go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 6.017
- Likes
- 9.783
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Στο λιγότερο τουριστικό τμήμα του νησιού ο ταξιδιώ της παίρνει μια γεύση απ' τη ζωή, στην πιο ανόθευτη εκδοχή της ΚΕΙΜΕΝΟ: ΤΑΤΙΑΝΑ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ
Θάλασσα παραείναι ζεστή και σχεδόν ποτέ τόσο διαυγής όσο στα μέρη μας. Οταν όμως καταδύθηκα με την μπουκάλα στα 20 μ., τα είδα όλα: μυριάδες ψάρια κάθε σχήματος και χρώματος, κοράλλια και ανεμώνες σε αποχρώσεις εξωπραγματικές, σοφές θαλάσσιες χελώνες, ράθυμες σουπιές king size, τον Νέμο και το σινάφι του αυτοπροσώπως... Εδώ κάτω, στους κοραλλιογενείς υφάλους της Θάλασσας του Μπαλί, η πανίδα διόλου δεν πτοείται από την παρουσία σου· εξάλλου, εσύ είσαι ο παρείσακτος στον κόσμο της. Αντιθέτως, στην ξηρά σχεδόν ποτέ δεν αισθάνεσαι παρείσακτος. Να 'ναι μόνο η μεγάλη εξοικείωση των ντόπιων με τους τουρίστες, δεκαετίες τώρα, που οπισθογράφει αυτή την αίσθηση laissez faire και χαλαρής οικειότητας; Προφανώς, αλλά όχι πρωτίστως. Εμείς, εξάλλου, έχουμε νοικιάσει μια βίλα πάνω στην ηφαιστειογενή ακτή της κωμόπολης Τετζάκουλα και είμαστε αποκομμένοι από τον έξω κόσμο μέσα σε κοκοφοίνικες, ιβίσκους και κοντοκουρεμένες μπουκαμβίλιες, τέσσερις εποχούμενες ώρες μακριά από τον τουριστικό Nότο του νησιού.
Οι Μπαλινέζοι βέβαια έχουν μάθει να ζουν με τους τουρίστες. Αλλά, πάνω απ' όλα, έχουν μάθει να ζουν οι ίδιοι λιτά, μειλίχια και ανεξίκακα κατά πώς επιτάσσει η μακραίωνη ευλαβής κοσμοθεωρία σε αυτό το προπύργιο του ινδουισμού - τρία εκατομμύρια ψυχές στην καρδιά της Ινδονησίας, του πολυπληθέστερου μουσουλμανικού κράτους στον κόσμο. Και σαν να μην έφτανε αυτή η πηγαία φιλική και ήμερη στάση των κατοίκων, έρχεται το ίδιο το νησί να σε πλανέψει τελεσίδικα. Πώς δηλαδή να αισθανθείς παρείσακτος στη Γη των Λωτοφάγων; Διότι το Μπαλί είναι, χωρίς υπερβολή, εξαιρετικά κοντά σε αυτό που περιγράφει το κλισέ περί επιγείου Παραδείσου. Χωρίς το αδυσώπητο φως ή την τραχύτητα του ελληνικού τοπίου, το νησί είναι ένας τόπος ευλογημένος. Με κοκοφοίνικες, μανγκόδεντρα, δάση από τικ και κακαόδεντρα, με δαντελωτούς κλιμακωτούς ορυζώνες, φυτείες εξαιρετικού καφέ και εκατοντάδες αυτοφυή είδη να ντύνουν εξ ολοκλήρου το τοπίο, με άφθονα νερά -ποτάμια, λίμνες, θερμές πηγές-, χιλιόμετρα από εξωτικές παραλίες, και το ενεργό ηφαίστειο Αγκούνγκ να κοιτάζει από τα 3.142 μέτρα του την κοσμοπλημμύρα.
Α, ναι, το Μπαλί, με έκταση λίγο μικρότερη από εκείνη της Κρήτης, είναι εξαιρετικά πυκνοκατοικημένο: 423 κάτοικοι ανά τ.χλμ. Μόνο που η οργιώδης βλάστηση καλύπτει τα αφτιασίδωτα ισόγεια σπίτια των χωρικών - όπως καλύπτει και τις ταμπέλες που, στο πλαίσιο της εθνικής καμπάνιας για τον έλεγχο των γεννήσεων, υπενθυμίζουν στον πληθυσμό πως «δύο είναι αρκετά». Ο Ικετούτ πάντως -ο επιστάτης της βίλας μας, που μαζί με έναν νυχτοφύλακα και έναν... καμαρότο μάς σερβίρουν παραδοσιακά γεύματα στο περίπτερο του κήπου, μας πλένουν τα ρούχα στο άψε-σβήσε, μας κλείνουν τις κοπέλες για το κατ' οίκον μασάζ και, γενικά, μας προσέχουν και μας κανακεύουν σε μια δικαιότερα ανακατανεμημένη εκδοχή της αποικιοκρατίας- έχει ήδη τρεις κορούλες.
Και είναι ακόμα νεότατος. Μιλώντας για καμπάνιες, ο Ιμαντέ -σε μία από τις ελάχιστες φορές που χρησιμοποιήσαμε το μισθωμένο μίνι βαν του για να ξεμυτίσουμε από το παραδείσιο κουκούλι μας και να πάμε, σαν την τουριστική μύγα μες στο μπαλινέζικο γάλα, να νιφτούμε με τους ντόπιους στα γλυκά νερά των παραθαλάσσιων λουτρών Αϊρ Σανίχ- μου έλεγε για μια άλλη εκστρατεία, των κατοίκων και διόλου κρατική, που εναντιώνεται στη δημιουργία τριών ακόμη γηπέδων γκολφ στο νησί. «Δεν έχουμε νερό για ξόδεμα», επιχειρηματολογούσε. Και απέμεινα να τον κοιτάζω με θαυμασμό και απορία, διότι ζει σε έναν τόπο καταπράσινο, όπου οι μουσώνες και οι βροχές έχουν το πάνω χέρι από τον Οκτώβριο έως το Μάρτιο. Kαι όχι στον ήδη αποξηραμένο θεσσαλικό κάμπο...
Τον αγαπούν τον τόπο τους οι Μπαλινέζοι, δεν χωράει αμφιβολία. Εμ, θα μου πεις, πώς να μην αγαπήσεις έναν παράδεισο όπου η θερμοκρασία κυμαίνεται μεταξύ 25 και 28 βαθμών 12 μήνες το χρόνο; Αλλά η εδώ αγάπη των ντόπιων για τον τόπο τους φτάνει μέχρι το σημείο να γίνεται κανονική πηγή έμπνευσης: παίρνει τη γηγενή πέτρα, για παράδειγμα, και σμιλεύει πάνω της τον ελεφαντόμορφο θεό Γκανέσα και άλλα υψηλής αισθητικής γλυπτά που βρίσκεις σωρηδόν και σε τιμές αστείες στην «καλλιτεχνούπολη» Ούμπουντ. Πιάνει τον κοκοφοίνικα και φτιάχνει τα πάντα - από σκεπές σπιτιών και ύφασμα, μέχρι φαγάκι, αυτοσχέδιες κινητές αλυκές και μικροκαλαθάκια για τις προσφορές με το ρύζι, τα θυμιάματα και τα ανθοπέταλα που οι Μπαλινέζοι προσφέρουν νύχτα-μέρα στους θεούς τους, αποθέτοντάς τες σε πεζοδρόμια, παραλίες, κατώφλια, παντού...
Ζώντας για λίγο εδώ, στον σχετικά άσπιλο Βορρά του Μπαλί, μακριά από τις σερφοπαραλίες της Κούτα, τα resorts και τα τουριστικά στέκια του Σεμινιάκ και της πολύβουης πρωτεύουσας Ντενπασάρ, έχεις την ευκαιρία να δεις τους ντόπιους στην πιο ανόθευτη εκδοχή τους. Και να τους καμαρώσεις... Χαμογελαστοί, ευθυτενείς και σχεδόν ποτέ υπέρβαροι, με μια πονηρή σπίθα στο μαύρο μάτι που φανερώνει ζεστασιά - καμία σχέση με την απωανατολίτικη «κουρδισμένη» ευγένεια των Ταϊλανδών, λόγου χάρη.
Ψαρεύουν με τα τζουνκούνγκ, τις μακρόστενες ψαρόβαρκες με τους πλαϊνούς πλωτήρες και τα τριγωνικά πολύχρωμα πανιά· δουλεύουν ξυπόλυτοι στα χωράφια και στους ορυζώνες, μεταφέρουν οικογένεια και... σπιτικό ολόκληρο πάνω στο «παπάκι» και μετά αράζουν στο υπερυψωμένο υπόστεγο έξω από το σπίτι, καπνίζουν (πολύ) και γελούν (επίσης πολύ). Τα παιδιά, ντυμένα με τις ομοιόμορφες δυτικότροπες στολές τους, που αλλάζουν, παρακαλώ, ανάλογα με την ημέρα της εβδομάδας, πάνε σχολείο. Οχι όλα. Ολοι όμως συμμετέχουν στις ολοζώντανες παραδόσεις του νησιού, που καλύπτουν όλο το φάσμα, από τις εντελώς εξωτικές θρησκευτικές τελετές μέχρι τις, θεωρητικά παράνομες, κοκορομαχίες με τα στοιχήματα και την ωμή έξαψη.
Πέρα από το παραδεισένιο τοπίο και τις ανεξάντλητες εναλλακτικές για τον τουρίστα, πίσω από την αρχιτεκτονική, που όχι μόνο σέβεται, αλλά γίνεται ένα με το φυσικό τοπίο, και στο περιθώριο των υψηλού επιπέδου τουριστικών παροχών, το Μπαλί σε κερδίζει γιατί, μέσα στον ομογενοποιημένο χυλό της παγκοσμιοποιημένης προσφοράς, παραμένει ένας τόπος αυθεντικός.
Πήγα, σαν τουρίστας κι εγώ, να δω μια παράσταση μπαλινέζικου χοροθεάτρου με την γκαμελάν, την καθιστή ορχήστρα κρουστών, να παιανίζει τον οξύ ρυθμό της. Και έλεγα ψιλοκαχύποπτα μέσα μου πως καλά όλα τούτα, αλλά μήπως είναι μόνο εξαγώγιμο φολκλόρ; Ωσπου ένα πρωί, αξημέρωτα, στην παραλία έξω από τη βίλα, κατέβηκε όλο το χωριό για την πολύωρη τελετουργική αποτέφρωση κάποιου νεκρού. Τους θάβουν πρώτα για κάνα δυο χρόνια και μετά, μόλις έχουν να πληρώσουν για την τελετή, τους καίνε. Και ενώ περνούσε η πολυπληθής πομπή με τον μπαμπουδένιο «επιτάφιο» και τον λευκοντυμένο ιερέα επικεφαλής, άρχισε να παίζει η γκαμελάν. Για πάρτη τους, για το «αντίο» του εκλιπόντα. Και δεν σταμάτησε παρά το απομεσήμερο, όταν δύο νεαροί μαζί με τον ιερέα ξανοίχτηκαν με το τζουνκούνγκ και σκόρπισαν την τέφρα του νεκρού στη θάλασσα. Εκείνη, τη ζεστή και εξωτικά παραμυθένια...
View attachment a194.30.231.7_kathnews_send_gifs_gifs_info.jpg
ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΤΕ
Η πιο ενδεδειγμένη επιλογή, σε διάρκεια, συνδέσεις και σχέση ποιότητας/τιμής, είναι εκείνη της Singapore Airlines: 11 ώρες πτήσης για το σκέλος Αθήνα-Σιγκαπούρη και άλλες 2,5 ώρες από τη Σιγκαπούρη μέχρι την πρωτεύουσα Ντενπασάρ. Ανάλογα με τη σύνδεση, αναμονή από 3 έως 14 ώρες στο Τσανγκί, το ονομαστό αεροδρόμιο της Σιγκαπούρης, ένα υπερπολυτελές αξιοθέατο από μόνο του, με εξειδικευμένα στούντιο μασάζ και λουλουδιασμένες λιμνούλες με ζωντανά εξωτικά ψάρια! Αναχωρήσεις από Αθήνα κάθε Δευτέρα και Παρασκευή, επιστροφή από Ντενπασάρ κάθε Πέμπτη και Κυριακή.
ΧΡΗΣΤΙΚΑ
Μετράτε +5 ώρες στην ώρα Ελλάδας. Τα κινητά με περιαγωγή πιάνουν σίγουρα καλύτερα στο τουριστικό νότιο Μπαλί - προτιμήστε, καλού-κακού, το SMS. Δεν απαιτείται βίζα ούτε εμβόλια. Για ενοικίαση βίλας, επισκεφθείτε το Luxury Villa Bali ~ Bali Resorts ~ Air Sanih Singaraja
ΧΡΗΜΑ
Να είστε προετοιμασμένοι για πολλά παζάρια καθώς και για τιμές που στα καθ' ημάς απλώς... δεν υπάρχουν. Μόλις συνηθίσετε τα πληθωριστικά μηδενικά των τιμών και χωνέψετε πως ένα ευρώ αντιστοιχεί σε περίπου 15.000 ινδονησιακές ρουπίες, θα καταλάβετε πως 500.000 ρουπίες για μια εξαιρετικού γούστου χειροποίητη μίνι συρταριέρα συμφέρουν όπωσδήποτε. Εκτός και αν πιστεύετε ότι θα τη βρείτε στα ημεδαπά έθνικ μαγαζιά εισαγωγών με 37,7 ευρώ...
Ρούχα, υφάσματα, έπιπλα, σουβενίρ, έργα τέχνης, φαγητό, σπορ, θεάματα, μασάζ - δεν υπάρχει ούτε ένα πράγμα, ούτε μία υπηρεσία που να μην τιμάται... εξωπραγματικά στο Μπαλί. Επίσης εξωπραγματικό το απροκάλυπτο λάδωμα που πέφτει στους πανταχού παρόντες «χωροφυλάκους» που θα σταματούν κάθε τόσο το νοικιασμένο όχημά σας για έλεγχο.
Συνήθως, το πληρώνει ο ντόπιος οδηγός και μετά τα βρίσκετε μεταξύ σας. Να προσέχετε όταν κάνετε συνάλλαγμα είτε σε τράπεζα είτε σε επίσημο ανταλλακτήριο: εν μέσω τόσων πολυκαιρισμένων χαρτονομισμάτων που σκάνε μπροστά σας, κάποιες... εκατοντάδες χιλιάδες μπορεί να ξεγλιστρήσουν ταχυδακτυλουργικά από την τελική σούμα. Επίσης, κατά την είσοδο αλλά και την έξοδο από τη χώρα, υπολογίστε 25 δολάρια ΗΠΑ το κεφάλι, για κάτι που καμώνεται τη βίζα.
Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo:
www.booking.com
ΦΑΓΗΤΟ
Παγκοσμιοποιημένες αηδίες, τύπου πίτσας και κλαμπ σάντουιτς, θα βρείτε στα τουριστικά στέκια. Αδιανόητο όμως να προσπεράσετε την μπαλινέζικη κουζίνα. Το νάσι γκορένγκ (τηγανητό ρύζι με ξηροκάρπια, ανανά και κομματάκια κοτόπουλου ή γαρίδας αρτυμένο με ελαφρύ τσίλι και τάμαριντ), το νταντάρ (λεπτές... πράσινες τηγανίτες με γέμιση ολόφρεσκιας τριμμένης καρύδας - καμία σχέση με τη δυτική), το ρουτζάκ πετίς (δροσερά εξωτικά φρουτολαχανικά σε καυτερούτσικη σάλτσα από αράπικο φιστίκι και γαρίδα), το μποτόκ νταγκίνγκ σαπί (πικάντικος μοσχαρίσιος κιμάς με τόφου, tempeh και γάλα καρύδας) θα σας κερδίσουν.
Τα φρούτα τους, καίτοι εξωτικότατα και φρεσκότατα, δεν είναι όσο εύγευστα ή αρωματικά θα περίμενε κανείς, ενώ τα ανάδελφα λαχανικά κλέβουν την παράσταση. Προσοχή στο αράκ, το δημοφιλές απόσταγμα από ρύζι ή κοκοφοίνικα: μεθάει και κάνει βαρύ κεφάλι την επαύριον. Τέλος, για όλους πλην των πολύ μυγιάγγιχτων, ασυζητητί «ναι» σε ένα γεύμα σε βαρούνγκ, τα μικροσκοπικά χαοτικά μπακαλικο-μαγέρικα.
ΓΛΩΣΣΑ
Επισήμως ινδονησιακή με γραφή λατινική και ευκολοδιάβαστη - ένα hati hati δίπλα στα αυτοσχέδια έργα οδοποιίας σημαίνει «προσοχή». Ανεπισήμως μπαλινέζικα που δεν πολυμοιάζουν με τα ινδονησιακά. Τα αγγλικά, πάντως, με αρκετά κατανοητή προφορά ομιλούνται ευρέως στα τουριστικά στέκια, συνεπώς σινκένκεν, ήτοι no problem. Καλό θα ήταν ωστόσο να εμπεδώσετε ένα τέριμα κασί (ευχαριστώ), ένα τιντάκ (όχι), ένα σελαμάτ σιάνγκ (καλημέρα) για την επαφή σας με τους χαμογελαστούς ντόπιους.
ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ
Οδηγούν εγγλέζικα κατά τας γραφάς και εντελώς ελληνικά στο διά ταύτα. Ενα παμπάλαιο αγροτικό θα βγει κανονικά στο αντίθετο ρεύμα της στενής επαρχιακής οδού, για να προσπεράσει με 45 χλμ./ώρα ένα βαρυφορτωμένο με ανθρώπους και πράγματα μηχανάκι... Στα αστικά κέντρα, τα κορναρίσματα και οι παραβιάσεις του κόκκινου δίνουν και παίρνουν, όριο ταχύτητας δεν υπάρχει και, αν υπάρχει, το αγνοούν - αλλά ουδείς εξάπτεται, ουδείς ασχημονεί. Κατόπιν αυτών, η ενοικίαση μισθωμένου οχήματος με οδηγό φαντάζει επιβεβλημένη. Οι τιμές εξάλλου είναι απολύτως προσιτές.
Οι Μπαλινέζοι βέβαια έχουν μάθει να ζουν με τους τουρίστες. Αλλά, πάνω απ' όλα, έχουν μάθει να ζουν οι ίδιοι λιτά, μειλίχια και ανεξίκακα κατά πώς επιτάσσει η μακραίωνη ευλαβής κοσμοθεωρία σε αυτό το προπύργιο του ινδουισμού - τρία εκατομμύρια ψυχές στην καρδιά της Ινδονησίας, του πολυπληθέστερου μουσουλμανικού κράτους στον κόσμο. Και σαν να μην έφτανε αυτή η πηγαία φιλική και ήμερη στάση των κατοίκων, έρχεται το ίδιο το νησί να σε πλανέψει τελεσίδικα. Πώς δηλαδή να αισθανθείς παρείσακτος στη Γη των Λωτοφάγων; Διότι το Μπαλί είναι, χωρίς υπερβολή, εξαιρετικά κοντά σε αυτό που περιγράφει το κλισέ περί επιγείου Παραδείσου. Χωρίς το αδυσώπητο φως ή την τραχύτητα του ελληνικού τοπίου, το νησί είναι ένας τόπος ευλογημένος. Με κοκοφοίνικες, μανγκόδεντρα, δάση από τικ και κακαόδεντρα, με δαντελωτούς κλιμακωτούς ορυζώνες, φυτείες εξαιρετικού καφέ και εκατοντάδες αυτοφυή είδη να ντύνουν εξ ολοκλήρου το τοπίο, με άφθονα νερά -ποτάμια, λίμνες, θερμές πηγές-, χιλιόμετρα από εξωτικές παραλίες, και το ενεργό ηφαίστειο Αγκούνγκ να κοιτάζει από τα 3.142 μέτρα του την κοσμοπλημμύρα.
Α, ναι, το Μπαλί, με έκταση λίγο μικρότερη από εκείνη της Κρήτης, είναι εξαιρετικά πυκνοκατοικημένο: 423 κάτοικοι ανά τ.χλμ. Μόνο που η οργιώδης βλάστηση καλύπτει τα αφτιασίδωτα ισόγεια σπίτια των χωρικών - όπως καλύπτει και τις ταμπέλες που, στο πλαίσιο της εθνικής καμπάνιας για τον έλεγχο των γεννήσεων, υπενθυμίζουν στον πληθυσμό πως «δύο είναι αρκετά». Ο Ικετούτ πάντως -ο επιστάτης της βίλας μας, που μαζί με έναν νυχτοφύλακα και έναν... καμαρότο μάς σερβίρουν παραδοσιακά γεύματα στο περίπτερο του κήπου, μας πλένουν τα ρούχα στο άψε-σβήσε, μας κλείνουν τις κοπέλες για το κατ' οίκον μασάζ και, γενικά, μας προσέχουν και μας κανακεύουν σε μια δικαιότερα ανακατανεμημένη εκδοχή της αποικιοκρατίας- έχει ήδη τρεις κορούλες.
Τον αγαπούν τον τόπο τους οι Μπαλινέζοι, δεν χωράει αμφιβολία. Εμ, θα μου πεις, πώς να μην αγαπήσεις έναν παράδεισο όπου η θερμοκρασία κυμαίνεται μεταξύ 25 και 28 βαθμών 12 μήνες το χρόνο; Αλλά η εδώ αγάπη των ντόπιων για τον τόπο τους φτάνει μέχρι το σημείο να γίνεται κανονική πηγή έμπνευσης: παίρνει τη γηγενή πέτρα, για παράδειγμα, και σμιλεύει πάνω της τον ελεφαντόμορφο θεό Γκανέσα και άλλα υψηλής αισθητικής γλυπτά που βρίσκεις σωρηδόν και σε τιμές αστείες στην «καλλιτεχνούπολη» Ούμπουντ. Πιάνει τον κοκοφοίνικα και φτιάχνει τα πάντα - από σκεπές σπιτιών και ύφασμα, μέχρι φαγάκι, αυτοσχέδιες κινητές αλυκές και μικροκαλαθάκια για τις προσφορές με το ρύζι, τα θυμιάματα και τα ανθοπέταλα που οι Μπαλινέζοι προσφέρουν νύχτα-μέρα στους θεούς τους, αποθέτοντάς τες σε πεζοδρόμια, παραλίες, κατώφλια, παντού...
Ζώντας για λίγο εδώ, στον σχετικά άσπιλο Βορρά του Μπαλί, μακριά από τις σερφοπαραλίες της Κούτα, τα resorts και τα τουριστικά στέκια του Σεμινιάκ και της πολύβουης πρωτεύουσας Ντενπασάρ, έχεις την ευκαιρία να δεις τους ντόπιους στην πιο ανόθευτη εκδοχή τους. Και να τους καμαρώσεις... Χαμογελαστοί, ευθυτενείς και σχεδόν ποτέ υπέρβαροι, με μια πονηρή σπίθα στο μαύρο μάτι που φανερώνει ζεστασιά - καμία σχέση με την απωανατολίτικη «κουρδισμένη» ευγένεια των Ταϊλανδών, λόγου χάρη.
Ψαρεύουν με τα τζουνκούνγκ, τις μακρόστενες ψαρόβαρκες με τους πλαϊνούς πλωτήρες και τα τριγωνικά πολύχρωμα πανιά· δουλεύουν ξυπόλυτοι στα χωράφια και στους ορυζώνες, μεταφέρουν οικογένεια και... σπιτικό ολόκληρο πάνω στο «παπάκι» και μετά αράζουν στο υπερυψωμένο υπόστεγο έξω από το σπίτι, καπνίζουν (πολύ) και γελούν (επίσης πολύ). Τα παιδιά, ντυμένα με τις ομοιόμορφες δυτικότροπες στολές τους, που αλλάζουν, παρακαλώ, ανάλογα με την ημέρα της εβδομάδας, πάνε σχολείο. Οχι όλα. Ολοι όμως συμμετέχουν στις ολοζώντανες παραδόσεις του νησιού, που καλύπτουν όλο το φάσμα, από τις εντελώς εξωτικές θρησκευτικές τελετές μέχρι τις, θεωρητικά παράνομες, κοκορομαχίες με τα στοιχήματα και την ωμή έξαψη.
Πέρα από το παραδεισένιο τοπίο και τις ανεξάντλητες εναλλακτικές για τον τουρίστα, πίσω από την αρχιτεκτονική, που όχι μόνο σέβεται, αλλά γίνεται ένα με το φυσικό τοπίο, και στο περιθώριο των υψηλού επιπέδου τουριστικών παροχών, το Μπαλί σε κερδίζει γιατί, μέσα στον ομογενοποιημένο χυλό της παγκοσμιοποιημένης προσφοράς, παραμένει ένας τόπος αυθεντικός.
Πήγα, σαν τουρίστας κι εγώ, να δω μια παράσταση μπαλινέζικου χοροθεάτρου με την γκαμελάν, την καθιστή ορχήστρα κρουστών, να παιανίζει τον οξύ ρυθμό της. Και έλεγα ψιλοκαχύποπτα μέσα μου πως καλά όλα τούτα, αλλά μήπως είναι μόνο εξαγώγιμο φολκλόρ; Ωσπου ένα πρωί, αξημέρωτα, στην παραλία έξω από τη βίλα, κατέβηκε όλο το χωριό για την πολύωρη τελετουργική αποτέφρωση κάποιου νεκρού. Τους θάβουν πρώτα για κάνα δυο χρόνια και μετά, μόλις έχουν να πληρώσουν για την τελετή, τους καίνε. Και ενώ περνούσε η πολυπληθής πομπή με τον μπαμπουδένιο «επιτάφιο» και τον λευκοντυμένο ιερέα επικεφαλής, άρχισε να παίζει η γκαμελάν. Για πάρτη τους, για το «αντίο» του εκλιπόντα. Και δεν σταμάτησε παρά το απομεσήμερο, όταν δύο νεαροί μαζί με τον ιερέα ξανοίχτηκαν με το τζουνκούνγκ και σκόρπισαν την τέφρα του νεκρού στη θάλασσα. Εκείνη, τη ζεστή και εξωτικά παραμυθένια...
View attachment a194.30.231.7_kathnews_send_gifs_gifs_info.jpg
ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΤΕ
Η πιο ενδεδειγμένη επιλογή, σε διάρκεια, συνδέσεις και σχέση ποιότητας/τιμής, είναι εκείνη της Singapore Airlines: 11 ώρες πτήσης για το σκέλος Αθήνα-Σιγκαπούρη και άλλες 2,5 ώρες από τη Σιγκαπούρη μέχρι την πρωτεύουσα Ντενπασάρ. Ανάλογα με τη σύνδεση, αναμονή από 3 έως 14 ώρες στο Τσανγκί, το ονομαστό αεροδρόμιο της Σιγκαπούρης, ένα υπερπολυτελές αξιοθέατο από μόνο του, με εξειδικευμένα στούντιο μασάζ και λουλουδιασμένες λιμνούλες με ζωντανά εξωτικά ψάρια! Αναχωρήσεις από Αθήνα κάθε Δευτέρα και Παρασκευή, επιστροφή από Ντενπασάρ κάθε Πέμπτη και Κυριακή.
ΧΡΗΣΤΙΚΑ
Μετράτε +5 ώρες στην ώρα Ελλάδας. Τα κινητά με περιαγωγή πιάνουν σίγουρα καλύτερα στο τουριστικό νότιο Μπαλί - προτιμήστε, καλού-κακού, το SMS. Δεν απαιτείται βίζα ούτε εμβόλια. Για ενοικίαση βίλας, επισκεφθείτε το Luxury Villa Bali ~ Bali Resorts ~ Air Sanih Singaraja
ΧΡΗΜΑ
Να είστε προετοιμασμένοι για πολλά παζάρια καθώς και για τιμές που στα καθ' ημάς απλώς... δεν υπάρχουν. Μόλις συνηθίσετε τα πληθωριστικά μηδενικά των τιμών και χωνέψετε πως ένα ευρώ αντιστοιχεί σε περίπου 15.000 ινδονησιακές ρουπίες, θα καταλάβετε πως 500.000 ρουπίες για μια εξαιρετικού γούστου χειροποίητη μίνι συρταριέρα συμφέρουν όπωσδήποτε. Εκτός και αν πιστεύετε ότι θα τη βρείτε στα ημεδαπά έθνικ μαγαζιά εισαγωγών με 37,7 ευρώ...
Ρούχα, υφάσματα, έπιπλα, σουβενίρ, έργα τέχνης, φαγητό, σπορ, θεάματα, μασάζ - δεν υπάρχει ούτε ένα πράγμα, ούτε μία υπηρεσία που να μην τιμάται... εξωπραγματικά στο Μπαλί. Επίσης εξωπραγματικό το απροκάλυπτο λάδωμα που πέφτει στους πανταχού παρόντες «χωροφυλάκους» που θα σταματούν κάθε τόσο το νοικιασμένο όχημά σας για έλεγχο.
Συνήθως, το πληρώνει ο ντόπιος οδηγός και μετά τα βρίσκετε μεταξύ σας. Να προσέχετε όταν κάνετε συνάλλαγμα είτε σε τράπεζα είτε σε επίσημο ανταλλακτήριο: εν μέσω τόσων πολυκαιρισμένων χαρτονομισμάτων που σκάνε μπροστά σας, κάποιες... εκατοντάδες χιλιάδες μπορεί να ξεγλιστρήσουν ταχυδακτυλουργικά από την τελική σούμα. Επίσης, κατά την είσοδο αλλά και την έξοδο από τη χώρα, υπολογίστε 25 δολάρια ΗΠΑ το κεφάλι, για κάτι που καμώνεται τη βίζα.
Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo:
www.booking.com
ΦΑΓΗΤΟ
Παγκοσμιοποιημένες αηδίες, τύπου πίτσας και κλαμπ σάντουιτς, θα βρείτε στα τουριστικά στέκια. Αδιανόητο όμως να προσπεράσετε την μπαλινέζικη κουζίνα. Το νάσι γκορένγκ (τηγανητό ρύζι με ξηροκάρπια, ανανά και κομματάκια κοτόπουλου ή γαρίδας αρτυμένο με ελαφρύ τσίλι και τάμαριντ), το νταντάρ (λεπτές... πράσινες τηγανίτες με γέμιση ολόφρεσκιας τριμμένης καρύδας - καμία σχέση με τη δυτική), το ρουτζάκ πετίς (δροσερά εξωτικά φρουτολαχανικά σε καυτερούτσικη σάλτσα από αράπικο φιστίκι και γαρίδα), το μποτόκ νταγκίνγκ σαπί (πικάντικος μοσχαρίσιος κιμάς με τόφου, tempeh και γάλα καρύδας) θα σας κερδίσουν.
Τα φρούτα τους, καίτοι εξωτικότατα και φρεσκότατα, δεν είναι όσο εύγευστα ή αρωματικά θα περίμενε κανείς, ενώ τα ανάδελφα λαχανικά κλέβουν την παράσταση. Προσοχή στο αράκ, το δημοφιλές απόσταγμα από ρύζι ή κοκοφοίνικα: μεθάει και κάνει βαρύ κεφάλι την επαύριον. Τέλος, για όλους πλην των πολύ μυγιάγγιχτων, ασυζητητί «ναι» σε ένα γεύμα σε βαρούνγκ, τα μικροσκοπικά χαοτικά μπακαλικο-μαγέρικα.
Επισήμως ινδονησιακή με γραφή λατινική και ευκολοδιάβαστη - ένα hati hati δίπλα στα αυτοσχέδια έργα οδοποιίας σημαίνει «προσοχή». Ανεπισήμως μπαλινέζικα που δεν πολυμοιάζουν με τα ινδονησιακά. Τα αγγλικά, πάντως, με αρκετά κατανοητή προφορά ομιλούνται ευρέως στα τουριστικά στέκια, συνεπώς σινκένκεν, ήτοι no problem. Καλό θα ήταν ωστόσο να εμπεδώσετε ένα τέριμα κασί (ευχαριστώ), ένα τιντάκ (όχι), ένα σελαμάτ σιάνγκ (καλημέρα) για την επαφή σας με τους χαμογελαστούς ντόπιους.
ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ
Οδηγούν εγγλέζικα κατά τας γραφάς και εντελώς ελληνικά στο διά ταύτα. Ενα παμπάλαιο αγροτικό θα βγει κανονικά στο αντίθετο ρεύμα της στενής επαρχιακής οδού, για να προσπεράσει με 45 χλμ./ώρα ένα βαρυφορτωμένο με ανθρώπους και πράγματα μηχανάκι... Στα αστικά κέντρα, τα κορναρίσματα και οι παραβιάσεις του κόκκινου δίνουν και παίρνουν, όριο ταχύτητας δεν υπάρχει και, αν υπάρχει, το αγνοούν - αλλά ουδείς εξάπτεται, ουδείς ασχημονεί. Κατόπιν αυτών, η ενοικίαση μισθωμένου οχήματος με οδηγό φαντάζει επιβεβλημένη. Οι τιμές εξάλλου είναι απολύτως προσιτές.
