Διαφωνώ (με senor nada) ο τύπος ήταν ένας απλός καθημερινός άνθρωπος όπως όλοι μας (και μην πει κάποιος ότι δεν εκμεταλλεύτηκε την μάνα του ποτέ στη ζωή του). Την καθοριστική στιγμή όμως έδειξε ότι είχε ΠΟΛΛΑ μέσα του που κρύβονταν κάτω από ένα επιπόλαιο χαρακτήρα. Δεν ξέρω αν υπάρχουν άνθρωποι...
Μα η εξύψωση του ήρωα επιτεύχθηκε από τις έως τώρα επιλογές του, τι άλλο να κάνει? ο Χριστός να ήτανε κάπου θα είχε πει μπάστα δεν παίζω άλλο με αυτόν τον σεναριογράφο!
Στο δεύτερο κύκλο θα μπορούσε να τα φτιάξει με την Τζένιφερ Λώρενς, να κερδίσουν τα διαγαλαξιακά παιχνίδια και επιτέλους να ενσωματωθεί η Νότια Κορέα στη Βόρεια υπό την ηγεσία του Μεγάλου.
Το τέλειωσα και εγώ το καλαμάρι, αν εξαιρέσεις μια ψυχή στην Αμερική που πραγματικά πόνεσα, δεν βρίσκω τι άλλο μένει να ειπωθεί αν υπάρξει συνέχεια. Έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου να θέλει να κάνει τα αντίθετα από αυτά που έκανε ο ήρωας..
Δεν κατάλαβα ακριβώς τι εννοείς αλλά έτσι πρόχειρα για την Φλωρεντία μου έρχονται στο μυαλό οι Μέδικοι, Ο Δάντης, ο Μπρουνελέσκι, ο Γαλιλαίος, ο Τζιότο, ο Ντονατέλο και και..
Η Δρέσδη ναι, κατάφερε για καμιά δεκαριά χρόνια να πλασάρει ένα χαρακτήρα ανανέωσης και δηθενιάς, έβαλε μπουλντόζες σε ότι έχτισαν οι κομμουνιστές, έχτισε καναδυό κακέκτυπα της ''Φλωρεντίας του βορρά'' φυσικά την Εκκλησία πρώτα-πρώτα, και μετά παραδόθηκε στον κάθε φασίστα που ήθελε να κάνει...
Δρέσδη φυσικά, γιατί? επειδή αν δεν μπουν κάποιοι ιταλόφιλοι να πούνε τα γνωστά άπατο θα πάει το θέμα, και εμείς σαν καλοί άνθρωποι δεν το θέλουμε αυτό..
Συγγνώμη να ρωτήσω και εγώ κάτι, η μάνα μου έχει κάνει την δεύτερη δόση τον Φλεβάρη, δλδ υπάρχει πιθανότητα να είναι τώρα χωρίς προστασία? πρέπει να κλείσουμε άμεσα? μπορούμε?
Επειδή είναι απίθανο να τα πιστεύουν και οι ίδιοι είμαι σίγουρος ότι μας δουλεύουν όλους. Τα βράδια σίγουρα μαζεύονται γύρω από την τηλεόραση και κυλιούνται στο πάτωμα από τα γέλια. Επινόησα αυτή την εκδοχή γιατί αλλιώς οι άμυνες που έχω δεν αντέχουν..
Στη Σόφια πήγαινα πάντα όταν ήμουν απένταρος (και 1 για Βιβλιοθήκες κάπου δεκαήμερο), πρέπει να έχω πάει 7-8 φορές τουλάχιστον (συχνά απένταρος δηλαδή) αλλά όλα αυτά που γράφεις σήμερα με ενθουσίασαν, ξαφνικά μου λείπει, τι θα πάθουμε ακόμα με τον κόβιντ...
Αξέχαστο ξενοδοχείο το Ροντίνα...