Σου λεγε η γιαγιά σου: "φάε το φαϊ σου γιατί θα σε φάει ο αράπης;" Κάτι αντίστοιχο λέγεται και στην μαύρη Αφρική: "τρώγε γιατί θα φωνάξω το λευκό!" Αυτό, βέβαια, άλλο να το διαβάζεις σε βιβλία ταξιδιωτικής λογοτεχνίας και άλλο να το ζεις. Μια μέρα,λοιπόν, επιστρέφοντας στο σπίτι από κάποιο σχολείο του Απρομάσι, ενός χωριού κοντά στο Κουμάσι της Γκάνα, είδα μια παρέα παιδιών να παίζουν κάτω από μπανανόδεντρα. Τους χαμογέλασα. Ένα απ' αυτά, το μικρότερο, άρχισε να κλαίει. Φαντάστηκα πως κάτι κακό είχε συμβεί και πλησίασα να δω τι έγινε. Να βοηθήσω. Όμως όσο πλησίαζα όλο και πιο δυνατά έκλαιγε. Ευτυχώς έσπευσε η μανούλα του και το έδεσε στην πλάτη της. Αυτό ηρέμησε και γω γελώντας τους ζήτησα με νοήματα να βγάλω την φωτογραφία. Μου είπαν αργότερα στο χωριό: ήσουν ο πρώτος λευκός άνθρωπος που είδε και νόμισε πως ήσουν φάντασμα. Μπου!