Rory
Member
- Μηνύματα
- 13
- Likes
- 46
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νέα Ζηλανδία
Περιεχόμενα
Γεια σας κι από μένα!
Τέλη του Μάρτη ξεκίνησε με τη Ryan το ταξίδι για το Δουβλίνο (μέσω Λονδίνου).. Είχαμε μόνο 4,5 μέρες στη διάθεσή μας οπότε αποφασίσαμε τις... 2,5 να τις διαθέσουμε στο Δουβλίνο και τις άλλες δύο να κάνουμε μονοήμερες εκδρομές σε Giant's Causeway και Cliffs of Moher..
Φτάσαμε το απογευματάκι κι αφού τακτοποιήσαμε τα πράγματα φύγαμε κατευθείαν για μια αναγνωριστική βόλτα στην πόλη.. περάσαμε από το πάρκο St Stephen's Green, έπειτα από τους δύο ναούς (St Patrick's Cathedral, Chris Church Cathedral), το Κάστρο του Δουβλίνου και καταλήξαμε στον ποταμό Liffey που διασχίζει την πόλη και με τις γέφυρες να ενώνουν το ένα τμήμα με το άλλο (Ha'penny bridge. O' Connell bridge κτλ) δημιουργείται ένα πολύ όμορφο θέαμα ειδικά αφού νυχτώσει.. Επειδή η κούραση από το πολύωρο ταξίδι μας είχε καταβάλλει σχεδόν όλους, αποφασίσαμε να πιούμε μια γρήγορη guinness στο Temple Bar και να γυρίσουμε για ύπνο..
Το ξενοδοχείο που μείναμε είναι το Russell Court Hotel το οποίο ήταν οικονομικό και περιλάμβανε και ιρλανδικό πρωινό (60-65 η διανυκτέρευση).. Στο ισόγειο του ξενοδοχείου εδράζεται ένα club το οποίο βαράει μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.. Ως εκ τούτου δεν μας φάνηκε περίεργο το γεγονός πως μαζί με τα κλειδιά των δωματίων μας έδωσαν από τη reception και ωτοασπίδες..! Η πραγματικότητα είναι πως εμένα δεν με ενόχλησε η μουσική καθότι κοιμόμουν στον 3ο όροφο κι από την πλευρά του δρόμου αλλά οι 4 από τους 8 της παρέας νιώθανε σαν να κοιμούνται μέσα στο club.. Φυσικά κάνανε και τα σχετικά σχόλια στο Trip Advisor με τίτλους όπως "Για τα Πανηγύρια" και "Καλύτερα να κοιμόμουν στο δρόμο"... Υπερβολές!
Το επόμενο πρωινό είχαμε κλείσει με το πρακτορείο "Extreme Ireland" την εκδρομή στη Β. Ιρλανδία που περιλάμβανε το Giant's Causeway, την Carrick a rede rope bridge και μια ώρα στο Μπέλφαστ.. Η αλήθεια είναι πως το ταξίδι είναι πολύωρο και ίσως λίγο κουραστικό αλλά αυτά που θα δεις πραγματικά σε ανταμείβουν με το παραπάνω..! ειδικά το Giant's Causeway καθότι πρόκειται για μια έκταση με ηφαιστειογενείς πέτρες περίεργου σχήματος σαν καθισματάκια το ένα πάνω στο άλλο δίπλα στο νερό.. Λένε ότι τις πέταξε ο Ιρλανδός γίγαντας στον Σκωτσέζο όταν είχε πάει για μανούρα.. Πάντως είναι θέαμα που δεν θα ξαναδείς και φυσικά δίνει την ευκαιρία για πολύ δυνατές φωτογραφίες.. Η γέφυρα Carrick a rede βρισκόταν επίσης σε πολύ ωραίο τοπίο και συνέδεε δύο βράχους μέσα στη θάλασσα.. το μόνο που είχαμε να κάνουμε ήταν να τη διασχίσουμε χωρίς να κοιτάξουμε κάτω και παρότι φάνταζε αρκετά εύκολο, ένας από την παρέα φοβήθηκε το ύψος και γύρισε πίσω στο λεωφορείο..! Στο Μπέλφαστ είδαμε μόνο κεντρικά 2-3 πραγματάκια αφού ο χρόνος ήταν λίγος και πήραμε το δρόμο της επιστροφής...
Η επόμενη μέρα ήταν αφιερωμένη στο Δουβλίνο.. Ξεκινήσαμε με το Trinity College ένα πολύ όμορφο και προσεγμένο κολέγιο με ωραίους κήπους και το Book of Kells, κάτι παλιά βιβλία που τα έχουν συγκεντρώσει σε έναν χώρο με χαμηλό φωτισμό.. Θα έλεγα πως δεν είναι απαραίτητο να πληρώσει κάποιος 10 ευρώ για να τα δει.. οι εξωτερικοί χώροι του Κολεγίου είναι από μόνοι τους μια χαρά! Συνεχίσαμε με λεωφορείο στο Guinness Storehouse (είσοδος 17 ευρώ).. πολύ οργανωμένο, σου δείχνει πως παράγεται ο "μαύρος χρυσός", σου περιγράφει πως πρέπει να πίνεις τη μπύρα, τι γεύσεις σου αφήνει στη γλώσσα και στον ουρανίσκο και που οφείλεται η κάθε γεύση.. αφού τελειώνει η ξενάγηση πίνεις ένα μεγάλο ποτήρι σε ένα μπαράκι με θέα του τελευταίου ορόφου.. Στη συνέχεια πήγαμε στο Old Jameson Distillery καθότι είναι το αγαπημένο μου ουίσκι και το θεωρούσα υπέρτατη υποχρέωσή μου να το επισκεφτώ.. Αν κάποιος δεν είναι τόσο οπαδός του ουισκιού δεν νομίζω ότι έχει λόγο να το κάνει... Το απόγευμα είχα αποφασίσει να επισκεφτούμε με το τρένο ένα νησάκι ανατολικά του Δουβλίνου που λέγεται Howth.. το νησάκι εκτός από το λιμανάκι του με τις ψαροταβέρνες, έχει μια ωραία διαδρομή για περπάτημα δίπλα στα βράχια για περίπου 7-8 χλμ.. έχει έναν φάρο, το καστράκι του και λένε ότι σε κάποια σημεία της διαδρομής μπορείς να δεις και φώκιες.. λίγη σημασία έχει αφού όταν ανέφερε τα 7-8 χλμ στους υπόλοιπους πήγαν να με λιντσάρουν.. αντ' αυτού λοιπόν νοικιάσαμε ποδήλατα και πήγαμε στο Phoenix Park.. Τεράστιο πάρκο, νομίζω το μεγαλύτερο περιφραγμένο στην Ευρώπη.. πέρα από τα ωραία δέντρα και τις καταπράσινες εκτάσεις, πλησιάζεις ελάφια στο ένα μέτρο χωρίς να φοβούνται και να το βάζουν στα πόδια! έχει επίσης ένα κάστρο και τον ζωολογικό κήπο που δεν επισκεφτήκαμε γιατί πεινούσαμε... Το βραδάκι για μπυρίτσα και νωρίς νωρίς στο ξενοδοχείο γιατί την επομένη είχαμε πάλι πρωινό ξύπνημα...
Και... φύγαμε για Cliffs of Moher! Αυτή τη φορά μας έκατσε ωραίος ξεναγός, που έκανε τη διαδρομή αρκετά πιο ενδιαφέρουσα... Πρώτη στάση σε ένα ωραίο κάστρο στο Λίμερικ που είναι σαν να βρίσκεται μες τη θάλασσα... Έπειτα στους βράχους του Μόχερ! το θέαμα πραγματικά σου κόβει την ανάσα! ήταν κι ένα τύπος που έπαιζε κέλτικα τραγούδια κομμένα και ραμμένα για το συγκεκριμένο τοπίο... οι βράχοι έχουν ύψος 200 μέτρα και μαζί με το καταπράσινο χόρτο πάνω τους (σαν χλοοτάπητας) είναι σαν ζωγραφιά... απέναντι έχει ένα μικρό καστράκι που κι αυτό δένει αρμονικά με το περιβάλλον.. εμείς περπατήσαμε στα βράχια γύρω γύρω, βγάλαμε εκπληκτικές φωτογραφίες και μετά καθήσαμε απλά να απολαύσουμε το θέαμα... είναι περίεργο πως ενώ ανθρώπινα δημιουργήματα μπορεί να με αφήνουν παντελώς αδιάφορο (εκτός αν έχουν ιστορική αξία), κάτι τέτοια θαύματα της φύσης τα γουστάρω όσο τίποτα... Τέλος πάντων, στη συνέχεια πήγαμε σε μια ωραία παμπ για φαγητό (πάρτε μοσχαράκι) και αφού κάναμε μια στάση σε ένα κέλτικο νεκροταφείο και σε μια ωραία βραχώδη παραλιακή έκταση (άσπρα πετρώματα είχαν σκεπάσει το έδαφος) πήραμε το δρόμο της επιστροφής... ο οδηγός αφού μας άφησε πρότεινε μια παμπ με παραδοσιακή ιρλανδική μουσική (κάτι γραφικοί τύποι με βιολιά και γκάιντες) και ωραίο φαγητό που αν κάποιος το επιθυμεί θα ψάξω να βρω το όνομά του...
Τελευταία μέρα και ξεκινήσαμε με τις φυλακές Kilmainham που δεν είναι τίποτα τρομερό αλλά έχουν πολύ ωραία ξενάγησε και καταλαβαίνεις αρκετά πράγματα για τους αγώνες των Ιρλανδών για ανεξαρτησία.. Μετά επισκεφτήκαμε το Dublinia που δείχνει παραστατικά τη ζωή των Βίκινγκς (ακόμα και πως πηγαίνανε στην τουαλέτα) και τέλος το Αρχαιολογικό Μουσείο και την Εθνική Πινακοθήκη... οι υπόλοιποι καθήσανε για καφέ, εγώ όμως τον πήρα στο χέρι και μαζί με την φωτογραφική μου ξαναπήγα στα πάρκα St Stephen's και Iveagh Gardens γιατί είχα αφήσει κάτι ανοιχτούς λογαριασμούς... Τέλος!
Να πω ότι μια φίλη που μένει στο Δουβλίνο μου είχε συστήσει εκτός από το Howth και τα "Viking Splash Tours" που είναι ένας ωραίος τρόπος να γνωρίσεις την πόλη και λίγο πιο extreme από το hop on hop off...
Γενικά συστήνω το Δουβλίνο ανεπιφύλακτα σε συνδυασμό πάντα με day tours εκτός της πόλης.. τα τοπία της Ιρλανδίας είναι απίστευτα και μακάρι να είχα χρόνο να τη γυρίσω ολόκληρη.. Εκτός από τα δύο day tours που επέλεξα εγώ, υπάρχουν ακόμα 5-6 που νομίζω αξίζουν τον κόπο ανάλογα φυσικά με τα γούστα του καθενός... οι Ιρλανδοί είναι ζωντανοί άνθρωποι, συζητήσιμοι , διασκεδάζουν, πίνουν και δεν θυμίζουν σε τίποτα λοιπούς βορειοευρωπαίους που σχεδόν έχουν πεθάνει και δεν το ξέρουν... σίγουρα παίζει ρόλο και ότι οι 6-7 στους 10 που θα δεις στους δρόμους του Δουβλίνου είναι κάτω από 35 χρονών!
Για αναμνηστικά συστήνω το Carrolls gift shop που έχει τεράστια ποικιλία και καλές τιμές...
Ευχαριστώ για την ανάγνωση και συγχωρέστε τυχόν μικρά λαθάκια γιατί έγραψα λίγο βιαστικά.. Εύχομαι να σας βοήθησα έστω και λίγο..!
Τέλη του Μάρτη ξεκίνησε με τη Ryan το ταξίδι για το Δουβλίνο (μέσω Λονδίνου).. Είχαμε μόνο 4,5 μέρες στη διάθεσή μας οπότε αποφασίσαμε τις... 2,5 να τις διαθέσουμε στο Δουβλίνο και τις άλλες δύο να κάνουμε μονοήμερες εκδρομές σε Giant's Causeway και Cliffs of Moher..
Φτάσαμε το απογευματάκι κι αφού τακτοποιήσαμε τα πράγματα φύγαμε κατευθείαν για μια αναγνωριστική βόλτα στην πόλη.. περάσαμε από το πάρκο St Stephen's Green, έπειτα από τους δύο ναούς (St Patrick's Cathedral, Chris Church Cathedral), το Κάστρο του Δουβλίνου και καταλήξαμε στον ποταμό Liffey που διασχίζει την πόλη και με τις γέφυρες να ενώνουν το ένα τμήμα με το άλλο (Ha'penny bridge. O' Connell bridge κτλ) δημιουργείται ένα πολύ όμορφο θέαμα ειδικά αφού νυχτώσει.. Επειδή η κούραση από το πολύωρο ταξίδι μας είχε καταβάλλει σχεδόν όλους, αποφασίσαμε να πιούμε μια γρήγορη guinness στο Temple Bar και να γυρίσουμε για ύπνο..
Το ξενοδοχείο που μείναμε είναι το Russell Court Hotel το οποίο ήταν οικονομικό και περιλάμβανε και ιρλανδικό πρωινό (60-65 η διανυκτέρευση).. Στο ισόγειο του ξενοδοχείου εδράζεται ένα club το οποίο βαράει μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.. Ως εκ τούτου δεν μας φάνηκε περίεργο το γεγονός πως μαζί με τα κλειδιά των δωματίων μας έδωσαν από τη reception και ωτοασπίδες..! Η πραγματικότητα είναι πως εμένα δεν με ενόχλησε η μουσική καθότι κοιμόμουν στον 3ο όροφο κι από την πλευρά του δρόμου αλλά οι 4 από τους 8 της παρέας νιώθανε σαν να κοιμούνται μέσα στο club.. Φυσικά κάνανε και τα σχετικά σχόλια στο Trip Advisor με τίτλους όπως "Για τα Πανηγύρια" και "Καλύτερα να κοιμόμουν στο δρόμο"... Υπερβολές!
Το επόμενο πρωινό είχαμε κλείσει με το πρακτορείο "Extreme Ireland" την εκδρομή στη Β. Ιρλανδία που περιλάμβανε το Giant's Causeway, την Carrick a rede rope bridge και μια ώρα στο Μπέλφαστ.. Η αλήθεια είναι πως το ταξίδι είναι πολύωρο και ίσως λίγο κουραστικό αλλά αυτά που θα δεις πραγματικά σε ανταμείβουν με το παραπάνω..! ειδικά το Giant's Causeway καθότι πρόκειται για μια έκταση με ηφαιστειογενείς πέτρες περίεργου σχήματος σαν καθισματάκια το ένα πάνω στο άλλο δίπλα στο νερό.. Λένε ότι τις πέταξε ο Ιρλανδός γίγαντας στον Σκωτσέζο όταν είχε πάει για μανούρα.. Πάντως είναι θέαμα που δεν θα ξαναδείς και φυσικά δίνει την ευκαιρία για πολύ δυνατές φωτογραφίες.. Η γέφυρα Carrick a rede βρισκόταν επίσης σε πολύ ωραίο τοπίο και συνέδεε δύο βράχους μέσα στη θάλασσα.. το μόνο που είχαμε να κάνουμε ήταν να τη διασχίσουμε χωρίς να κοιτάξουμε κάτω και παρότι φάνταζε αρκετά εύκολο, ένας από την παρέα φοβήθηκε το ύψος και γύρισε πίσω στο λεωφορείο..! Στο Μπέλφαστ είδαμε μόνο κεντρικά 2-3 πραγματάκια αφού ο χρόνος ήταν λίγος και πήραμε το δρόμο της επιστροφής...
Η επόμενη μέρα ήταν αφιερωμένη στο Δουβλίνο.. Ξεκινήσαμε με το Trinity College ένα πολύ όμορφο και προσεγμένο κολέγιο με ωραίους κήπους και το Book of Kells, κάτι παλιά βιβλία που τα έχουν συγκεντρώσει σε έναν χώρο με χαμηλό φωτισμό.. Θα έλεγα πως δεν είναι απαραίτητο να πληρώσει κάποιος 10 ευρώ για να τα δει.. οι εξωτερικοί χώροι του Κολεγίου είναι από μόνοι τους μια χαρά! Συνεχίσαμε με λεωφορείο στο Guinness Storehouse (είσοδος 17 ευρώ).. πολύ οργανωμένο, σου δείχνει πως παράγεται ο "μαύρος χρυσός", σου περιγράφει πως πρέπει να πίνεις τη μπύρα, τι γεύσεις σου αφήνει στη γλώσσα και στον ουρανίσκο και που οφείλεται η κάθε γεύση.. αφού τελειώνει η ξενάγηση πίνεις ένα μεγάλο ποτήρι σε ένα μπαράκι με θέα του τελευταίου ορόφου.. Στη συνέχεια πήγαμε στο Old Jameson Distillery καθότι είναι το αγαπημένο μου ουίσκι και το θεωρούσα υπέρτατη υποχρέωσή μου να το επισκεφτώ.. Αν κάποιος δεν είναι τόσο οπαδός του ουισκιού δεν νομίζω ότι έχει λόγο να το κάνει... Το απόγευμα είχα αποφασίσει να επισκεφτούμε με το τρένο ένα νησάκι ανατολικά του Δουβλίνου που λέγεται Howth.. το νησάκι εκτός από το λιμανάκι του με τις ψαροταβέρνες, έχει μια ωραία διαδρομή για περπάτημα δίπλα στα βράχια για περίπου 7-8 χλμ.. έχει έναν φάρο, το καστράκι του και λένε ότι σε κάποια σημεία της διαδρομής μπορείς να δεις και φώκιες.. λίγη σημασία έχει αφού όταν ανέφερε τα 7-8 χλμ στους υπόλοιπους πήγαν να με λιντσάρουν.. αντ' αυτού λοιπόν νοικιάσαμε ποδήλατα και πήγαμε στο Phoenix Park.. Τεράστιο πάρκο, νομίζω το μεγαλύτερο περιφραγμένο στην Ευρώπη.. πέρα από τα ωραία δέντρα και τις καταπράσινες εκτάσεις, πλησιάζεις ελάφια στο ένα μέτρο χωρίς να φοβούνται και να το βάζουν στα πόδια! έχει επίσης ένα κάστρο και τον ζωολογικό κήπο που δεν επισκεφτήκαμε γιατί πεινούσαμε... Το βραδάκι για μπυρίτσα και νωρίς νωρίς στο ξενοδοχείο γιατί την επομένη είχαμε πάλι πρωινό ξύπνημα...
Και... φύγαμε για Cliffs of Moher! Αυτή τη φορά μας έκατσε ωραίος ξεναγός, που έκανε τη διαδρομή αρκετά πιο ενδιαφέρουσα... Πρώτη στάση σε ένα ωραίο κάστρο στο Λίμερικ που είναι σαν να βρίσκεται μες τη θάλασσα... Έπειτα στους βράχους του Μόχερ! το θέαμα πραγματικά σου κόβει την ανάσα! ήταν κι ένα τύπος που έπαιζε κέλτικα τραγούδια κομμένα και ραμμένα για το συγκεκριμένο τοπίο... οι βράχοι έχουν ύψος 200 μέτρα και μαζί με το καταπράσινο χόρτο πάνω τους (σαν χλοοτάπητας) είναι σαν ζωγραφιά... απέναντι έχει ένα μικρό καστράκι που κι αυτό δένει αρμονικά με το περιβάλλον.. εμείς περπατήσαμε στα βράχια γύρω γύρω, βγάλαμε εκπληκτικές φωτογραφίες και μετά καθήσαμε απλά να απολαύσουμε το θέαμα... είναι περίεργο πως ενώ ανθρώπινα δημιουργήματα μπορεί να με αφήνουν παντελώς αδιάφορο (εκτός αν έχουν ιστορική αξία), κάτι τέτοια θαύματα της φύσης τα γουστάρω όσο τίποτα... Τέλος πάντων, στη συνέχεια πήγαμε σε μια ωραία παμπ για φαγητό (πάρτε μοσχαράκι) και αφού κάναμε μια στάση σε ένα κέλτικο νεκροταφείο και σε μια ωραία βραχώδη παραλιακή έκταση (άσπρα πετρώματα είχαν σκεπάσει το έδαφος) πήραμε το δρόμο της επιστροφής... ο οδηγός αφού μας άφησε πρότεινε μια παμπ με παραδοσιακή ιρλανδική μουσική (κάτι γραφικοί τύποι με βιολιά και γκάιντες) και ωραίο φαγητό που αν κάποιος το επιθυμεί θα ψάξω να βρω το όνομά του...
Τελευταία μέρα και ξεκινήσαμε με τις φυλακές Kilmainham που δεν είναι τίποτα τρομερό αλλά έχουν πολύ ωραία ξενάγησε και καταλαβαίνεις αρκετά πράγματα για τους αγώνες των Ιρλανδών για ανεξαρτησία.. Μετά επισκεφτήκαμε το Dublinia που δείχνει παραστατικά τη ζωή των Βίκινγκς (ακόμα και πως πηγαίνανε στην τουαλέτα) και τέλος το Αρχαιολογικό Μουσείο και την Εθνική Πινακοθήκη... οι υπόλοιποι καθήσανε για καφέ, εγώ όμως τον πήρα στο χέρι και μαζί με την φωτογραφική μου ξαναπήγα στα πάρκα St Stephen's και Iveagh Gardens γιατί είχα αφήσει κάτι ανοιχτούς λογαριασμούς... Τέλος!
Να πω ότι μια φίλη που μένει στο Δουβλίνο μου είχε συστήσει εκτός από το Howth και τα "Viking Splash Tours" που είναι ένας ωραίος τρόπος να γνωρίσεις την πόλη και λίγο πιο extreme από το hop on hop off...
Γενικά συστήνω το Δουβλίνο ανεπιφύλακτα σε συνδυασμό πάντα με day tours εκτός της πόλης.. τα τοπία της Ιρλανδίας είναι απίστευτα και μακάρι να είχα χρόνο να τη γυρίσω ολόκληρη.. Εκτός από τα δύο day tours που επέλεξα εγώ, υπάρχουν ακόμα 5-6 που νομίζω αξίζουν τον κόπο ανάλογα φυσικά με τα γούστα του καθενός... οι Ιρλανδοί είναι ζωντανοί άνθρωποι, συζητήσιμοι , διασκεδάζουν, πίνουν και δεν θυμίζουν σε τίποτα λοιπούς βορειοευρωπαίους που σχεδόν έχουν πεθάνει και δεν το ξέρουν... σίγουρα παίζει ρόλο και ότι οι 6-7 στους 10 που θα δεις στους δρόμους του Δουβλίνου είναι κάτω από 35 χρονών!
Για αναμνηστικά συστήνω το Carrolls gift shop που έχει τεράστια ποικιλία και καλές τιμές...
Ευχαριστώ για την ανάγνωση και συγχωρέστε τυχόν μικρά λαθάκια γιατί έγραψα λίγο βιαστικά.. Εύχομαι να σας βοήθησα έστω και λίγο..!
Μου ξυπνάς όμορφες αναμνήσεις.... 
