Την 6η ψηλότερη κορυφή στον κόσμο και μια από τις 14 στον κόσμο με υψόμετρο πάνω από 8.000μ. κατέκτησε πρόσφατα ο ορειβάτης Στέφανος Βουτσελάς, μέλος του Συλλόγου Ορειβασίας Χιονοδρομίας Τρικάλων. Πρόκειται για την κορυφή των Ιμαλαΐων Cho Oyu (8201μ.).
Η διεθνής αποστολή (με συνολικά 13 μέλη) είχε αρχηγό το γνωστό Αμερικανό αρχηγό ορειβατικών αποστολών Daniel Mazur. Η ομάδα συναντήθηκε στο Κατμαντού του Νεπάλ και στη συνέχεια ταξίδεψε οδικώς στο Θιβέτ - Κίνα, όπου και έγινε η αναρρίχηση. Χρειάστηκε περίπου ένας μήνας επιχειρήσεων αναρρίχησης και εγκλιματισμού στο μεγάλο υψόμετρο πριν από την τελική προσέγγιση της κορυφής.
Η τελική φάση της αναρρίχησης για την κορυφή του Cho Oyu ξεκίνησε τελικά από την κατασκήνωση Νο2 (camp2) και υψόμετρο 7.200μ. Λόγω άσχημων καιρικών συνθηκών και προκειμένου να εκμεταλλευτούν μια μικρή, πρόσκαιρη, βελτίωση του καιρού, αποφασίστηκε να ξεκινήσουν οι ορειβάτες κατευθείαν από την κατασκήνωση Νο2 στα 7.200μ. και όχι από την κατασκήνωση Νο3 στα 7.600μ., για να προλάβουν τον καιρό.
Έπειτα από μια μικρή στάση στην κατασκήνωση Νο3 (camp3), σε υψόμετρο 7.600μ., για έλεγχο του εξοπλισμού και της κατάστασης των ορειβατών, η πορεία συνεχίστηκε προς την κορυφή.
Κατά τη διάρκεια της ανάβασης χρειάστηκε να στηθούν σχοινιά στα δύσκολα σημεία προκειμένου να μπορέσουν οι ορειβάτες να επιστρέψουν, σε περίπτωση μειωμένης ορατότητας από την επερχομένη καταιγίδα ή σε περίπτωση που μέρος της κατάβασης χρειαζόταν να συνεχιστεί για δεύτερη νύχτα, λόγω αργοπορίας εξαιτίας των καιρικών συνθηκών.
Συνήθως, τα περισσότερα θανατηφόρα δυστυχήματα συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της κατάβασης, όταν οι ορειβάτες είναι εξουθενωμένοι από την υπερπροσπάθεια να κατακτήσουν την κορυφή και λόγω της πολύωρης έκθεσης σε συνθήκες ελάχιστου οξυγόνου.
Λόγω αντίξοων καιρικών συνθηκών μονό δύο από τα μέλη, ο Στέφανος Βουτσελάς και ο αρχηγός της αποστολής, κατάφεραν τελικά να φτάσουν στην κορυφή.
Η κατάβαση έγινε κάτω από πολύ δύσκολες καιρικές συνθήκες, με χιονόπτωση και ανέμους να ξεπερνούν τα 100 χλμ./ώρα, αλλά τελικά στέφθηκε με επιτυχία.
Ο Στέφανος Βουτσελάς μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ανέφερε πως βίωσε ένα ανάμικτο συναίσθημα μεγάλης ευχαρίστησης αλλά και μεγάλης έντασης και ανησυχίας. Το πρώτο συναίσθημα που ένιωσε όταν έφτασε στην κορυφή ήταν ενθουσιασμός και ικανοποίηση, πως «ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα».
Γρήγορα όμως, όπως σημείωσε, άρχισε να υπερισχύει η λογική, ο καιρός έδειχνε σημάδια καταιγίδας και άρχισε έτσι να σκέφτεται την επιστροφή, που είναι το πιο επικίνδυνο μέρος της αποστολής.
Η παραμονή στη «ζώνη θανάτου», όπως ονομάζεται το πεδίο πάνω από τα 8.000μ., είναι πολύ δύσκολη και αυτό γίνεται αισθητό σε κάθε κίνηση και ανάσα λόγω έλλειψης οξυγόνου.
Αναφερόμενος στο επίπεδο της προετοιμασίας που απαιτείται για μια τέτοια προσπάθεια, επισήμανε πως σε βουνά πάνω από 8.000μ. απαιτείται αρίστη τεχνική στην ορειβασία και εμπειρία σε προηγούμενο βουνό, με υψόμετρο κοντά στα 7.000μ. Χρειάζεται να γνωρίζει κάποιος ότι το σώμα του μπορεί να εγκλιματιστεί στο πολύ μεγάλο υψόμετρο. Ο κίνδυνος κρυοπαγήματος, πνευμονικού ή εγκεφαλικού οιδήματος αυξάνεται κατακόρυφα μετά τα 8.000μ. και πρέπει να ξέρει ο ορειβάτης να αντιδράσει ανάλογα.
Σχετικά με τα μελλοντικά του σχέδια, ο ίδιος σημειώνει πως γνωρίζει καλά τη νότια πλευρά του Everest, λόγω του ότι μέχρι τα 7700μ. είναι η ιδία διαδρομή με το Lhotse, όπου ήταν το 2008. Είχε επίσης έρθει παλιότερα σε επαφή με μια ομάδα που θα πήγαινε στο βουνό Manaslu (8160μ.), μελέτησε τις διαδρομές και του άρεσε η βουνό. Αν μπορέσει να συνεχίσει να προπονείται- επισημαίνει- εντατικά, ώστε να μπορεί να κάνει αναρρίχηση σε βουνά με υψόμετρο πάνω από 8000μ., ίσως να δοκιμάσει τις αντοχές του σε κάποιο από αυτά.
Ο κ. Βουτσελάς μας λέει πως η πρώτη του ορειβατική εμπειρία ήταν μια εκδρομή στην Πίνδο με τον Σύλλογο Ορειβασίας Χιονοδρομίας Τρικάλων (ΣΟΧΤ), όταν ήταν 13 χρονών. Από τότε που αποφάσισε να μείνει μόνιμα στο Λονδίνο, του δόθηκε η ευκαιρία να ασχοληθεί πιο εντατικά. Τα τελευταία χρόνια, έχει βρεθεί τρεις φορές στα Ιμαλάϊα. Πέρσι ήταν ξανά σε μια ορειβατική αποστολή στο βουνό Lhotse στο Νεπάλ, το τέταρτο ψηλότερο βουνό στον κόσμο, αλλά λόγω πολιτικών προβλημάτων στην περιοχή κι ενός τραυματισμού αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την προσπάθεια λίγο μετά τα 7.000μ.
Πάντα -θυμάται- του άρεσαν τα βουνά, λόγω της ομορφιάς αλλά και των προκλήσεων που προσφέρουν. «Ειδικά οι διεθνείς ορειβατικές αποστολές -αναφέρει- σου δίνουν την ευκαιρία να βιώσεις νέες κουλτούρες, να δεις νέα μέρη και να ζήσεις με ανθρώπους από όλο τον κόσμο».
Αυτό που κυρίως του αρέσει είναι το ότι μπορείς να δοκιμάσεις τις δυνατότητες σου σε πρωτόγνωρες συνθήκες τόσο σε σωματικό όσο και σε πνευματικό επίπεδο. «Χρειάζεται να πάρεις αποφάσεις ζωής ή θανάτου για σένα, με αντίκτυπο και στους άλλους ορειβάτες της ομάδας, και να τις εφαρμόσεις στην πράξη», αναφέρει
ANA-Walking_Greece
