Ένα τριήμερο στο Αϊβαλί

[soudianos]

Το ταξείδι έγινε το Σεπτέμβρη του 2018 σε συνδυασμό με μια επίσκεψη στην Μυτιλήνη. Αδελφικός μου φίλος από τα θρανία, αταξίδευτος... με εκλιπαρούσε επί δύο χρόνια να του διοργανώσω ταξίδι στο Αϊβαλί για να δει Τουρκορητικούς φίλους που για πολλά χρόνια έχει επικοινωνία μαζί τους. Κι όταν είδα ότι χωρίς εμένα δεν επρόκειτο να το πραγματοποιήσει, τους έβγαλα τρία αεροπορικά εισιτήρια Χανιά - Αθήνα - Μυτιλήνη και το δικό μου από Ηράκλειο σε καλές τιμές 124 και 117 κι ένα μεσημεράκι προσγειωθήκαμε στο νησί της Σαπφούς.
Για τη Μυτιλήνη όμως που ήταν ένα νησί εγκυκλοπαίδεια θα τα πούμε σε άλλο κεφάλαιο.
Την επόμενη μέρα με 15 ευρώ το άτομο με επιστροφή νάμαστε στο καραβάκι με την τούρκικη σημαία ήτοι τούρκικο νηολόγιο και πλήρωμα εννοείται Τούρκους.

Το άγαλμα της ελευθερίας στη Μυτιλήνη , λήψη απ το πλοιάριο

Μυτιλήνη

Τουρκία

Εδώ Αϊβαλί. Άφιξη σε 1,5 ώρα

 

[soudianos]

Ελληνική αρχιτεκτονική

Ο Αγ. Γεώργιος στο Αϊβαλί από το 1790. Σήμερα Cinarli Τζαμί από το 1923. Cinarli, επειδή η περιοχή έχει πλατάνια. Στη δεξιά πλευρά του ανοίχτηκε πόρτα για να προσεύχομαι οι μουσουλμάνοι κοιτάζοντας προς την Μέκκα.
ένα κατακόκκινο χαλί τον καλύπτει, ένα άτομο κείνη τη στιγμή προσευχόταν κοιτάζοντας προς την Μέκκα κι ο νεαρός της παρέας μας απολάμβανε βολτάροντας πάνω στο παχύ χαλί

Όπου βλέπετε πλαίσια καλυμμένα με καφέ χρώμα ήταν οι εικόνες. Θαυμάσια τα χρώματα του ναού και οι κίονες.
Περασμένα μεγαλεία..

Αυτό είναι το σπίτι του τελευταίου διευθυντή της Ε.Τ. Ελλάδος...

 

[soudianos]

Στην έξοδο του λιμεναρχείου μας περίμενε μια Τουρκάλα φίλη της ομάδας μου... μαυροντυμένη αναμαλλιασμένη γύρω στα 4ο. Χαιρετούρες συστάσεις κλπ. Μας έβαλε σ ένα ταξί κι έδωσε εντολή στον οδηγό να μας πάει στο ξενοδοχείο μέσα στην πόλη το οποίο είχε υποτίθεται κανονίσει. Αυτή ακολούθησε με δικό της βανάκι...Το ξενοδοχείο δεν λειτουργούσε, βρισκόταν σε ανακαίνιση. Θα σας στείλω στην ξαδέρφη μου που έχει πανσιόν στην Κούντα (Μοσχονήσια). Βγήκαμε απ το Αϊβαλί, περάσαμε τη γέφυρα που συνδέει τα Κουφονήσια με τα ασιατικά παράλια του Αιγαίου, κάποια άλλα βρέχονται από τον Ειρηνικό ωκεανό, μπερδευτήκαμε σε κάτι στενά, βγήκαμε σε μια μεγάλη πλατεία χωμάτινη, και και σε μια εξώπορτα μας υποδέχτηκε η τουρκοκρητικιά ξαδέρφη με παππούδες απ το Ρέθυμνο. Ο ταξιτζής ζήτησε 15 ευρώ από 5 που ήταν το κανονικό μα το μάθαμε εκ των υστέρων. Πρόσχαρη ευγενική εξυπηρετική η ξαδέρφη, απολαύσαμε κρητικές λέξεις, χαμένες δεκαετίες πίσω, κι άλλες που τις λέγαμε παιδιά αλλά τις είχαμε ξεχάσει. Βέβαια χρειαζόταν λίγη προσοχή για να την καταλάβεις όπως μια μέρα που τη συνάντησα εκτός πανσιόν μου έδειξε ένα κλειδί με τον αριθμό 8 πάνω του. Μου είπε: ότο πόρτα. όχι τις λέω η πόρτα μου έχει το νούμερο 6. Στεναχωρήθηκε, έφυγε κι όταν την ξανάδα στην πανσιόν μου ξαναδείχνει το κλειδί δείχνοντας μου και τη εξώπορτα. Ααα ήθελες να πεις οξώπορτα ή εξώπορτα.

Μεταξύ των ημερών μας έπεσε και η Πέμπτη που γίνεται το παζάρι. Παντού ελληνικά από παρέες στα μαγαζιά στις ταβέρνες, οι νεαροί ντόπιοι ελληνικά οι μεγαλύτεροι κρητικά, από μια 85άρα ντόπια μικρασιάτισσα ξεχασμένη που δεν προσφύγεψε, ασταμάτητη κοσμοπολίτισσα όλο ιστορίες μας έδωσε το ελληνιστικό πνεύμα που υπερίσχυε κάθε εθνότητας τις καλές εποχές, ξεφύγαμε απ τους κεντρικούς πολυσύχναστους δρόμους, μπήκαμε σε μαχαλάδες, σ ένα εσωτερικό αίθριο και κάτσαμε σε τούρκικο καφενέ με Τούρκους μεσήλικες γύρω μας, δύο σερβιτόροι προσπάθησαν να μας καταλάβουν τελικά ο σκέτος ήταν μέτριος και η πορτοκαλάδα βραστή.

Ο άγιος Ιωάννης και από το 1928 saatli jami

Kούντα

Σ ένα πάρκο ξεχασμένα

Ψαροταβέρνα Giritli στην Κούντα δηλ ο Κρητικός

Μόνος και ωραίος με τα ελληνικά τραγούδια του.

 

[soudianos]

Πρώην ναός των Ταξιαρχών στην Κούντα . Ανακαινισμένος από ένα πολιτιστικό τοπικό ίδρυμα και με τη συμβολή του ιδρύματος Σ. Νιάρχος όπως δείχνει η τιμητική πλακέτα. Σήμερα είναι μουσείο με εκθέματα μεταλλικά εργαλεία και μηχανές που έχει κατασκευάσει ο άνθρωπος, από βελόνες, ρολόγια... μέχρι μηχανές πλοίων κ.α. Απαγορευόταν η φωτό αλλά μόνο των εκθεμάτων ευτυχώς...

Η Κούντα από το βαποράκι, Ο Ταξιάρχης στη μέση αγκαλιάζει όλη την πόλη

Κι εδώ εικόνες πειραγμένες

Κι όμως, πίσω από το ιερό δύο επιτύμβιες στήλες μαρτυρούν τον Ελληνισμό

Η παρακάτω εικόνα Έλληνα καλλιτέχνη με το γνωστό σας θέμα στολίζει τον υπαίθριο χώρο της καφετέριας του νυν μουσείου...

Οι Τουρκοκρητικοί φίλοι που μας υποδέχτηκαν με συγκίνηση, για να μας περιποιηθούν μας είχαν κλείσει ένα πεντάστερο μετά πισίνας, κοκοφοινίκων και ανθισμένων κήπων, καθώς και με μία τεράστια τάβλα γεμάτη με όλα τα καλά του ισλαμικού παραδείσου που τάζει το Κοράνιο. Όμως, όταν διάβασα τα σχόλια των πελατών του πεντάστερου ξενοδοχείου από το booking, παρατήρησα ότι οι μόνοι πελάτες του ήταν βλαχοτουρίστες Γερμανοί και Ρώσοι που για οκτώ μήνες το χρόνο ζουν ανάμεσά μας στην Κρήτη. Κατόπιν τούτου ακυρώσαμε την κράτηση και διαλέξαμε ένα απλό κατάλυμα σε γειτονιά.

Σ’ αυτό το φτωχικό μας κονάκι: Ο Μουεζίνης από τον μιναρέ μας υπενθύμιζε συχνά καθημερινώς που βρισκόμασταν… Οι γλάστρες στις εξώπορτες (όπως τις έλεγε η Τουρκοκρητικιά ξενοδοχός μας), των πρώην ελληνικών αρχοντικών με τα γιασεμιά και τα νυχτολούλουδα αρωμάτιζαν τα σκοτεινά σοκάκια. Τα μπαχαρικά από τις κατσαρόλες των τούρκικων κουζινών ερέθιζαν το στομαχάκι μας τα μεσημέρια. Στα μπαλκονάκια με τα φουσκωτά σαν εγκυμονούντα κάγκελα, χανουμάκια με κατάμαυρα ματόφρυδα, με ή άνευ μαντήλας πότιζαν τoυς βασιλικούς. Οι αρχαιοελληνικού ρυθμού κίονες και τα αετώματα στα αρχοντικά της εδώ πρώην ελληνικής περιοχής θύμιζαν: «περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα….»

Μα το σπουδαιότερο εξ’ όλων αυτών ήταν όταν απολαμβάναμε τη βαριά κρητική προφορά της λυγερόκορμης και με σπινθηροβόλα μάτια, όπως συνήθως είναι οι Κρητικές… ξενοδόχου μας, με πολλές λέξεις της κρητικής διαλέκτου που ακούγονται σήμερα σε κάποια χωριά μας κι άλλες που μεγαλώσαμε μαζί τους αλλά τις έχει εξαλείψει ο χρόνος σήμερα.

Κι όταν ακούγαμε από το δωμάτιο μας, από τις οκτώ το βράδυ μέχρι τις δύο το πρωί, τον Καζαντζίδη από το βορρά να απαντάει στον Τσιτσάνη στο νότο, και τα ρεμπέτικα από την ανατολή στα αιγαιοπελαγίτικα της δύσης αναρωτιόμασταν σε ποιο μέρος ήρθαμε! Μα στην «Αιολική Γη»…

 

[gioannis13]

...καταγωγή από γιαγιά (μαμά,μαμάς)....περάσαν Μυτιλήνη το 22 και από κει Ν.Ιωνία......Περισσό ! ....και φυσικά πάντα υπήρχε ο μύθος ? δεν είμαι σίγουρος για τις θαμμένες λίρες στο δέντρο του κήπου τους !!!