dimosf
Member
- Μηνύματα
- 2.302
- Likes
- 5.900
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΝΟΡΒΗΓΙΑ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
Περιεχόμενα
Ταξίδι στη Βορειοανατολική Ιταλία:
Β. Δολομίτες
1η ημέρα
Στα βόρεια της Ιταλίας είναι ένας τόπος μαγικός και μαγευτικός που περιβάλλεται από θρύλους. Ένας απ’ αυτούς λέει πως κάποτε εκεί κατοικούσαν ξωτικά, γίγαντες, νεράϊδες και νάνοι. Οι τελευταίοι βασίλευαν στις κορφές των βουνών και έκρυβαν εκεί τους αμύθητους θησαυρούς τους.
Ένας από τους θησαυρούς ήταν οι υπέροχοι ροδώνες με τα κόκκινα τριαντάφυλλαπου κάλυπταν τις κορυφές. Όμως οι άνθρωποι της κοιλάδας θέλησαν για τον εαυτό τους τους θησαυρούς αυτούς.
Ο βασιλιάς των νάνων Laurino μετέτρεψε τους ροδώνες σε πέτρα και καταράστηκε τους ανθρώπους να μην μπορούν πια να τους δουν ούτε μέρα ούτε νύχτα. Ξέχασε όμως το δειλινό, τότε που ο ήλιος λίγο πριν χαθεί πίσω από τα βουνά βάφει τις κορφές με ένα υπέροχο ροζ χρώμα. Και έτσι οι ροδώνες του Laurino ξαναζωντανεύουν αυτή την ώρα. Το φαινόμενο ονομάζεται “Enrosadura”.
Πρόκειται για τη δίγλωσση περιοχή της Ιταλίας με κατοίκους που είναι Ιταλοί υπήκοοι αλλά που η νοοτροπία και η κουλτούρα τους θυμίζει περισσότερο Αυστρία. Είναι το Νότιο Τυρόλο, η περιοχή των Ιταλικών Άλπεων, η περιοχή των ψηλών βουνών, των Δολομιτών.
Δολομίτες.Το όνομα των βουνών οφείλεται στον Γάλλο γεωλόγο του 18ου αιώνα D.Dolomieu που πρώτος πρόσεξε τα πετρώματα και έστειλε δείγμα στον Ελβετό γεωλόγο N.T.de Saussure που τα μελέτησε και ονόμασε το πέτρωμα «Δολομίτη» προς τιμή του. Επειδή τα βουνά έχουν σαν κύριο πέτρωμα δολομίτη πήραν και αυτά το ίδιο όνομα.
Για κει λοιπόν τραβήξαμε την άλλη μέρα. Τραβήξαμε βόρεια, περάσαμε έξω από το Treviso και συνεχίσαμε προς Belluno. Σιγά- σιγά ο κάμπος που μας έκανε συντροφιά όλες αυτές τις μέρες δίνει τη θέση του σε λόφους που σύντομα θα ψηλώσουν και θα μπούμε πια στον κόσμο των ψηλών βουνών. Τον κόσμο των Άλπεων! Ήδη έχουν αρχίσει να διαγράφονται στο βάθος. Περνάμε πολλά μικρά και μεγάλα τούνελ και γέφυρες, όπως της μεγάλη «γέφυρα των Άλπεων». Μετά απ’ αυτήν και περνώντας έξω από το Belluno βγαίνουμε από τον αυτοκινητόδρομο και παίρνουμε επαρχιακούς δρόμους. Είμαστε πια στα βουνά. Κατευθυνόμαστε προς το χωριό Forno di Zoldo για να βρούμε κάμπινγκ να στήσουμε τη σκηνή μας. Όλα δείχνουν που βρισκόμαστε πια. Τα μικρά χωριά είναι χωριά που δεν έχουν καμία σχέση με Μεσόγειο. Εκκλησίες με οξυκόρυφα καμπαναριά, ξύλινα σπίτια με παρόμοιες στέγες και μικρά μπαλκονάκια γεμάτα λουλούδια σε απίθανους συνδυασμούς χρωμάτων και μικρές κοιλάδες και ρεματιές με καθαρά τρεχούμενα νερά. Όλα θυμίζουν Ελβετία ή Αυστρία. Άλπεις!
Φτάσαμε στο χωριό και γραμμή για το κάμπινγκ.
Είναι λίγο πριν την είσοδο του χωριού στα 860 μέτρα υψόμετρο, με έλατα και οξιές και αρκετά απλόχωρο. Λίγος κόσμος και φοβερή ησυχία. Το ποτάμι περνάει ακριβώς από κάτω μας. Στήσαμε σε ένα ξέφωτο με φόντο κάποιες από τις κορυφές των Δολομιτών. Καταπληκτικό μέρος! Οι απότομες κορυφές, αποτέλεσμα της διάβρωσης , είναι πολύ εντυπωσιακές. Στήσαμε τη σκηνή μας και κάτσαμε να απολαύσουμε το ηλιοβασίλεμα. Και να οι «ροδώνες» του Laurino που καλύπτουν τις κορυφές με το υπέροχο ροζ χρώμα τους! Ομορφιά που σε αφήνει άφωνο!
Απόψε οι υπνόσακοι είναι απαραίτητοι. Το βουνό δεν αστειεύεται. Το κρύο κάνει αισθητή την παρουσία του. Καληνύχτα μικρά ξωτικά του θρύλου!
Αναδημοσίευση από: http://www.fotoartmagazine.gr/travel/europe/italy/dolomites1/index.html
2η ημέρα
α. Marmolada
Τη νύχτα οι Δολομίτες μας χάρισαν μια ψιλή -ψιλή βροχή που δεν μας δημιούργησε πρόβλημα. Μόνο που έκαναν τα ταλαίπωρα κοκαλάκια μας να διαμαρτυρηθούν λίγο παραπάνω! Το πρωί όμως που ξυπνήσαμε ένας λαμπρός ήλιος είχε αρχίσει να βγαίνει πίσω από τα βουνά. Η μέρα και οι βόλτες μας προμηνύονταν λαμπρές!
Ξεκινήσαμε για μια περιπλάνηση στα βουνά. Από το Forno di Zoldo ανηφορίζουμε και περνάμε το Zoldo Alto. Συνεχίζουμε να ανεβαίνουμε και φτάνουμε στην πρώτη ορεινή διάβαση (passo) την Passo Staulanza στα 1773 μέτρα υψόμετρο. Στο δρόμο μας συνεχώς μικροί οικισμοί και χιονοδρομικά κέντρα. (άλλωστε οι Δολομίτες διαθέτουν ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο, δίκτυο χιονοδρομικών κέντρων στην Ευρώπη).
Μετά τη διάβαση ο δρόμος αρχίζει και κατηφορίζει. Ήρθε η ώρα για την πρώτη από τις πολλές στάσεις που προβλέπει η σημερινή μας εξόρμηση. Στους πρόποδες του εντυπωσιακότατου βουνού Pelmo με τους βράχους που υψώνονται σχεδόν κάθετα και σου κόβουν την ανάσα σαν σηκώσεις τα μάτια να τους αντικρίσεις από πάνω σου.
Βγάζουμε τις φωτογραφίες μας αναπνέουμε τον πεντακάθαρο αέρα των Άλπεων και συνεχίζουμε. Επόμενη στάση στο χωριό Selva di Cadore στα 1267 μέτρα. Λίγα ψώνια και κάμποσες φωτογραφίες και νάσου ξανά στο δρόμο. Διασχίζουμε κατά μήκος την καταπληκτική κοιλάδα Val Fiorentina, περνάμε το χωριό Caprile και σταματάμε για μερικά ακόμα ψώνια στο χωριό Rocca Pietore.
Βγαίνουμε ξανά στο δρόμο και σε λίγο η κοιλάδα τελειώνει και να το χωριό Malga Ciapela από όπου ξεκινάει το τελεφερίκ για την κορυφή του βουνού Marmolada (Funivie della Marmolada). Οι Δολομίτες στην πραγματικότητα δεν είναι οροσειρά αλλά μια ομάδα βουνών Το Marmolada είναι το ψηλότερο με ύψος 3342 μέτρα.
Το τελεφερίκ μας παίρνει από τα 1450 μέτρα και αφού σταματήσει σε δύο ενδιάμεσους σταθμούς και αλλάξουμε όχημα, μας ανεβάζει στα 3270 μέτρα. Το ανέβασμα σου κόβει την ανάσα. Βέβαια ούτε λόγος αν κάποιος έχει υψοφοβία. Απότομοι γκρεμοί οδηγούν στο χάος! Στην αρχή πυκνά δάση που όσο ανεβαίνουμε δίνουν τη θέση τους σε θαμνώδη βλάστηση και αυτή με τη σειρά της στο αλπικό, γυμνό, βραχώδες τοπίο. Προς το τέλος της διαδρομής ο παγετώνας (αιώνιοι πάγοι) και τα χιόνια. Φυσικά στο τελεφερίκ υπάρχουν και σκιέρ που ανεβαίνουν για να επιδοθούν στο αγαπημένο τους σπορ. Το τοπίο με λίγα λόγια είναι μοναδικό! Αυτό όμως που είναι ανεπανάληπτο είναι η θέα. Είμαστε πολύ τυχεροί που η ορατότητα είναι καταπληκτική και όσο φτάνει το μάτι βλέπεις ατέλειωτες βουνοσειρές. Όπου και αν στρέψεις το βλέμμα μια διαφορετική εικόνα. Η μία καλύτερη από την άλλη. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι βρισκόμαστε σε τέτοιο υψόμετρο και ακόμα περισσότερο ότι βλέπω αυτές τις εικόνες γύρω μου. Κι όμως δεν είναι όνειρο. Βρισκόμαστε μόνο 72 μέτρα κάτω από την ψηλότερη κορυφή των Δολομιτών, την Punta Penia!
Στο σταθμό του τελεφερίκ καθόμαστε για να κολατσίσουμε πριν βγούμε στο χιόνι και το κρύο για μια μικρή βόλτα. Κάτω ακριβώς από το σταθμό, μέσα σε μια σπηλιά ένα άγαλμα της Παναγίας αποτελεί αντικείμενο προσκυνήματος για τους χιλιάδες επισκέπτες της κορυφής. Είναι ένα είδος παρεκκλησιού. Η Παρθένος Βασίλισσα της Marmolada. Μέσα στη σπηλιά το κρύο είναι αρκετό. Ήρθε η ώρα να βγούμε έξω! Ευτυχώς δεν φυσάει γιατί τότε τα πράγματα θα ήταν αρκετά δύσκολα. Κατεβαίνουμε τη σιδερένια σκάλα και πατάμε στο χιόνι! Ναι! Είναι 23 Ιουλίου!!! Φτάνουμε μέχρι τη βάση της δεύτερης σε ύψος κορυφής, της Punta Rocca στα 3309 μέτρα. Εμείς βρισκόμαστε περίπου στα 3300! Απίστευτο!
Όταν γυρνάμε στο σταθμό και ανεβαίνουμε τη σιδερένια σκάλα η αναπνοή δυσκολεύει και μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε την έλλειψη του οξυγόνου σ’ αυτό το υψόμετρο. Αλλά ήρθε η ώρα να αφήσουμε την Marmolada στην αέναη πορεία της και να κατέβουμε στα χαμηλά. Στα 2950 μέτρα είναι ο πρώτος σταθμός στην κάθοδό μας. Ο σταθμός Senauta. Εκεί έχουν φτιάξει ένα ενδιαφέρον μουσείο για τις μάχες που έγιναν στην περιοχή κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Μετά την επίσκεψη στο μουσείο συνεχίζουμε την κατάβαση και την επιστροφή από άλλο φυσικά δρόμο.
Αναδημοσίευση από: http://www.fotoartmagazine.gr/travel/europe/italy/dolomites2/index.htm
Φώτο από αριστερά: Pelmo, Selva di Cadore, [FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Rocca Pietore (x2), ανεβαίνωντας, Πανόραμα των κορυφών των Δολομιτών, Marmolada- κορφή Punta Penia, Ο Παγετώνας
β. βόλτες σε........ βουνά και λίμνες!
Μετά το χωριό Caprile στρίβουμε δεξιά για το χωριό Alleghe που βρίσκεται στις όχθες μιας μικρής αλλά πανέμορφης λίμνης. Είναι η ώρα για τον απογευματινό μας Cappuccino που τον απολαμβάνουμε στη βεράντα του ξενοδοχείου Europa απολαμβάνοντας ταυτόχρονα την υπέροχη θέα προς τη λίμνη και τα γύρω βουνά. Μετά το μικρό μας διάλειμμα ξαναγυρνάμε στο δρόμο της επιστροφής και σταματάμε στο χωριό Selva di Cadore για μια επίσκεψη στο τοπικό μουσείο. Μικρό αλλά ενδιαφέρον. Κυρίως σε ότι αφορά την παλαιοντολογία της περιοχής με τα απολιθώματα που έχουν βρεθεί εκεί. Συνεχίζουμε τις περιπλανήσεις μας με κατεύθυνση την Cortina dʼ Ampezzo. Ο δρόμος ανηφορίζει πολύ και μετά από μισή ώρα περίπου φτάνουμε σε μια από τις ψηλότερες διαβάσεις των Δολομιτών, την Passo Giau στα 2236 μέτρα. Το θέμα και εδώ συγκλονιστικό σου κόβει για άλλη μια φορά την ανάσα.
Φυσικά σταματάμε για να βγάλουμε φωτογραφίες και να θαυμάσουμε το θέαμα.
Συνεχίζουμε για την Cortina dʼ Ampezzo. Το 1956 έγιναν εκεί οι χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες και από τότε είναι ένα από τα διασημότερα και φυσικά ακριβότερα κοσμοπολίτικα χιονοδρομικά κέντρα της Ευρώπης. Περνάμε από τις παρυφές της πόλης και δεν μπαίνουμε μέσα. Άλλωστε αρχίζει να νυχτώνει και οι εικόνες της ημέρας που τελειώνει είναι τόσες πολλές που δεν «αντέχουμε» άλλες. Περνάμε από τα χωριά S. Vito, Borca, Vodo και Venas. Στρίβουμε δεξιά και περνάμε άλλη μια ορεινή διάβαση, την Passo Cibiani στα 1530 μέτρα και τα χωριά Cibiana και Zoppe και φτάνουμε στο κάμπινγκ.! Είμαστε ψόφιοι στην κούραση αλλά και πολύ πεινασμένοι. Έτσι έχουμε το κουράγιο να ανάψουμε τα κάρβουνα και να ψήσουμε τις μπριζόλες που είχαμε ψωνίσει από το πρωί. Μετά τα σάντουιτς που είχαμε φάει όλη τη μέρα το δείπνο ήταν ο καλύτερος επίλογος μιας ανεπανάληπτης μέρας. Με την πείνα που είχαμε θα μπορούσαμε να φάμε ολόκληρη αρκούδα!
Τελευταίο βράδυ στα βουνά και αυτά μας αποχαιρέτισαν με πολύ βροχή. Καληνύχτα Laurino και σεις Marmolada και Δολομίτες! Εις το επανειδείν!
3η ημέρα
Έβρεχε ακόμα το πρωί. Τρώμε το πρωινό μας με βροχή. Κάποια στιγμή που κόβει κάπως μαζεύουμε στα γρήγορα και ξεκινάμε. Σήμερα έχουμε να κάνουμε μεγάλη διαδρομή. Πριν αποχαιρετίσουμε την περιοχή και την Ιταλία γενικά αποφασίσαμε να επισκεφθούμε μία ακόμα Ιταλική πόλη.
Belluno.
Βρίσκεται στα νότια των Δολομιτών, πάνω σε ένα πλάτωμα στην κορυφή ενός λόφου. Είμαστε εκεί σε λιγότερο από μία ώρα και ενώ η βροχή απλά κάποιες στιγμές γίνεται ψιχάλα. Στη βάση του λόφου ο δήμος της πόλης έχει φτιάξει ένα πολύ μεγάλο και όμορφο πάρκινγκ όπου αφήνεις το αυτοκίνητο και με μια τεράστια κυλιόμενη σκάλα (στην πραγματικότητα τέσσερις μεγάλες συνεχόμενες σκάλες), βρίσκεσαι στην πλατεία του δημαρχείου της πόλης! Στην καρδιά της παλιάς πόλης μέσα στο κάστρο. Εν τω μεταξύ έχει σταματήσει η βροχή αλλά ο ουρανός συνεχίζει να είναι βαρύς. Πότε-πότε ψιχαλίζει και λιγάκι. Έτσι για να μη ξεχνιόμαστε! Βέβαια αυτό έχει και τα καλά του. Πολύ καλό φως για φωτογραφίες μεσημεριάτικα και πιο ξεκούραστο ταξίδι χωρίς το ήλιο να σε ψήνει. Αρκεί βέβαια να μην βρέχει πολύ. Η πλατεία και οι γύρω δρόμοι πλακόστρωτοι και τα κτίρια γύρω πανέμορφα και πολύ καλά συντηρημένα.Περπατάμε στα καλντερίμια και αφού ψωνίσουμε πίτσα από ένα μαγαζί λέμε να περπατήσουμε λίγο ακόμα και να πάμε για καφέ.Είναι μεσημέρι και όλα τα μαγαζιά ετοιμάζονται να κλείσουν. Κάποια έχουν κλείσει ήδη.
Αφού περιπλανηθήκαμε για λίγο μέσα στο κάστρο, περάσαμε μια πύλη και βρεθήκαμε στο νεώτερο μέρος της πόλης. Όταν λέμε νεώτερο μη φανταστεί κανείς και σύγχρονο. Είναι κι αυτό παλιό και εξίσου όμορφο. Απλά είναι πιο απλόχωρο και δεν ασφυκτιά μέσα στα όρια του κάστρου. Μια μεγάλη πλατεία με πάρκο είναι το πρώτο που αντικρίζουμε. Και εδώ όμως έχει πλακόστρωτα στενά αλλά και κάποιους φαρδιούς δρόμους.
Γύρω εντυπωσιακά κτίρια και πράσινο. Κάτσαμε για καφέ που μας τον σερβίρανε και μετά κλείσανε για μεσημέρι και φύγανε! Κάτσαμε να τον πιούμε κάτω από την τέντα για τον φόβο της πιθανής βροχής
Κάναμε ακόμα μια βόλτα στα στενά δρομάκια και στο πάρκο όπου κάποια μοντέρνα γλυπτά δείχνουν με πολύ παραστατικό τρόπο ότι κάτι πολύ φριχτό πρέπει να έγινε κάποτε εκεί. Μορφές πίσω από κάγκελα, βασανισμένοι άνθρωποι και στρατιώτες σαν φαντάσματα. Ομολογουμένως λίγο «θρίλερ» το θέαμα.
Εν τω μεταξύ άρχισε να ψιχαλίζει οπότε τα μαζέψαμε να φύγουμε. Από την πύλη την αφιερωμένη στον Δάντη (a Dante) μπαίνουμε ξανά στο κάστρο και αφού πληρώσουμε (λιγότερο από 1 Ευρώ!!) για το πάρκινγκ, ξεκινήσαμε με βροχή. Βροχή που ήταν ο σύντροφός μας για αρκετές ώρες.
Βγήκαμε στην Autostrada με νότια κατεύθυνση. Λίγο πριν τη Βενετία συναντάμε φοβερό μποτιλιάρισμα. Ευτυχώς μετά από λίγα μέτρα διαπιστώνουμε ότι αφορά αυτούς που κινούνται προς Βενετία και δυτικά. Εμείς πάμε ανατολικά και γρήγορα βγαίνουμε στο δρόμο για την Τεργέστη και το Udine. Χωρίς να έχει μποτιλιάρισμα ο δρόμος έχει απερίγραπτη κίνηση, κυρίως με φορτηγά που κινούνται προς Αυστρία, Γερμανία, Σλοβενία, Κροατία και Ουγγαρία. Έχει σταματήσει η βροχή αλλά ο ουρανός είναι πολύ βαρύς. Λίγο πριν την Τεργέστη βγαίνουμε από την Autostrada για Σλοβενία. Λάθος! Έπρεπε να βγούμε σε επόμενη έξοδο. Μια μεγάλη βόλτα και ξαναμπαίνουμε. Περνάμε έξω από την Τεργέστη και φτάνουμε στα σύνορα στη σωστή αυτή τη φορά έξοδο προς Σλοβενία. Ο έλεγχος και από τους Ιταλούς και από τους Σλοβένους υποτυπώδης. Άλλωστε η Σλοβενία πρόσφατα έγινε δεκτή σα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνεχίζουμε για άλλα 30 περίπου χιλιόμετρα και φτάνουμε στα Σλοβενο -Κροατικά σύνορα. Παρʼ όλο που η Κροατία δεν έχει μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και εδώ ο έλεγχος είναι υποτυπώδης. Είμαστε πια στην Κροατία.
Φωτο: Caprile, Alleghe(x2), Passo Giau(x4), Forno di Zoldo(x2), 11 φωτο από Belluno
Αναδημοσίευση από:
http://www.fotoartmagazine.gr/travel/europe/italy/dolomites3/index.htm και
http://www.fotoartmagazine.gr/travel/europe/italy/belluno/index.htm
Β. Δολομίτες
1η ημέρα
Στα βόρεια της Ιταλίας είναι ένας τόπος μαγικός και μαγευτικός που περιβάλλεται από θρύλους. Ένας απ’ αυτούς λέει πως κάποτε εκεί κατοικούσαν ξωτικά, γίγαντες, νεράϊδες και νάνοι. Οι τελευταίοι βασίλευαν στις κορφές των βουνών και έκρυβαν εκεί τους αμύθητους θησαυρούς τους.
Ένας από τους θησαυρούς ήταν οι υπέροχοι ροδώνες με τα κόκκινα τριαντάφυλλαπου κάλυπταν τις κορυφές. Όμως οι άνθρωποι της κοιλάδας θέλησαν για τον εαυτό τους τους θησαυρούς αυτούς.
Ο βασιλιάς των νάνων Laurino μετέτρεψε τους ροδώνες σε πέτρα και καταράστηκε τους ανθρώπους να μην μπορούν πια να τους δουν ούτε μέρα ούτε νύχτα. Ξέχασε όμως το δειλινό, τότε που ο ήλιος λίγο πριν χαθεί πίσω από τα βουνά βάφει τις κορφές με ένα υπέροχο ροζ χρώμα. Και έτσι οι ροδώνες του Laurino ξαναζωντανεύουν αυτή την ώρα. Το φαινόμενο ονομάζεται “Enrosadura”.
Πρόκειται για τη δίγλωσση περιοχή της Ιταλίας με κατοίκους που είναι Ιταλοί υπήκοοι αλλά που η νοοτροπία και η κουλτούρα τους θυμίζει περισσότερο Αυστρία. Είναι το Νότιο Τυρόλο, η περιοχή των Ιταλικών Άλπεων, η περιοχή των ψηλών βουνών, των Δολομιτών.
Δολομίτες.Το όνομα των βουνών οφείλεται στον Γάλλο γεωλόγο του 18ου αιώνα D.Dolomieu που πρώτος πρόσεξε τα πετρώματα και έστειλε δείγμα στον Ελβετό γεωλόγο N.T.de Saussure που τα μελέτησε και ονόμασε το πέτρωμα «Δολομίτη» προς τιμή του. Επειδή τα βουνά έχουν σαν κύριο πέτρωμα δολομίτη πήραν και αυτά το ίδιο όνομα.
Για κει λοιπόν τραβήξαμε την άλλη μέρα. Τραβήξαμε βόρεια, περάσαμε έξω από το Treviso και συνεχίσαμε προς Belluno. Σιγά- σιγά ο κάμπος που μας έκανε συντροφιά όλες αυτές τις μέρες δίνει τη θέση του σε λόφους που σύντομα θα ψηλώσουν και θα μπούμε πια στον κόσμο των ψηλών βουνών. Τον κόσμο των Άλπεων! Ήδη έχουν αρχίσει να διαγράφονται στο βάθος. Περνάμε πολλά μικρά και μεγάλα τούνελ και γέφυρες, όπως της μεγάλη «γέφυρα των Άλπεων». Μετά απ’ αυτήν και περνώντας έξω από το Belluno βγαίνουμε από τον αυτοκινητόδρομο και παίρνουμε επαρχιακούς δρόμους. Είμαστε πια στα βουνά. Κατευθυνόμαστε προς το χωριό Forno di Zoldo για να βρούμε κάμπινγκ να στήσουμε τη σκηνή μας. Όλα δείχνουν που βρισκόμαστε πια. Τα μικρά χωριά είναι χωριά που δεν έχουν καμία σχέση με Μεσόγειο. Εκκλησίες με οξυκόρυφα καμπαναριά, ξύλινα σπίτια με παρόμοιες στέγες και μικρά μπαλκονάκια γεμάτα λουλούδια σε απίθανους συνδυασμούς χρωμάτων και μικρές κοιλάδες και ρεματιές με καθαρά τρεχούμενα νερά. Όλα θυμίζουν Ελβετία ή Αυστρία. Άλπεις!
Φτάσαμε στο χωριό και γραμμή για το κάμπινγκ.
Είναι λίγο πριν την είσοδο του χωριού στα 860 μέτρα υψόμετρο, με έλατα και οξιές και αρκετά απλόχωρο. Λίγος κόσμος και φοβερή ησυχία. Το ποτάμι περνάει ακριβώς από κάτω μας. Στήσαμε σε ένα ξέφωτο με φόντο κάποιες από τις κορυφές των Δολομιτών. Καταπληκτικό μέρος! Οι απότομες κορυφές, αποτέλεσμα της διάβρωσης , είναι πολύ εντυπωσιακές. Στήσαμε τη σκηνή μας και κάτσαμε να απολαύσουμε το ηλιοβασίλεμα. Και να οι «ροδώνες» του Laurino που καλύπτουν τις κορυφές με το υπέροχο ροζ χρώμα τους! Ομορφιά που σε αφήνει άφωνο!
Απόψε οι υπνόσακοι είναι απαραίτητοι. Το βουνό δεν αστειεύεται. Το κρύο κάνει αισθητή την παρουσία του. Καληνύχτα μικρά ξωτικά του θρύλου!
Αναδημοσίευση από: http://www.fotoartmagazine.gr/travel/europe/italy/dolomites1/index.html
2η ημέρα
α. Marmolada
Τη νύχτα οι Δολομίτες μας χάρισαν μια ψιλή -ψιλή βροχή που δεν μας δημιούργησε πρόβλημα. Μόνο που έκαναν τα ταλαίπωρα κοκαλάκια μας να διαμαρτυρηθούν λίγο παραπάνω! Το πρωί όμως που ξυπνήσαμε ένας λαμπρός ήλιος είχε αρχίσει να βγαίνει πίσω από τα βουνά. Η μέρα και οι βόλτες μας προμηνύονταν λαμπρές!
Ξεκινήσαμε για μια περιπλάνηση στα βουνά. Από το Forno di Zoldo ανηφορίζουμε και περνάμε το Zoldo Alto. Συνεχίζουμε να ανεβαίνουμε και φτάνουμε στην πρώτη ορεινή διάβαση (passo) την Passo Staulanza στα 1773 μέτρα υψόμετρο. Στο δρόμο μας συνεχώς μικροί οικισμοί και χιονοδρομικά κέντρα. (άλλωστε οι Δολομίτες διαθέτουν ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο, δίκτυο χιονοδρομικών κέντρων στην Ευρώπη).
Μετά τη διάβαση ο δρόμος αρχίζει και κατηφορίζει. Ήρθε η ώρα για την πρώτη από τις πολλές στάσεις που προβλέπει η σημερινή μας εξόρμηση. Στους πρόποδες του εντυπωσιακότατου βουνού Pelmo με τους βράχους που υψώνονται σχεδόν κάθετα και σου κόβουν την ανάσα σαν σηκώσεις τα μάτια να τους αντικρίσεις από πάνω σου.
Βγάζουμε τις φωτογραφίες μας αναπνέουμε τον πεντακάθαρο αέρα των Άλπεων και συνεχίζουμε. Επόμενη στάση στο χωριό Selva di Cadore στα 1267 μέτρα. Λίγα ψώνια και κάμποσες φωτογραφίες και νάσου ξανά στο δρόμο. Διασχίζουμε κατά μήκος την καταπληκτική κοιλάδα Val Fiorentina, περνάμε το χωριό Caprile και σταματάμε για μερικά ακόμα ψώνια στο χωριό Rocca Pietore.
Βγαίνουμε ξανά στο δρόμο και σε λίγο η κοιλάδα τελειώνει και να το χωριό Malga Ciapela από όπου ξεκινάει το τελεφερίκ για την κορυφή του βουνού Marmolada (Funivie della Marmolada). Οι Δολομίτες στην πραγματικότητα δεν είναι οροσειρά αλλά μια ομάδα βουνών Το Marmolada είναι το ψηλότερο με ύψος 3342 μέτρα.
Το τελεφερίκ μας παίρνει από τα 1450 μέτρα και αφού σταματήσει σε δύο ενδιάμεσους σταθμούς και αλλάξουμε όχημα, μας ανεβάζει στα 3270 μέτρα. Το ανέβασμα σου κόβει την ανάσα. Βέβαια ούτε λόγος αν κάποιος έχει υψοφοβία. Απότομοι γκρεμοί οδηγούν στο χάος! Στην αρχή πυκνά δάση που όσο ανεβαίνουμε δίνουν τη θέση τους σε θαμνώδη βλάστηση και αυτή με τη σειρά της στο αλπικό, γυμνό, βραχώδες τοπίο. Προς το τέλος της διαδρομής ο παγετώνας (αιώνιοι πάγοι) και τα χιόνια. Φυσικά στο τελεφερίκ υπάρχουν και σκιέρ που ανεβαίνουν για να επιδοθούν στο αγαπημένο τους σπορ. Το τοπίο με λίγα λόγια είναι μοναδικό! Αυτό όμως που είναι ανεπανάληπτο είναι η θέα. Είμαστε πολύ τυχεροί που η ορατότητα είναι καταπληκτική και όσο φτάνει το μάτι βλέπεις ατέλειωτες βουνοσειρές. Όπου και αν στρέψεις το βλέμμα μια διαφορετική εικόνα. Η μία καλύτερη από την άλλη. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι βρισκόμαστε σε τέτοιο υψόμετρο και ακόμα περισσότερο ότι βλέπω αυτές τις εικόνες γύρω μου. Κι όμως δεν είναι όνειρο. Βρισκόμαστε μόνο 72 μέτρα κάτω από την ψηλότερη κορυφή των Δολομιτών, την Punta Penia!
Στο σταθμό του τελεφερίκ καθόμαστε για να κολατσίσουμε πριν βγούμε στο χιόνι και το κρύο για μια μικρή βόλτα. Κάτω ακριβώς από το σταθμό, μέσα σε μια σπηλιά ένα άγαλμα της Παναγίας αποτελεί αντικείμενο προσκυνήματος για τους χιλιάδες επισκέπτες της κορυφής. Είναι ένα είδος παρεκκλησιού. Η Παρθένος Βασίλισσα της Marmolada. Μέσα στη σπηλιά το κρύο είναι αρκετό. Ήρθε η ώρα να βγούμε έξω! Ευτυχώς δεν φυσάει γιατί τότε τα πράγματα θα ήταν αρκετά δύσκολα. Κατεβαίνουμε τη σιδερένια σκάλα και πατάμε στο χιόνι! Ναι! Είναι 23 Ιουλίου!!! Φτάνουμε μέχρι τη βάση της δεύτερης σε ύψος κορυφής, της Punta Rocca στα 3309 μέτρα. Εμείς βρισκόμαστε περίπου στα 3300! Απίστευτο!
Όταν γυρνάμε στο σταθμό και ανεβαίνουμε τη σιδερένια σκάλα η αναπνοή δυσκολεύει και μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε την έλλειψη του οξυγόνου σ’ αυτό το υψόμετρο. Αλλά ήρθε η ώρα να αφήσουμε την Marmolada στην αέναη πορεία της και να κατέβουμε στα χαμηλά. Στα 2950 μέτρα είναι ο πρώτος σταθμός στην κάθοδό μας. Ο σταθμός Senauta. Εκεί έχουν φτιάξει ένα ενδιαφέρον μουσείο για τις μάχες που έγιναν στην περιοχή κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Μετά την επίσκεψη στο μουσείο συνεχίζουμε την κατάβαση και την επιστροφή από άλλο φυσικά δρόμο.
Αναδημοσίευση από: http://www.fotoartmagazine.gr/travel/europe/italy/dolomites2/index.htm
Φώτο από αριστερά: Pelmo, Selva di Cadore, [FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Rocca Pietore (x2), ανεβαίνωντας, Πανόραμα των κορυφών των Δολομιτών, Marmolada- κορφή Punta Penia, Ο Παγετώνας
β. βόλτες σε........ βουνά και λίμνες!
Μετά το χωριό Caprile στρίβουμε δεξιά για το χωριό Alleghe που βρίσκεται στις όχθες μιας μικρής αλλά πανέμορφης λίμνης. Είναι η ώρα για τον απογευματινό μας Cappuccino που τον απολαμβάνουμε στη βεράντα του ξενοδοχείου Europa απολαμβάνοντας ταυτόχρονα την υπέροχη θέα προς τη λίμνη και τα γύρω βουνά. Μετά το μικρό μας διάλειμμα ξαναγυρνάμε στο δρόμο της επιστροφής και σταματάμε στο χωριό Selva di Cadore για μια επίσκεψη στο τοπικό μουσείο. Μικρό αλλά ενδιαφέρον. Κυρίως σε ότι αφορά την παλαιοντολογία της περιοχής με τα απολιθώματα που έχουν βρεθεί εκεί. Συνεχίζουμε τις περιπλανήσεις μας με κατεύθυνση την Cortina dʼ Ampezzo. Ο δρόμος ανηφορίζει πολύ και μετά από μισή ώρα περίπου φτάνουμε σε μια από τις ψηλότερες διαβάσεις των Δολομιτών, την Passo Giau στα 2236 μέτρα. Το θέμα και εδώ συγκλονιστικό σου κόβει για άλλη μια φορά την ανάσα.
Φυσικά σταματάμε για να βγάλουμε φωτογραφίες και να θαυμάσουμε το θέαμα.
Συνεχίζουμε για την Cortina dʼ Ampezzo. Το 1956 έγιναν εκεί οι χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες και από τότε είναι ένα από τα διασημότερα και φυσικά ακριβότερα κοσμοπολίτικα χιονοδρομικά κέντρα της Ευρώπης. Περνάμε από τις παρυφές της πόλης και δεν μπαίνουμε μέσα. Άλλωστε αρχίζει να νυχτώνει και οι εικόνες της ημέρας που τελειώνει είναι τόσες πολλές που δεν «αντέχουμε» άλλες. Περνάμε από τα χωριά S. Vito, Borca, Vodo και Venas. Στρίβουμε δεξιά και περνάμε άλλη μια ορεινή διάβαση, την Passo Cibiani στα 1530 μέτρα και τα χωριά Cibiana και Zoppe και φτάνουμε στο κάμπινγκ.! Είμαστε ψόφιοι στην κούραση αλλά και πολύ πεινασμένοι. Έτσι έχουμε το κουράγιο να ανάψουμε τα κάρβουνα και να ψήσουμε τις μπριζόλες που είχαμε ψωνίσει από το πρωί. Μετά τα σάντουιτς που είχαμε φάει όλη τη μέρα το δείπνο ήταν ο καλύτερος επίλογος μιας ανεπανάληπτης μέρας. Με την πείνα που είχαμε θα μπορούσαμε να φάμε ολόκληρη αρκούδα!
Τελευταίο βράδυ στα βουνά και αυτά μας αποχαιρέτισαν με πολύ βροχή. Καληνύχτα Laurino και σεις Marmolada και Δολομίτες! Εις το επανειδείν!
3η ημέρα
Έβρεχε ακόμα το πρωί. Τρώμε το πρωινό μας με βροχή. Κάποια στιγμή που κόβει κάπως μαζεύουμε στα γρήγορα και ξεκινάμε. Σήμερα έχουμε να κάνουμε μεγάλη διαδρομή. Πριν αποχαιρετίσουμε την περιοχή και την Ιταλία γενικά αποφασίσαμε να επισκεφθούμε μία ακόμα Ιταλική πόλη.
Belluno.
Βρίσκεται στα νότια των Δολομιτών, πάνω σε ένα πλάτωμα στην κορυφή ενός λόφου. Είμαστε εκεί σε λιγότερο από μία ώρα και ενώ η βροχή απλά κάποιες στιγμές γίνεται ψιχάλα. Στη βάση του λόφου ο δήμος της πόλης έχει φτιάξει ένα πολύ μεγάλο και όμορφο πάρκινγκ όπου αφήνεις το αυτοκίνητο και με μια τεράστια κυλιόμενη σκάλα (στην πραγματικότητα τέσσερις μεγάλες συνεχόμενες σκάλες), βρίσκεσαι στην πλατεία του δημαρχείου της πόλης! Στην καρδιά της παλιάς πόλης μέσα στο κάστρο. Εν τω μεταξύ έχει σταματήσει η βροχή αλλά ο ουρανός συνεχίζει να είναι βαρύς. Πότε-πότε ψιχαλίζει και λιγάκι. Έτσι για να μη ξεχνιόμαστε! Βέβαια αυτό έχει και τα καλά του. Πολύ καλό φως για φωτογραφίες μεσημεριάτικα και πιο ξεκούραστο ταξίδι χωρίς το ήλιο να σε ψήνει. Αρκεί βέβαια να μην βρέχει πολύ. Η πλατεία και οι γύρω δρόμοι πλακόστρωτοι και τα κτίρια γύρω πανέμορφα και πολύ καλά συντηρημένα.Περπατάμε στα καλντερίμια και αφού ψωνίσουμε πίτσα από ένα μαγαζί λέμε να περπατήσουμε λίγο ακόμα και να πάμε για καφέ.Είναι μεσημέρι και όλα τα μαγαζιά ετοιμάζονται να κλείσουν. Κάποια έχουν κλείσει ήδη.
Αφού περιπλανηθήκαμε για λίγο μέσα στο κάστρο, περάσαμε μια πύλη και βρεθήκαμε στο νεώτερο μέρος της πόλης. Όταν λέμε νεώτερο μη φανταστεί κανείς και σύγχρονο. Είναι κι αυτό παλιό και εξίσου όμορφο. Απλά είναι πιο απλόχωρο και δεν ασφυκτιά μέσα στα όρια του κάστρου. Μια μεγάλη πλατεία με πάρκο είναι το πρώτο που αντικρίζουμε. Και εδώ όμως έχει πλακόστρωτα στενά αλλά και κάποιους φαρδιούς δρόμους.
Γύρω εντυπωσιακά κτίρια και πράσινο. Κάτσαμε για καφέ που μας τον σερβίρανε και μετά κλείσανε για μεσημέρι και φύγανε! Κάτσαμε να τον πιούμε κάτω από την τέντα για τον φόβο της πιθανής βροχής
Κάναμε ακόμα μια βόλτα στα στενά δρομάκια και στο πάρκο όπου κάποια μοντέρνα γλυπτά δείχνουν με πολύ παραστατικό τρόπο ότι κάτι πολύ φριχτό πρέπει να έγινε κάποτε εκεί. Μορφές πίσω από κάγκελα, βασανισμένοι άνθρωποι και στρατιώτες σαν φαντάσματα. Ομολογουμένως λίγο «θρίλερ» το θέαμα.
Εν τω μεταξύ άρχισε να ψιχαλίζει οπότε τα μαζέψαμε να φύγουμε. Από την πύλη την αφιερωμένη στον Δάντη (a Dante) μπαίνουμε ξανά στο κάστρο και αφού πληρώσουμε (λιγότερο από 1 Ευρώ!!) για το πάρκινγκ, ξεκινήσαμε με βροχή. Βροχή που ήταν ο σύντροφός μας για αρκετές ώρες.
Βγήκαμε στην Autostrada με νότια κατεύθυνση. Λίγο πριν τη Βενετία συναντάμε φοβερό μποτιλιάρισμα. Ευτυχώς μετά από λίγα μέτρα διαπιστώνουμε ότι αφορά αυτούς που κινούνται προς Βενετία και δυτικά. Εμείς πάμε ανατολικά και γρήγορα βγαίνουμε στο δρόμο για την Τεργέστη και το Udine. Χωρίς να έχει μποτιλιάρισμα ο δρόμος έχει απερίγραπτη κίνηση, κυρίως με φορτηγά που κινούνται προς Αυστρία, Γερμανία, Σλοβενία, Κροατία και Ουγγαρία. Έχει σταματήσει η βροχή αλλά ο ουρανός είναι πολύ βαρύς. Λίγο πριν την Τεργέστη βγαίνουμε από την Autostrada για Σλοβενία. Λάθος! Έπρεπε να βγούμε σε επόμενη έξοδο. Μια μεγάλη βόλτα και ξαναμπαίνουμε. Περνάμε έξω από την Τεργέστη και φτάνουμε στα σύνορα στη σωστή αυτή τη φορά έξοδο προς Σλοβενία. Ο έλεγχος και από τους Ιταλούς και από τους Σλοβένους υποτυπώδης. Άλλωστε η Σλοβενία πρόσφατα έγινε δεκτή σα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνεχίζουμε για άλλα 30 περίπου χιλιόμετρα και φτάνουμε στα Σλοβενο -Κροατικά σύνορα. Παρʼ όλο που η Κροατία δεν έχει μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και εδώ ο έλεγχος είναι υποτυπώδης. Είμαστε πια στην Κροατία.
Φωτο: Caprile, Alleghe(x2), Passo Giau(x4), Forno di Zoldo(x2), 11 φωτο από Belluno
Αναδημοσίευση από:
http://www.fotoartmagazine.gr/travel/europe/italy/dolomites3/index.htm και
http://www.fotoartmagazine.gr/travel/europe/italy/belluno/index.htm
Attachments
Last edited by a moderator:
.Ομορφεs φωτογραφιεs.
