Γερμανία Ένα μικρό, χειμερινό τουρ στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία

[georgeant]

Δεκέμβρης 2022. Ταξίδι για δουλειά στο Βούπερταλ. Εντελώς απρόοπτο, αλλά και εντελώς καλοδεχούμενο. Πού είναι το Βουπερταλ όμως; Το μόνο που είχα ακούσει για το Βούπερταλ είναι ότι έχει σαν πρώτο αξιοθέατο στη λίστα ένα "ιπτάμενο" τραμ. Και ότι έχει πολύ μεγάλη ελληνική κοινότητα. Κατά τ 'άλλα, ιδέα δεν είχα. Πού πέφτει λοιπόν το Βούπερταλ; Στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία (North Rhine-Westphalia), που τυχαίνει να είναι και το μεγαλύτερο πληθυσμιακά ομόσπονδο κρατίδιο της Γερμανίας (περίπου 18 εκατομμύρια κάτοικοι) αλλά και διάσημο σε όλη τη χώρα για τα καρναβάλια που διοργανώνονται κάθε χρόνο σε διάφορες πόλεις του. Ας πάμε να το δούμε λοιπόν το Βούπερταλ και το ιπτάμενο τραμ του! Αν μη τι άλλο θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε και τριγύρω κάποια πράγματα.


Βούπερταλ

Το Βούπερταλ, που πήρε το όνομά του από τον ποταμό Βούπερ που το διασχίζει, θα έλεγε κανείς ότι δεν είναι η πιο εντυπωσιακή ή όμορφη πόλη της Γερμανίας. Είναι ένα μικρό και ήσυχο μέρος, το οποίο είχε την ατυχία, όπως και πολλές άλλες πόλεις της Γερμανίας, να βομβαρδιστεί κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το αποτέλεσμα ήταν να καταστραφεί περίπου το 40% της πόλης. Παρόλα αυτά, αποτελεί σημαντικό βιομηχανικό κέντρο που έχει ωστόσο πολύ πράσινο! Έχει επίσης μια όπερα, μια φιλαρμονική και οκτώ (!!) θέατρα.

Το ξενοδοχείο μας ήταν το Holiday Inn Express. Σε πολύ βολική τοποθεσία, σχεδόν στο κέντρο της πόλης. Αφού αφήσαμε τα πράγματα, φάγαμε στο L'Osteria Wuppertal (μόλις 4 λεπτά από το ξενοδοχείο μας), ιταλικό εστιατόριο το οποίο μας άφησε πολύ ικανοποιημένους και έτσι το προτιμούσαμε σχεδόν καθημερινά. Το βράδυ ανεβήκαμε σε έναν από τους λόφους της πόλης για να δούμε τη θέα:

Νυχτερινή θέα της πόλης ​

Το ίδιο βράδυ, κάναμε μια βόλτα σε έναν από τους κεντρικούς δρόμους, την Herzogstraße, για να πάρουμε μια μικρή γεύση από Χριστούγεννα, με τα κιόσκια που πουλούσαν ζεστό κρασί, γλυκά και διάφορα άλλα μπιχλιμπίδια.

Συνεχίσαμε τη βόλτα και φτάσαμε στην κεντρική πλατεία, την Neuer Bahnhofvorplatz. Εδώ υπήρχε μια μικρή Χριστουγεννιάτικη αγορά. Σήμα κατατεθέν της πλατείας το νεοκλασικό κτίριο του Σιδηροδρομικού σταθμού (Wuppertal Hauptbahnhof) αλλά και το μοντέρνο, καμπυλωτό κτίριο (αριστερά στη φωτογραφία) που στεγάζει εμπορικά καταστήματα αλλά και την είσοδο για τις σιδηροδρομικές γραμμές. Αν θέλετε να πάρετε το τρένο από το Βούπερταλ για κάποιον προορισμό, σε αυτό το κτίριο πρέπει να μπείτε.

Την επόμενη ημέρα, ο άνθρωπος ο οποίος μας προσκάλεσε για τη δουλειά, είχε την καλοσύνη να μας κάνει μια μικρή ξενάγηση στην πόλη. Ξεκινήσαμε τη βόλτα από την ίδια πλατεία.

Εδώ, τα σκαλοπάτια που οδηγούν σε ένα άλλο νεοκλασικό κτίριο, αυτό της Περιφερειακής Διοίκησης.

Το "ιπτάμενο τραμ" (Wuppertaler Schwebebahn). Αυτό λοιπόν είναι το Νο 1 αξιοθέατο ( της πόλης. Ξεκίνησε να λειτουργεί το 1901. Εκτότε φυσικά εχει εκμοντερνιστεί, με την πιο πρόσφατη αντικατάσταση των συρμών του το 2015.

Το τραμ το 1913. Πέρα από το τραμ, δεν μπορεί κανείς να μην προσέξει πόσο όμορφη ήταν η πόλη στις αρχες του 20ου αιώνα, πριν καταστραφεί στον πόλεμο. ​

Το τραμ στη σημερινή του μορφή (2022) ​

Συνεχίζουμε τον περίπατο και περνάμε έξω από το Μουσείο Ρολογιών, σήμα κατατεθέν του οποίου είναι αυτό το παλιό αστρονομικό ρολόι, το οποίο πλέον δεν είναι συνδεδεμένο με τις καμπάνες.

Φτάσαμε στο μάλλον πιο γνωστό και εντυπωσιακό τοπόσημο της πόλης, το Δημαρχείο (Wuppertal Rathaus).

Το εντυπωσιακό κτίριο του Δημαρχείου, που θυμίζει Πύργο, κτισμένο το 1895 σε νεογοτθικό ρυθμό. ​

Το Ιωβιλαίο σιντριβάνι, ή αλλιώς το σιντριβάνι του Ποσειδώνα, ακριβώς μπροστά από το Δημαρχείο. ​

Η πίσω όψη του Δημαρχείου, εξίσου εντυπωσιακή και περισσότερο παραμυθένια. ​

Διασχίζουμε την Neumarktstraße, με προορισμό έναν από τους λόφους του Wuppertal.

Φτάσαμε στο λόφο!

Τα καμπαναριά της καθολικής εκκλησίας τους St. Lawrence. ​

Το Historische Stadthalle Wuppertal (το παλιό Δημαρχείο της πόλης) που τώρα χρησιμοποιείται ως χώρος εκδηλώσεων και συναυλιών.

Στον υπαίθριο χώρο έξω από το κτίριο, εκτός από τη θέα της πόλης, μπορείτε να δείτε και αυτό το μικρό σπιτάκι, που για να είμαι ειλικρινής δεν κατάλαβα ακριβώς τι είναι, αλλά κρατάω αυτό που μας είπε ο φίλος Γερμανός, πως όταν ήταν μικρός νόμιζε ότι εκεί ζούσε κάποια μάγισσα και φοβόταν να περάσει από μπροστά του! Όντως, μοιάζει σα να ξεπήδησε από κάποιο παραμύθι των αδερφών Γκριμ.

Και η θέα της πόλης. Προσπαθήστε να αγνοήσετε την ταράτσα με τα καλώδια και τα δορυφορικά πιάτα! ​

Ο φίλος είχε επίσης την καλοσύνη (και τις κατάλληλες διασυνδέσεις απ'ότι φαίνεται) για μια σύντομη ξενάγηση μέσα στο παλιό Δημαρχείο, το οποίο ήταν πραγματικά πολύ εντυπωσιακό.

Τρέμε Μιλάνο!

Κατηφορίζοντας προς το κέντρο της πόλης και πάλι.

Διασχίζοντας το ποτάμι και περνώντας κάτω από τις γραμμές του τραμ, δε γινόταν να μην το περιμένω να περάσει ώστε να το βγάλω μερικές φωτογραφίες. Δε χρειαζόταν να περιμένω σχεδόν καθόλου. Περνούσε κάθε 1 λεπτό!

Και πάλι στον κεντρικό δρόμο, όπου στο βάθος φαίνεται το γοτθικό κτίριο του Δημαρχείου.

Σε έναν ακόμα κεντρικό δρόμο, βλέποντας μπροστά μας την Παλαιά Λουθηρανική Εκκλησία του Βούπερταλ. Από αυτόν τον δρόμο πέρασα αναρίθμητες φορές, πηγαίνοντας καθημερινά στο Netto (γνωστή αλυσίδα σούπερ μάρκετ) για προμήθειες.

Συνεχίσαμε τη βόλτα χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, απλά χαθήκαμε στα στενά πίσω από το Δημαρχείο. Εδώ βλέπουμε μπροστά μας έναν ακόμη ναό, τη Διακονική Ευαγγελική Εκκλησία με το χαρακτηριστικό καμπαναριό που θυμίζει πύργο.

Αριστερά του ναού, ξεκινάμε να ανηφορίζουμε. Κοιτώντας πίσω, έχουμε μια καλύτερη άποψη των κτιρίων.

Χριστουγεννιάτικοι στολισμοί. ​

Ένας ακόμη ναός, η καθολική εκκλησία Herz-Jesu Elberfeld. Παρά το κρύο (0-1 βαθμοί), η βόλτα ήταν ευχάριστη, εφόσον δεν έβρεχε.

Αυτό θα έλεγε κανείς πως είναι το κέντρο του Βούπερταλ. Λίγο παραέξω απ'ότι είδα έχει μερικά φανταστικά πάρκα τα οποία διασχίζει ο ποταμός Βουπερ, ακόμα μερικούς πολύ εντυπωσιακούς πύργους. Δυστυχώς, δεν είχα τη δυνατότητα να βγω παραέξω λόγω περιορισμένου χρόνου. Οι επόμενη μέρα όμως είχε Κολωνία και Βόννη, και οι δύο μέσα στην ίδια μέρα. Κι αν αναρωτιέστε κατά πόσο μπορούν δυο μεγάλες Γερμανικές πόλεις να στριμωχτούν στην ίδια μέρα, θα σας λύσω πολύ σύντομα την απορία.

 

• 1
• 2

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 2

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[georgeant]

Η επόμενη ημέρα είχε μια σύντομη στάση στο Ντίσελντορφ, μέρος της δουλειάς για την οποία είχαμε έρθει. Με αφορμή αυτό, επισκεφτήκαμε το Παλάτι Μπενραθ (Schloss Benrath). Το μπαρόκ παλάτι του 1770 βρίσκεται σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία με κήπους και μια μικρή τεχνητή λίμνη. Όσοι έχετε επισκεφτεί τις Βερσαλλίες στο Παρίσι, ίσως βρείτε κοινά στοιχεία, σε πολύ μικρότερη κλίμακα φυσικά.

Στο πάρκο είχε στηθεί μια υπαίθρια χριστουγεννιάτικη αγορά, που πουλούσαν διάφορες λιχουδιές.

Η λίμνη του πάρκου.

Κολωνία

Την ίδια μέρα, ο φίλος ξεναγός και συνεργάτης είπε να "χωρέσουμε" και μια Κολωνία. Εγώ ακούγοντας ότι θα έχουμε μόνο ένα μέρος του απογεύματος, σε μια απο τις μεγαλύτερες και διασημότερες πόλεις της Γερμανίας απογοητεύτηκα, αλλά δεν ήταν και πολλά αυτά που μπορούσα να πω ή να κάνω, καθώς ο άνθρωπος ευγενικά οδηγούσε και μας μετέφερε απο τη μία πόλη στην άλλη.

Η Κολωνία είναι πανέμορφη αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, το συγκεκριμένο γλυπτό (που ονομάζεται "σιντριβάνι μπύρας") κονταροχτυπιέται σε κακογουστιά με το γλυπτό με τα ανάποδα πόδια στην Ερμού.

Αυτός είναι ο πανύψηλος (137μ) Καθεδρικός Ναός της Κολωνίας (Kölner Dom), το πιο διάσημο τοπόσημο της πόλης και πιθανόν όλης της περιφέρειας της Βόρειας Ρηνανίας-Βαστεφαλίας. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο φημισμένα οικοδομήματα γοτθικού ρυθμού παγκοσμίως. Το 1996 μπήκε στη λίστα της UNESCO με τα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς.

Η ουρά του κόσμου που ήθελε να μπει στον Ναό ήταν τεράστια κι έτσι προτιμήσαμε αντί να χάσουμε όλη την ώρα στην αναμονή να κάνουμε μια μικρή βόλτα στην πόλη, μπας και προλάβουμε να δούμε τίποτα.

Μοντέλο των πύργων του Καθεδρικού με επιγραφή στα ελληνικά:

Θεωρήσαμε καλή ιδέα να περάσουμε μέσα από τη Χριστουγεννιάτικη αγορά που είχε στηθεί πίσω από τον καθεδρικό, που είναι και η μεγαλύτερη και η πιο διάσημη της πόλης. Ο κόσμος ήταν αδιανόητος. Περισσότερο ένιωθες πως είσαι στρυμωγμένος μέσα σε ένα λεωφορείο παρά σε έναν ανοιχτό χώρο. Έσπρωχνες για να περάσεις κι ήταν πανεύκολο να χαθείς από την παρέα σου. Η κάμερα ούτε για αστείο έξω από την τσάντα. Σε εκείνο το σημείο κατάλαβα πως οι χριστουγεννιάτικες αγορές δεν είναι καθόλου του γούστου μου. Ειδικά σε αγορές τέτοιας κλίμακας, περισσότερο υποφέρεις παρά ευχαριστιέσαι κάτι. Άσε που καλύπτουν τις πλατείες και τα μνημεία και δεν μπορείς να βγάλεις ούτε μια σωστή φωτογραφία!

Αφού καταφέραμε και βγήκαμε αλώβητοι από το χάος της Χριστουγεννιάτικης αγοράς, βρεθήκαμε σε μια πιο ήσυχη γειτονιά.
Αυτά τα πολύχρωμα κτίρια είναι τα παλαιότερα στην Κολωνία. Βρίσκονται στον πεζόδρομο Frankenwerft, ακριβώς στις όχθες του Ρήνου. Δίπλα, η καθολική εκκλησία του St. Martin.

Περνάμε μέσα τα στενά για να βγούμε πάλι στον πολυσύχναστο κεντρικό δρόμο.

Βγαίνουμε στην Παλιά Αγορά της Παλιάς Πόλης όπου εχει στηθεί μία ακόμα Χριστουγεννιάτικη Αγορά. Φυσικά γινόταν το αδιαχώρητο και εδώ.

Market of the Heinzel ​

Είχε ήδη σουρουπώσει όμως και παρόλο που από την Παλιά Πόλη είδαμε κυριολεκτικά 3-4 γωνιές, (αλήθεια, δεν νομίζω να ξοδέψαμε περισσότερο απο ένα μισάωρο) δε γινόταν να φύγω από την Κολωνία και να μην ανέβω στο KölnTriangle, τον πύργο με την ωραιότερη και πιο χαρακτηριστική θέα στην πόλη. Συνεχίζοντας λοιπόν την παράδοσή μου να θέλω να βλέπω τις πόλεις από ψηλά, αφήσαμε με βαριά καρδιά την Παλιά Πόλη, πληρώσαμε το αντίτιμο των 5 ευρώ κατά άτομο και ανεβήκαμε στην ταράτσα να θαυμάσουμε τη θέα.

Ο Καθεδρικός της Κολωνίας και η γέφυρα Hohenzollern του 1911 που διασχίζει τον Ρήνο. Η γέφυρα συνήθιζε να φωταγωγείται προσφέροντας ένα μοναδικό θέαμα. Ωστόσο, τους τελευταίους μήνες αποφάσισαν για λόγους οικονομίας ενέργειας να αφήσουν τα φώτα σβηστά.

Αυτή ήταν η μικρή μπουκίτσα που πήραμε από την Κολωνία, μια πόλη που έχει να προσφέρει πάρα πολλά κι εμείς δυστυχώς είδαμε ελάχιστα. Ωστόσο, θα προσπαθήσω να δω το ποτήρι μισογεμάτο και να πω ότι ακόμα κι έτσι, πήρα μια ιδέα από μια πόλη που δεν ξέρω κατά πόσο θα επέλεγα να βάλω σε κάποιο ταξίδι. Πλέον ίσως και να το κάνω μελλοντικά!

Βόννη

Αναχωρούμε από την Κολωνία με προορισμό τη Βόννη. Πηγαίναμε στη Βόννη για να κάνουμε μια πολύ συγκεκριμένη δραστηριότητα που σχετιζόταν με τη δουλειά για την οποία είχαμε έρθει, ωστόσο θα προλαβαίναμε να κάναμε και μια μικρή βόλτα στο κέντρο. Η Βόννη είναι η γενέτειρα του Μπετόβεν αλλά υπήρξε και η πρωτεύουσα της (Δυτικής) Γερμανίας από το 1949 μέχρι το 1990.

Στην Marktplatz, μια όμορφη, μεγάλη, πλακόστρωτη πλατεία με γραφικά και αριστοκρατικά κτίρια τριγύρω, είχαν τοποθετήσει ένα μεγάλο Χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Από την πλατεία μπορείτε να θαυμάσετε μια σειρά από παλιά κτίρια, καθώς βρισκόμαστε στην Παλιά Πόλη της Βόννης η οποία δυστυχώς δεν έχει μεγάλη έκταση καθώς και αυτή η πόλη καταστράφηκε στο μεγαλύτερο μέρος της κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Η Marktfontaine, σιντριβάνι του 1777 στην πλατεία Marktplatz. Αποκαλείται και απλώς «οβελίσκος» από πολλούς ανθρώπους στη Βόννη λόγω της εμφάνισής του. ​

Ακολουθώντας το δρόμο που χάραξε το I Amsterdam! Hashtag έτοιμο για να φωτογραφίες, μπροστά από το Παλιό Δημαρχείο της Βόννης.

Άποψη από την Marktplatz.​

Στολισμοί στους κεντρικούς δρόμους της Βόννης. ​

Η Münsterplatz είναι η μεγαλύτερη πλατεία της Βόννης, την οποία κοσμεί και το άγαλμα του Μπετόβεν, μεταξύ άλλων. Εδώ είχε στηθεί μια μεγάλη Χριστουγεννιάτικη αγορά, η οποία είχε μεν κόσμο αλλά όχι αυτό το χάλι που συναντήσαμε στην Κολωνία. Εδώ τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα και μπορέσαμε να χαζέψουμε και δυο-τρία περίπτερα. Μάλιστα οι Γερμανοί φίλοι μας μας παρέπεμψαν να δοκιμάσουμε μια τοπική "λιχουδιά" απο γλυκόριζα, κάτι μεταξύ πικάντικου, γλυκού και αλμυρού, το οποίο μόλις ακουμπάει στη γλώσσα σου τρέχεις να βρεις κάδο να το φτύσεις. Αυτό ακριβώς έπαθα εγώ δηλαδή αλλά και οι περισσότεροι από όσους έχουμε κεράσει (γιατι φυσικά και πήραμε σε ένα μικρό σακουλάκι για την Ελλάδα).

Στο φόντο η καθολική εκκλησία Bonner Münster με τον πολύ ιδιαίτερο, μυτερό καμπαναριό. ​

Τραπεζάκια μπροστά από τα περίπτερα ώστε ο κόσμος να απολαμβάνει το ζεστό κρασί του. ​

Άποψη της Χριστουγεννιάτικης Αγοράς. ​

Η Βόννη κερδίζει επάξια την πρώτη θέση στις πόλεις-εξπρες που έχω επισκεφτεί. Κυριολεκτικά, είδα μόνο δύο πλατείες. Ό,τι είδα ήταν όμορφο, αλλά δε νομίζω πως αρκεί ώστε να σχηματίσω ολοκληρωμένη άποψη, όσο κι αν οι φίλτατοι Γερμανοί στην παρέα επέμεναν πως "αυτό είναι ό,τι παλιό έχει απομείνει από τη Βόννη, δεν έχει να δεις κάτι άλλο" (ούτε εμείς για την Αθήνα δε μιλάμε με τόση απαξίωση!). Προφανώς αυτή η απάντηση δε με καλύπτει, καθώς αλίμονο αν μια πόλη προσδιορίζεται από μόνο δυο πλατείες. Και η Βόννη λοιπόν, μαζί με την Κολωνία, μπαίνουν στη λίστα με τις πιο αδικημένες πόλεις που ξεπετάχτηκαν ενώ δεν τους άξιζε! Auf Wiedersehen my dear Bonn, εύχομαι στο μέλλον ο δρόμος μου να με ξαναβγάλει στα πλακόστρωτά σου και να λιώσω έστω και λίγο τις σόλες μου επάνω τους!

Ντίσελντορφ

Την επόμενη ημέρα, αντί να περάσω τη μέρα στο ξενοδοχείο του Βούπερταλ βλέποντας σειρές στο laptop μιας και εγώ συγκεκριμένα δεν είχα κάτι να κάνω, επέλεξα να πάρω το τραίνο (από το σταθμό που είπαμε στα πρώτα κεφάλαια) και να δω το Ντίσελντορφ, που ήταν πολύ κοντά, με την άνεσή μου. Έτσι μάλιστα. Εδώ πέρασα ολόκληρο το πρωινό μου με την άνεση του χρόνου μιας και ήρθα αρκετά νωρίς, στις 9 το πρωί. Έβγαλα τις φωτογραφίες μου χωρίς άγχος, έκανα τη βόλτα μου δίπλα στο ποτάμι και χάζεψα την Παλιά Πόλη. Ήμουν μάλιστα τυχερός γιατί είχε έναν υπέροχο ήλιο, κι ας ήταν το κρύο τσουχτερό. Στο Ντίσελντορφ, συνειδητοποίησα δύο πράγματα: Πρώτον, ότι η (παλιά) πόλη ξυπνάει από τις 11:00 και μετά. Πριν τις 11:00, πόλη-φάντασμα. Και δεύτερον, ότι το solo travelling δεν είναι για μένα, όσο κι αν του είχα δώσει μια ρομαντική χροιά στο μυαλό μου. Όπως μας είπε και το Into The Wild, "happiness is only real when shared". Οι στιγμές είναι για να μοιράζονται.

Από το σταθμό μέχρι την Παλιά Πόλη, είναι σχεδόν μια ευθεία, περίπου 25 λεπτά περπάτημα. Εδώ, βρισκόμαστε στο κέντρο του Ντίσελντορφ στη διαδρομή προς το ιστορικό κέντρο. ​

Το κανάλι που διασχίζει την Königsallee, την ομορφότερη λεωφόρο του Dusseldorf και για πολλούς, από τις ωραιότερες της Ευρώπης. ​

Η Παλιά Πόλη του Ντισελντορφ χρονολογείται από τον 13ο αιώνα. Είναι μια γραφική περιοχή που εκτείνεται σε μισό τετραγωνικό χιλιόμετρο και αποτελείται από παλιά κτίρια, εκκλησίες και pubs. Πολλές pubs! Σε ολόκληρη την πόλη του Ντισελντορφ υπάρχουν περίπου 250 παμπ, μπαρ και εστιατόρια. Μάλιστα έχει γραφτεί και τραγούδι, το "Altbierlied", που στους στίχους ακούμε “We have the longest bar in the world in Düsseldorf”.

H Berger Street είναι από τους πιο γραφικούς δρόμους της Παλιάς Πόλης. ​

Berger Street ​

Maktplatz κι εδώ, η χαρακτηριστική πλατεία του Dusseldorf με το χάλκινο άγαλμα και το Παλιό Δημαρχείο. Εδώ έχει στηθεί μια Χριστουγεννιάτικη αγορά που όπως μπορείτε να δείτε, στις 9 το πρωί όλα τα περίπτερα ήταν κλειστά.

Το Παλιό Δημαρχείο. ​

Πλατεία Burgplatz ​

Η καθολική εκκλησία του Αγίου Λαμπέρτου αποτελεί τοπόσημο για το ιστορικό κομμάτι της πόλης. ​

Το Schlossturm (πύργος του παλατιού) που δεσπόζει στην πλακόστρωτη πλατεία, είναι το ότι έχει απομείνει από ένα μπαρόκ κάστρο και σήμερα στεγάζει το Ναυτικό μουσείο. Το καφέ του μουσείου στην κορυφή του προσφέρει επίσης υπέροχη θέα.

Στην πλατεία Burgplatz ​

O περίπατος στις όχθες του Ρήνου (Rheinpromenade) είναι αναπόσπαστο κομμάτι της επίσκεψης στην Παλιά Πόλη αφού αποτελεί το Νο 1 -ας πούμε- αξιοθέατο της πόλης. Εδώ θα θαυμάσετε ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα (έτσι λένε τουλάχιστον), θα έχετε και μια μοναδική θέα προς τον Πύργο του Ρήνου (πύργος τηλεπικοινωνιών της πόλης) αλλά και μια υπέροχη άποψη όλου του ιστορικού κέντρου. Κατά τη γνώμη μου είναι το ωραιότερο κομμάτι της Παλιάς Πόλης και δεν νοείται να μην περπατήσει εδώ ο επισκέπτης, έστω και για λίγα μέτρα.

Σπίτια στην απέναντι όχθη του Ρήνου, φωτογραφία τραβηγμένη από την παλιά πόλη. ​

Αυτό είναι το Pegeluhr, το οποίο εκτός από ρολόι με όμορφα αρχιτεκτονικά στοιχεία, ήταν κάποτε όργανο μέτρησης της στάθμης του ποταμού. Δεσπόζει στις όχθες του Ρήνου από το 1898 και κανείς δεν παραλείπει να βγάλει μια φωτογραφία μπροστά του.

Βολτάροντας στην Παλιά Πόλη, περιμένοντας να ξυπνήσουν οι Ντισελντορφέζοι. ​

Και ναι, γύρω στις 10 το πρωί πέτυχα ανοιχτό ένα κατάστημα με γλυκά! Το παραπάνω ήταν κάτι μεταξύ κέικ και πάστας με καραμέλα, πεντανόστιμο.

Αν απομακρυνθείς από τις όχθες του Ρήνου θα συναντήσεις και δρόμους με παρκαρισμένα αυτοκίνητα, που σου θυμίζουν πως εδώ ζει και εργάζεται κόσμος και δεν είναι απλώς ένα τουριστικό αξιοθέατο.

Στο τέλος του περιπάτου θα έχετε μια πολύ όμορφη θέα προς την παλιά πόλη και το ποτάμι. Εδώ βλέπουμε κάποιους μικρούς μαθητές, μάλλον σε εκπαιδευτική εκδρομή.

Ο Πύργος του Ρήνου.​

Στον περίπατο του Ρήνου, επιστρέφοντας στο κέντρο της Παλιάς Πόλης. ​

Η ρόδα που εχει στηθεί στην πλατεία Burgplatz σίγουρα θα προσφέρει μια μοναδική πανοραμική θέα.

Ίσως η πιο όμορφη Χριστουγεννιάτικη Αγορά που είδα στη Γερμανία, τουλάχιστον από άποψη σκηνικών.

Αν αυτές οι μικρές καμπάνες συγχρονίζονται με το ρολόι, σίγουρα δε θα ήθελα να είμαι ένοικος αυτού του κτιρίου!

Και ναι, οι Γερμανοί ξύπνησαν και κατά τις 11:00 άρχισαν να κατακλύζουν την Marktplatz. ​

To μεσημέρι, αφού περπάτησα και φωτογράφισα όσα περισσότερα μπορούσα, αφού έφαγα ότι αλμυρό και γλυκό υπήρχε, έκανα μια στάση για τα απαραίτητα αναμνηστικά και πήρα την επιστροφή για το σταθμό του τραίνου.

Επέστρεψα στο Βούπερταλ, χαρούμενος που κατάφερα σε αυτό το κατά κόρον επαγγελματικό ταξίδι να δω με την ησυχία μου έστω και ένα μέρος. Μετά από 2 μέρες επιστρέψαμε Ελλάδα.

Αυτό ήταν το μικρό μου ταξίδι στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία που με τα κόπων και βασάνων καταφέραμε να συνδυάσουμε δουλειά και αναψυχή. Παρεμπιπτόντως, όταν ακούτε πως κάποιος κάνει πολλά ταξίδια με τη δουλειά του, μη βιαστείτε να σκεφτείτε πόσο τυχερός είναι. Υπάρχει περίπτωση να βγαίνει από το ξενοδοχείο για να πηγαίνει απλά σε ένα γραφείο. Ευτυχώς εμείς κάτι καταφέραμε να δούμε, αλλά σε καμία περίπτωση με τον τρόπο που θα θέλαμε. Ας είναι! Μερικά ακόμα pins στον χάρτη της Ευρώπης!

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη