οποίο για 3 δολάρια μας άφησε στην είσοδο. Η είσοδος βρίσκεται στα 3100 μέτρα και με το τελεφερίκ θα πηγαίναμε στα 4100 μέτρα. Το εισιτήριο κόστιζει 6μιση δολάρια το άτομο και η διαδρομή μέχρι την κορυφή διαρκή περίπου 18 λεπτά. Φτάσαμε στη κορυφή , όπου υπο κανονικές συνθήκες θα είχαμε θέα ολόκληρη την πόλη. Η ομίχλη όμως ήταν υπερβολική και ίσα που βλέπαμε στο 1 μέτρο. Απογοητευμένοι κατεβήκαμε. Το μόνο θετικό ήταν ότι βρέθηκα για πρώτη φορά στη ζωή μου σε τέτοιο υψόμετρο. Η μέρα έφτασε στο τέλος της και εμείς κατευθυνθήκαμε στο σπίτι για φαγητό και ξεκούραση. Η πρώτη απο τις 9 μέρες στο Εκουαδόρ είχε φτάσει και επίσημα στο τέλος της.
