Αφρικής Μέθεξη

[traveladdict]

Και μια και έχουμε μια αντιπαράθεση σε άλλο θέμα σχετικά με την Αφρική, να και μια ωραία πληροφορία για ένα καταπληκτικό βιβλίο που μόλις πήρα και σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα: "Αφρικής Μέθεξη" της Ελένης Γκίνου από τις εκδόσεις Μίλητος.
Υπέροχες φωτογραφίες από την Ελένη Γκίνου, που για πολλά χρόνια οργώνει όλες τις χώρες της Αφρικής και απαθανατίζει μοναδικές στιγμές της καθημερινής ζωής στην Μαύρη Ήπειρο. Μπορεί να χρησιμεύσει και σαν ταξιδιωτικός οδηγός μια και τα κείμενα είναι περιγράφικά με πολλά ιστορικά στοιχεία.

 

[vagantos]

Ευχαριστούμε για την ωραία βιβλιοπρόταση.
Να και μια πιο εκτενής παρουσίαση:

Ανακαλύπτοντας την "άλλη" Αφρική

"Η Αφρική αποτελεί τον καλύτερο τεχνίτη πάνω στη γη για να ακονίσει τις αισθήσεις του ταξιδευτή. Αυτό το ακόνισμα είναι συναρπαστικό στο βίωμά του, που αλλάζει και όλα τα κύτταρα όχι μόνον του σώματος αλλά και της ψυχής […] Η Αφρική είναι μια ιερή πλανεύτρα". Με τα λόγια αυτά, η ακαδημαϊκός και συγγραφέας, αλλά πάνω απ' όλα "ταξιδιώτισσα της ζωής", Ελένη Γκίνου, μας μυεί, μέσα από το βιβλίο της "Αφρικής μέθεξη" (εκδόσεις Μίλητος), στην άλλη Αφρική, αυτή που κρατά καλά κρυμμένα στα "σπλάχνα" της μυστικά αιώνων, τα οποία και αποκαλύπτει μόνο στον επίμονο και έμπειρο ταξιδευτή, αυτόν που "διαβάζει" πίσω από τις γραμμές των ταξιδιωτικών οδηγών, αυτόν που είναι ανοιχτός σε νέες, πρωτόγνωρες εμπειρίες.
Η Άγρια Εδέμ της Μποτσουάνα, τα καραβάνια αλατιού του Τζιμπουτί και του Μάλι, η αγιοσύνη της ερήμου στη Μαυριτανία, τα γρανιτένια βουνά της Σαχάρας, Αΐρ, στο Νίγηρα, οι απαγορευμένες για το ξένο βλέμμα τελετές μύησης στο Τόγκο είναι μερικά μόνο από τα κεφάλαια και συνάμα ταξίδια ψυχής που περιγράφει στο βιβλίο της η συγγραφέας.
Έντονα βιωματικό, το βιβλίο, στις 455 σελίδες μιας καλαίσθητης έκδοσης, με πληθώρα φωτογραφιών, μας αποκαλύπτει την ψυχή της Αφρικής, αυτή την "περίεργη, μυστηριωδώς ευγενική και εκφραστική" ψυχή, που η Ελένη Γκίνου μελετά επί δεκαετίες, με μια φωτογραφική μηχανή κρεμασμένη στο λαιμό κι ένα σημειωματάριο ανά χείρας, στο οποίο "φυλακίζει" σκέψεις και (συν) αισθήματα καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού.
"Είμαι, μέσα από το ταξίδι, μια διά βίου φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο, που λέγεται 'Αφρική' και που δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα από τα κοσμικά πανεπιστήμια […] Η Αφρική προϋποθέτει εκπαίδευση, για να την καταλάβεις, για να τη δεχτείς και να σε δεχτεί, δηλαδή να σε τοποθετήσει πάνω από τη φτώχεια, τις αρρώστιες", γράφει η Ελένη Γκίνου, που δηλώνει "αιχμάλωτη" της μυστηριακής αυτής ηπείρου, μια αιχμάλωτη όμως που κάθε άλλο παρά να σπάσει θέλει τα δεσμά.
Η Ελένη Γκίνου, εδώ και τρεις δεκαετίες ζει και τρέφεται μέσα από τα ταξίδια της, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Μέσα από τα ταξίδια αυτά εκπαιδεύεται συνεχώς στο μεγάλο πανεπιστήμιο της ζωής. Από παντού συλλέγει ψήγματα γνώσης, απ' αλλού μικρότερα κι απ' αλλού μεγαλύτερα: "… πιστεύω ακράδαντα ότι το ταξίδι στην Ευρώπη είναι η πρωτοβάθμια εκπαίδευση, το ταξίδι στην Αμερική η δευτεροβάθμια, ενώ το ταξίδι στην Ασία η τριτοβάθμια εκπαίδευση. Όταν ο ταξιδευτής έρχεται οπλισμένος με τα παραπάνω εφόδια, θα εκπαιδευτεί στην Αφρική σε μεταδιδακτορικό επίπεδο πάνω στις απλές αλλά και ύψιστες αξίες της ζωής…", γράφει.
Η Ελένη Γκίνου γεννήθηκε στη βόρεια Ελλάδα, την Πτολεμαΐδα, αλλά σ' αυτό το διαρκές ταξίδι της στην Αφρική ανακαλύπτει συνεχώς εικόνες, χρώματα και μυρωδιές από τη γενέθλια γη. Διαρκής "πυξίδα" του ταξιδιού της είναι η αναζήτηση του "εγώ" και του "άλλου", αυτής της διαλογικής σχέσης που καθορίζει την ίδια την πορεία της ζωής ενός ανθρώπου. "Εκεί (στην Αφρική)- γράφει- γεννιέσαι 'Άλλος' και 'Αλλού'. […] Εκεί, συντελείται η 'διά ψυχής εκπαίδευση' μέσα από το 'άλλο', με άξονες τη φύση και τους ανθρώπους της".
Άλλωστε, η Αφρική σε ευαισθητοποιεί στην αναζήτηση, μια αναζήτηση που "έχει μια συνέχεια που εσύ δεν την υποπτεύεσαι, ρίχνει σπόρους" (Αναστάσιος Γιαννουλάτος, Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας, 2004).
Η Ελένη Γκίνου δεν παραλείπει να αναφερθεί στο βιβλίο της και στην ιδιαίτερη σχέση που αναπτύσσει ο ταξιδευτής στην Αφρική με τα αντικείμενα, "μια αναγκαιότητα, μια έλξη εσωτερική που έχει βαθιές ρίζες". Μας παραπέμπει, μάλιστα, στο Γάλλο συγγραφέα Guy de Maypassant για να κατανοήσουμε την ψυχική αυτή κατάσταση του συλλέκτη "καθώς βρίσκει ένα νέο αντικείμενο που τον γοητεύει, τον ταράζει, τον κατακυριεύει όπως θα συνέβαινε με ένα πρόσωπο γυναίκας".
Όπως κυρίευσε τη συγγραφέα το περίτεχνο φυλακτό Τουαρέγκ, με τους στίχους από το Κοράνι και τις μαγικές λέξεις που είναι γνωστές μόνο από τον Μαραμπού, που για να το αποκτήσει, έπρεπε να περάσει ατέλειωτες ώρες δίπλα στην πληθωρική γυναίκα της φυλής Τουαρέγκ, που το είχε κρεμασμένο στο μελαψό λαιμό της.
Μέθεξη είναι η ψυχική συνάντηση, η επαφή, η επικοινωνία ανάμεσα στον αισθητό κόσμο και τον κόσμο των ιδεών. "Αφρικής μέθεξη" είναι η επικοινωνία ανάμεσα στον μυστηριακό κόσμο της αφρικανικής ηπείρου και τον ταξιδευτή, που την επισκέπτεται με όλες του τις αισθήσεις σε εγρήγορση, έτοιμος να πάρει απ' αυτή βιώματα ξεχωριστά και ν' αφήσει (ίσως) ένα κομμάτι της ψυχής του εκεί.
Η Αφρική, μας λέει η Ελένη Γκίνου, "δεν είναι πρωτόγονη αλλά πρωτογενής και το πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να τη σεβαστούμε".
Κείμενο: Σοφίας Παπαδοπούλου

 

[Giristroula]

Θα το έχω στα υπόψιν!Παρεμπιπτόντως...μήπως κανείς διάβασε ένα παρόμοιο βιβλίο με τίτλο "Στην καρδιά της Κούβας", το οποίο νομίζω πως αναφέρεται στην κουλτούρα των Κουβανών , αλλά έχει τέτοια στοιχεία που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν οδηγός.

 

[ΕΡΣΗ]

Παραδοξως αυτες τις ημερες διαβαζα ενα αλλο βιβλιο της Ελενης Γκινου το οποιο αναφερεται σε εναν θειο της απο τη Βλαστη της Μακεδονιας ο οποιος μεταναστευσε στην Αφρικη οπου εκανε μεγαλη περιουσια και παραλληλα εκτισε εκει σχολεια και νοσοκομεια κλπ.
Το βιβλιο λεγεται "Χριστοδουλος Γαλανος. Η οικουμενικοτητα της ευεργεσιας" και ειναι εκδοσεις Καπον. Αθηνα 2007
Διαβαζοντας τη ζωη του ανθρωπου αυτου μου ηρθε στο μυαλο η ζωη του πατερα του Νικου Παπατακη, μακεδονας και αυτος, ετσι οπως την περιγραφει ο ιδιος στο αυτοβιογραφικο του βιβλιο "Ολοι οι δρομοι προς την απογνωση"

 

[Pandora]

Συναρπαστικό μου ακούγεται, το βιβλίο ! Θα σπεύσω...:xmas_confused:

 

[Yorgos]

Θα το έχω στα υπόψιν!Παρεμπιπτόντως...μήπως κανείς διάβασε ένα παρόμοιο βιβλίο με τίτλο "Στην καρδιά της Κούβας", το οποίο νομίζω πως αναφέρεται στην κουλτούρα των Κουβανών , αλλά έχει τέτοια στοιχεία που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν οδηγός.

Είναι του Πέδρο Χουαν Γκουτιέρες, μιας μάλλον ιλαρής μορφής της κουβανικής κοινωνίας, στο Σέντρο Αβάνα ακόμη γελούν μαζί του... Είναι ένας τύπος που το παίζει κάτι μεταξύ γόη, γκουρού κι επαναστάτη... Αν διαβάσεις την "βρώμικη τριλογία" του θα διαπιστώσεις πως πρόκειται μάλλον για το Μίμη Ανδρουλάκη στο "Μ εις τη Ν" στο ακόμη πιο γελοίο κι όχι για τον επίδοξο νέο Μπουκόφσκι. Στην Αβάνα θεωρείται κλόουν.

Αν διαβάζεις Αγγλικά, Ισπανικά, Γαλλικά ή Γερμανικά, μπορείς να βρεις πραγματικά καλά βιβλία για την Κούβα στο ίντερνετ.

 

[KIKI]

Είναι του Πέδρο Χουαν Γκουτιέρες, μιας μάλλον ιλαρής μορφής της κουβανικής κοινωνίας, στο Σέντρο Αβάνα ακόμη γελούν μαζί του... Είναι ένας τύπος που το παίζει κάτι μεταξύ γόη, γκουρού κι επαναστάτη... Αν διαβάσεις την "βρώμικη τριλογία" του θα διαπιστώσεις πως πρόκειται μάλλον για το Μίμη Ανδρουλάκη στο "Μ εις τη Ν" στο ακόμη πιο γελοίο κι όχι για τον επίδοξο νέο Μπουκόφσκι. Στην Αβάνα θεωρείται κλόουν.

Αν διαβάζεις Αγγλικά, Ισπανικά, Γαλλικά ή Γερμανικά, μπορείς να βρεις πραγματικά καλά βιβλία για την Κούβα στο ίντερνετ.

Γιωργο , εχεις απολυτο δικιο για το συγγραφεα , ειναι αποτυχημενη εκδοχη του Μπουκοφσκι σε ολα τα βιβλια του που εχω διαβασει ...(ενταξει , μη βαρατε οτι εβρισκα που ειχε σχεση με Κουβα το διαβαζα) ειδικα στο "βασιλια
της Αβανας" ηθελα να ξερασω ...
Το περιεργο ειναι οτι το "στη καρδια της Κουβας" ειναι καλό , λες και ο συγγραφεας μεταλαχθηκε ...
Το διαβασα πολυ ευχαριστα , καμια σχεση με τα υπολοιπα
"σιχαμενα" που εχει γραψει ....

 

[traveladdict]

Παραδοξως αυτες τις ημερες διαβαζα ενα αλλο βιβλιο της Ελενης Γκινου το οποιο αναφερεται σε εναν θειο της απο τη Βλαστη της Μακεδονιας ο οποιος μεταναστευσε στην Αφρικη οπου εκανε μεγαλη περιουσια και παραλληλα εκτισε εκει σχολεια και νοσοκομεια κλπ.
Το βιβλιο λεγεται "Χριστοδουλος Γαλανος. Η οικουμενικοτητα της ευεργεσιας" και ειναι εκδοσεις Καπον. Αθηνα 2007
Διαβαζοντας τη ζωη του ανθρωπου αυτου μου ηρθε στο μυαλο η ζωη του πατερα του Νικου Παπατακη, μακεδονας και αυτος, ετσι οπως την περιγραφει ο ιδιος στο αυτοβιογραφικο του βιβλιο "Ολοι οι δρομοι προς την απογνωση"

Nαι το έχω διαβάσει. Έτσι για να μαθαίνουμε τι δουλειά ρίξαμε εκεί κάτω και μόλις γυρίζουμε στην πατρίδα παθαίνουμε μετάλλαξη και την αράζουμε.

 

[vagantos]

Και μια και έχουμε μια αντιπαράθεση σε άλλο θέμα σχετικά με την Αφρική, να και μια ωραία πληροφορία για ένα καταπληκτικό βιβλίο που μόλις πήρα και σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα: "Αφρικής Μέθεξη" της Ελένης Γκίνου από τις εκδόσεις Μίλητος.
Υπέροχες φωτογραφίες από την Ελένη Γκίνου, που για πολλά χρόνια οργώνει όλες τις χώρες της Αφρικής και απαθανατίζει μοναδικές στιγμές της καθημερινής ζωής στην Μαύρη Ήπειρο. Μπορεί να χρησιμεύσει και σαν ταξιδιωτικός οδηγός μια και τα κείμενα είναι περιγράφικά με πολλά ιστορικά στοιχεία.

Το πήρα μαζί μου για το τριήμερο των Χριστουγέννων.
Μου κράτησε συντροφιά τις δυο πρώτες μέρες ( Πολύ ζωντανές αφηγήσεις και εκπληκτικές φωτογραφίες - δεν το αφήνεις εύκολα απ τα χέρια σου).
Είναι και ωραίο δώρο...