pattyyy
Member
- Μηνύματα
- 1.565
- Likes
- 1.273
- Επόμενο Ταξίδι
- χμ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- νότια αφρική
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Σοκάκια, χαμάμ, ροδοζάχαρη και χαλούμι]Πέμπτη πρωί, το αδερφάκι μου αναχωρεί για τις δουλειές του στο κέντρο της Λευκωσίας κι εγώ ξεχύνομαι για εξερεύνηση στην παλιά πόλη. Αφετηρία κλασσικά η πολύ τουριστική [B]οδός Λήδρας[/B], ο κεντρικός πεζόδρομος και στη συνέχεια κινούμαι δίπλα ακριβώς στη Λαική Γειτονιά, μια επίσης τουριστική, δημοφιλή συνοικία γεμάτη ταβερνάκια και σουβενιράδικα. Ξεμακραίνω καθώς δεν βρίσκω αυτό που αναζητώ και πλησιάζω ξανά τη [B]Φανερωμένη[/B] που με είχε μαγέψει το προηγούμενο βράδυ. Εκκλησία 140 χρόνων, πολύ φωτεινή, με μια υπέροχη τοιχογραφία του Θεού στον θόλο. Κάθομαι λίγο στα στασίδια της και ηρεμεί η ψυχή μου...Συνεχίζω τη βόλτα μέσα από μικρά σοκάκια παρατηρώντας όμορφα σπιτάκια με τη φθορά του χρόνου να τους χαρίζει γοητεία, μικρά μαγαζάκια με λογιών-λογιών πράγματα, παραδοσιακά μπαλκονάκια που χαρίζουν ωραία όψη στα σπίτια...Ο συνδυασμός δύο πολιτισμών είναι παρών παντού...Βλέπει κανείς τις γυναίκες με τις μαντήλες τους ντυμένες παραδοσιακά και λίγο πιο δίπλα κοπέλες φορώντας trendy συνολάκια...Σπίτια με στοιχεία δυτικότροπης αρχιτεκτονικής και άλλα με ανατολίτικο σχεδιασμό...Εντυπωσιακές εκκλησίες όπως αυτή του [B]Αρχάγγελου Μιχαήλ του Τρυπιώτη[/B] και γοητευτικά τεμένη όπως το [B]τέμενος Ομεριέ[/B
Eξερευνώντας τη Λευκωσία για 24 ώρες...ή αλλιώς "πώς προκύπτει ένα ταξίδι από το πουθενά!". Αρχές Σεπτέμβρη θα έπρεπε το αδερφάκι μου να βρεθεί για μια μέρα στη Λευκωσία, έλα όμως που φοβάται τα αεροπλάνα..."Χωρίς την pattyyy εγώ δεν πάω πουθενά", ήταν η δήλωση του κι εγώ δυσκολεύτηκα πολύ για να πειστώ (ειδικά με την εξωτερικοστέρηση που με μαστίζει τον τελευταίο καιρό!).
Τετάρτη μεσημέρι επιβιβαζόμαστε στο αεροπλάνο της Ολυμπιακής με προορισμό τη Λάρνακα, έχοντας δώσει 170 ευρώ έκαστος για το εισητήριο του (κλεισμένο περίπου 10 ημέρες νωρίτερα). Μετά από 1 ώρα και σαράντα λεπτά πατάμε για πρώτη φορά το πόδι μας σε κυπριακό έδαφος. Το λεωφορείο της kapnos shuttle μας μεταφέρει σε 40 λεπτά στη Λευκωσία έναντι 7 ευρώ το άτομο. Η διαδρομή είναι άνετη αλλά βαρετή.Το τοπίο είναι μονότονο χωρίς κάποια ιδιαίτερη ομορφιά. Σύντομα όμως μπαίνουμε στη νέα πόλη της Λευκωσίας..Κάποια στιγμή βρισκόμαστε σε ένα υψωματάκι και το μάτι μου ξεκλέβει μια εικόνα που δε θα βγει εύκολα από το μυαλό μου...Η πόλη απλωμένη μπροστά μου...Δεν μπορώ να ξεχωρίσω φυσικά το όριο..Την ελληνική και την τουρκική πλευρά..Μπορώ όμως να διακρίνω στο βαθός, στο τέρμα της πόλης, την τουρκική σημαία σε ένα βουνό..Ζωγραφισμένη, χαραγμένη, απλωμένη, κολλημένη (?), θα σας γελάσω...Η εικόνα ήταν φευγαλαία, αλλά πολύ έντονη...Σα να επισημαίνεται με αυτόν τον τρόπο το "είμαστε εδώ!".
Το λεωφορείο τερματίζει τη διαδρομή του σε κάποιο σημείο, στην είσοδο σχετικά της πόλης από όπου παίρνουμε ταξί για το ξενοδοχείο μας. Classic Hotel, δίπλα σχεδόν στην παλιά πόλη. Το ξενοδοχείο είναι συμπαθητικό ξενοδοχείο πόλης, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο και με εμφανή κάποια σημάδια φθοράς. Παρ'όλ'αυτά η τοποθεσία του είναι προνομιακή και το προσωπικό ευγενέστατο και εξυπηρετικότατο. Στην τιμή των 100 ευρώ το δίκλινο τη βραδιά συμπεριλαμβανόταν το wireless και το μέτριο πρωινό. THE CLASSIC HOTEL | LAST MINUTE BOOKINGS | SPECIAL OFFERS | NICOSIA CYPRUS
Απογευματάκι πια αφήνω τον little bro στο ξενοδοχείο να κάνει τις δουλειές του κι εγώ ξεμυτίζω για την διερευνητική μου βόλτα! Φυσικά στην παλιά πόλη...Χαζεύω την τουριστική περατζάδα-κεντρικό πεζόδρομο, την οδό Λήδρας..Περπατάω ως το τέρμα της, όπου το φυλάκιο μου υπενθυμίζει πως κάνοντας 10 βήματα μπορώ να αλλάξω χώρα μέσα στην ίδια πόλη..Χάνομαι στα μικρά δρομάκια ανακαλύποντας κρυφές γωνιές..Μικρά alternative μαγαζάκια με νέους που πίνουν καφέ και καπνίζουν ναργιλέ..Μεζεδοπωλεία από τα οποία αναδύονται πικάντικές μυρωδιές..Επιβλητικά κτίρια δίπλα σε ταπεινά χαμόσπιτα..όλα όμως τόσο γοητευτικά..Μικρά μαγαζιά με υφάσματα σα ξεχασμένα από άλλη εποχή..Την θαυμάσια εκκλησία της Φανερωμένης τυλιγμένη στα μυστηριώδη χρώματα του δειλινού..
Οι εικόνες που αντικρύζω με έχουν απορροφήσει και δεν μπορώ να σταματήσω να τρυπώνω σε ολοένα και περισσότερα στενάκια...Κάποια στιγμή αντιλαμβάνομαι πως το έχω παρακάνει καθώς πλέον έχει νυχτώσει κι εγώ κυκλοφορώ σαν αμερικανίδα χαζοτουρίστρια (με τον χάρτη και τη φωτογραφική μηχανή στο χέρι!) σε μια γειτονιά γεμάτη μετανάστες που με λοξοκοιτάζουν..:roll: Ευτυχώς ξεγλυστράω γρήγορα και καταλήγω στην οδό Αριστείδου και συγκεκριμένα στην Οκτάνα, έναν ιδιαίτερο χώρο...Σε έναν όμορφο κήπο με ατμοσφαιρικό φωτισμό, στην καρδιά της παλιάς πόλης, απόλαυσα το ποτάκι μου, χάζεψα μια έκθεση βιβλίων και λευκωμάτων και ονειρεύτηκα την διαδρομή της επόμενης μέρας...
Στη συνέχεια συναντήθηκα με το αδερφάκι μου..Ο στόχος μας ήταν σαφής και συγκεκριμένος! Ζανέττος! Μια ταβέρνα-θεσμός στη Λευκωσία (Τρικούπη 65). Κάτσαμε στη μικρή αυλή του και φάγαμε, φάγαμε, φάγαμε! Και τι δε φάγαμε! Στη συγκεκριμένη ταβέρνα απλά κάθεσαι παίρνεις το κρασάκι σου και περιμένεις 2 λέπτα! Τόσο είναι το διάστημα που μεσολαβεί μέχρι να αρχίσουν να προσγειώνονται πιάτα παραδοσιακής κυπριακής κουζίνας στο τραπέζι σου. Όλα τα φαγητά ήταν γευστικότατα (δεδομένης και της μεγάλης ποικιλίας) και η εμπειρία ήταν υπερπαραγωγή! Η απόλυτα μερακλίδικη κατάσταση!
Μ'αυτά και μ'αυτά με το ζόρι περπατήσαμε ένα τεταρτάκι ως το ξενοδοχείο! Έπεσα στο κρεβάτι γεμάτη εικόνες, γεύσεις, αρώματα...Ευτυχισμένη...Αύριο με περιμένει μια μεγάλη, υπέροχη βόλτα...
Βραδινή βόλτα στη Λευκωσία.
Η τούρκικη σημαία στο βουνό (δεν είναι δική μου η φωτογραφία).
Τετάρτη μεσημέρι επιβιβαζόμαστε στο αεροπλάνο της Ολυμπιακής με προορισμό τη Λάρνακα, έχοντας δώσει 170 ευρώ έκαστος για το εισητήριο του (κλεισμένο περίπου 10 ημέρες νωρίτερα). Μετά από 1 ώρα και σαράντα λεπτά πατάμε για πρώτη φορά το πόδι μας σε κυπριακό έδαφος. Το λεωφορείο της kapnos shuttle μας μεταφέρει σε 40 λεπτά στη Λευκωσία έναντι 7 ευρώ το άτομο. Η διαδρομή είναι άνετη αλλά βαρετή.Το τοπίο είναι μονότονο χωρίς κάποια ιδιαίτερη ομορφιά. Σύντομα όμως μπαίνουμε στη νέα πόλη της Λευκωσίας..Κάποια στιγμή βρισκόμαστε σε ένα υψωματάκι και το μάτι μου ξεκλέβει μια εικόνα που δε θα βγει εύκολα από το μυαλό μου...Η πόλη απλωμένη μπροστά μου...Δεν μπορώ να ξεχωρίσω φυσικά το όριο..Την ελληνική και την τουρκική πλευρά..Μπορώ όμως να διακρίνω στο βαθός, στο τέρμα της πόλης, την τουρκική σημαία σε ένα βουνό..Ζωγραφισμένη, χαραγμένη, απλωμένη, κολλημένη (?), θα σας γελάσω...Η εικόνα ήταν φευγαλαία, αλλά πολύ έντονη...Σα να επισημαίνεται με αυτόν τον τρόπο το "είμαστε εδώ!".
Το λεωφορείο τερματίζει τη διαδρομή του σε κάποιο σημείο, στην είσοδο σχετικά της πόλης από όπου παίρνουμε ταξί για το ξενοδοχείο μας. Classic Hotel, δίπλα σχεδόν στην παλιά πόλη. Το ξενοδοχείο είναι συμπαθητικό ξενοδοχείο πόλης, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο και με εμφανή κάποια σημάδια φθοράς. Παρ'όλ'αυτά η τοποθεσία του είναι προνομιακή και το προσωπικό ευγενέστατο και εξυπηρετικότατο. Στην τιμή των 100 ευρώ το δίκλινο τη βραδιά συμπεριλαμβανόταν το wireless και το μέτριο πρωινό. THE CLASSIC HOTEL | LAST MINUTE BOOKINGS | SPECIAL OFFERS | NICOSIA CYPRUS
Απογευματάκι πια αφήνω τον little bro στο ξενοδοχείο να κάνει τις δουλειές του κι εγώ ξεμυτίζω για την διερευνητική μου βόλτα! Φυσικά στην παλιά πόλη...Χαζεύω την τουριστική περατζάδα-κεντρικό πεζόδρομο, την οδό Λήδρας..Περπατάω ως το τέρμα της, όπου το φυλάκιο μου υπενθυμίζει πως κάνοντας 10 βήματα μπορώ να αλλάξω χώρα μέσα στην ίδια πόλη..Χάνομαι στα μικρά δρομάκια ανακαλύποντας κρυφές γωνιές..Μικρά alternative μαγαζάκια με νέους που πίνουν καφέ και καπνίζουν ναργιλέ..Μεζεδοπωλεία από τα οποία αναδύονται πικάντικές μυρωδιές..Επιβλητικά κτίρια δίπλα σε ταπεινά χαμόσπιτα..όλα όμως τόσο γοητευτικά..Μικρά μαγαζιά με υφάσματα σα ξεχασμένα από άλλη εποχή..Την θαυμάσια εκκλησία της Φανερωμένης τυλιγμένη στα μυστηριώδη χρώματα του δειλινού..
Οι εικόνες που αντικρύζω με έχουν απορροφήσει και δεν μπορώ να σταματήσω να τρυπώνω σε ολοένα και περισσότερα στενάκια...Κάποια στιγμή αντιλαμβάνομαι πως το έχω παρακάνει καθώς πλέον έχει νυχτώσει κι εγώ κυκλοφορώ σαν αμερικανίδα χαζοτουρίστρια (με τον χάρτη και τη φωτογραφική μηχανή στο χέρι!) σε μια γειτονιά γεμάτη μετανάστες που με λοξοκοιτάζουν..:roll: Ευτυχώς ξεγλυστράω γρήγορα και καταλήγω στην οδό Αριστείδου και συγκεκριμένα στην Οκτάνα, έναν ιδιαίτερο χώρο...Σε έναν όμορφο κήπο με ατμοσφαιρικό φωτισμό, στην καρδιά της παλιάς πόλης, απόλαυσα το ποτάκι μου, χάζεψα μια έκθεση βιβλίων και λευκωμάτων και ονειρεύτηκα την διαδρομή της επόμενης μέρας...
Στη συνέχεια συναντήθηκα με το αδερφάκι μου..Ο στόχος μας ήταν σαφής και συγκεκριμένος! Ζανέττος! Μια ταβέρνα-θεσμός στη Λευκωσία (Τρικούπη 65). Κάτσαμε στη μικρή αυλή του και φάγαμε, φάγαμε, φάγαμε! Και τι δε φάγαμε! Στη συγκεκριμένη ταβέρνα απλά κάθεσαι παίρνεις το κρασάκι σου και περιμένεις 2 λέπτα! Τόσο είναι το διάστημα που μεσολαβεί μέχρι να αρχίσουν να προσγειώνονται πιάτα παραδοσιακής κυπριακής κουζίνας στο τραπέζι σου. Όλα τα φαγητά ήταν γευστικότατα (δεδομένης και της μεγάλης ποικιλίας) και η εμπειρία ήταν υπερπαραγωγή! Η απόλυτα μερακλίδικη κατάσταση!
Μ'αυτά και μ'αυτά με το ζόρι περπατήσαμε ένα τεταρτάκι ως το ξενοδοχείο! Έπεσα στο κρεβάτι γεμάτη εικόνες, γεύσεις, αρώματα...Ευτυχισμένη...Αύριο με περιμένει μια μεγάλη, υπέροχη βόλτα...
Βραδινή βόλτα στη Λευκωσία.
Η τούρκικη σημαία στο βουνό (δεν είναι δική μου η φωτογραφία).
Attachments
-
69 KB Προβολές: 75
Last edited by a moderator: