Η Αλόννησος είναι η πιο απομακρυσμένη Σποράδα και ταυτόχρονα δεν υπολείπεται σε τίποτε από τις άλλες σε ομορφιά. Οι παραλίες της είναι μοναδικές, το πράσινο και η φύση οργιάζει, η Χώρα είναι κουκλίστικη και απολαμβάνει μοναδική θέα, ο τουρισμός είναι ήπιος και το τοπίο αποπνέει ηρεμία και γαλήνη. Κυρίως όμως αυτό που χαρακτηρίζει το νησί είναι το πόσο αγαπάει τη φύση. Και πόσο η φύση αγαπάει το νησί.
Αυτό που έβαλε για τα καλά την Αλόννησο στον τουριστικό χάρτη της χώρας ήταν η δημιουργία του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Αλοννήσου και Βορείων Σποράδων. Η Αλόννησος και τα γύρω σε αυτήν μικρά νησάκια δημιουργούν ένα βιότοπο που θεωρείται ένα από τα τελευταία καταφύγια της μεσογειακής φώκιας (Monachus Monachus). Οι προσπάθειες για την προστασία αυτού του πανέξυπνου και γλυκύτατου θηλαστικού που ζει στις θαλάσσιες σπηλιές έχουν ξεκινήσει από τα ’70 για να ανακηρυχτεί τελικά το 1992 σε Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο. Εκτός της φώκιας, δεκάδες σπάνια είδη ζώων και πουλιών ενδημούν στην προστατευμένη αυτή περιοχή, ενώ εκτός από οικολογικό παρουσιάζει και.. ιστορικό ενδιαφέρον, καθώς στο σύμπλεγμα των νησιών υπάρχουν ναυάγια, ερείπια και ξεχασμένα εκκλησάκια. Μολονότι γενικά η πρόσβαση είναι περιορισμένη για λόγους προστασίας του υδροβιότοπου, πολλά από τα σημεία ενδιαφέροντος είναι προσβάσιμα με καΐκι. H επίσκεψη μάλιστα ενδείκνυται, καθώς οι επισκέπτες μπορούν να θαυμάσουν το φυσικό τοπίο, να κολυμπήσουν, να παρατηρήσουν τα ζώα και τα πουλιά και να περάσουν λίγο χρόνο συντροφιά μόνο με τη φύση.
