Ilias Katsoulis
Member
- Μηνύματα
- 81
- Likes
- 374
Περιεχόμενα
Καύκασος! Ένας άγνωστος, για τους Έλληνες, προορισμός που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον από πολλές απόψεις. Επιβλητική φύση, γραφικές πόλεις, λαοί υπερήφανοι, με μεγάλη ιστορία η οποία μάλιστα έχει αρκετά κοινά με την δική μας, όλα αυτά είναι ένας συνδυασμός που κάνει να αξίζει τον κόπο ένα ταξίδι προς τα εκεί.
Με την Αρμενία ειδικότερα μας ενώνουν πολλά πράγματα. Ελληνικοί πληθυσμοί έζησαν αρμονικά για αιώνες μαζί με τους Αρμένιους, ενώ ο ξεριζωμός τους από την Μικρά Ασία έγινε σχεδόν ταυτόχρονα με τον δικό μας.
Πρώτα από όλα η Αρμενία δεν είναι δυσπρόσιτη. Υπάρχουν πια απευθείας πτήσεις για το Γιερεβάν από την Αθήνα . Εγώ πάντως πήγα με τρένο από την Τιφλίδα, αφού συνδύασα το ταξίδι μου με μία επίσκεψη και στην Γεωργία. Το τρένο είναι νυχτερινό, έφευγε από την Τιφλίδα στις 10.30 το βράδι και έφτανε στο Γιερεβάν τα ξημερώματα. Αν το κάνετε, μην τσιγκουνευτείτε τα 10 Ευρώ παραπάνω της 1ης θέσης. Στην 2η κοιμόσαστε με άλλους τρεις, ενώ οι κουκέτες της πρώτης είναι 2 θέσεων. Δεδομένου όμως ότι τα 10 Ευρώ είναι σημαντικά για τους ντόπιους (και για κάποιους δυτικούς από ότι είδα!) η 1η θέση είναι σχεδόν άδεια. Με το που μπήκα στο βαγόνι και βρήκα την κουκέτα μου, που θα μοιραζόμουνα με κάποιον άλλο, η υπεύθυνη (κόρη Έλληνα αντάρτη από ότι κατάλαβα – μιλούσε ελάχιστα Ελληνικά) με φώναξε και με μετέφερε σε άλλη να είμαι μόνος μου. Άρχοντας! Η εμπειρία ήταν ωραία και το κλου του ταξιδιού το ότι είδα από μακριά το Αραράτ τα ξημερώματα, φτάνοντας. Α, και επιτρεπόταν το κάπνισμα στο χώρο δίπλα στις εξόδους, έτσι;
Η πρωτεύουσα της Αρμενίας είναι μία σχετικά μικρή πόλη, με πολύ ωραία και βολική για τον επισκέπτη ρυμοτομία. Το κέντρο της είναι μάλλον μοντέρνο, αφού σχεδόν ξαναχτίστηκε ολόκληρο την δεκαετία του ’20 και πολλά ιστορικά της κτίρια απλά κατεδαφίστηκαν. Η σημερινή πόλη έχει φαρδιές λεωφόρους με μεγάλα πεζοδρόμια, πλατείες (η Πλατεία της Δημοκρατίας είναι ίσως η εντυπωσιακότερη) και αρκετά ωραία κτίρια (όπως η Βουλή, η Όπερα, το Ιστορικό Μουσείο και το Δημαρχείο), καθώς και πολλούς ανοικτούς χώρους και πάρκα. Ο προσανατολισμός εύκολος, ενώ οι επιγραφές στους δρόμους είναι και στο Λατινικό αλφάβητο (το Αρμενικό αλφάβητο είναι εντελώς ακαταλαβίστικο). Παντού υπάρχουν συμπαθητικά καφέ/ εστιατόρια που μένουν ανοιχτά μέχρι αρκετά αργά το βράδι, ενώ η εγκληματικότητα είναι κάτι παντελώς άγνωστο. Για όποιον βαριέται να περπατάει, οποιαδήποτε διαδρομή μέσα στην πόλη με ταξί στοιχίζει 1 Ευρώ περίπου. Το κόστος ζωής είναι πολύ χαμηλότερο από της Ελλάδας.
Το εξαιρετικό Ιστορικό Μουσείο της Αρμενίας, η Εθνική Πινακοθήκη, το μνημείο της Αρμενικής Γενοκτονίας, το Πάρκο της Νίκης, το Περσικό Τζαμί, η εκκλησία του Αγίου Γρηγορίου και τα γιγαντιαία σκαλοπάτια του Cascade (ενώνουν την πόλη με τον λόφο όπου βρίσκεται το Πάρκο της Νίκης) είναι αξιοθέατα που απαραίτητα πρέπει να δει ο επισκέπτης. Ξεχωριστή εμπειρία αποτελεί το Μουσείο Sergej Parajanov (http://www.parajanov.com/museum_info.html), αφιερωμένο στο έργο του ιδιόρρυθμου σκηνοθέτη και καλλιτέχνη (1924-1990). Πραγματικά αξίζει τον κόπο!
Έξω από την πρωτεύουσά της η Αρμενία είναι εξίσου ενδιαφέρουσα. Ήταν το πρώτο κράτος που υιοθέτησε τον Χριστιανισμό σαν επίσημη θρησκεία και η επαρχία της είναι γεμάτη με πολύ παλιά και πανέμορφα μοναστήρια. Το οδικό της δίκτυο δεν είναι σε καλή κατάσταση, ούτε οι συγκοινωνίες της πολύ βολικές. Νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος για να την γυρίσει κανείς είναι με οργανωμένες εκδρομές. Το γραφείο που χρησιμοποίησα 2 φορέςκαι από το οποίο έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος, λέγεται Hyur (www.hyurservice.com/eng/trips_reg_eng.php).
Η καλύτερη κατά τη γνώμη μου εκδρομή, αλλά κάπως κουραστική γιατί διαρκεί όλη την ημέρα, μετά από σύντομη στάση στο μοναστήρι του Noravank, πηγαίνει στο μεγαλύτερο τελεφερίκ του κόσμου (5,7 χιλιόμετρα μήκος!), με το οποίο επισκέπτεται κανείς το μοναστήρι του Tatev. Όλη η διαδρομή είναι ωραία, η φύση άγρια και επιβλητική, τα μοναστήρια πανέμορφα, η εμπειρία δε του τελεφερίκ μοναδική!
Εξίσου ενδιαφέρουσα και λιγότερο κουραστική είναι η εκδρομή στον Ρωμαϊκό ναό του Garni (ο μόνος «ειδωλολατρικός» που επέζησε του πρωτοχριστιανικού φονταμενταλισμού) και στο μοναστήρι του Geghard, (το πιο ωραίο που είδα στην Αρμενία).
Πολύ ωραία ήταν και η εκδρομή στην λίμνη Sevan και στην κωμόπολη Dilijan. Στον δρόμο για την λίμνη βρίσκεται το Tsaghkadzor, το γνωστότερο χειμερινό θέρετρο της χώρας. Σε όλα αυτά πήγα με αυτοκίνητο, γιατί ο δρόμος είναι ο μόνος ίσως καλός στην χώρα. Μπορεί να μισθώσετε και ταξί, οι τιμές είναι λογικές για τα δυτικά δεδομένα (φυσικά την τιμή θα την έχετε συμφωνήσει από πριν).
Για τους πιο τολμηρούς τέλος (η Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν είναι σχεδόν σε εμπόλεμη κατάσταση), υπάρχει και η οργανωμένη εκδρομή στην αυτο-ανακηρυχθείσα Δημοκρατία του Ναγκόρνο Καραμπάχ (Αρτσάκ στα Αρμένικα) που περιλαμβάνει διανυκτερεύσεις στην πρωτεύουσά της Στεπανακέρτ. Δυστυχώς δεν την έκανα, δεν έμεινα τόσο πολλές ημέρες.
Η τοπική κουζίνα είναι πολύ καλή, ενώ τα περισσότερα εστιατόρια σερβίρουν και διεθνή. Καθίστε σε ένα από τα καταστήματα δίπλα στην πλατεία της Όπερας ή σε αυτά που βρίσκονται στην πλατεία από όπου αρχίζει το Cascade (εκεί αξίζει και το βράδι). Τα πάντα είναι σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές. Δοκιμάστε τα τοπικά κρασιά, ενώ και οι μπίρες τους είναι πολύ καλές (εμένα μου άρεσε περισσότερο η Gyumri). Μην παραλείψετε τέλος να δοκιμάσετε τα φημισμένα κονιάκ της Αρμενίας, ιδίως το Ararat (ο Winston Churchill το έκανε ειδική παραγγελία). Για όσους ενδιαφέρονται για ψώνια, είναι όμορφα τα κοσμήματα, πολλά από τα οποία έχουν σχέδια παρμένα από την παραδοσιακή τέχνη της χώρας, ενώ τα είδη λαϊκής τέχνης θα σας θυμίζουν το ταξίδι σας. Μην ψωνίσετε κάτι προτού περάσετε και από το εμπορικό κέντρο απέναντι σχεδόν από το Περσικό Τζαμί και την υπαίθρια αγορά του Vernisage (κάτι σαν το δικό μας Μοναστηράκι, καλύτερα το Σαββατοκύριακο). Όλα (εκτός από το Ararat) σε πολύ λογικές τιμές.
Άφησα τελευταία δύο λόγια για τους ανθρώπους. Οι Αρμένιοι είναι ευγενικοί, εξυπηρετικοί και απλοί, ενώ με τα Αγγλικά συνήθως συνεννοείται κανείς, τουλάχιστον στα καταστήματα, τα καφέ και τα εστιατόρια. Όποιος βέβαια ξέρει Ρωσικά δεν θα έχει πρόβλημα (εκτός από το ότι θα τον στραβοκοιτάζουν μερικές φορές). Το θρησκευτικό αίσθημα είναι πολύ ισχυρό, όπως και η υπερηφάνειά τους. Το ζήτημα της γενοκτονίας τους το υπενθυμίζουν στους ξένους με κάθε ευκαιρία, ενώ ο αλυτρωτισμός τους φτάνει μέχρι την αρχαία Κιλικία, στις ακτές της Μεσογείου! Ανοικτή πληγή για τους περισσότερους είναι το όρος Αραράτ, το οποίο βρίσκεται στην Τουρκία, αλλά το βλέπει κανείς επιβλητικό από το Γιερεβάν, ειδικά αν ο ουρανός είναι καθαρός.
Με την Αρμενία ειδικότερα μας ενώνουν πολλά πράγματα. Ελληνικοί πληθυσμοί έζησαν αρμονικά για αιώνες μαζί με τους Αρμένιους, ενώ ο ξεριζωμός τους από την Μικρά Ασία έγινε σχεδόν ταυτόχρονα με τον δικό μας.
Πρώτα από όλα η Αρμενία δεν είναι δυσπρόσιτη. Υπάρχουν πια απευθείας πτήσεις για το Γιερεβάν από την Αθήνα . Εγώ πάντως πήγα με τρένο από την Τιφλίδα, αφού συνδύασα το ταξίδι μου με μία επίσκεψη και στην Γεωργία. Το τρένο είναι νυχτερινό, έφευγε από την Τιφλίδα στις 10.30 το βράδι και έφτανε στο Γιερεβάν τα ξημερώματα. Αν το κάνετε, μην τσιγκουνευτείτε τα 10 Ευρώ παραπάνω της 1ης θέσης. Στην 2η κοιμόσαστε με άλλους τρεις, ενώ οι κουκέτες της πρώτης είναι 2 θέσεων. Δεδομένου όμως ότι τα 10 Ευρώ είναι σημαντικά για τους ντόπιους (και για κάποιους δυτικούς από ότι είδα!) η 1η θέση είναι σχεδόν άδεια. Με το που μπήκα στο βαγόνι και βρήκα την κουκέτα μου, που θα μοιραζόμουνα με κάποιον άλλο, η υπεύθυνη (κόρη Έλληνα αντάρτη από ότι κατάλαβα – μιλούσε ελάχιστα Ελληνικά) με φώναξε και με μετέφερε σε άλλη να είμαι μόνος μου. Άρχοντας! Η εμπειρία ήταν ωραία και το κλου του ταξιδιού το ότι είδα από μακριά το Αραράτ τα ξημερώματα, φτάνοντας. Α, και επιτρεπόταν το κάπνισμα στο χώρο δίπλα στις εξόδους, έτσι;
Η πρωτεύουσα της Αρμενίας είναι μία σχετικά μικρή πόλη, με πολύ ωραία και βολική για τον επισκέπτη ρυμοτομία. Το κέντρο της είναι μάλλον μοντέρνο, αφού σχεδόν ξαναχτίστηκε ολόκληρο την δεκαετία του ’20 και πολλά ιστορικά της κτίρια απλά κατεδαφίστηκαν. Η σημερινή πόλη έχει φαρδιές λεωφόρους με μεγάλα πεζοδρόμια, πλατείες (η Πλατεία της Δημοκρατίας είναι ίσως η εντυπωσιακότερη) και αρκετά ωραία κτίρια (όπως η Βουλή, η Όπερα, το Ιστορικό Μουσείο και το Δημαρχείο), καθώς και πολλούς ανοικτούς χώρους και πάρκα. Ο προσανατολισμός εύκολος, ενώ οι επιγραφές στους δρόμους είναι και στο Λατινικό αλφάβητο (το Αρμενικό αλφάβητο είναι εντελώς ακαταλαβίστικο). Παντού υπάρχουν συμπαθητικά καφέ/ εστιατόρια που μένουν ανοιχτά μέχρι αρκετά αργά το βράδι, ενώ η εγκληματικότητα είναι κάτι παντελώς άγνωστο. Για όποιον βαριέται να περπατάει, οποιαδήποτε διαδρομή μέσα στην πόλη με ταξί στοιχίζει 1 Ευρώ περίπου. Το κόστος ζωής είναι πολύ χαμηλότερο από της Ελλάδας.
Το εξαιρετικό Ιστορικό Μουσείο της Αρμενίας, η Εθνική Πινακοθήκη, το μνημείο της Αρμενικής Γενοκτονίας, το Πάρκο της Νίκης, το Περσικό Τζαμί, η εκκλησία του Αγίου Γρηγορίου και τα γιγαντιαία σκαλοπάτια του Cascade (ενώνουν την πόλη με τον λόφο όπου βρίσκεται το Πάρκο της Νίκης) είναι αξιοθέατα που απαραίτητα πρέπει να δει ο επισκέπτης. Ξεχωριστή εμπειρία αποτελεί το Μουσείο Sergej Parajanov (http://www.parajanov.com/museum_info.html), αφιερωμένο στο έργο του ιδιόρρυθμου σκηνοθέτη και καλλιτέχνη (1924-1990). Πραγματικά αξίζει τον κόπο!
Έξω από την πρωτεύουσά της η Αρμενία είναι εξίσου ενδιαφέρουσα. Ήταν το πρώτο κράτος που υιοθέτησε τον Χριστιανισμό σαν επίσημη θρησκεία και η επαρχία της είναι γεμάτη με πολύ παλιά και πανέμορφα μοναστήρια. Το οδικό της δίκτυο δεν είναι σε καλή κατάσταση, ούτε οι συγκοινωνίες της πολύ βολικές. Νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος για να την γυρίσει κανείς είναι με οργανωμένες εκδρομές. Το γραφείο που χρησιμοποίησα 2 φορέςκαι από το οποίο έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος, λέγεται Hyur (www.hyurservice.com/eng/trips_reg_eng.php).
Η καλύτερη κατά τη γνώμη μου εκδρομή, αλλά κάπως κουραστική γιατί διαρκεί όλη την ημέρα, μετά από σύντομη στάση στο μοναστήρι του Noravank, πηγαίνει στο μεγαλύτερο τελεφερίκ του κόσμου (5,7 χιλιόμετρα μήκος!), με το οποίο επισκέπτεται κανείς το μοναστήρι του Tatev. Όλη η διαδρομή είναι ωραία, η φύση άγρια και επιβλητική, τα μοναστήρια πανέμορφα, η εμπειρία δε του τελεφερίκ μοναδική!
Εξίσου ενδιαφέρουσα και λιγότερο κουραστική είναι η εκδρομή στον Ρωμαϊκό ναό του Garni (ο μόνος «ειδωλολατρικός» που επέζησε του πρωτοχριστιανικού φονταμενταλισμού) και στο μοναστήρι του Geghard, (το πιο ωραίο που είδα στην Αρμενία).
Πολύ ωραία ήταν και η εκδρομή στην λίμνη Sevan και στην κωμόπολη Dilijan. Στον δρόμο για την λίμνη βρίσκεται το Tsaghkadzor, το γνωστότερο χειμερινό θέρετρο της χώρας. Σε όλα αυτά πήγα με αυτοκίνητο, γιατί ο δρόμος είναι ο μόνος ίσως καλός στην χώρα. Μπορεί να μισθώσετε και ταξί, οι τιμές είναι λογικές για τα δυτικά δεδομένα (φυσικά την τιμή θα την έχετε συμφωνήσει από πριν).
Για τους πιο τολμηρούς τέλος (η Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν είναι σχεδόν σε εμπόλεμη κατάσταση), υπάρχει και η οργανωμένη εκδρομή στην αυτο-ανακηρυχθείσα Δημοκρατία του Ναγκόρνο Καραμπάχ (Αρτσάκ στα Αρμένικα) που περιλαμβάνει διανυκτερεύσεις στην πρωτεύουσά της Στεπανακέρτ. Δυστυχώς δεν την έκανα, δεν έμεινα τόσο πολλές ημέρες.
Η τοπική κουζίνα είναι πολύ καλή, ενώ τα περισσότερα εστιατόρια σερβίρουν και διεθνή. Καθίστε σε ένα από τα καταστήματα δίπλα στην πλατεία της Όπερας ή σε αυτά που βρίσκονται στην πλατεία από όπου αρχίζει το Cascade (εκεί αξίζει και το βράδι). Τα πάντα είναι σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές. Δοκιμάστε τα τοπικά κρασιά, ενώ και οι μπίρες τους είναι πολύ καλές (εμένα μου άρεσε περισσότερο η Gyumri). Μην παραλείψετε τέλος να δοκιμάσετε τα φημισμένα κονιάκ της Αρμενίας, ιδίως το Ararat (ο Winston Churchill το έκανε ειδική παραγγελία). Για όσους ενδιαφέρονται για ψώνια, είναι όμορφα τα κοσμήματα, πολλά από τα οποία έχουν σχέδια παρμένα από την παραδοσιακή τέχνη της χώρας, ενώ τα είδη λαϊκής τέχνης θα σας θυμίζουν το ταξίδι σας. Μην ψωνίσετε κάτι προτού περάσετε και από το εμπορικό κέντρο απέναντι σχεδόν από το Περσικό Τζαμί και την υπαίθρια αγορά του Vernisage (κάτι σαν το δικό μας Μοναστηράκι, καλύτερα το Σαββατοκύριακο). Όλα (εκτός από το Ararat) σε πολύ λογικές τιμές.
Άφησα τελευταία δύο λόγια για τους ανθρώπους. Οι Αρμένιοι είναι ευγενικοί, εξυπηρετικοί και απλοί, ενώ με τα Αγγλικά συνήθως συνεννοείται κανείς, τουλάχιστον στα καταστήματα, τα καφέ και τα εστιατόρια. Όποιος βέβαια ξέρει Ρωσικά δεν θα έχει πρόβλημα (εκτός από το ότι θα τον στραβοκοιτάζουν μερικές φορές). Το θρησκευτικό αίσθημα είναι πολύ ισχυρό, όπως και η υπερηφάνειά τους. Το ζήτημα της γενοκτονίας τους το υπενθυμίζουν στους ξένους με κάθε ευκαιρία, ενώ ο αλυτρωτισμός τους φτάνει μέχρι την αρχαία Κιλικία, στις ακτές της Μεσογείου! Ανοικτή πληγή για τους περισσότερους είναι το όρος Αραράτ, το οποίο βρίσκεται στην Τουρκία, αλλά το βλέπει κανείς επιβλητικό από το Γιερεβάν, ειδικά αν ο ουρανός είναι καθαρός.
Last edited:
