Yorgos
Member
- Μηνύματα
- 9.981
- Likes
- 52.551
- Επόμενο Ταξίδι
- Umhlanga
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού τότε, τώρα, πάντα
Γορίλες, Ομπάμα και CNN
Ξαφνικά εμφανίστηκε στις οθόνες μας ο νέος πρόεδρος της χώρας (!) ο οποίος ορκίστηκε εντός ολίγων ωρών από το Κογκρέσο (τελείως αντισυνταγματικά) και απεφάνθη ότι ορθώς έγινε το πραξικόπημα («η επιχείρηση» όπως το χαρακτήρισε ο ίδιος) διότι ο Σελάγια ετοιμαζόταν να κάνει δημοψήφισμα ώστε να ζητήσει την άποψη των πολιτών για το αν θα δέχονταν μέσω άλλου δημοψηφίσματος να γίνει συνταγματική τροποποίηση επιτρέπεται η επανεκλογή τους προέδρου (όπως γίνεται για παράδειγμα σχεδόν σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση). Φοβερό έγκλημα! Ο αυτοδιορισμένος πρόεδρος Μιτσελέτι ανακοίνωσε πως δε θα ξαναεπιτρεπόταν η είσοδος στη χώρα στον –δημοκρατικά εκλεγμένο, θυμίζω- Σελάγια και πως «η χώρα διέφυγε τον κίνδυνο που αυτός αποτελούσε για τη δημοκρατία της χώρας».
Πέρασαν πολλές εβδομάδες κατά τις οποίες έκλεισαν πάμπολλα μέσα επικοινωνίας (κατά σύμπτωση όλα όσα έμειναν ανοικτά πήραν το μέρος του Μιτσελέτι), απαγορεύθηκε η κυκλοφορία μετά τις 9 το βράδυ σε όλες τις μεγάλες πόλεις, ο στρατός βγήκε στους δρόμους και γενικώς η χώρα στρατοκτρατούταν, θυμίζοντας εποχές που πολλοί αφελείς θεωρούσαμε περασμένες και ξεχασμένες για την ευρύτερη γειτονιά.
Καμία χώρα στον κόσμο (μα ΟΥΤΕ ΜΙΑ) δεν αναγνώρισε την κυβέρνηση Μιτσελέτι, ενώ ο Σελάγια προσπάθησε να εισέρθει στη χώρα, αλλά το αεροπλάνο που τον μετέφερε δεν κατάφερε να προσγειωθεί στο αεροδρόμιο λόγω του ότι ο στρατός το απέκλεισε και απειλούσε να τον εκτελέσει σε περίπτωση που αποβιβαζόταν. Τελικώς εισήλθε στη χώρα, αλλά παρέμεινε αποκλεισμένος στην πρεσβεία της Βραζιλίας, όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα, περικυκλωμένος από το στρατό, που βρίσκεται υπό τις εντολές του γορίλα Μιτσελέτι.
Η κυβέρνηση Μιτσελέτι, υπό το βάρος της απόρριψης του πραξικοπήματος από ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα, ανακοίνωσε εκλογές για την 29η Νοέμβρη. Ξεκίνησαν συζητήσεις με τον έγκλειστο στην πρεσβεία της Βραζιλίας Σελάγια, όπου του ζητήθηκε το απίθανο: να μην κατέβει στις επόμενες εκλογές με αντάλλαγμα το ότι δε θα κατέβαινε και ο… Μιτσελέτι. Δηλαδή, θύτης και θύμα στο ίδιο τσουβάλι. Ο Σελάγια αρνήθηκε, ο Μιτσελέτι επέμεινε στη διεξαγωγή των εκλογών και κάπως έτσι φτάσαμε στις εκλογές-φάρσα της Κυριακής.
Στις εκλογές εμφανίστηκαν μόνο τα κόμματα της δεξιάς (πέντε, ζωή να έχουνε να κάνουνε κόμματα οι άνθρωποι), ο Τύπος φίλα προσκείμενος στην αριστερά παρέμεινε φιμωμένος, ο Μιτσελέτι αρνήθηκε την παρουσία διεθνών παρατηρητών, απέρριψε την έκκληση του ιδρύματος Carter να επιβλέψει την εκλογική διαδικασία, δε ζήτησε την αποστολή παρατηρητών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρά μας ενημέρωσε πως θα παραβρίσκονταν «αρκετοί ανεξάρτητοι παρατηρητές», από ανύπαρκτες οργανώσεις και που σύμφωνα με καταγγελίες αποτελούνται απλά από ξένα άτομα που κατοικούν στην Ονδούρα (συνταξιούχους, κρεοπώλες, τουρίστες και λοιπούς συμπαθείς ξένους που έτυχε να βρίσκονται στην Ονδούρα) και στα οποία δόθηκε ένα χαρτζιλίκι προκειμένου να παραβρεθούν σε «αρκετά» εκλογικά κέντρα και… να κοιτάνε.
Από τα 5 κόμματα της δεξιάς, κέρδισε… ένα κόμμα της δεξιάς. Τρομερή επιτυχία! Και σα να μη μας έφτανε το δούλεμα, εμφανίζεται και το CNN, το οποίο παρουσίασε τις εκλογές ως «απόλυτη επιτυχία», τον Σελάγια ως τον ηττημένο της βραδιάς (τι ηττημένος; ο άνθρωπος δεν μπορεί να βγει ούτε από την πρεσβεία της Βραζιλίας, πώς περίμεναν να κάνει πολιτική καμπάνια όντας φυλακισμένος; ) και –το κορυφαίο- ανακοίνωσε πως η νέα κυβέρνηση θα αναγνωρισθεί από «ΠΟΛΛΕΣ χώρες της ηπείρου, όπως οι ΗΠΑ, το Περού, η Κολομβία και ο Παναμάς».
Από πού να ξεκινήσει κανείς με την άθλια κάλυψη του CNN; Καταρχήν ο Σελάγια δεν είναι ηττημένος των εκλογών διότι δεν κατέβηκε στις εκλογές. Για να χάσεις πρέπει να συμμετάσχεις και για να συμμετάσχεις πρέπει να έχεις πρόσβαση στα ΜΜΕ και να μην είσαι περικυκλωμένος από τανκς.
Έπειτα, οι 4 χώρες που ανακοίνωσαν πως θα αναγνωρίσουν τη νέα κυβέρνηση δεν είναι «ΠΟΛΛΕΣ χώρες της ηπείρου» αλλά είναι οι ΜΟΝΕΣ χώρες που ανακοίνωσαν πως θα την αναγνωρίσουν. Πώς είναι δυνατόν σε μια ήπειρο με 50 χώρες να θεωρούνται πολλές οι… μόλις τέσσερεις; Ειδικά όταν οι σημαντικότερες (πλην ΗΠΑ, που έκαναν τρομερή κωλοτούμπα στο θέμα Ονδούρας, μεγάλο ολίσθημα της κυβέρνησης Ομπάμα) οικονομίες της ηπείρου (Βραζιλία, Αργεντινή, Βενεζουέλα) ανακοίνωσαν πως δε θα αναγνωρίσουν κυβέρνηση που αναδείχθηκε από εκλογές που διοργανώθηκαν από πραξικοπηματίες-γορίλες. Προχθές διεξήχθη και η Ιβεροαμερικάνικη σύνοδος, όπου και οι Πορτογαλία και Ισπανία ανακοίνωσαν πως δεν πρόκειται να αναγνωρίσουν τη νέα κυβέρνηση, διότι «δεν έχει ίχνος δημοκρατικότητας η διαδικασία από την οποία προέκυψε».
Φοβερά αισιόδοξη είδηση αποτέλεσε και το ότι τη νέα κυβέρνηση θα αναγνωρίσουν «και χώρες εκτός της ηπείρου, όπως το Ισραήλ». Ε, καλά! Άμα είναι να την αναγνωρίσει και ολόκληρο το Ισραήλ, ε τότε εντάξει, νόμιμοι είναι οι άνθρωποι!
Το CNN όλη την Κυριακή έλεγε και ξαναέλεγε πως οι εκλογές είναι νόμιμες διότι παρότι διεξήχθησαν υπό δικτατορικό καθεστώς, η συμμετοχή ήταν μεγάλη και «ξεπέρασε το 61%», πράγμα που επιβεβαιώνει πως οι περισσότεροι πολίτες δεν άκουσαν την έκκληση του Σελάγια να μην προσέλθουν στις κάλπες και να σαμποτάρουν δια της απουσίας τους την εκλογική διαδικασία. Σήμερα, έξι μέρες μετά, η ίδια επιτροπή την οποία διόρισαν οι πραξικοπιματίες ως «διαμεσολαβητή» των εκλογών, ανακοίνωση πως η συμμετοχή δεν ξεπέρασε…το 40%. Το CNN άλλαξε και τον τρόπο παρουσίασης του Μιτσελέτι: από «υπαίτιος πραξικοπήματος» πλέον αναφέρεται ως «πρόεδρος ντε φάκτο» και το «πραξικόπημα» πλέον έγινε «πολιτική κρίση προς εκτόνωση».
Το ότι ήταν εκλογές ήταν φαρσοκωμωδία φάνηκε κι από το ότι «νικητές» και «ηττημένοι» των δεξιών κομμάτων που κατέβηκαν στις εκλογές σχημάτισαν μαζί κυβέρνηση, αγκαλιασμένοι από το πρώτο λεπτό της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων, με δάκρυα στα μάτια «για το νέο μέλλον της χώρας» (παλιό μέλλον είναι, τα έχουμε ξαναζήσει αυτά). Πρώτη φορά βλέπω κόμματα να χάνουν εκλογές και να κλαίνε από τη χαρά τους, την ώρα που ο δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος (αυτόν που αναγνωρίζει το 95% των χωρών του πλανήτη) συνέχιζε να είναι περικυκλωμένος από ένοπλους στην πρεσβεία της Βραζιλίας στην Τεγκουσιγκάλπα κι ενώ ακόμη και στα εκλογικά κέντρα είχαμε δολοφονία πολιτών με πυροβολισμό στο κρανίο (κατά το Μιτσελέτι «πάντα είχαμε εγκληματικότητα, δεν είναι κάτι καινούριοπ αυτό»!).
Την Κυριακή έγιναν εκλογές και στην Ουρουγουάη, μια από τις σταθερότερες δημοκρατίες της ηπείρου. Η νίκη του πρώην ιδρυτικού στελέχους των Τουπαμάρος πέρασε στα ψιλά, παρότι μιλάμε για μια από τις καλύτερες οικονομίες της ηπείρου, το ότι η νίκη ήταν πεντακάθαρη (με αναγνώριση του αποτελέσματος από τους αντιπάλους σε πραγματικά δημοκρατικό πνεύμα της δεξιάς αντιπολίτευσης) και το ότι η χώρα αποτελεί μέλος της MERCOSUR και είναι η δεύτερη πιο αδιάφθορη χώρα στην ήπειρο σύμφωνα με τις μετρήσεις διαφάνειας του ΟΗΕ και το ότι το ΑΕΠ της είναι πολλαπλάσιο αυτού της Ονδούρας. Το μόνο που ανέφερε το σχετικό ρεπορτάζ ήταν «η ανησυχία των πολιτών για τις καλές σχέσεις του νέου προέδρου με τον πρόεδρο Τσάβες, τον Κάστρο και το Λούλα». Μάλιστα. Ενώ το ότι το CNN παρουσίαζε ως επιτυχία τη διεξαγωγή εκλογών-παρωδίας στην Ονδούρα δεν είναι ανησυχητικό…
Η πρώτη δοκιμασία Ομπάμα στο πλαίσιο της Λατινικής Αμερικής ήταν μια παταγώδης αποτυχία. Όταν ο Ομπάμα μιλούσε για «μια νέα σχέση με τη Λατινική Αμερική» πολλοί τον άκουσαν καχύποπτοι, ενθυμούμενοι το μαύρο παρελθόν των Αμερικανών στην ήπειρο: εισβολή στην Ακτή των Χοίρων, υποστήριξη εμπόρων ναρκωτικών στον εμφύλιο της Νικαράγουας, δολοφονία του Τσε, υποστήριξη, χρηματοδότηση και υπόθαλψη τρομοκρατών που έβαζαν βόμβες σε νηπιαγωγεία, λιμάνια, ξενοδοχεία και αεροπλάνα της Κούβας, επιβολή χούντας σε Παναμά, Ισημερινό, Χιλή (can you say Pinochet?), Αργεντινή, Δομ. Δημοκρατία, Γουατεμάλα, Βολιβία κλπ, εισβολή στη Γρενάδα διότι «απειλούσε την ασφάλεια των ΗΠΑ» (ο πληθυσμός της χωράει στην πυλωτή του σπιτιού μου…), κλοπή του ορυκτού πλούτου μιας ολόκληρης ηπείρου, αηδιαστική πολιτική στο μεταναστευτικό που παραβιάζει όποιο ανθρώπινο δικαίωμα μπορεί να φανταστεί κανείς, ψεκασμός-δηλητηρίαση χωριών στην Κολομβία, εκτροφή φαινομένων τύπου Monsanto, United Fruits Company και Exxon, πολιτικές δολοφονίες και άλλα τόσα που έχουν γραφεί βιβλία ολόκληρα για τη σχέση ΗΠΑ και φασισμού στη Λατινική Αμερική. Παρόλα αυτά, πολλοί είπαμε ότι νέος πρόεδρος είναι ο Ομπάμα, εντυπωσιακά ανανεωτική είναι η ρητορική του, μπορεί και να κάνει κάτι διαφορετικό από τους Ρήγκαν, Μπους Χ 2, Νίξον κλπ.
Μπα, μια απ’ τα ίδια φαίνεται πως έχει ο μπαξές για την αμερικάνικη ήπειρο: χούντες, παραπληροφόρηση και δούλεμα ψιλό γαζί. Στο πρώτο σοβαρό τεστ στην ήπειρο, ο νέος Αμερικανός πρόεδρος απέτυχε παταγωδώς, απογοήτευσε τους αισιόδοξους και δικαίωσε τους κυνικούς. Η διαφορά είναι πως η Λατινική Αμερική δεν είναι πια το σκορποχώρι που ήταν. Το δημόσιο «χέσιμο» που έφαγε από την ΟΑΕ, την UNASUR, την ALBA και –κυρίως- την ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη Βραζιλία, ίσως κάνει τον Ομπάμα να καταλάβει πως ο μήνας του μέλιτος τελείωσε και είναι ώρα για πράξεις. Η κατάργηση του γενοκτονικού εμπάργκο θα ήταν μια καλή αρχή, ε;
.
