Στην ανατολική πλευρά της Ουρουγουάης, ανηφορίζοντας προς τα σύνορα με την Βραζιλία υπάρχει ένα μέρος που όμοιο του δεν βρίσκεται πουθενά στην Νότια Αμερική και ίσως σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ένας πρώην οικισμός ψαράδων και μια προστατευόμενη αποικία θαλάσσιων λεόντων. Ένα προστατευόμενο περιβαλλοντολογικό πάρκο όπου λειτουργεί μόνο με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ένα μέρος που δεν υπάρχουν δρόμοι και αυτοκίνητα. Ένα παραθαλάσσιο θέρετρο στημένο σαν κινηματογραφικό σκηνικό από ταινία του 60. Το ιστορικό καταφύγιο χίπις και καλλιτεχνών που μέχρι σήμερα διατηρεί την φιλελεύθερη ταυτότητα του. Ένας αναπτυσσόμενος τουριστικός προορισμός που οι κάτοικοι και οι επαγγελματίες της περιοχής επιλέγουν συνειδητά να μην τον αφήσουν να αλλοιωθεί. Αυτά μπορούν να είναι μόλις η αρχή για να περιγράψουμε το Cabo Polonio.
Τα μεγάλα φορτηγά που βρίσκονται παρκαρισμένα στην είσοδο του πάρκου αποτελούν τον μοναδικό τρόπο μετακίνησης στο εσωτερικό του και αναχωρούν κάθε μια ώρα για τον γραφικό οικισμό στην παράλια ακτή του ακρωτηρίου. Ακολουθώντας μια δεκαπεντάλεπτη ταραχώδη διαδρομή μέσα από το δάσος και μερικά χιλιόμετρα της παραλίας, οι θαλάσσιοι λέοντες που λιάζονται κατά μήκος της δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία στο πλήθος των επισκεπτών που καταφθάνει στον μικρό αυτό παράδεισο.
Στο ακρωτήρι, σε μια στενή λωρίδα γης ανάμεσα από δυο απαράμιλλης ομορφιάς ακτές, τα πολύχρωμα σπίτια με γκράφιτι στου τοίχους, άλλα μοιάζουν με καλύβες και άλλα σαν πολύχρωμους κύβους ζάχαρης με σκεπές από ελενίτ, βρίσκονται άναρχα σπαρμένα στις παρυφές μονοπατιών από άμμο. Ο λευκός φάρος δεσπόζει πάνω από τον οικισμό σαν φύλακας, ενώ από τα εστιατόρια της περιοχής οι γαργαλιστικές μυρωδιές της σχάρας ανακατεύονται με την θαλασσινή αύρα.
“Στο Cabo μου αρέσει πολύ να περνάω τις ημέρες μου. Είναι ένα μέρος ηρεμίας και χαράς για εμένα, το οποίο ακόμα σέβεται την φύση και σου δίνει την δυνατότητα να ζεις καλύπτοντας τις βασικές ανάγκες της ζωής σου” μας εξομολογείται η Λορένα, ιδιοκτήτρια του Hostel Albatros, καθώς μας προσφέρει το μάτε της.
Το Albatros, όπως όλα τα καταλύματα της περιοχής, λειτουργεί αποκλειστικά από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, κάτι το οποίο ο επισκέπτης αντιλαμβάνεται μόνο στα πλαίσια αποφυγής της άσκοπης κατανάλωσης και όχι σαν έλλειψη παροχών. Όλες οι ηλεκτρικές λειτουργίες του βασίζονται στα αυτόνομα φωτοβολταϊκά πάνελ ενώ το νερό προέρχεται από το πηγάδι, κάτι το οποίο ξεχνάς με μια ματιά στις σύγχρονες εγκαταστάσεις στην κουζίνα και στα μπάνια του καταλύματος.
Οι σπαρτιάτικες ανέσεις στο εσωτερικό των δωματίων του, με κύριο χαρακτηριστικό την καθαριότητα, αναπληρώνονται από έξυπνα διαμορφωμένους εξωτερικούς χώρους με καναπέδες, αιώρες και σεζ λόνγκ, ακολουθώντας τους άγραφους νόμους της περιοχής, όπου όλες οι δραστηριότητες πραγματοποιούνται έξω από τους τοίχους και όχι μέσα σε αυτούς. Μόλις μερικά μέτρα μακριά βρίσκεται η κεντρική πλατεία και η στάση των φορτηγών που μεταφέρουν τους επισκέπτες στο πάρκο. Η ηρεμία και η θέα προς την θάλασσα και τον οικισμό, συμπληρώνει μια εικόνα μαγική.
Λίγο πριν πέσει η νύχτα, χιλιάδες κεριά τοποθετούνται σε μπουκάλια για να προστατευθούν από τον άνεμο και να φωτίσουν το απόλυτο σκοτάδι μιας περιοχής μακριά από κάθε πηγή φωτορύπανσης. Μετρημένες στα δάχτυλα είναι γεννήτριες στα εστιατόρια, ενώ τα μπαρ στολίζονται με πολύχρωμες γιρλάντες από φωτάκια. Με φόντο το ηλιοβασίλεμα σκιαγραφούνται οι μορφές των δεξαμενών που συλλέγουν την βροχή δίπλα σε κάθε σπίτι. Με τον ορίζοντα να εκτείνεται ανεμπόδιστα 360 μοίρες, τα αναρίθμητα αστέρια στο θόλο του ουρανού μοιάζουν σαν να μπορείς να τα αγγίξεις.
Στο κουζινάκι του χόστελ, με την βοήθεια του φυσικού αερίου ετοιμάζεται το αποψινό δείπνο. “Δυο πράγματα πρέπει να δοκιμάσετε εδώ, την εμπανάδα με καβουρόψιχα στου Joselo και τα κεφτεδάκια από θαλασσινά φύκια στου Dani” μας ενημερώνει ένα ζευγάρι από Αργεντινή.
Ξαπλωμένη στον κοιτώνα, με μοναδικούς ήχους τον αχό των κυμάτων, τα σούρτα φέρτα των βατράχων στο χαλίκι της αυλής και τα γέλια κάποιων ξενύχτηδων που προσπαθούσαν να βρουν τον δρόμο τους, οι ακτίνες του φάρου μου φέρνουν στο νου τους στοίχους του Jorge Drexler, ενός αιώνιου εραστή του ακρωτηρίου. Μετράω 12 δευτερόλεπτα σκότους πριν το φως του αγκαλιάσει το δωμάτιο ξανά και αποκοιμήθηκα με την σκέψη μου στις ανοιχτές τις θάλασσες και στα πλοία που ψάχνουν για λιμάνι …
Tip: Το Ηostel Albatros ξεκίνησε την λειτουργία του τον Νοέμβριο του 2016 και διαθέτει τρία δωμάτια κοιτώνες και ένα ιδιωτικό δίκλινο δωμάτιο, σύγχρονες εγκαταστάσεις υγιεινής, έξυπνα διαμορφωμένους χώρους για χαλάρωση αλλά και επικοινωνία, παρέχοντας μια ζεστή και οικογενειακή αίσθηση φιλοξενίας. Λειτουργεί εποχιακά από τον Οκτώβριο μέχρι τον Απρίλιο, ενώ κατά τους μήνες της υψηλής σεζόν παρέχει δείπνο με παραδοσιακές συνταγές από την Ουρουγουάη και την Αργεντινή. Οι τιμές ξεκινούν από τα 25$ το άτομο.
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε εδώ: www.facebook.com/pg/albatroshostel/