Borealis
Member
- Μηνύματα
- 3.817
- Likes
- 7.707
Ποια Μουσεία έχουμε δει στη Γερμανία, ποια αγαπήσαμε και θέλουμε να τα βλέπουμε και να τα ξαναβλέπουμε?
Έχω επισκεφθεί αρκετά μουσεία στη Γερμανία και πιστεύω να αναφερθώ σε αυτά παρακάτω, όμως αυτό που μου έκλεψε την καρδιά είναι η Γλυπτοθήκη στο Μόναχο.
Στη πραγματικότητα αποτελεί το ένα από τα τρία κτήρια που διαμορφώνουν την Κόνιγκπλατς, τα άλλα δύο είναι η συλλογή αρχαιοτήτων και τα προπύλαια που αποτελούν τη μνημειακή είσοδο στην πλατεία (νοητή, γιατί στην πραγματικότητα μπαίνεις από παντού). Σε όλες τις γωνίες της πλατείας κυριαρχούν οι γαλανόλευκες και την πρώτη φορά που πήγα πίστεψα ότι ήταν ένας τρόπος να τιμήσουν την Ελλάδα! πόσο λάθος έκανα! λίγο αργότερα ανακάλυψα ότι όλο το Μόναχο είναι γεμάτο γαλανόλευκες αφού είναι η επίσημη σημαία της Βαυαρίας.
Τα προπύλαια μπορεί να είναι βαρύ και χωρίς προσωπικότητα κτήριο (κατά τον ίδιο τρόπο που είναι και η πύλη του Βραδεμβούργου στο Βερολίνο) όμως είναι γεμάτο με τα ονόματα των ηρώων της ελληνικής επανάστασης κατά τον τρόπο δηλαδή που το Σύνταγμα είναι γεμάτο με όλες τις περιοχές που νίκησαν τα ελληνικά στρατά!
Αυτό βέβαια στην ελλάδα μπορεί να σε αφήνει αδιάφορο αλλά όταν περνάς ένα δρόμο του Μονάχου, μόλις έχεις δει τη περιβόητη γενιά του Γαλάζιου καβαλάρη, και ξαφνικά πέφτεις μούρη- μούρη με την Μπουμπουλίνα και τον Κανάρη είναι κάτι που δύσκολα αγνοείς και ξεχνάς.
Το κτήριο της Γλυπτοθήκης ανήκε στο μεγάλο σχέδιο του Λούντβιχ να κατασκευάσει την Αθήνα του Ισαρ (με αυτές τις μανίες γέμισε η Ευρώπη Αθήνες και έμεινε η δική μας ένα χάλι).
Ως γνωστόν ο παραπάνω μεγαλειότατος μας φόρτωσε τον Όθωνα και από τη χαρά του άρχισε τα εξωραιστικά έργα στο Μόναχο (και αλλού).
Το κτήριο ακολούθησε τη μοίρα του Μονάχου και βομβαρδίστηκε οικτρά (όχι ότι θα τους λυπηθώ κιόλας έτσι που αιματοκυλίσανε τον κόσμο). Τα εκθέματα την γλίτωσαν γιατί κάποιος που είχε ψυλιαστεί ότι Ναζί καπούτ όπου νάναι, τα έστειλε σε ένα μοναστήρι έξω από το Μόναχο.
Η ανακατασκευή του κτηρίου ολοκληρώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 70, όμως έχασε τις καταπληκτικές τοιχογραφίες γιατί μέσα σε τόσους πανέξυπνους γερμανούς δεν βρέθηκε ένας να το σκεπάσει. Μάλλον άλλα είχαν προτεραιότητα εκείνη την εποχή.
Αγαθή τύχη, τα τούβλα που κατασκευάστηκε το κτήριο είναι εξαιρετικά και από μόνα τους του δίνουν τη λάμψη που χάθηκε μαζί με τις τοιχογραφίες.
Έχω επισκεφθεί αρκετά μουσεία στη Γερμανία και πιστεύω να αναφερθώ σε αυτά παρακάτω, όμως αυτό που μου έκλεψε την καρδιά είναι η Γλυπτοθήκη στο Μόναχο.
Στη πραγματικότητα αποτελεί το ένα από τα τρία κτήρια που διαμορφώνουν την Κόνιγκπλατς, τα άλλα δύο είναι η συλλογή αρχαιοτήτων και τα προπύλαια που αποτελούν τη μνημειακή είσοδο στην πλατεία (νοητή, γιατί στην πραγματικότητα μπαίνεις από παντού). Σε όλες τις γωνίες της πλατείας κυριαρχούν οι γαλανόλευκες και την πρώτη φορά που πήγα πίστεψα ότι ήταν ένας τρόπος να τιμήσουν την Ελλάδα! πόσο λάθος έκανα! λίγο αργότερα ανακάλυψα ότι όλο το Μόναχο είναι γεμάτο γαλανόλευκες αφού είναι η επίσημη σημαία της Βαυαρίας.
Τα προπύλαια μπορεί να είναι βαρύ και χωρίς προσωπικότητα κτήριο (κατά τον ίδιο τρόπο που είναι και η πύλη του Βραδεμβούργου στο Βερολίνο) όμως είναι γεμάτο με τα ονόματα των ηρώων της ελληνικής επανάστασης κατά τον τρόπο δηλαδή που το Σύνταγμα είναι γεμάτο με όλες τις περιοχές που νίκησαν τα ελληνικά στρατά!
Αυτό βέβαια στην ελλάδα μπορεί να σε αφήνει αδιάφορο αλλά όταν περνάς ένα δρόμο του Μονάχου, μόλις έχεις δει τη περιβόητη γενιά του Γαλάζιου καβαλάρη, και ξαφνικά πέφτεις μούρη- μούρη με την Μπουμπουλίνα και τον Κανάρη είναι κάτι που δύσκολα αγνοείς και ξεχνάς.
Το κτήριο της Γλυπτοθήκης ανήκε στο μεγάλο σχέδιο του Λούντβιχ να κατασκευάσει την Αθήνα του Ισαρ (με αυτές τις μανίες γέμισε η Ευρώπη Αθήνες και έμεινε η δική μας ένα χάλι).
Ως γνωστόν ο παραπάνω μεγαλειότατος μας φόρτωσε τον Όθωνα και από τη χαρά του άρχισε τα εξωραιστικά έργα στο Μόναχο (και αλλού).
Το κτήριο ακολούθησε τη μοίρα του Μονάχου και βομβαρδίστηκε οικτρά (όχι ότι θα τους λυπηθώ κιόλας έτσι που αιματοκυλίσανε τον κόσμο). Τα εκθέματα την γλίτωσαν γιατί κάποιος που είχε ψυλιαστεί ότι Ναζί καπούτ όπου νάναι, τα έστειλε σε ένα μοναστήρι έξω από το Μόναχο.
Η ανακατασκευή του κτηρίου ολοκληρώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 70, όμως έχασε τις καταπληκτικές τοιχογραφίες γιατί μέσα σε τόσους πανέξυπνους γερμανούς δεν βρέθηκε ένας να το σκεπάσει. Μάλλον άλλα είχαν προτεραιότητα εκείνη την εποχή.
Αγαθή τύχη, τα τούβλα που κατασκευάστηκε το κτήριο είναι εξαιρετικά και από μόνα τους του δίνουν τη λάμψη που χάθηκε μαζί με τις τοιχογραφίες.
