Σημαντικά έργα των Τσαρούχη, Διαμαντόπουλου και Εγγονόπουλου πρωταγωνιστούν στη Δημοπρασία Greek Sale του Οίκου Sotheby’s το Μάιο.
Θα υπάρξουν συνολικά 125 έργα από εκπροσώπους του 19ου και 20ου αιώνα, μεταξύ των οποίων έξοχα δείγματα των Γιάννη Τσαρούχη, Διαμαντή Διαμαντόπουλου και Νίκου Εγγονόπουλου.
Η δημοπρασία Greek Sale θα περιλαμβάνει 4 έργα του Γιάννη Τσαρούχη (1910-1989). O Dominic ήταν ένα από τα αγαπημένα μοντέλα του καλλιτέχνη κατά τη δεκαετία του 1970, και πρωταγωνιστούσε επίσης στον πίνακα «Ο καλλιτέχνης και το μοντέλο του» που είχε πωληθεί από τον Οίκο Sotheby’s στις 14 Νοεμβρίου 2007 και ανήκει τώρα στη συλλογή της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος. Ο ίδιος ο Τσαρούχης είχε χαρακτηρίσει το έργο του ως μια συνεχή ταλάντωση μεταξύ του Ανατολίτικου και Δυτικού ζωγραφικού ύφους, του μοντέρνου και του παλιού.
Ο πίνακας εκτιμάται στις £80.000-120.000 /€90.000-135.000 .
Ένα ακόμη έργο του καλλιτέχνη στη δημοπρασία παρέχει μια εξαιρετική αντίθεση. Το έργο «Οι Τέσσερεις Εποχές» είναι εκπληκτικό για τις αναφορές του στις κοινές μυθολογικές αντιλήψεις ( εκτ. £100.000-150.000/€113.000-169.000). Δανείζεται από την αναγνώριση των ανθρώπινων χαρακτηριστικών στα θεϊκά όντα, στις θεότητες και στα στοιχεία, όπως τα αντιλαμβάνονταν στην αρχαία Ελλάδα.
Τα πορτραίτα των φίλων του Τσαρούχη Alain Drogue και Despina αντίστοιχα, αντιπροσωπεύουν το Καλοκαίρι και την Άνοιξη, το αγαπημένο μοντέλο του καλλιτέχνη όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ο Dominic, απεικονίζει το Φθινόπωρο, και ο ίδιος ο ζωγράφος συμπεριέλαβε τον εαυτό του σε μια αυτοπροσωπογραφία ως Χειμώνας. Ζωγραφίζοντας με την αισθητική της Βυζαντινής Τέχνης, καθώς και την εικονογραφία των βιβλικών Τεσσάρων Ευαγγελιστών, στην συγκεκριμένη δουλειά ο Τσαρούχης παρουσιάζει μια μνημειώδη πνευματική σημασία στις φιγούρες. Στολίζοντας τα κεφάλια τους με φωτοστέφανο και τους ώμους τους με μια υπόνοια φτερών, ο καλλιτέχνης ανυψώνει απλά πορτραίτα στο επίπεδο των εικόνων, και αναφέρεται στη ζωντανή καλλιτεχνική παράδοση της ελληνικής αρχαιότητας.
Εκτός από το να επανεισάγει αρχαία και κλασσικά θέματα και έννοιες, ο Τσαρούχης ασχολήθηκε ενεργά με την αναζήτηση μιας εθνικής αισθητικής. Ταξίδεψε εκτενώς στην Ελλάδα και μελέτησε Βυζαντινή μουσική, ζωγραφική και υφάσματα, ενώ εμπνεύστηκε από τα έργα των Henri Matisse και Δημήτριου Γαλάνη. Ως ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της Γενιάς του ’30 – ένας όρος που χρησιμοποιήθηκε για τους καλλιτέχνες που έζησαν και δημιούργησαν στην Ελλάδα μεταξύ των δυο Παγκοσμίων Πολέμων – ο ζωγράφος ενσωμάτωσε στο έργο του το ιδανικό της ‘Ελληνικότητας’.
Το μοναδικό προσωπικό του ύφος βρήκε τις ρίζες του σε μια ποικιλία επιρροών από την Ελληνιστική και Βυζαντινή Τέχνη, την Τέχνη της Αναγέννησης καθώς και τις δημιουργίες του Θεόφιλου και του Φώτη Κόντογλου.
Η διττή προσέγγιση στην τέχνη του απεικονίζεται και σε δυο ακόμα έργα της δημοπρασίας: «Καικίας και Ζέφυρος» (εκτ. £25.000-35.000/€28.100-39.400) μια προσωποποίηση δυο Ελλήνων θεών• και σε ένα γοητευτικό πορτραίτο της «Ασπασίας» (εκτ. £20.000-30.000/€22.500-33.700).
Η «Αλληγορία του Πλούτου» (Allegory of Riches) του Διαμαντή Διαμαντόπουλου (1914-1995) είναι μέρος μιας σειράς με τίτλο «Τερατολογία», που φιλοτεχνήθηκε μεταξύ 1949 and 1978 και αποτελεί μία από τις πιο αμφιλεγόμενες συνθέσεις της τέχνης του Διαμαντόπουλου. Το άκρως συμβολικό περιεχόμενο αυτής της σειράς δείχνει την απόπειρα του καλλιτέχνη να συνδέσει τη σκληρή πραγματικότητα που τον περιέκλειε με την εσωτερική του ψυχική διάθεση, απεικονιζόμενο με τη μορφή ενός τερατώδους βασιλιά που με τη σειρά του αντιπροσωπεύει τους πολιτικούς τυράννους και τους κοινωνικούς καταστολείς της εποχής.
Η «Αλληγορία του Πλούτου» επίσης απεικονίζει μία μικρή, τερατώδη μορφή, η οποία κρατάει ένα πινέλο βαφής στο ένα χέρι και ένα τσουβάλι με (μεταλλικά) νομίσματα στο άλλο. Ενώ επικρίνει τους ιδεολογικούς τυράννους που ο Διαμαντόπουλος έζησε κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας από το 1967 έως το 1974, το έργο ταυτόχρονα αντικατοπτρίζει την αντίθεση του καλλιτέχνη στην εμπορευματοποίηση της Τέχνης.
Ο Διαμαντόπουλος ήταν αναπόσπαστο μέλος της Γενιάς του ’30. Αυτή η ομάδα καλλιτεχνών ήταν αφοσιωμένη τόσο στην αφομοίωση των ποικίλων καλλιτεχνικών δρώμενων, όσο και στο σχηματισμό την ανεξάρτητης ελληνικής πολιτιστικής ταυτότητας.
Στα τελευταία έργα, όπως στην «Αλληγορία του Πλούτου», ο Διαμαντόπουλος εξέφραζε την έντονη δυσαρέσκειά του για την κοινωνικοπολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, καθώς επίσης και τον εξορκισμό των δικών τους ιδεολογικών και καλλιτεχνικών δαιμόνων. Ο καλλιτέχνης δημιούργησε αυτή τη σειρά των έργων σε απομόνωση. Όντας φτωχός για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, έκανε μια πλειάδα διαφορετικών επαγγελμάτων για να επιβιώσει, αλλά ποτέ δεν σταμάτησε να ζωγραφίζει.
Η καλλιτεχνική του διαμάχη με τον καλλιτέχνη Τσαρούχη είχε καταστροφική επιρροή στην «εικόνα» του, καθώς ένιωσε προδομένος από την καλλιτεχνική καθεστηκυία τάξη. Ως αποτέλεσμα, απομονώθηκε από τον κόσμο, από τις εκθέσεις και την εμπορευματοποίηση της δικής του Τέχνης.
Η αυτοαπομόνωσή του διήρκησε περίπου 25 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων δημιούργησε ένα μεγάλο αριθμό έργων (συμπεριλαμβανομένου και μέρους της σειράς «Ιστορία των Τεράτων»), που έπειτα εξέθεσε το 1975 στο πολιτισμικό κέντρο The Hour και που ο ελληνικός Τύπος και η κοινωνική και καλλιτεχνική διανόηση στην Ελλάδα
δέχθηκαν με πρωτοφανή επευφημία. Αυτό οδήγησε σε μία θριαμβευτική αναδρομική έκθεση με έργα του Διαμαντόπουλου στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας, στην οποία το συγκεκριμένο έργο πρωταγωνίστησε. Ο πίνακας εκτιμάται μεταξύ £120.000-180.000 / €135.000-203.000.
Η Δημοπρασία συμπεριλαμβάνει επίσης το σημαντικό έργο του Νίκου Εγγονόπουλου (1910-1985). Tο έργο «Ο Ζωγράφος και το Μοντέλο του» (The Painter and His Model) απεικονίζει μία σκηνή, όπου ο καλλιτέχνης αντιπαραθέτει μία κλασσική, απρόσωπη και γυμνή μορφή του με ένα μοντέλο αποτελούμενο από ανθρώπινα αξεσουάρ. Και τα δύο συμβολίζουν την ανθρώπινη παρουσία χωρίς να εκπροσωπούνται απόλυτα και δημιουργούν ένα παιχνίδι σκέψεων πάνω στην καλλιτεχνική δημιουργία, όπως καταδεικνύεται από το πορτραίτο μέσα στο πορτραίτο.
Μαθητής του Παρθένη στη Σχολή των Καλών Τεχνών στην Αθήνα, ο Εγγονόπουλος θεωρείται ο ιδρυτής του Σουρρεαλισμού στην Ελληνική Τέχνη. Γνωστός για τις ερωτικές απεικονίσεις γυμνών ή τμηματικά ενδεδυμένων ανδρικών και γυναικείων μορφών, ενσαρκώνει στοιχεία της μυθολογίας, της Ιστορίας και της αρχαιότητας μέσα σε ένα σύγχρονο ιδίωμα. Το παρόν έργο εκτιμάται στην τιμή μεταξύ £30.000-50.000 / €33.700-56.500.
Ένα επίσης σημαντικό έργο με μυθολογικό περιεχόμενο είναι το έργου του ίδιου καλλιτέχνη, «Οδυσσέας και Πηνελόπη» (Ulysses and Penelope) (εκτίμηση £30.000-50.000 / €33.700 - 56.500, που απεικονίζεται δεξιά). Στο έργο αυτό ο καλλιτέχνης αποδίδει μια σκηνή από τη ζωή του μυθικού Οδυσσέα, άνδρα της Πηνελόπης και ξακουστού για την εφευρετικότητα και την πονηριά του.
Φιλοτεχνημένο την ίδια χρονιά που ο Εγγονόπουλος εξέθεσε τα έργα του στη Biennale της Βενετίας, το έργο «Ύδρα» (Hydra) είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα των ελληνικών σπιτιών που ζωγράφισε κατά τη διάρκεια της ζωής του (lot 11, εκτίμηση £40.000-60.000 / €45.000-67.500). Σε μία καριέρα που κυριαρχεί ο σουρρεαλισμός και το περιεχόμενο από την Τέχνη και την ποίησή του, ο Εγγονόπουλος διατηρεί το σεβασμό και το θαυμασμό για τα εξωτερικά γνωρίσματα της μοντέρνας Ελλάδας, τις παραδόσεις, την Τέχνη και την αρχιτεκτονική της Ελλάδας που γνώρισε μέσα από την προσωπική του εμπειρία.
Η δημοπρασία επίσης περιλαμβάνει έργα των Κωνσταντίνου Βολανάκη, Γεωργίου Ιακωβίδη, Μιχάλη Οικονόμου, Θάνου Τσίγκου, Αλέκου Φασιανού, Νίκου Κεσσανλή κ.ά.
Θα υπάρξουν συνολικά 125 έργα από εκπροσώπους του 19ου και 20ου αιώνα, μεταξύ των οποίων έξοχα δείγματα των Γιάννη Τσαρούχη, Διαμαντή Διαμαντόπουλου και Νίκου Εγγονόπουλου.
Ο πίνακας εκτιμάται στις £80.000-120.000 /€90.000-135.000 .
Ένα ακόμη έργο του καλλιτέχνη στη δημοπρασία παρέχει μια εξαιρετική αντίθεση. Το έργο «Οι Τέσσερεις Εποχές» είναι εκπληκτικό για τις αναφορές του στις κοινές μυθολογικές αντιλήψεις ( εκτ. £100.000-150.000/€113.000-169.000). Δανείζεται από την αναγνώριση των ανθρώπινων χαρακτηριστικών στα θεϊκά όντα, στις θεότητες και στα στοιχεία, όπως τα αντιλαμβάνονταν στην αρχαία Ελλάδα.
Τα πορτραίτα των φίλων του Τσαρούχη Alain Drogue και Despina αντίστοιχα, αντιπροσωπεύουν το Καλοκαίρι και την Άνοιξη, το αγαπημένο μοντέλο του καλλιτέχνη όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ο Dominic, απεικονίζει το Φθινόπωρο, και ο ίδιος ο ζωγράφος συμπεριέλαβε τον εαυτό του σε μια αυτοπροσωπογραφία ως Χειμώνας. Ζωγραφίζοντας με την αισθητική της Βυζαντινής Τέχνης, καθώς και την εικονογραφία των βιβλικών Τεσσάρων Ευαγγελιστών, στην συγκεκριμένη δουλειά ο Τσαρούχης παρουσιάζει μια μνημειώδη πνευματική σημασία στις φιγούρες. Στολίζοντας τα κεφάλια τους με φωτοστέφανο και τους ώμους τους με μια υπόνοια φτερών, ο καλλιτέχνης ανυψώνει απλά πορτραίτα στο επίπεδο των εικόνων, και αναφέρεται στη ζωντανή καλλιτεχνική παράδοση της ελληνικής αρχαιότητας.
Εκτός από το να επανεισάγει αρχαία και κλασσικά θέματα και έννοιες, ο Τσαρούχης ασχολήθηκε ενεργά με την αναζήτηση μιας εθνικής αισθητικής. Ταξίδεψε εκτενώς στην Ελλάδα και μελέτησε Βυζαντινή μουσική, ζωγραφική και υφάσματα, ενώ εμπνεύστηκε από τα έργα των Henri Matisse και Δημήτριου Γαλάνη. Ως ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της Γενιάς του ’30 – ένας όρος που χρησιμοποιήθηκε για τους καλλιτέχνες που έζησαν και δημιούργησαν στην Ελλάδα μεταξύ των δυο Παγκοσμίων Πολέμων – ο ζωγράφος ενσωμάτωσε στο έργο του το ιδανικό της ‘Ελληνικότητας’.
Το μοναδικό προσωπικό του ύφος βρήκε τις ρίζες του σε μια ποικιλία επιρροών από την Ελληνιστική και Βυζαντινή Τέχνη, την Τέχνη της Αναγέννησης καθώς και τις δημιουργίες του Θεόφιλου και του Φώτη Κόντογλου.
Η διττή προσέγγιση στην τέχνη του απεικονίζεται και σε δυο ακόμα έργα της δημοπρασίας: «Καικίας και Ζέφυρος» (εκτ. £25.000-35.000/€28.100-39.400) μια προσωποποίηση δυο Ελλήνων θεών• και σε ένα γοητευτικό πορτραίτο της «Ασπασίας» (εκτ. £20.000-30.000/€22.500-33.700).
Η «Αλληγορία του Πλούτου» (Allegory of Riches) του Διαμαντή Διαμαντόπουλου (1914-1995) είναι μέρος μιας σειράς με τίτλο «Τερατολογία», που φιλοτεχνήθηκε μεταξύ 1949 and 1978 και αποτελεί μία από τις πιο αμφιλεγόμενες συνθέσεις της τέχνης του Διαμαντόπουλου. Το άκρως συμβολικό περιεχόμενο αυτής της σειράς δείχνει την απόπειρα του καλλιτέχνη να συνδέσει τη σκληρή πραγματικότητα που τον περιέκλειε με την εσωτερική του ψυχική διάθεση, απεικονιζόμενο με τη μορφή ενός τερατώδους βασιλιά που με τη σειρά του αντιπροσωπεύει τους πολιτικούς τυράννους και τους κοινωνικούς καταστολείς της εποχής.
Η «Αλληγορία του Πλούτου» επίσης απεικονίζει μία μικρή, τερατώδη μορφή, η οποία κρατάει ένα πινέλο βαφής στο ένα χέρι και ένα τσουβάλι με (μεταλλικά) νομίσματα στο άλλο. Ενώ επικρίνει τους ιδεολογικούς τυράννους που ο Διαμαντόπουλος έζησε κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας από το 1967 έως το 1974, το έργο ταυτόχρονα αντικατοπτρίζει την αντίθεση του καλλιτέχνη στην εμπορευματοποίηση της Τέχνης.
Ο Διαμαντόπουλος ήταν αναπόσπαστο μέλος της Γενιάς του ’30. Αυτή η ομάδα καλλιτεχνών ήταν αφοσιωμένη τόσο στην αφομοίωση των ποικίλων καλλιτεχνικών δρώμενων, όσο και στο σχηματισμό την ανεξάρτητης ελληνικής πολιτιστικής ταυτότητας.
Στα τελευταία έργα, όπως στην «Αλληγορία του Πλούτου», ο Διαμαντόπουλος εξέφραζε την έντονη δυσαρέσκειά του για την κοινωνικοπολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, καθώς επίσης και τον εξορκισμό των δικών τους ιδεολογικών και καλλιτεχνικών δαιμόνων. Ο καλλιτέχνης δημιούργησε αυτή τη σειρά των έργων σε απομόνωση. Όντας φτωχός για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, έκανε μια πλειάδα διαφορετικών επαγγελμάτων για να επιβιώσει, αλλά ποτέ δεν σταμάτησε να ζωγραφίζει.
Η καλλιτεχνική του διαμάχη με τον καλλιτέχνη Τσαρούχη είχε καταστροφική επιρροή στην «εικόνα» του, καθώς ένιωσε προδομένος από την καλλιτεχνική καθεστηκυία τάξη. Ως αποτέλεσμα, απομονώθηκε από τον κόσμο, από τις εκθέσεις και την εμπορευματοποίηση της δικής του Τέχνης.
Η αυτοαπομόνωσή του διήρκησε περίπου 25 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων δημιούργησε ένα μεγάλο αριθμό έργων (συμπεριλαμβανομένου και μέρους της σειράς «Ιστορία των Τεράτων»), που έπειτα εξέθεσε το 1975 στο πολιτισμικό κέντρο The Hour και που ο ελληνικός Τύπος και η κοινωνική και καλλιτεχνική διανόηση στην Ελλάδα
Η Δημοπρασία συμπεριλαμβάνει επίσης το σημαντικό έργο του Νίκου Εγγονόπουλου (1910-1985). Tο έργο «Ο Ζωγράφος και το Μοντέλο του» (The Painter and His Model) απεικονίζει μία σκηνή, όπου ο καλλιτέχνης αντιπαραθέτει μία κλασσική, απρόσωπη και γυμνή μορφή του με ένα μοντέλο αποτελούμενο από ανθρώπινα αξεσουάρ. Και τα δύο συμβολίζουν την ανθρώπινη παρουσία χωρίς να εκπροσωπούνται απόλυτα και δημιουργούν ένα παιχνίδι σκέψεων πάνω στην καλλιτεχνική δημιουργία, όπως καταδεικνύεται από το πορτραίτο μέσα στο πορτραίτο.
Μαθητής του Παρθένη στη Σχολή των Καλών Τεχνών στην Αθήνα, ο Εγγονόπουλος θεωρείται ο ιδρυτής του Σουρρεαλισμού στην Ελληνική Τέχνη. Γνωστός για τις ερωτικές απεικονίσεις γυμνών ή τμηματικά ενδεδυμένων ανδρικών και γυναικείων μορφών, ενσαρκώνει στοιχεία της μυθολογίας, της Ιστορίας και της αρχαιότητας μέσα σε ένα σύγχρονο ιδίωμα. Το παρόν έργο εκτιμάται στην τιμή μεταξύ £30.000-50.000 / €33.700-56.500.
Ένα επίσης σημαντικό έργο με μυθολογικό περιεχόμενο είναι το έργου του ίδιου καλλιτέχνη, «Οδυσσέας και Πηνελόπη» (Ulysses and Penelope) (εκτίμηση £30.000-50.000 / €33.700 - 56.500, που απεικονίζεται δεξιά). Στο έργο αυτό ο καλλιτέχνης αποδίδει μια σκηνή από τη ζωή του μυθικού Οδυσσέα, άνδρα της Πηνελόπης και ξακουστού για την εφευρετικότητα και την πονηριά του.
Φιλοτεχνημένο την ίδια χρονιά που ο Εγγονόπουλος εξέθεσε τα έργα του στη Biennale της Βενετίας, το έργο «Ύδρα» (Hydra) είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα των ελληνικών σπιτιών που ζωγράφισε κατά τη διάρκεια της ζωής του (lot 11, εκτίμηση £40.000-60.000 / €45.000-67.500). Σε μία καριέρα που κυριαρχεί ο σουρρεαλισμός και το περιεχόμενο από την Τέχνη και την ποίησή του, ο Εγγονόπουλος διατηρεί το σεβασμό και το θαυμασμό για τα εξωτερικά γνωρίσματα της μοντέρνας Ελλάδας, τις παραδόσεις, την Τέχνη και την αρχιτεκτονική της Ελλάδας που γνώρισε μέσα από την προσωπική του εμπειρία.
Η δημοπρασία επίσης περιλαμβάνει έργα των Κωνσταντίνου Βολανάκη, Γεωργίου Ιακωβίδη, Μιχάλη Οικονόμου, Θάνου Τσίγκου, Αλέκου Φασιανού, Νίκου Κεσσανλή κ.ά.
